سخن با تو می‌گویم
تا کلام تو را بهتر بشنوم
کلام تو را می‌شنوم
تا به درک خود یقین یابم
تو لب‌خند می‌زنی که مرا تسخیر کنی
تو لب‌خند می‌زنی
و چشم من به جهان باز می‌شود
تو را در آغوش می‌گیرم
تا زندگی کنم
زندگی می‌کنیم
تا هر چه هست به کام ما باشد
تو را ترک می‌کنم
تا به یاد هم باشیم
از هم جدا می‌شویم
تا دوباره به هم برسیم.


#پل_الوار | Paul Eluard | فرانسه،
برگردان: #محمدرضا_پارسایار

@asheghanehaye_fatima

آفتاب که بر جهان می‌دود
یقین دارم که آفتاب به‌سان تو
چشم زمین را به جهان باز می‌کند

لب‌خندی بر فراز شب‌ها
بر چهره عریان زنی خفته
که سپیده‌دم را به خواب می‌بیند

راز بزرگ کام‌جویی
این ستیز غریب مِه
که آسمان و زمین را می‌رباید از ما

ولی ما را برای هم به‌جا می‌نهد
و هم‌واره ما را برای هم خلق می‌کند
ای آن‌که خاطره‌ات را زنده می‌کنم

ای آن‌که خواهان نیک‌بختی‌ات بودم.

#پل_الوار | "Paul Eluard" | فرانسه، ۱۹۵۲-۱۸۹۵ |
برگردان: #محمدرضا_پارسایار

@asheghanehaye_fatima

«عشق حدِ وسط ندارد؛ یا تباه می‌کند یا رستگاری می‌بخشد. بشر پیوسته بر سرِ همین دوراهی است: تباهی یا رستگاری. هیچ تقدیری نمی‌تواند مانندِ عشق چنین قاطعانه این امر را جلوه‌گر سازد.»*

■✍: #ویکتور_هوگو [ Victor-Marie Hugo / فرانسه، ۲۶ فوریه‌ی ۱۸۰۲ – ۲۲ مه‌ی ۱۸۸۵ ]

■برگردان: #محمدرضا_پارسایار

*از رمان «بی‌نوایان»/ نشر: #هرمس



@asheghanehaye_fatima