@asheghanehaye_fatima
#او_یکزن
#قسمت_صدو_شش
#چیستایثربی
مادرخونده م گفت : میخوای جریان نوید رو برات بگم ؟ گفتم : میدونم؛ قبلا شنیدم با پوزخندی گفت : گفت: خب پس میدونی؟ گفتم: چی رو؟ جوونمرگ شدن یه جوون فداکار رو؟ میدونم جوون پاکی بود؛ به خاطر حسین و آذر فداکاری کرد؛ و زیر لگدای مهرداد جانی کشته شد.
مادرخونده م گفت: دم مرگ هیچ دعایی نخوند! گفتم: منم بودم، بلند نمیخوندم!
جلوی اون وحش ؟ آدم چرا باید جلوی قاتلش با صدای بلند دعا بخونه؟!
شاید تو دلش خونده! اصلا مرگ نوید طفلی به ما چه؟ غریبانه کشته شد! به خودش ربط داره و خداش!
گفت:مثل مادر بیشرفت حرف میزنی.از بچه گی اینجور بودی..! انگار هیچی برات مهم نیست ؛آره؛ من بهت دروغ گفتم! چون از مادرت بدم میامد...اون پتیاره ؛ شوهرش مرده بود که با شوهر من آشنا شد؛ دوسالی بود که بیوه بود؛ همیشه ته دلم ازت نفرت داشتم! شاید بچه نامشروع نباشی؛ ولی یه بچه صیغه ای هستی که کسی دوسش نداره. مادر خلت ؛ عشق شوهرمو ازم گرفت!
گفتم : زنی که بیست و چند سال از شما بزرگتر بوده؛ یه صیغه خونده؛ حامله شده و رفته ! چیزی از شوهرت نخواسته جز یه بچه !حتی پدر؛ شاید فداکاری کرده که قبول کرده ! مادر من تنها و بیکس بوده! و ناامید...چون نتونسته بود از پدرم بچه دارشه...آرزوش فقط یه بچه بود !
پدرم یعنی شوهر شما ؛ آقای صالحی ؛ حالا یا دلش سوخته یا وسوسه شده! به هر حال به اون زن بیچاره "نه" نگفته!...هر چی هست ؛ میشه بخشید!
مادر خوانده ام داد زد: داداشش چی؟ اونم میشه بخشید؟عموتو میگم ؛ برادر بزگش...اون نوید بی دین و ایمون گناه نکرد؟! فکر میکنی وقت مرگ؛ مسلمون بود؟ گفتم: نوید مرده!ما نمیدونیم ! هیچی درباره ش نمیدونیم و حق قضاوت نداریم...و پدرم از وقتی که یادمه؛ تو خونه قرآن داشت و میخوند.چیو میخوای ثابت کنی مادر جان ؟
که من کافرم؟ نجسم؟ نه! من بچه ی زهرای درمونده با آقای سیاوش صالحی ام که هردو؛ آدمای پاکی هستن...شاید حال روحی مادرم خوب نباشه؛ ولی هرگز بخاطر تولد من گناهی نکرده......اگرم این دو نفر اشتباهی کردن ؛ کفاره شو دادن....
گفت: هیچ میدونی من کمک کردم مشتعلی بدزدتت؟ تحمل دیدنت سخت بود...مادرتم که نمی آمد ببرتت ؛ من کمک کردم ببرتت پیش مهتاب ؛ خواهر زاده ی مادرت... نمیدونم چطوری برت گردوندن! اون حاجی ! همه ش زیر سر اونه؛ خودشو به نشناختن زد؛شجره نامه ی ما روهم ؛حفظ بود.مطمینم فهمید تو بچه ی زهرا هستی؛ اصلا یه نگاه بهت کافی بود تا بفهمه چقدر شبیه مهتابی! اون همه جا نفوذ داشت...
گفتم: قسمت خدا بوده ؛ من برگشتم ؛ چون باید پیش پدر خودم میموندم؛ فقط چرا پدر به مادرم زهرا؛ نگفت که بچه پیششه؟ پیدا شده ؟ مادر خوانده ام با تمسخر گفت ؛ نگفت؟ بیشتر از هزار بار گفت! اما مادرت مریض بود؛ پدرت هی میگفت؛ بچه پیدا شده؛ الان توی خونه ست.حتی تو رو میبرد دم در؛ بش نشون میداد تا ترحمشو به دست بیاره. ولی مادرت داد میزد: اون بچه ی من نیست! بچه ی زنته ! به زور میخوای بچه تو بدی من خونه م بزرگ کنم که از اموال پدری من ارث ببرید؟! بچه ی منو دزدیدن ؛ کار رفقای شبنمه...مطمینم اونا برام نقشه کشیدن! میخواین بچه ی خودتونو ؛ بهم غالب کنین؟بعدم مادرت غیب شد!
گفتم :حتما برای خیلی چیزا احساس گناه میکرده؛ و حس توطیه...پارانویید!
فکر میکرده مهتاب و شبنم؛ میخوان انتقام زهره رو ازش بگیرن ؛ از اینکه خواهرش رو بعد از اون تصادف سد کرج ؛ با شکم حامله ؛ تو خونه راه نداد ؛ حتی بعدا سهم ارثشو هم نداد؛ ولی به ما چه؟ دین مردم ؛ قلب مردم ؛ گناه مردم ؛ حتی عشق پنهانی مردم ؛ تاوانش با خودشونه! جای خدا تصمیم نگیر مادر جان ! من میدونم آدما امکان نداره از گناهاشون ؛ قصر در برن.....
میدونی خوبی همه ی اینا چی بود؟ گفت:چی؟ گفتم: بچه ی من ؛ پدربزرگ واقعی داره و دو تا مادربزرگ! منم پدر واقعی دارم..... چه حسیه خدا ! وقتی میدونی از گوشت و خونشی؛ پدر واقعیته....بچه ی گناه نیستی! شوهر زهرا ؛ دو سال قبلش مرده بود؛ پدرم مومن بود ؛ یه باربهم گفت:من عاشقتم نلی ! ولی جلوی مادرت و خواهر و برادرت ؛ نمیتونم بت بگم! حسادت میکنن. یه روز دلیلشو میفهمی!
اما اگه یه روز گفتن ؛ من گناه کردم ؛ بدون دروغ گفتن !من خطاکردم ؛ گناه نه ! مرز باریکیه بینشون....ولی یکی نیستن ! نویدم حتما همینطور بود ؛ اون پسر روحش تو بهشته مادر جان ! پدر یکی دو بار گفت ؛ برادری داشته که همیشه زیر لب "یاخدا" میگفته!... بچه ی پاکی بوده....هیچوقت دروغ نمیگفته ؛
میدونی من همیشه این دو تا آیه تو گوشمه...چون پدر زیر لب تکرارشون میکرد؛ بخصوص وقتی دلش میگرفت ؛
"بخوان به نام خدایت که آفرید! آنکه بیاموخت بوسیله قلم....
"پدرم گفت؛ علت انتخاب دینش،این آیه ها بوده.....بهم گفت مادرش مسلمون بود و اون هجده سالگی میتونست انتخاب کنه؛ انتخابشو کرده بود؛تا اینکه ....
#ادامه106پست_
#او_یکزن
#قسمت_صدو_شش
#چیستایثربی
مادرخونده م گفت : میخوای جریان نوید رو برات بگم ؟ گفتم : میدونم؛ قبلا شنیدم با پوزخندی گفت : گفت: خب پس میدونی؟ گفتم: چی رو؟ جوونمرگ شدن یه جوون فداکار رو؟ میدونم جوون پاکی بود؛ به خاطر حسین و آذر فداکاری کرد؛ و زیر لگدای مهرداد جانی کشته شد.
مادرخونده م گفت: دم مرگ هیچ دعایی نخوند! گفتم: منم بودم، بلند نمیخوندم!
جلوی اون وحش ؟ آدم چرا باید جلوی قاتلش با صدای بلند دعا بخونه؟!
شاید تو دلش خونده! اصلا مرگ نوید طفلی به ما چه؟ غریبانه کشته شد! به خودش ربط داره و خداش!
گفت:مثل مادر بیشرفت حرف میزنی.از بچه گی اینجور بودی..! انگار هیچی برات مهم نیست ؛آره؛ من بهت دروغ گفتم! چون از مادرت بدم میامد...اون پتیاره ؛ شوهرش مرده بود که با شوهر من آشنا شد؛ دوسالی بود که بیوه بود؛ همیشه ته دلم ازت نفرت داشتم! شاید بچه نامشروع نباشی؛ ولی یه بچه صیغه ای هستی که کسی دوسش نداره. مادر خلت ؛ عشق شوهرمو ازم گرفت!
گفتم : زنی که بیست و چند سال از شما بزرگتر بوده؛ یه صیغه خونده؛ حامله شده و رفته ! چیزی از شوهرت نخواسته جز یه بچه !حتی پدر؛ شاید فداکاری کرده که قبول کرده ! مادر من تنها و بیکس بوده! و ناامید...چون نتونسته بود از پدرم بچه دارشه...آرزوش فقط یه بچه بود !
پدرم یعنی شوهر شما ؛ آقای صالحی ؛ حالا یا دلش سوخته یا وسوسه شده! به هر حال به اون زن بیچاره "نه" نگفته!...هر چی هست ؛ میشه بخشید!
مادر خوانده ام داد زد: داداشش چی؟ اونم میشه بخشید؟عموتو میگم ؛ برادر بزگش...اون نوید بی دین و ایمون گناه نکرد؟! فکر میکنی وقت مرگ؛ مسلمون بود؟ گفتم: نوید مرده!ما نمیدونیم ! هیچی درباره ش نمیدونیم و حق قضاوت نداریم...و پدرم از وقتی که یادمه؛ تو خونه قرآن داشت و میخوند.چیو میخوای ثابت کنی مادر جان ؟
که من کافرم؟ نجسم؟ نه! من بچه ی زهرای درمونده با آقای سیاوش صالحی ام که هردو؛ آدمای پاکی هستن...شاید حال روحی مادرم خوب نباشه؛ ولی هرگز بخاطر تولد من گناهی نکرده......اگرم این دو نفر اشتباهی کردن ؛ کفاره شو دادن....
گفت: هیچ میدونی من کمک کردم مشتعلی بدزدتت؟ تحمل دیدنت سخت بود...مادرتم که نمی آمد ببرتت ؛ من کمک کردم ببرتت پیش مهتاب ؛ خواهر زاده ی مادرت... نمیدونم چطوری برت گردوندن! اون حاجی ! همه ش زیر سر اونه؛ خودشو به نشناختن زد؛شجره نامه ی ما روهم ؛حفظ بود.مطمینم فهمید تو بچه ی زهرا هستی؛ اصلا یه نگاه بهت کافی بود تا بفهمه چقدر شبیه مهتابی! اون همه جا نفوذ داشت...
گفتم: قسمت خدا بوده ؛ من برگشتم ؛ چون باید پیش پدر خودم میموندم؛ فقط چرا پدر به مادرم زهرا؛ نگفت که بچه پیششه؟ پیدا شده ؟ مادر خوانده ام با تمسخر گفت ؛ نگفت؟ بیشتر از هزار بار گفت! اما مادرت مریض بود؛ پدرت هی میگفت؛ بچه پیدا شده؛ الان توی خونه ست.حتی تو رو میبرد دم در؛ بش نشون میداد تا ترحمشو به دست بیاره. ولی مادرت داد میزد: اون بچه ی من نیست! بچه ی زنته ! به زور میخوای بچه تو بدی من خونه م بزرگ کنم که از اموال پدری من ارث ببرید؟! بچه ی منو دزدیدن ؛ کار رفقای شبنمه...مطمینم اونا برام نقشه کشیدن! میخواین بچه ی خودتونو ؛ بهم غالب کنین؟بعدم مادرت غیب شد!
گفتم :حتما برای خیلی چیزا احساس گناه میکرده؛ و حس توطیه...پارانویید!
فکر میکرده مهتاب و شبنم؛ میخوان انتقام زهره رو ازش بگیرن ؛ از اینکه خواهرش رو بعد از اون تصادف سد کرج ؛ با شکم حامله ؛ تو خونه راه نداد ؛ حتی بعدا سهم ارثشو هم نداد؛ ولی به ما چه؟ دین مردم ؛ قلب مردم ؛ گناه مردم ؛ حتی عشق پنهانی مردم ؛ تاوانش با خودشونه! جای خدا تصمیم نگیر مادر جان ! من میدونم آدما امکان نداره از گناهاشون ؛ قصر در برن.....
میدونی خوبی همه ی اینا چی بود؟ گفت:چی؟ گفتم: بچه ی من ؛ پدربزرگ واقعی داره و دو تا مادربزرگ! منم پدر واقعی دارم..... چه حسیه خدا ! وقتی میدونی از گوشت و خونشی؛ پدر واقعیته....بچه ی گناه نیستی! شوهر زهرا ؛ دو سال قبلش مرده بود؛ پدرم مومن بود ؛ یه باربهم گفت:من عاشقتم نلی ! ولی جلوی مادرت و خواهر و برادرت ؛ نمیتونم بت بگم! حسادت میکنن. یه روز دلیلشو میفهمی!
اما اگه یه روز گفتن ؛ من گناه کردم ؛ بدون دروغ گفتن !من خطاکردم ؛ گناه نه ! مرز باریکیه بینشون....ولی یکی نیستن ! نویدم حتما همینطور بود ؛ اون پسر روحش تو بهشته مادر جان ! پدر یکی دو بار گفت ؛ برادری داشته که همیشه زیر لب "یاخدا" میگفته!... بچه ی پاکی بوده....هیچوقت دروغ نمیگفته ؛
میدونی من همیشه این دو تا آیه تو گوشمه...چون پدر زیر لب تکرارشون میکرد؛ بخصوص وقتی دلش میگرفت ؛
"بخوان به نام خدایت که آفرید! آنکه بیاموخت بوسیله قلم....
"پدرم گفت؛ علت انتخاب دینش،این آیه ها بوده.....بهم گفت مادرش مسلمون بود و اون هجده سالگی میتونست انتخاب کنه؛ انتخابشو کرده بود؛تا اینکه ....
#ادامه106پست_
#او_یکزن
#ادامه_پست_قبل🔼
#ادامه_قسمت_صد_و_شش
#ادامه_قبلی/دو بخشه شد
#چیستایثربی
تااینکه یه روز ؛ تصادفا این سوره رو میشنوه...
زندگیش ؛ زیرو رو میشه....خدایی که رسالت پیامبرش آموختن بوده ! اونم نه با کلت و اسلحه و شمشیر و کتک ؛ نه با زندان ! با قلم! ...پدرم میگفت : با قلم میشه دنیا رو عوض کرد؛ دین رو عوض کرد ؛ نگاه رو به جهان عوض کرد ؛ اون میگفت ؛ ...اما من بچه بودم ...خیلی نمیفهمیدم اون موقع! حالا میفهمم....
حالا همه چیزو میفهمم و اینکه چرا خانواده ی خودش طردش کردن....اون انتخابشو کرده بود!
شهرام؛ سراسیمه وارد شد ؛ گفت: شبنم ؛ توی ده ! باید زود بریم! کله ی سحر رسیده ده.... اگه دکترت اجازه نده ؛ مجبورم تنها برم....اوضاع یه کم خوب نیست ؛ ترسیدم !...
#او_یک_زن
#قسمت_صد_و_شش
#چیستایثربی
@asheghanehaye_fatima
#ادامه_پست_قبل🔼
#ادامه_قسمت_صد_و_شش
#ادامه_قبلی/دو بخشه شد
#چیستایثربی
تااینکه یه روز ؛ تصادفا این سوره رو میشنوه...
زندگیش ؛ زیرو رو میشه....خدایی که رسالت پیامبرش آموختن بوده ! اونم نه با کلت و اسلحه و شمشیر و کتک ؛ نه با زندان ! با قلم! ...پدرم میگفت : با قلم میشه دنیا رو عوض کرد؛ دین رو عوض کرد ؛ نگاه رو به جهان عوض کرد ؛ اون میگفت ؛ ...اما من بچه بودم ...خیلی نمیفهمیدم اون موقع! حالا میفهمم....
حالا همه چیزو میفهمم و اینکه چرا خانواده ی خودش طردش کردن....اون انتخابشو کرده بود!
شهرام؛ سراسیمه وارد شد ؛ گفت: شبنم ؛ توی ده ! باید زود بریم! کله ی سحر رسیده ده.... اگه دکترت اجازه نده ؛ مجبورم تنها برم....اوضاع یه کم خوب نیست ؛ ترسیدم !...
#او_یک_زن
#قسمت_صد_و_شش
#چیستایثربی
@asheghanehaye_fatima
#او_یکزن
#قسمت_صدو_هفت
#چیستایثربی
تمام راه تا ده ؛ گریه میکردم ؛ شهرام ساکت بود. نمیدانست چه بگوید ولی معلوم بود که اوهم استرس دارد.فکر کردم از شش سالگی و حمله به ویلایشان، تا حالا ؛ آیا یکروز بی استرس داشته؟! گاهی دستش را برای تسکین ؛ روی دست من میگذاشت یا دستم را در دستش میگرفت ؛ تسکینی نبود.
دکتر بعد از دو ساعت جر و بحث؛ و تجویز داروها و دستورهای لازم ؛ اجازه ی ترخیص مرا داده بود؛ البته با ضمانت خود شهرام به عنوان کفیل من... هم اکنون هم دیر میرسیدیم...
در طول راه از پنجره ؛ بیرون را نگاه میکردم.برفها سیاه شده بودند؛ چشم انداز مرده و ماتم زده ای بود ؛
اشکهایم را با پشت دستم پاک میکردم ؛ یاد روزی افتادم که چند ماه پیش ؛ شهرام مرا به بهانه ی فیلم مستند از آن گردنه های پر درخت طلایی و زیبا بالا برده بود ؛ پاییز بود ؛ چقدر شوق و بیم داشتم...آن موقع ؛ هم دوستش داشتم ؛ هم نداشتم...
انگار دیروز بود یا قرنی پیش! حالا تنها ثروتم در دنیا ؛ او بود ؛ فقط ؛ عاشق او بودم ؛ هیچ چیز دیگری در این دنیا ؛ برایم مهم نبود ؛ یک تکه امن از زمین خدا و آزادی برای رشد فرزندمان....نفس میخواستم ؛ نفسم شهرام بود.
شهرام ؛ عمدا سکوت کرده بود.موسیقی آرامی گذاشته بود ؛ من هم عمدا چیزی نمیپرسیدم... موضوع باید خیلی مهم بوده باشد که شهرام ؛ مرا از تخت اورژانس ،با اجازه ی دکتر ناراضی و عصبانی ؛ پایین کشیده باشد.شبنم! باز این شیر زن... ! اما این بار ؛ به دلم بد افتاده بود!
وقتی به ده رسیدیم ؛ شهرام گفت: چقدر ساکته ! چرا هیچکس نیست ؟ ده خالیه ! گفتم : شاید رفتن سر کار ! گفت: من اینجا بزرگ شدم... کدوم کار؟ کارشون همینجاست ؛ حتی بقالی ده ؛ که روزهای اول از آن خرید کرده بودم ؛ خالی بود ؛ در بیشتر خانه ها باز بود ؛ انگار یکنفر به زور آدمها را بیرون برده بود. شهرام گفت : علیرضاکه زنگ زد؛ فقط گفت: شبنم زده به سیم آخر! خودتونو برسونین ده! بعد هم تلفنش قطع شد! هر دو صدای تیری را شنیدیم ، از پایین تپه! جایی که خوب میشناختیم ؛ آلونکمان بود ! شهرام گفت: خدای من؛ لعنتی اونجاست... !
تو همینجا بمون! گفتم :: نه! تنهات نمیذارم! تنهام نمیمونم... دوید ؛ من هم دنبالش. گفت: تو ندو...باز خونریزی میکنیا!...من میرم ؛ تو یواش بیا !
شهرام ؛ زودتر رسیده بود.شبنم همه اهالی ده را جایی بیرون آلونک ما روی زمین نشانده بود؛ هر کسی را که آن وقت صبح پیدا کرده بود! خودش چون ملکه ای ؛ با ترکه ای پشت سرشان راه میرفت و میگفت : ترکه رو به پشت هر کی زدم ؛ یه گناهش رو میگه ! وای به حالتون ؛ اگه سکوت کنید یا دروغ بگید ! همه ی ما گناهکاریم ؛ ولی گاهی؛ بعضی چیزا رو باید قبل از مرگ اعتراف کرد ؛ وگرنه دیره! برای عبرت نسل بعد...علیرضا فیلم بردار! زود باش! صورت همه شونو ؛ تو تصویر میخوام؛ بخصوص وقتی دارن میگن چه غلطهایی کردن ! سکوت وحشتناکی حاکم بود.حتی صدای آب شدن برف را میشنیدم! شبنم ؛ رفت و رفت و ناگهان ؛ ترکه را به پشت مردی با موی جو گندمی زد.شهرام؛ آهسته در گوشم گفت: از شکنجه های مهرداد بوده! همه شونو اینجوری دور هم؛ روی زمین ؛ میشونده و ازشون اعتراف میگرفته.اما نه با ترکه! ....با وسایل خیلی وحشتناکتر...
مرد ی که ترکه پشتش خورده بود ؛ از درد؛ یا شاید شوک ؛ فریاد بلندی کشید. شبنم گفت: بسه! انقدر درد نداشت...کولی بازی درنیار ! یواش زدم؛ حرف بزن! اما اگه دروغ بگی ؛ میدونی که محکم میزنم ! پس خدا بهت رحم کنه...گناهت؟!
مرد میانسالی بود، شبنم دوباره ترکه را زد...این بار محکمتر ! گفتم ؛ گناهت؟ و به علیرضا تشر زد : فیلم بردار! باید چهره ی خودشونو ببینن؛ صدای خودشونو بشنون ؛ اینا ؛ همه رو کثیف میدونن جز خودشون! مرد گریه اش گرفته بود.گفت: خب من سر کفترای بابامو بریدم ؛ پونزده سالم بود!
حالم بد میشد؛ وقتی همه به من میگفتن: پسر کفتر بازه ! بابام الان بیست ساله مرده ؛ هیچوقت بعد از دیدن سر کفتراش ؛ از رختخواب بلند نشد ؛ تا مرد! اون زبون بسته ها رو پشت بوم ؛ همه ی عشق و زندگیش بودن !
شبنم چرخید. ترکه را پشت زنی چادری زد !زن داد نزد ؛ فقط با قاطعیت گفت: من هیچ گناهی نکردم!...شبنم محکمتر زد، زن اینبار داد زد: خیلی خب! من دل مردی رو شکستم ؛ بیشتریا ؛ تو این ده میدونن !...بش قول ازدواج دادم ؛ عاشقم بود ؛ با هم بزرگ شده بودیم ؛ امیدوارش کردم ؛ زمینشو به اسمم کرد...ولی من... بغضش گرفته بود...نمیتوانست ادامه دهد . شبنم گفت: علیرضا ؛ صورتش...فیلم بگیر !
#او_یک_زن
#قسمت_صد_و_هفتم
#چیستایثربی
@asheghanehaye_fatima
#قسمت_صدو_هفت
#چیستایثربی
تمام راه تا ده ؛ گریه میکردم ؛ شهرام ساکت بود. نمیدانست چه بگوید ولی معلوم بود که اوهم استرس دارد.فکر کردم از شش سالگی و حمله به ویلایشان، تا حالا ؛ آیا یکروز بی استرس داشته؟! گاهی دستش را برای تسکین ؛ روی دست من میگذاشت یا دستم را در دستش میگرفت ؛ تسکینی نبود.
دکتر بعد از دو ساعت جر و بحث؛ و تجویز داروها و دستورهای لازم ؛ اجازه ی ترخیص مرا داده بود؛ البته با ضمانت خود شهرام به عنوان کفیل من... هم اکنون هم دیر میرسیدیم...
در طول راه از پنجره ؛ بیرون را نگاه میکردم.برفها سیاه شده بودند؛ چشم انداز مرده و ماتم زده ای بود ؛
اشکهایم را با پشت دستم پاک میکردم ؛ یاد روزی افتادم که چند ماه پیش ؛ شهرام مرا به بهانه ی فیلم مستند از آن گردنه های پر درخت طلایی و زیبا بالا برده بود ؛ پاییز بود ؛ چقدر شوق و بیم داشتم...آن موقع ؛ هم دوستش داشتم ؛ هم نداشتم...
انگار دیروز بود یا قرنی پیش! حالا تنها ثروتم در دنیا ؛ او بود ؛ فقط ؛ عاشق او بودم ؛ هیچ چیز دیگری در این دنیا ؛ برایم مهم نبود ؛ یک تکه امن از زمین خدا و آزادی برای رشد فرزندمان....نفس میخواستم ؛ نفسم شهرام بود.
شهرام ؛ عمدا سکوت کرده بود.موسیقی آرامی گذاشته بود ؛ من هم عمدا چیزی نمیپرسیدم... موضوع باید خیلی مهم بوده باشد که شهرام ؛ مرا از تخت اورژانس ،با اجازه ی دکتر ناراضی و عصبانی ؛ پایین کشیده باشد.شبنم! باز این شیر زن... ! اما این بار ؛ به دلم بد افتاده بود!
وقتی به ده رسیدیم ؛ شهرام گفت: چقدر ساکته ! چرا هیچکس نیست ؟ ده خالیه ! گفتم : شاید رفتن سر کار ! گفت: من اینجا بزرگ شدم... کدوم کار؟ کارشون همینجاست ؛ حتی بقالی ده ؛ که روزهای اول از آن خرید کرده بودم ؛ خالی بود ؛ در بیشتر خانه ها باز بود ؛ انگار یکنفر به زور آدمها را بیرون برده بود. شهرام گفت : علیرضاکه زنگ زد؛ فقط گفت: شبنم زده به سیم آخر! خودتونو برسونین ده! بعد هم تلفنش قطع شد! هر دو صدای تیری را شنیدیم ، از پایین تپه! جایی که خوب میشناختیم ؛ آلونکمان بود ! شهرام گفت: خدای من؛ لعنتی اونجاست... !
تو همینجا بمون! گفتم :: نه! تنهات نمیذارم! تنهام نمیمونم... دوید ؛ من هم دنبالش. گفت: تو ندو...باز خونریزی میکنیا!...من میرم ؛ تو یواش بیا !
شهرام ؛ زودتر رسیده بود.شبنم همه اهالی ده را جایی بیرون آلونک ما روی زمین نشانده بود؛ هر کسی را که آن وقت صبح پیدا کرده بود! خودش چون ملکه ای ؛ با ترکه ای پشت سرشان راه میرفت و میگفت : ترکه رو به پشت هر کی زدم ؛ یه گناهش رو میگه ! وای به حالتون ؛ اگه سکوت کنید یا دروغ بگید ! همه ی ما گناهکاریم ؛ ولی گاهی؛ بعضی چیزا رو باید قبل از مرگ اعتراف کرد ؛ وگرنه دیره! برای عبرت نسل بعد...علیرضا فیلم بردار! زود باش! صورت همه شونو ؛ تو تصویر میخوام؛ بخصوص وقتی دارن میگن چه غلطهایی کردن ! سکوت وحشتناکی حاکم بود.حتی صدای آب شدن برف را میشنیدم! شبنم ؛ رفت و رفت و ناگهان ؛ ترکه را به پشت مردی با موی جو گندمی زد.شهرام؛ آهسته در گوشم گفت: از شکنجه های مهرداد بوده! همه شونو اینجوری دور هم؛ روی زمین ؛ میشونده و ازشون اعتراف میگرفته.اما نه با ترکه! ....با وسایل خیلی وحشتناکتر...
مرد ی که ترکه پشتش خورده بود ؛ از درد؛ یا شاید شوک ؛ فریاد بلندی کشید. شبنم گفت: بسه! انقدر درد نداشت...کولی بازی درنیار ! یواش زدم؛ حرف بزن! اما اگه دروغ بگی ؛ میدونی که محکم میزنم ! پس خدا بهت رحم کنه...گناهت؟!
مرد میانسالی بود، شبنم دوباره ترکه را زد...این بار محکمتر ! گفتم ؛ گناهت؟ و به علیرضا تشر زد : فیلم بردار! باید چهره ی خودشونو ببینن؛ صدای خودشونو بشنون ؛ اینا ؛ همه رو کثیف میدونن جز خودشون! مرد گریه اش گرفته بود.گفت: خب من سر کفترای بابامو بریدم ؛ پونزده سالم بود!
حالم بد میشد؛ وقتی همه به من میگفتن: پسر کفتر بازه ! بابام الان بیست ساله مرده ؛ هیچوقت بعد از دیدن سر کفتراش ؛ از رختخواب بلند نشد ؛ تا مرد! اون زبون بسته ها رو پشت بوم ؛ همه ی عشق و زندگیش بودن !
شبنم چرخید. ترکه را پشت زنی چادری زد !زن داد نزد ؛ فقط با قاطعیت گفت: من هیچ گناهی نکردم!...شبنم محکمتر زد، زن اینبار داد زد: خیلی خب! من دل مردی رو شکستم ؛ بیشتریا ؛ تو این ده میدونن !...بش قول ازدواج دادم ؛ عاشقم بود ؛ با هم بزرگ شده بودیم ؛ امیدوارش کردم ؛ زمینشو به اسمم کرد...ولی من... بغضش گرفته بود...نمیتوانست ادامه دهد . شبنم گفت: علیرضا ؛ صورتش...فیلم بگیر !
#او_یک_زن
#قسمت_صد_و_هفتم
#چیستایثربی
@asheghanehaye_fatima
#او_یکزن
#چیستایثربی
#قسمت_صد_و_هشت
@asheghanehaye_fatima
زنه روی زمین نشسته بود.اما انگار گذشته را میدید...گفت : باپسره فامیل بودیم...باهم بزرگ شده بودیم؛ از بچگی عاشقم بود ؛ منم نه نمیگفتم! میذاشتم عاشقم باشه و هر کاری برام انجام بده....
...زمیناشو به اسمم کرد؛ رفت سربازی تا بیاد عقدم کنه ؛ اما من همون ایام ؛ زن یه دانشجویی شدم که ازشهر ؛ برای تحقیق آمده بود اینجا...یهویی!
نامزد سربازم؛ با شادی برای عقد اومد؛ کلی کادو برام خریده بود.برای من ؛ خونواده م...بش گفتن دختره عروسی کرده؛ زد به دشت و بیابونش تو دره ها ؛ اسم منو فریاد میکشید؛ دیوونه شده بود! بعدم دیگه خبری ازش نشد ؛ کسی ندیدش!
شبنم گفت:بعدی! آهسته
پشت علیرضا رفت و گفت: یه تیکه ازنامه ی کشیش به سردار رو بخون ! زود! از حفظ ! علیرضا آرام گفت :بازم ؟ شبنم گفت : اون برای من یه سند تاریخیه. باعث میشه انگیزه بگیرم! علیرضا انگارهزار بارنامه را خوانده باشد! یک پاراگراف طولانی را خواند. با آخرین جمله؛حواسم سر جایش آمد:
"راه ما ظاهرا از هم جداست.نه راه دلمان!"
نگاهم با نگاه شبنم؛ تلاقی کرد،مثل ماده شیری گرسنه بود. یعنی ممکن بود مراهم بزند؟ به طرف ماآمد.محکم؛ ترکه راپشت شهرام کوبید.گفت:بقیه رو باکلت وادار کردم از خونه هاشون بیان بیرون؛ اما تو حرف گوش کنی بچه ؛ نه؟بگو! شهرام سکوت کرد.محکم تر زد:شهرام گفت:من قبلا دختری رو دوست داشتم که رفت آمریکا.....میخواستم باش ازدواج کنم.اون نمیخواست؛ ولی ما دو سه سال با هم بودیم؛ هنوز دوسش دارم..ولی مثل یه خاطره ی دور ....خیلی دور....انگار تو خواب میشناختمش....
چشمان شبنم برق زد ؛ ولی طرف من نیامد.پشت مشتعلی زد و گفت:تو که همه وجودت دروغه! اونی رو بگو که ما نمیدونیم !
مشتعلی با گریه گفت: نزن خانمجان ! نزن ! مرغ سر کنده که کشتن نداره ! میگم: من پشت فرمون بودم.نه حاجی! وقتی اون دو تاعروس داماد افتادن ته سد کرج ؛ من پشت فرمون بودم.حاجی یه طلبه ی جوون بود....کنار من ؛ خواب بود. ؛ جوری گریه و زاری کردم ؛ حاجی دلش به حالم سوخت؛ رفت اعتراف کرد که اون پشت فرمون بوده.من نلی رو دزدیدم....شبنم گفت:این تیکه تکراریه. مشتعلی گفت:
نیست! اینو خبر ندارین! داداش و مادر نلی؛ بم پول دادن سر به نیستش کنم؛ گفتن هر بلایی سرش بیارم ؛مهم نیست! اون بچه ؛ زندگی به هم زنه ..اما بچه شکل مهتاب بود...دلم سوخت ؛ مهتاب من !همون که بش میگفتیم شبنم خانم! اما مهتاب من بود....من عاشقشم.همیشه....
علیرضا پشت مادرش ایستاده بود و فیلم برمیداشت.مادرش ؛ ترکه محکمی به شانه ی علیرضا زد ؛ گفت: از خودتم بگیر!
علیرضا گفت:من جزاینکه ترنسم ؛کار بدی نکردم ؛ اینم که تقصیر خودم نبوده! اما چرا....یه بار ؛ یه گزارش دروغ ؛ برای کسی رد کردم ؛ که بد جوری همه جا پیچید... بخاطر لج و لجبازی بود....زنه رو که پشتش گزارش رد کرده بودم ؛ یه مدت ممنوع الکار کردن؛ ازش لجم گرفت...چون هیچوقت منو نمیدید ؛ منو نمیخواست.....به دروغ چیزایی گفتم و مدرکایی جورکردم که همه جا بایکوتش کردن! ....حتی کارگردانی که باش کار میکرد؛ باور کرد و بیرونش کرد....زمینو چنگ میزد تا اون چند سال دخترشو بزرگ کنه ! اما کسی کمکش نکرد...خیلی چیزای وحشتناکی پشتش گفته بودم....شبنم گفت : خاک بر سرت! و ترکه را روی شانه ی من زد.
جا خوردم؛ اما تنها حس واقعی ام را در آن لحظه گفتم : من؟من از سردار بیزارم ! نمیدونم این گناهه یا نه! هرچی باشه اون زمانی قهرمان بوده! چیزی که الان هست حالمو بد میکنه ؛ این نفرت توی صورتش! از همه چیز .... حتی گاهی حس میکنم با خدا هم دعوا داره! ... انگار هیچکسو نمیبینه! شاید یه روز آدم خوبی بوده اما ؛ غرور ؛ کینه و نفرت رهاش نکرده... ؛ بدش کرده ؛ ازش بدم میاد...میترسم ؛ میدونم آدمای زیادی رو بدبخت کرده! یک عالمه زن و بچه رو ؛ بی خانواده کرده.....چون مرداشونو گرفته....
و شبنم شاد و سرحال رو؛ به این زنی تبدیل کرده که ما الان میبینیم.... اگه میتونستم با همین ترکه حسابی میزدمش! بعدمیگفتم؛ برو پیش حاج خانمت! رو زخمات مرهم بماله!....بعضیا زخمایی دارن که نمیشه روشون مرهم مالید.هیچ مرهمی.....شبنم سعی کرد به من نگاه نکند ؛ گفت :بسه...بعد روی شانه ی شهرام زد.گفت :
به تو هم گفته بودم نامه ی کشیشو حفظ کنی...زود باش ! نامه کشیش؟گفته بودم همه باید مثل متن یه سوگند نامه ؛ حفظش باشین!
شهرام گفت:همیشه هرجا که باشم؛پسر اول تو و فرزند صدیقه پرورش میمونم....
شبنم روی شانه ی زن دیگری زد؛ زن جواب نداد؛ واکنشی هم نشان نداد! شبنم ؛ محکمتر زد ناگهان زن گفت: تو کثافتی شبنم! میدونستی؟!
#او_یک_زن
#چیستایثربی
#چیستایثربی
#قسمت_صد_و_هشت
@asheghanehaye_fatima
زنه روی زمین نشسته بود.اما انگار گذشته را میدید...گفت : باپسره فامیل بودیم...باهم بزرگ شده بودیم؛ از بچگی عاشقم بود ؛ منم نه نمیگفتم! میذاشتم عاشقم باشه و هر کاری برام انجام بده....
...زمیناشو به اسمم کرد؛ رفت سربازی تا بیاد عقدم کنه ؛ اما من همون ایام ؛ زن یه دانشجویی شدم که ازشهر ؛ برای تحقیق آمده بود اینجا...یهویی!
نامزد سربازم؛ با شادی برای عقد اومد؛ کلی کادو برام خریده بود.برای من ؛ خونواده م...بش گفتن دختره عروسی کرده؛ زد به دشت و بیابونش تو دره ها ؛ اسم منو فریاد میکشید؛ دیوونه شده بود! بعدم دیگه خبری ازش نشد ؛ کسی ندیدش!
شبنم گفت:بعدی! آهسته
پشت علیرضا رفت و گفت: یه تیکه ازنامه ی کشیش به سردار رو بخون ! زود! از حفظ ! علیرضا آرام گفت :بازم ؟ شبنم گفت : اون برای من یه سند تاریخیه. باعث میشه انگیزه بگیرم! علیرضا انگارهزار بارنامه را خوانده باشد! یک پاراگراف طولانی را خواند. با آخرین جمله؛حواسم سر جایش آمد:
"راه ما ظاهرا از هم جداست.نه راه دلمان!"
نگاهم با نگاه شبنم؛ تلاقی کرد،مثل ماده شیری گرسنه بود. یعنی ممکن بود مراهم بزند؟ به طرف ماآمد.محکم؛ ترکه راپشت شهرام کوبید.گفت:بقیه رو باکلت وادار کردم از خونه هاشون بیان بیرون؛ اما تو حرف گوش کنی بچه ؛ نه؟بگو! شهرام سکوت کرد.محکم تر زد:شهرام گفت:من قبلا دختری رو دوست داشتم که رفت آمریکا.....میخواستم باش ازدواج کنم.اون نمیخواست؛ ولی ما دو سه سال با هم بودیم؛ هنوز دوسش دارم..ولی مثل یه خاطره ی دور ....خیلی دور....انگار تو خواب میشناختمش....
چشمان شبنم برق زد ؛ ولی طرف من نیامد.پشت مشتعلی زد و گفت:تو که همه وجودت دروغه! اونی رو بگو که ما نمیدونیم !
مشتعلی با گریه گفت: نزن خانمجان ! نزن ! مرغ سر کنده که کشتن نداره ! میگم: من پشت فرمون بودم.نه حاجی! وقتی اون دو تاعروس داماد افتادن ته سد کرج ؛ من پشت فرمون بودم.حاجی یه طلبه ی جوون بود....کنار من ؛ خواب بود. ؛ جوری گریه و زاری کردم ؛ حاجی دلش به حالم سوخت؛ رفت اعتراف کرد که اون پشت فرمون بوده.من نلی رو دزدیدم....شبنم گفت:این تیکه تکراریه. مشتعلی گفت:
نیست! اینو خبر ندارین! داداش و مادر نلی؛ بم پول دادن سر به نیستش کنم؛ گفتن هر بلایی سرش بیارم ؛مهم نیست! اون بچه ؛ زندگی به هم زنه ..اما بچه شکل مهتاب بود...دلم سوخت ؛ مهتاب من !همون که بش میگفتیم شبنم خانم! اما مهتاب من بود....من عاشقشم.همیشه....
علیرضا پشت مادرش ایستاده بود و فیلم برمیداشت.مادرش ؛ ترکه محکمی به شانه ی علیرضا زد ؛ گفت: از خودتم بگیر!
علیرضا گفت:من جزاینکه ترنسم ؛کار بدی نکردم ؛ اینم که تقصیر خودم نبوده! اما چرا....یه بار ؛ یه گزارش دروغ ؛ برای کسی رد کردم ؛ که بد جوری همه جا پیچید... بخاطر لج و لجبازی بود....زنه رو که پشتش گزارش رد کرده بودم ؛ یه مدت ممنوع الکار کردن؛ ازش لجم گرفت...چون هیچوقت منو نمیدید ؛ منو نمیخواست.....به دروغ چیزایی گفتم و مدرکایی جورکردم که همه جا بایکوتش کردن! ....حتی کارگردانی که باش کار میکرد؛ باور کرد و بیرونش کرد....زمینو چنگ میزد تا اون چند سال دخترشو بزرگ کنه ! اما کسی کمکش نکرد...خیلی چیزای وحشتناکی پشتش گفته بودم....شبنم گفت : خاک بر سرت! و ترکه را روی شانه ی من زد.
جا خوردم؛ اما تنها حس واقعی ام را در آن لحظه گفتم : من؟من از سردار بیزارم ! نمیدونم این گناهه یا نه! هرچی باشه اون زمانی قهرمان بوده! چیزی که الان هست حالمو بد میکنه ؛ این نفرت توی صورتش! از همه چیز .... حتی گاهی حس میکنم با خدا هم دعوا داره! ... انگار هیچکسو نمیبینه! شاید یه روز آدم خوبی بوده اما ؛ غرور ؛ کینه و نفرت رهاش نکرده... ؛ بدش کرده ؛ ازش بدم میاد...میترسم ؛ میدونم آدمای زیادی رو بدبخت کرده! یک عالمه زن و بچه رو ؛ بی خانواده کرده.....چون مرداشونو گرفته....
و شبنم شاد و سرحال رو؛ به این زنی تبدیل کرده که ما الان میبینیم.... اگه میتونستم با همین ترکه حسابی میزدمش! بعدمیگفتم؛ برو پیش حاج خانمت! رو زخمات مرهم بماله!....بعضیا زخمایی دارن که نمیشه روشون مرهم مالید.هیچ مرهمی.....شبنم سعی کرد به من نگاه نکند ؛ گفت :بسه...بعد روی شانه ی شهرام زد.گفت :
به تو هم گفته بودم نامه ی کشیشو حفظ کنی...زود باش ! نامه کشیش؟گفته بودم همه باید مثل متن یه سوگند نامه ؛ حفظش باشین!
شهرام گفت:همیشه هرجا که باشم؛پسر اول تو و فرزند صدیقه پرورش میمونم....
شبنم روی شانه ی زن دیگری زد؛ زن جواب نداد؛ واکنشی هم نشان نداد! شبنم ؛ محکمتر زد ناگهان زن گفت: تو کثافتی شبنم! میدونستی؟!
#او_یک_زن
#چیستایثربی