ArtTalks

🎬 سینمای ایران
‌.
💢 برای درگذشت خسرو سینایی ـ سرودهای مخالف ارکسترهای بزرگ ندارند
‌.
⁦✍🏻⁩ نوشته‌ی‌ عرفان شفیع‌پور
‌.
▪️ «سلام ... سوال‌هایتان را بلند بپرسید من گوش‌هایم سنگین است ... مشکلی هم با آن ندارم اقتضای سن وسال است.» این اولین جملاتی‌ست که از زبان خسرو سینایی می‌شنوم. آمده به دانشگاه‌ تهران تا کارگاه انتقال تجربه برگزار کند. وقتی بیست ساله‌ای با شنیدن این جملات می‌گویی چه کول، چه باحال اما وقتی سن‌ت بالاتر می‌رود کلمه لباسِ جدیدِ معنی را تن می‌کند، حالا می‌گویم #خسرو_سینایی درد را چون یک عضو بدن پذیرفته بود. شاید تنها راه کنارآمدن با درد همین باشد. کم دردنکشید در تمام سال‌های فیلم‌سازی، کافی بود لحن باصلابتش را وقتی از سینما حرف می‌زد می‌شنیدید: «دلم می‌خواست تا بعد از ۴۰ سالگی فیلم بلند نسازم ... باید پخته می‌شدم ... #سهراب_شهیدثالث یک بار گفت یعنی چی تا چهل سالگی نمی‌خواهی فیلم بسازی؟ .... فکر کردی کجا زندگی می‌کنی؟ ... بساز فرصت برای این حرف‌ها کم است ... راست می‌گفت.»
‌.
▪️ همان روز دو فیلم کوتاه از آثارش را به ما نشان داد. می‌گفت: «شرایط فیلم کوتاه‌ساختن فراهم‌تر است. هنوز هم چندتایی با دوستانم دور هم جمع می‌شویم و می‌سازیم. بدون نگرانی تهیه‌کننده و سرمایه‌گذار.» یکی از فیلم‌های نمایش‌داده شده که زمان ساختش، اگر اشتباه نکنم، به دهه چهل برمی‌گشت، داستان کبوتری بود که در یک زیرزمین میان تعداد بسیار زیادی شی فلزی به اشکال مختلف گیر افتاده و در تقلا بود به نحوی از آن‌جا خارج شود، نمی‌توانست و خود تبدیل به یک کبوتر فلزی می‌شد. تسلیم شرایط. سینایی از جوانی هم از رنگ جماعت‌شدن به هر قیمتی بی‌زار بود. این اواخر اگر کسی زنگ می‌زد به خانه‌اش برای مصاحبه چیزی با این مضمون می‌گفت که از سینمای ایران بریده. همین بریدن باعث شد که فیلم نسازد و زیربار حرف تهیه‌کننده‌هایی که گوش‌هایشان برای شنیدن حرف‌هایش سنگین شده بودند، نرود. حالا باید به‌جای تحلیل آثار متاخرش به خاطره‌ای دو ساعته از یک ورکشاپ بسنده کنیم. او دنبال گفتن شعر خودش در سینمای ایران بود و یادمان نرود که سرودهای مخالف ارکسترهای بزرگ ندارند.
@arttalks
www.arttalks.ir

173 views15:15