@asheghanehaye_fatima
شکفته بادا لبان من که نیمه‌ماهِ نیمرخانِ تو را شبانه می‌بوسند...
فدای تو دو چشم من که چشم‌های تو را خواب دیده‌اند...
ببینمت تو کجایی که چهره‌ات باغی‌ست،که از هزار پنجره نور می‌وزد هر صبح!
#دکتر_رضا_براهنی
شکفته بادا لبان من که نیمه‌ماهِ نیمرخانِ تو را شبانه می‌بوسند...
فدای تو دو چشم من که چشم‌های تو را خواب دیده‌اند...
ببینمت تو کجایی که چهره‌ات باغی‌ست،که از هزار پنجره نور می‌وزد هر صبح!
#دکتر_رضا_براهنی
@asheghanehaye_fatima
در خیابان چهار صبح
هر کسی بامی دارد بر سر
هر کسی باغی از خواب نهان دارد در سر
لیک من مثل تو هستم - تنها -
ای درخت، ای قفس خشک بهاری مدفون!
سیم پر خار و درخشانی از اخترها
دور من، دور تو پیچیده از آفاق جهانی مجهول؛
و در این ساعت خاموشی،
ماه، موجود غریبی ست که شخصیت بی نامی دارد:
گاه چون صورت نورای قدیسان است
گاه پستان بلورین زنی است
خال کوبی شده با نام هزاران مرد
گاه چون دایره ی پوستی کولی هاست
ماه در خواب مرا می بیند:
پنج انگشت بپیچیده به پنچ انگشت
و دو بازو که گرفته ست دو زانو را تنگ:
(بغلی از تنهایی)...
در خیابان چهار صبح
ماه، سبکی ست به مقیاس جدید شعر
که ز تنهایی شب می شکفد الهامش
و در این ساعت خاموشی،
هر کسی بامی دارد بر سر
هر کسی باغی از خواب نهان دارد در سر
هر کسی نام و نشانی دارد،
اما من،
روی این نیمکت سرد خیابان چهار صبح
پنج انگشت بپیچیده به پنج انگشت
و دو بازو که گرفته ست دو زانو را تنگ
بغلی دارم از تنهایی...
(بغلی از تنهایی)
دیگران نام و نشانی دارند...
#دکتر_رضا_براهنی
در خیابان چهار صبح
هر کسی بامی دارد بر سر
هر کسی باغی از خواب نهان دارد در سر
لیک من مثل تو هستم - تنها -
ای درخت، ای قفس خشک بهاری مدفون!
سیم پر خار و درخشانی از اخترها
دور من، دور تو پیچیده از آفاق جهانی مجهول؛
و در این ساعت خاموشی،
ماه، موجود غریبی ست که شخصیت بی نامی دارد:
گاه چون صورت نورای قدیسان است
گاه پستان بلورین زنی است
خال کوبی شده با نام هزاران مرد
گاه چون دایره ی پوستی کولی هاست
ماه در خواب مرا می بیند:
پنج انگشت بپیچیده به پنچ انگشت
و دو بازو که گرفته ست دو زانو را تنگ:
(بغلی از تنهایی)...
در خیابان چهار صبح
ماه، سبکی ست به مقیاس جدید شعر
که ز تنهایی شب می شکفد الهامش
و در این ساعت خاموشی،
هر کسی بامی دارد بر سر
هر کسی باغی از خواب نهان دارد در سر
هر کسی نام و نشانی دارد،
اما من،
روی این نیمکت سرد خیابان چهار صبح
پنج انگشت بپیچیده به پنج انگشت
و دو بازو که گرفته ست دو زانو را تنگ
بغلی دارم از تنهایی...
(بغلی از تنهایی)
دیگران نام و نشانی دارند...
#دکتر_رضا_براهنی
@asheghanehaye_fatima
تخیل و خیال بافی های رمانتیک:
( #طلا_در_مس /در شعر و شاعری/جلد دو/چاپ 1371/ صفحات 847-849
#رضا_براهنی)
قدرت تخیل ، یعنی شور و هیجانی کامل که به کار می افتد تا احساس ها و اشیا و تجربیات مختلف و متعلق به زمان ها و مکان های مختلف را در یک لحظه خاص در کنار هم جمع کند و یا بر روی یکدیگر منطبق نماید و در لحظه و زمانی بیکران و در مکانی محدود ، سرزمینی پهناور را ارائه دهد .
قدرت تخیل فقط ان قدرت سرکش گریز از مرکز و پراکنده نیست ، بلکه قدرتی است جهت تلفیق حالات مخالف و برداشت های گونه گون از ادراک انسان از طبیعت . تخیل ، مستقیما از حافظه توشه می گید ، گاهی تداوم زمانی حافظه را حفظ می کند و زمانی ، همه چیز را در هم می ریزد تا قسمت هایی از حافظه را بکند و به وسیله ی تصاویر ان ها را کنار هم قرار دهد و یک حلقه فکری و عاطفی ایجاد نماید .»
شعری که بر اساس این برداشت از تخیل گفته شده باشد قابل ترجمه به نثر نیست و اگر باشد در شکل منثور خود نیز ، مفاهیم شعریی خود را حفظ میکند ، یعنی در نثر به صورت شعر باقی می ماند ؛ چرا که این حرف « بودلر » کاملا درست است : " باید شار بود ، حتی در نثر " و شعر واقعی اگر قالب ظاهری خود را از دست بدهد ، قدرت مفاهیم شعری خود را هرگز از دست نمی دهد ، در حالیکه شعر رمانتیک ها اگر به صورت نثر در آید ، مبتذل ترین حرفی خواهد بود که تا کنون فقط در نامه های عاشقانه نوشته شده است ، همه رمانتیک ها می گویند :
1-
" ای معشوق اشرافی تپل مپل شهوت انگیز جام بر دست که روی مهتابی نشسته ای و دورترین معشوق روی زمین هستی ، مرا عذاب می دهی ، چون به تو هرگز دسترسی نمی توانم پیدا کنم . من دارم می میرم زیرا به تو دسترسی ندارم "
2-
"ای معشوق تپل مپل شهوت انگیز جام بر دست تو را در عالم خیال گیر آورده ام . کاری از دست من ساخته نیست فقط می خواهم خون تو را بخورم . عذابت بدهم ، حتی بخورمت "
به همین دلیل روحیه رمانتیک روحیه ای است تنبل ،ضعیف و متظاهر به شهوتران بودن .
#طلا_در_مس
#دکتر_رضا_براهنی
تخیل و خیال بافی های رمانتیک:
( #طلا_در_مس /در شعر و شاعری/جلد دو/چاپ 1371/ صفحات 847-849
#رضا_براهنی)
قدرت تخیل ، یعنی شور و هیجانی کامل که به کار می افتد تا احساس ها و اشیا و تجربیات مختلف و متعلق به زمان ها و مکان های مختلف را در یک لحظه خاص در کنار هم جمع کند و یا بر روی یکدیگر منطبق نماید و در لحظه و زمانی بیکران و در مکانی محدود ، سرزمینی پهناور را ارائه دهد .
قدرت تخیل فقط ان قدرت سرکش گریز از مرکز و پراکنده نیست ، بلکه قدرتی است جهت تلفیق حالات مخالف و برداشت های گونه گون از ادراک انسان از طبیعت . تخیل ، مستقیما از حافظه توشه می گید ، گاهی تداوم زمانی حافظه را حفظ می کند و زمانی ، همه چیز را در هم می ریزد تا قسمت هایی از حافظه را بکند و به وسیله ی تصاویر ان ها را کنار هم قرار دهد و یک حلقه فکری و عاطفی ایجاد نماید .»
شعری که بر اساس این برداشت از تخیل گفته شده باشد قابل ترجمه به نثر نیست و اگر باشد در شکل منثور خود نیز ، مفاهیم شعریی خود را حفظ میکند ، یعنی در نثر به صورت شعر باقی می ماند ؛ چرا که این حرف « بودلر » کاملا درست است : " باید شار بود ، حتی در نثر " و شعر واقعی اگر قالب ظاهری خود را از دست بدهد ، قدرت مفاهیم شعری خود را هرگز از دست نمی دهد ، در حالیکه شعر رمانتیک ها اگر به صورت نثر در آید ، مبتذل ترین حرفی خواهد بود که تا کنون فقط در نامه های عاشقانه نوشته شده است ، همه رمانتیک ها می گویند :
1-
" ای معشوق اشرافی تپل مپل شهوت انگیز جام بر دست که روی مهتابی نشسته ای و دورترین معشوق روی زمین هستی ، مرا عذاب می دهی ، چون به تو هرگز دسترسی نمی توانم پیدا کنم . من دارم می میرم زیرا به تو دسترسی ندارم "
2-
"ای معشوق تپل مپل شهوت انگیز جام بر دست تو را در عالم خیال گیر آورده ام . کاری از دست من ساخته نیست فقط می خواهم خون تو را بخورم . عذابت بدهم ، حتی بخورمت "
به همین دلیل روحیه رمانتیک روحیه ای است تنبل ،ضعیف و متظاهر به شهوتران بودن .
#طلا_در_مس
#دکتر_رضا_براهنی
@asheghanehaye_fatima
ﺑﯿﺪﺍﺭﺵ ﻧﮑﻨﯿﺪ
ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﯿﺪﺍﺭﺵ ﻧﮑﻨﯿﺪ!
ﺍﯾﻦ ﺧﻮﺏ، ﺧﻮﺍﺏ ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺖ، ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ،
ﺯﯾﺒﺎﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﺪ،
ﺑﯿﻦ ﻣﺎ ﻓﻘﻂ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﮔﻞ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ
ﮔﻮﺵ ﯾﮏ ﺁﻫﻮ ﺭﺍ ﺑﯿﻦ ﺍﻧﮕﺸﺘﺎﻧﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﯼ
ﻭ ﺩﺭ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺩﯾﮕﺮ
ﺍﺯ ﭘﻠﻪ ﻫﺎﯼ ﯾﮏ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﭘایین ﻣﯽ ﺁﯾﯽ،
ﻭ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺗﻮ ﺳﺘﺎﺭﮔﺎﻥ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﺜﻞ ﺣﺒﺎﺏ ﻣﯽ ﺗﺮﮐﻨﺪ.
ﻧﻪ ! ﺍﯾﻦ ﺧﻮﺍﺏ، ﺧﻮﺍﺏ ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺖ
ﺯﯾﺒﺎﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﺪ
ﺑﯿﺪﺍﺭﺵ ﻧﮑﻨﯿﺪ
ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﯿﺪﺍﺭﺵ ﻧﮑﻨﯿﺪ!
ﺑﯿﺪﺍﺭ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﮔﻮﺷﻪ ﯼ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﮐﺰ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ
ﺑﻌﺪ ﺑﯽ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﺣﺮﻓﺶ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ:
ﺍﺯ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺑﯿﺎﯾﻢ
- ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﯿﺎﯾﻢ -
ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺗﺮﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺯﻧﻢ ﺟﺪﺍ ﺑﺎﺷﻢ
ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺗﺮﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻢ ﺟﺪﺍ ﺑﺎﺷﻢ
ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺗﺮﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﮐﻮﺩﮐﺎﻧﻢ ﺟﺪﺍ ﺑﺎﺷﻢ
ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺗﺮﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻧﯿﺰ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺑﺎﺷﺪ...
#دکتر_رضا_براهنی
ﺑﯿﺪﺍﺭﺵ ﻧﮑﻨﯿﺪ
ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﯿﺪﺍﺭﺵ ﻧﮑﻨﯿﺪ!
ﺍﯾﻦ ﺧﻮﺏ، ﺧﻮﺍﺏ ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺖ، ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ،
ﺯﯾﺒﺎﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﺪ،
ﺑﯿﻦ ﻣﺎ ﻓﻘﻂ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﮔﻞ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ
ﮔﻮﺵ ﯾﮏ ﺁﻫﻮ ﺭﺍ ﺑﯿﻦ ﺍﻧﮕﺸﺘﺎﻧﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﯼ
ﻭ ﺩﺭ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺩﯾﮕﺮ
ﺍﺯ ﭘﻠﻪ ﻫﺎﯼ ﯾﮏ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﭘایین ﻣﯽ ﺁﯾﯽ،
ﻭ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺗﻮ ﺳﺘﺎﺭﮔﺎﻥ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﺜﻞ ﺣﺒﺎﺏ ﻣﯽ ﺗﺮﮐﻨﺪ.
ﻧﻪ ! ﺍﯾﻦ ﺧﻮﺍﺏ، ﺧﻮﺍﺏ ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺖ
ﺯﯾﺒﺎﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﺪ
ﺑﯿﺪﺍﺭﺵ ﻧﮑﻨﯿﺪ
ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﯿﺪﺍﺭﺵ ﻧﮑﻨﯿﺪ!
ﺑﯿﺪﺍﺭ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﮔﻮﺷﻪ ﯼ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﮐﺰ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ
ﺑﻌﺪ ﺑﯽ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﺣﺮﻓﺶ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ:
ﺍﺯ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺑﯿﺎﯾﻢ
- ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﯿﺎﯾﻢ -
ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺗﺮﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺯﻧﻢ ﺟﺪﺍ ﺑﺎﺷﻢ
ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺗﺮﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻢ ﺟﺪﺍ ﺑﺎﺷﻢ
ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺗﺮﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﮐﻮﺩﮐﺎﻧﻢ ﺟﺪﺍ ﺑﺎﺷﻢ
ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺗﺮﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻧﯿﺰ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺑﺎﺷﺪ...
#دکتر_رضا_براهنی
Forwarded from دستیار زیر نویس و هایپر لینک
21 آذر، به مناسبت هشتاد و یک سالگی #دکتر_رضا_براهنی عزیز
شعر: #رضا_براهنی
دفتر: #گل_بر_گستره_ماه
قسمتی از شعر: #چراغ_سبز_تخیل_کنار_خرمن_پنبه:
بلندی اش که بلندی ناب گیسوهاست
به آن صراحت یک استعاره می ماند
که آفتاب بر آن گرم و نرم تافته باشد،
من از سلاست دستانش
تمام زندگی ام را سوال خواهم کرد
و در سلامت چشمانش
یتیم ماندگیم را تمام خواهم کرد...
چگونه نرم در آید که گُل،
که گُل،
حتی،
چو صبح صادق پاهای او نمی آید؟
چو بال نرمی پاهای او نمی آید؟
چگونه نرم در آید که من،
که من،
حتی،
- منی که منتظرش در تمام شب هستم -
صدای آمدن از شاهراه پایش را
نمی شناسم از نرمش نیامدنش
چگونه باز آید،
چگونه نرم درآید؟
کنار من که درآید، دو بال می روید:
دو بال بافته از برف
دو بال بافته از خواب، خواب کفترها
دو بال نرم برافراشته...
دو بال نرم حمایت...
کنار من که درآید
جنازه راه می افنتد
و پله پله از آن پلکان گورستان
فرود می آید
کنار من که درآید
هوای مرده، مقدس، چو آب، می گردد
هوای مرده نفس می زند
هوای مرده صلا می دهد ز اعماقش
جنازه راه می افتد، جنازه می گوید:
مرا،
به دور گیسوی طولانی اش طواف دهید
که من شفای خود از آن ضریح برگیرم...
#دکتر_رضا_براهنی
@asheghanehaye_fatima
شاعر کسی نیست که شعرش را تا سطح فهم عوام پایین بیاورد؛بلکه او نهایت ارفاقی که درحق مردم میتواند بکند،این است که ذوق مردم را تا سطح قدرتهای شعری خود تربیت کند و سطح آن را همیشه بالا ببرد.
تنها بدین ترتیب ذوق عمومی،جهش و تکامل و تکوین پیدا خواهد کرد.
#دکتر_رضا_براهنی
#طلا_در_مس
@asheghanehaye_fatima
شعر: #رضا_براهنی
دفتر: #گل_بر_گستره_ماه
قسمتی از شعر: #چراغ_سبز_تخیل_کنار_خرمن_پنبه:
بلندی اش که بلندی ناب گیسوهاست
به آن صراحت یک استعاره می ماند
که آفتاب بر آن گرم و نرم تافته باشد،
من از سلاست دستانش
تمام زندگی ام را سوال خواهم کرد
و در سلامت چشمانش
یتیم ماندگیم را تمام خواهم کرد...
چگونه نرم در آید که گُل،
که گُل،
حتی،
چو صبح صادق پاهای او نمی آید؟
چو بال نرمی پاهای او نمی آید؟
چگونه نرم در آید که من،
که من،
حتی،
- منی که منتظرش در تمام شب هستم -
صدای آمدن از شاهراه پایش را
نمی شناسم از نرمش نیامدنش
چگونه باز آید،
چگونه نرم درآید؟
کنار من که درآید، دو بال می روید:
دو بال بافته از برف
دو بال بافته از خواب، خواب کفترها
دو بال نرم برافراشته...
دو بال نرم حمایت...
کنار من که درآید
جنازه راه می افنتد
و پله پله از آن پلکان گورستان
فرود می آید
کنار من که درآید
هوای مرده، مقدس، چو آب، می گردد
هوای مرده نفس می زند
هوای مرده صلا می دهد ز اعماقش
جنازه راه می افتد، جنازه می گوید:
مرا،
به دور گیسوی طولانی اش طواف دهید
که من شفای خود از آن ضریح برگیرم...
#دکتر_رضا_براهنی
@asheghanehaye_fatima
شاعر کسی نیست که شعرش را تا سطح فهم عوام پایین بیاورد؛بلکه او نهایت ارفاقی که درحق مردم میتواند بکند،این است که ذوق مردم را تا سطح قدرتهای شعری خود تربیت کند و سطح آن را همیشه بالا ببرد.
تنها بدین ترتیب ذوق عمومی،جهش و تکامل و تکوین پیدا خواهد کرد.
#دکتر_رضا_براهنی
#طلا_در_مس
@asheghanehaye_fatima