عاشقانه های فاطیما
805 subscribers
21.2K photos
6.47K videos
276 files
2.94K links
منتخب بهترین اشعار عاشقانه دنیا
عشق
گلایه
دلتنگی
اعتراض
________________
و در پایان
آنچه که درباره‌ی خودم
می‌توانم بگویم
این است:
من شعری عاشقانه‌ام
در جسمِ یک زن.
الکساندرا واسیلیو

نام مرا بنویسید
پای تمام بیانیه‌هایی که
لبخند و بوسه را آزاد می‌خواهند..
Download Telegram
Forwarded from اتچ بات
#سمفونی_شمارهٔ‌۱


سمفونی شمارهٔ ۱ در سُل مینور، اپوس ۱۳، معروف به رؤیاهای زمستانی (روسی: Зимние грёзы) نخستین سمفونی #پیوتر_ایلیچ_چایکوفسکی است که در سال ۱۸۶۶ میلادی در گام سل مینور نوشته  شده‌است. تصنیف این سمفونی پس از انتخاب چایکوفسکی به عنوان استاد در کنسرواتور ملی مسکو انجام شده است. او این سمفونی را به نیکلای روبینشتاین تقدیم کرد.

ساخت این سمفونی در ۲۶ سالگی، موجب بحران‌های روحی و جسمی بسیاری برای چایکوفسکی شد. بگفتهٔ برادر او، مُدِست، سمفونی شمارهٔ ۱ به‌تنهایی بیش از هر اثر دیگری چایکوفسکی را ناراحت کرد..

@asheghanehaye_fatima

ساختار

سمفونی شمارهٔ ۱ چایکوفسکی از چهار موومان تشکیل شده‌است. که عبارتند از:

۱-رؤیای یک سفر زمستانی. آلگرو ترانکوئیلو

۲-سرزمین غم‌زده، سرزمین آشفتگی‌ها. آداجو کانتابیله ما نُن تانتو

۳-اسکرتسو. آلگرو اسکراتساندو جوکوزو

۴-فیناله. آندانته لوگوبره—آلگرو مائستوزو

@asheghanehaye_fatima

چایکوفسکی کار بر روی نخستین سمفونی خود را از مارس ۱۸۶۶ آغاز کرد. اندکی بعد دوست و همکارش، نیکلای روبینشتاین، تصنیف یک اوورتور بر پایهٔ سرود ملی دانمارک را به وی سپرد. این اُورتور قرار بود به مناسبت ورود ملکهٔ آینده به مسکو اجرا  گردد. چایکوفسکی در این زمان روز و شب مشغول کار بود به‌گونه‌ای که دچار سردرد شدید و بی‌خوابی گشت. او تصور می‌کرد به سکتهٔ ناقص و انسداد شراین دچار شده است و پیش از پایان یافتن سمفونی یکم عمرش به‌سر خواهد آمد.

در سیزدهم ماه مه همان سال اجرای موفقی از اوورتور در فا چایکوفسکی در سن پترزبورگبه‌رهبری استاد وی، آنتون روبینشتاین انجام گرفت.  این موفقیت موجب بهبود وضع روحی چایکوفسکی گردید.

چایکوفسکی در تابستان همان سال همراه با برادرش، مُدِست به پترهوف نزد خانوادهٔ داویدُف  رفت. در این زمان تصنیف سمفونی خود را ادامه داد. ولی کار به آسانی پیش نمی‌رفت. واقعیت آن بود که چایکوفسکی پختگی لازم را برای ساخت یک سمفونی نداشت. او نمی‌توانست افکار خود را متمرکز ساخته و جوشش ملودی‌ها را در زنجیرهٔ هارمونی به‌نظم بکشد. این وضع موجب مختل شدن اعصابش گشت. و او را در آستانهٔ یک بحران روحی قرار داد. در پایان ماه ژوئیه او را نزد پزشکی بردند که استراحت مطلق را برای چایکوفسکی ۲۶ ساله تجویز کرد. مجموعهٔ این رویدادها موجب شد او نتواند کار ساخت سمفونیش را در آن تابستان به‌پایان برساند.

چایکوفسکی سپس سمفونی ناتمام را نزد استادانش،آنتون روبینشتاین و نیکلای زارمبلا سپرد تا از نقد و  دیدگاهشان آگاه گردد. روبینشتاین و زارمبا سمفونی را کاری گستاخانه یافتند و ایرادهای بسیاری از آن گرفتند. چایکوفسکی سپس به مسکو بازگشت و تلاش کرد ایرادهایی که استادانش به سمفونی گرفته بودند را برطرف کند.

به درخواست چایکوفسکی، نیکلای روبینشتاینموافقت کرد سمفونی او را وارد برنامهٔ انجمن موسیقی مسکو کند. در ۲۲ دسامبر ۱۸۶۶۶ موومان  سوم سمفونی در مسکو اجرا شد. در این زمان با وجود آن‌که چایکوفسکی ایرادهای سمفونی را برطرف کرده بود، آنتون روبینشتاین سمفونی‌اش را رد کرد. در فوریهٔ ۱۸۶۷ نیکلا روبینشتاین اجرای دو موومان عمدهٔ سمفونی را در مسکو رهبری کرد که استقبال چندانی از آن نشد.

نخستین اجرای موفق و کامل سمفونی شمارهٔ ۱ در ۱۵ فوریهٔ ۱۸۶۸ به رهبری نیکلای روبینشتاین در مسکو انجام گرفت. با وجود آن‌که استقبال از اجرا بالا بود، این سمفونی تا ۱۶ سال بعد اجرا نشد و عملاً به فراموشی سپرده شد.

امروزه این سمفونی چه در میان نخستین سمفونی‌های آهنگسازان دیگر و چه به‌عنوان نمونه‌ای از موسیقی روسیه جایگاه ویژه‌ای دارد. چرا که تا پیش از آن روسیه فاقد یک سمفونی برجسته بود.


@asheghanehsye_fatima