#پنجاه_بازیکن_برتر_تاریخ_آرسنال

19. باب ویلسون

اگر پدرش به او نمی‌گفت "اوه پسر، فوتبال شغل درستی نیست"، باب ویلسون به منچستر یونایتد پیوسته بود. وی به جای آن تصمیم گرفت تا در کالج لافبرو (Loughborough College) به تحصیل بپردازد و فقط در سن 23 سالگی بازیکن حرفه‌ای شود.

اما با وجود اعتراضات پدرش، ویلسون یکی از مهم‌ترین دروازه‌بانان بریتانیایی در قرن بیستم شد. وی بسیار شجاع بود و همان‌طور که قهرمانش برت ترائوتمن بود، به سرعت از دروازه خارج می‌شد و با انرژی و رهبری عظیم خود به خوبی از محوطه جریمه‌اش محافظت می‌کرد. ویلسون در قهرمانی Fairs Cup در سال 1970 و دوگانه سال بعد آرسنال حضور داشت.

ویلسون در یکی از بزرگترین تیم‌های آرسنال، یک شخصیت قابل اعتماد بود و به باشگاه خدمات بی‌نظیری ارائه داد. او در دهه‌های بعد هم با آرسنال همراه بود و به عنوان مربی دیوید سیمن در دو دوگانه دیگر از آن استفاده شد. وی یک آرسنالی وفادار بود و یکی از محبوب‌ترین افرادی است که در آن سالن های مرمر مقدس قدم زده است.

🌐 www.Arsenal.ir
🆔 @Arsenalir

#پنجاه_بازیکن_برتر_تاریخ_آرسنال

18. آلن اسمیت

در فصل اول خود در لسترسیتی، آلن اسمیت با همکاری گری لینکر 13 گل به ثمر رساند. در حالی که لینکر به تاتنهام پیوست، اسمیت به سوی سمت قرمز شمال لندن رفت و در سال 1989 در آنفیلد خود را جاودانه کرد.

اسمیت اولین گل را در پیروزی 2-0 به ثمر رساند که عنوان قهرمانی را در همان شب به هایبری بازگرداند و کفش طلا را در این روند به دست آورد. او 114 گل دیگر برای توپچی ها در طول دوران حرفه‌ای خود به ثمر رساند، کفش طلایی را دوباره در مسیر قهرمانی در سال 1991 به دست آورد و در فینال جام برندگان جام در سال 1994 گل برتری را به ثمر رساند. اسمیت چابک و زیرک بود، با واکنش‌های سریع در محوطه جریمه و همچنین قد بلندی داشت - اغلب او با بالاپریدن از روی مدافعان گلزنی می‌کرد که او را به عنوان یک مهاجم بی‌نقص برای هر سبک بازی می‌ساخت.

اسمیت با گل‌های تعیین‌کننده در لحظاتی که اهمیت داشت، دقیقاً می‌دانست که چه زمانی باید استعدادهایش را به حساب آورد. این مهاجم مرد تمام لحظات برای توپچی ها بود.

🌐 www.Arsenal.ir
🆔 @Arsenalir

#پنجاه_بازیکن_برتر_تاریخ_آرسنال

17. دیوید روکسل

در مارس 2001، دیوید روکسل در سن 33 سالگی درگذشت. به عنوان یک جنتلمن، هنوز هم در آرسنال دلتنگ او هستیم.

'راکی' با استعداد و شخصیتی شاداب در هایبری ظاهر شد و درخشش خود را به نمایش گذاشت. او تیز و سریع بود و قادر به پوشش دادن نقاط زمین بود و همچنین به عنوان یکی از بازیکنان کلیدی در زمان قهرمانی آرسنال در سال 1989 ایفای نقش کرد. هرگاه او توپ را دریافت می‌کرد، هواداران به پا می‌خاستند چرا که این مهاجم همیشه قادر به انجام چیزهای غیرمنتظره‌ای بود که هرکسی را مبهوت می‌کرد.

روکسل در سال 1991 عنوان قهرمانی را مجددا کسب کرد و در بین هواداران آرسنال به عنوان یک شخصیت مورد علاقه جا افتاد. وارث او این است که بسیاری از بازیکنان، مانند یان رایت، تماشای بازی‌های او را دیده و حس کرده‌اند که اگر او می‌توانست، آنها هم می‌توانند. به درستی، مرکز داخلی آکادمی آرسنال به نام او نامگذاری شده است: راکی نوری درخشانی بود که همچنان برای بسیاری از ما برافروخته است.

🌐 www.Arsenal.ir
🆔 @Arsenalir

#پنجاه_بازیکن_برتر_تاریخ_آرسنال

16. پت جنینگز

پت جنینگز هرگز دروازه‌بانی شکوهمند نبود. وی به اندازه کافی خوب بود که دقیقاً بداند کجا باید در خط دروازه قرار گیرد تا انرژی کمتری برای سیوهای خود مصرف کند. در واقع، جنینگز به قدری غیرمعمول بود که از تاتنهام به آرسنال منتقل شد و هنوز هم توسط هر دو طرف محبوب و قابل احترام است.

جنینگز در طول یک دوره هشت ساله بیش از 200 بار در لیگ برای آرسنال بازی کرد. اگرچه آرسنال فقط در سال 1979 جام حذفی را در طول حضور وی در باشگاه به دست آورد، او به عنوان یک شخصیت مهیب در دروازه آرسنال شناخته شده بود و به دلیل حضور ثابت و آرامش بخش خود در میان هواداران، محبوب شد. باب ویلسون تصریح کرد که جانشین وی به لحاظ خونسردی در دروازه با او کاملاً متضاد است.

جنینگز تا سال 1985 برای آرسنال بازی کرد که در نظر گرفتن این موضوع که تاتنهام انتظار پایینی از وی داشت و به راحتی او را رها کرد، امر قابل تأملی است. او همچنان یکی از بهترین دروازه‌بانان بریتانیا تلقی می‌شود.

🌐 www.Arsenal.ir
🆔 @Arsenalir

#پنجاه_بازیکن_برتر_تاریخ_آرسنال

15. پت رایس

پت رایس یک بار گفته بود: "واقعاً برای من خیلی خوب است که هواداران آرسنال به من اینقدر احترام گذاشته‌اند و امیدوارم همیشه این نوع رابطه را با آنها داشته باشم". احتمالاً هنوز متوجه نیست که هواداران چقدر او را دوست دارند.

این مدافع راست در دوران بازی 13 ساله‌اش در هایبری، لحظات خوب و بدی را سپری کرد و همیشه با باشگاه همراه بود. او به عنوان یک مدافع فوق العاده برای برتی می، در تیم برنده دوگانه آرسنال در سال 1971 ظاهر شد، اما در حالی که تیمش در حال سقوط بود، رایس باقی ماند. او در کمک به رهبری توپچی‌ها در دوران نزولی میانه دهه 70 نقش اساسی داشت و در سال 1977 بازوبند کاپیتانی را به دست آورد.

رایس در سال 1979 دوباره جام حذفی را به دست آورد و در دوران ونگر به عنوان دستیار وی به باشگاه بازگشت. این شخصیت ایرلندی نماد پیوند و وفاداری است که هواداران آرسنال از ستارگان خود انتظار دارند و تنها چند نفر از آنها زندگی خود را به باشگاه آرسنال اختصاص داده‌اند مثل پت رایس.

🌐 www.Arsenal.ir
🆔 @Arsenalir

#پنجاه_بازیکن_برتر_تاریخ_آرسنال

14. ری پارلور

در بهترین هفته از حرفه فوتبالی ری پارلور، "رامفورد پله" موفق شد در پیروزی فینال جام حذفی یک گل بسیار زیبا را به ثمر برساند و سپس با دریافت جایزه بهترین بازیکن زمین در استادیوم اولدترافورد، آرسنال در سال 2002 دوگانه را کسب کند. بنا به گفته خودش، تقریباً همه‌ی افرادی که در میانه‌ی این دو بازی با او برخورد می‌کردند، می‌خواستند او را به پیتزا دعوت کنند.

به خاطر کاری که او انجام می‌داد، قدرت گذاری و تواناییش برای ترکیب با بازیکنان دیگر، یک قهرمان فداکار برای طرفداران آرسنال بود و تعامل وی با هواداران او را به یکی از محبوب‌ترین بازیکنان آرسنال تبدیل کرد. پارلور در هر پستی که بازی می‌کرد، قابل اعتماد بود و با گذشت زمان به عنوان یکی از اعضای مهم و رهبران آرسنال در مواقع حیاتی شناخته شد که آرسن ونگر از او در لحظات کلیدی استفاده می‌کرد.

🌐 www.Arsenal.ir
🆔 @Arsenalir

#پنجاه_بازیکن_برتر_تاریخ_آرسنال

13. سول کمپل

سول کمپل ممکن است بهترین قراردادی باشد که آرسنال تا به حال امضا کرده است. او نه تنها هیچ هزینه‌ای نداشت، بلکه دو عنوان لیگ را با آرسنال به دست آورد و موقعیت پرسش‌برانگیز خط دفاع آنها را بهبود بخشید و بهترین آنها این بود که او از تیم رقیب، تاتنهام آمده بود.

کمپل به دلیل اینکه از تاتنهام به آرسنال آمده بود، یک قهرمان در بین هواداران بود، اما عملکرد فرماندهانه او در محور دفاع آرسنال، او را به محبوبیتی بیشتر در میان هواداران رساند. او با الگوی خودش رهبری می‌کرد، به دفاع آرسنال قدرت و سرعت می‌بخشید و بازی خود را به سطحی بالاتر از بسیاری از بهترین مدافعان میانی جهان در هایبری رساند. اینکه او در وایت هارت لین قهرمانی لیگ را کسب کرد، او را به یک اسطوره آرسنال تبدیل کرد.

وی بعداً هم در فینال لیگ قهرمانان اروپا، گلی را به ثمر رساند و به عنوان رهبر خط دفاعی بعد از تونی آدامز در یک دوره جدید رو به رشد، تیم را هدایت کرد. او برای مدت طولانی‌تری برای تاتنهام بازی کرد، اما اکنون به آرسنال تعلق دارد و از طرفداران این تیم محسوب می‌شود.

🌐 www.Arsenal.ir
🆔 @Arsenalir

#پنجاه_بازیکن_برتر_تاریخ_آرسنال

12. فردی لیونبرگ

شاید هیچ بازیکن بزرگتری برای آرسنال از فردی لیونبرگ وجود نداشت. این سوئدی فوق العاده همیشه زمانی که تیم به او نیاز داشت، در بازی حضور داشت، چه گل در لیگ قهرمانان، چه گلش به منچستریونایتد یا در جام حذفی. در واقع، لیونبرگ را بیشتر به عنوان مردی که دو گل در فینال جام حذفی برای توپچی ها به ثمر رساند، در خاطر می ماند.

اما لیونبرگ نه تنها یک بازیکن تمام کننده بود، بلکه یک قهرمان کامل بود که از نوع بازی فوتبال پرانرژی و فیزیکی که ونگر به شمال لندن آورد، یک نمونه بود. لیونبرگ قدکوتاه و سریع بود، دیر به دیر وارد محوطه جریمه می‌شد تا فرصت‌های خود را به گلزنی تبدیل کند؛ او عاشق شرکت در بخش دفاعی بازی هم بود.

اگر با حمایت از لیونبرگ بزرگ شدید، احتمالا شما یا کسی که می‌شناسید، به خاطر این بازیکن موهای خود را قرمز رنگ کرده باشد. او در تمام این سال ها همچنان یکی از محبوب ترین بازیکنان باشگاه است.

🌐 www.Arsenal.ir
🆔 @Arsenalir

#پنجاه_بازیکن_برتر_تاریخ_آرسنال

11. دیوید اولری

دیوید اولری با 722 بازی برای آرسنال رکورددار بیشترین بازی با پیراهن باشگاه می‌باشد. این رکورد احتمالاً هرگز شکسته نخواهد شد و شایسته است که چنین مدافع عالی، خدمتگزار و وفادار برای همیشه این رکورد را حفظ کند.

این ملی پوش ایرلندی اولین بازی خود را به عنوان یک جوان 17 ساله پرجنب و جوش انجام داد و به سرعت به یکی از بی‌ادعاترین مدافعان یک نسل تبدیل شد. خونسردی اولری به بقیه اعضای تیم سرایت کرد و او جوان ترین بازیکنی شد که به رکورد 100 و 200 بازی با پیراهن این باشگاه دست پیدا می‌کند، و در تمام این مدت، او با برتری و شکوه رهبری می‌کرد. در سال 1989 که آرسنال عنوان قهرمانی را کسب کرد، این مدافع میانی بیش از 20 بار بازی کرد، قبل از اینکه دوباره در سال 1991 آن افتخار را دوباره به دست آورد.

در آخرین فصل خود، اولری در سال 1993 جام اتحادیه و جام حذفی را به دست آورد. اینکه او همچنین در موفقیت ومبلی 1979 شرکت کرده بود، نمونه ای باورنکردنی از طول عمر او بود. اما تنها مدت زمانی که او بازی کرد تاثیرگذار نیست، او یکی از بهترین مدافعان تاریخ آرسنال نیز بود.

🌐 www.Arsenal.ir
🆔 @Arsenalir

#پنجاه_بازیکن_برتر_تاریخ_آرسنال

10. کلیف باستین

این که نام کلیف باستین هنوز هم به عنوان یکی از بهترین‌هایی که تا به حال برای آرسنال بازی کرده، ذکر می‌شود، تقریباً 100 سال پس از اولین بازی او، نه تنها گواه گل‌هایی است که او به ثمر رساند بلکه نشان دهنده سبک بازی اوست.

باستین در نوجوانی با آرسنال قرارداد امضا کرد و کسانی که فقط نام و رکورد گلزنی او را شنیده‌اند ممکن است از این که متوجه شوند او یک مهاجم مرکزی نبوده تعجب کنند. در عوض، او بیشتر دوران حرفه‌ای خود را به‌عنوان یک هافبک چپ بازی کرد حتی زمانی که الکس جیمز مصدوم شد، بیشتر خلق موقعیت می‌کرد تا گلزنی و همچنان توانست 178 گل در 395 بازی برای توپچی‌ها به ثمر برساند.

تقریباً 50 سال پس از بازنشستگی او بود که قرار بود رکورد خیره کننده باستین شکسته شود. او در دوره‌ی دیگری از بازی فوتبال عملکرد بی‌نظیری داشت، اما شایستگی باستین فراتر از دوران هربرت چپمن بود. او به سادگی یکی از بهترین گلزنان تمام دوران و هر زمان است.

🌐 www.Arsenal.ir
🆔 @Arsenalir

#پنجاه_بازیکن_برتر_تاریخ_آرسنال

9. چارلی جورج

چارلی جورج در دوران کودکی بازی‌های آرسنال را از روی تراس تماشا می‌کرد. او به عنوان یک مرد، خودش را با یکی از نمادین ترین لحظات جام حذفی در تاریخ باشگاه ثبت کرد.

این ضربه جورج بود که با رعد و برق از کنار ری کلمنس گلر لیورپول گذشت تا فینال جام حذفی 1971 را آرسنال برنده شود. ومبلی از خوشحالی فوران کرد، در حالیکه قهرمان ساعت بر روی پشت خودش، با بازوهای رو به هر سویی، دراز کشیده بود و نسلی از هواداران آن را در زمین بازی تقلید کردند.

جورج در آن فصل به عنوان یک هافبک تهاجمی تندرو موفق به کسب دبل شد و در طول دوران حرفه ای خود در توپچی ها، لحظات جادویی بیشتری را به ارمغان می‌آورد. هرچند زخم‌های وی بر کیفیت بازی او تاثیر گذاشت، جورج برای همیشه به عنوان یکی از اولین طرفدارانی که به عنوان "پادشاه هایبری" برچسب زده شده و به عنوان یک افسانه که با لمس‌های ناب مردم را به وجد آورده است به یاد می‌ماند. به ویژه یکی از آنها هرگز فراموش نخواهد شد.

🌐 www.Arsenal.ir
🆔 @Arsenalir

#پنجاه_بازیکن_برتر_تاریخ_آرسنال

8. دیوید سیمن

بدون دیوید سیمن، نتیجه 1-0 به سود آرسنال امکان‌پذیر نخواهد بود. این گلر در اوج خود، شناخته‌شده به عنوان یک نام خانوادگی و گنجینه ملی شد - و اگرچه وی هنگام جابجایی با هزینه‌ای بالغ بر 1.3 میلیون پوند به عنوان یک دروازه‌بان، رکورد بریتانیا را شکست، اما برای جورج گراهام، این یک قرارداد به تناسب بسیار مناسب بود.

در فصل 1990/91 که آرسنال به قهرمانی لیگ رسید، سیمن تنها 18 گل دریافت کرد و تنها یک بار در این راه شکست خورد. یورکشایرمن لقب ''دست‌های امن'' را به خود اختصاص داد. هنگامی که آرسنال خود را به عنوان متخصصین قهرمانی تثبیت کرد، سیمن به عنوان یک برنده در بازی درخشید.

در دو دبل زیر نظر آرسن ونگر به مانند یک صخره بود و برای همیشه به خاطر سیو معروفش مقابل شفیلد یونایتد در نیمه نهایی جام حذفی در سال 2003، شناخته خواهد شد، مهاری که بسیاری هنوز معتقدند یکی از بهترین واکنش‌های تمام دوران است. به لطف او بود که آرسنال به فینال رسید و او تنها چند هفته بعد در آخرین بازی خود برای این باشگاه، آنها را به عنوان کاپیتان به جام قهرمانی رساند.

🌐 www.Arsenal.ir
🆔 @Arsenalir

#پنجاه_بازیکن_برتر_تاریخ_آرسنال

7. لیام بریدی

لیام بریدی یکی از با استعدادترین بازیکنانی بود که تا به حال پیراهن آرسنال را پوشیده است. او قوی، سریع، دید باورنکردنی و شوت های وحشتناکی داشت، مغز فوتبالی او بدون همتا بود و به سادگی فوتبال را سرگرم‌کننده می‌کرد.

در تیم پرنوسان آرسنال در اواسط دهه 70، "چیپی" یک جرقه درخشان نادر بود. این مرد ایرلندی به یک بازیساز غیرقابل توقف برای حملات تبدیل شد زیرا توپچی ها بین سال های 1978 و 1980 به سه فینال جام حذفی متوالی رسیدند و در سال 1979 پیروز شدند.

بریدی سه بار به عنوان بازیکن سال باشگاه و در سال 1979 به عنوان بازیکن سال PFA انتخاب شد.

🌐 www.Arsenal.ir
🆔 @Arsenalir

#پنجاه_بازیکن_برتر_تاریخ_آرسنال

6. رابرت پیرس

رابرت پیرس اوایل در آرسنال به دلیل فیزیکی بودن لیگ برتر با مشکل مواجه شد. آرسن ونگر باید روش صحبت با این فرانسوی را کنترل می‌کرد تا او به خودش بیاید، زیرا او مثل قلدرهایی که با آنها آرسنال شهرت کسب کرده بود، نبود.

پیرس فرهیخته، ماهر و ظریف بود و به همین دلیل هواداران او را دوست داشتند - البته تمایل او به گلزنی در دربی های شمال لندن نیز بی‌تاثیر نبود. هم‌تیمی های او هم او را دوست داشتند: وقتی پیرس دچار آسیب شد و در سال 2002 عنوان قهرمانی لیگ برتر را به دست آورد، همه هم‌تیمی هایش به زانو درآمدند تا او را تحسین کنند.

دوران پیرس در آرسنال با یک تعویض در نیمه اول به پایان رسید، زیرا توپچی ها در فینال لیگ قهرمانان 2006، ده نفره شدند. این تعویض اجباری بود، اما پایانی مناسب برای یکی از خارق‌العاده‌ترین بازیکنان زمان خود نبود.

🌐 www.Arsenal.ir
🆔 @Arsenalir

‍ #پنجاه_بازیکن_برتر_تاریخ_آرسنال

5. یان رایت

یان رایت در سن 22 سالگی آجرپز بود. او تقریباً 30 ساله بود که دوران لیگ برتر آغاز شد. اینکه او نه تنها در دوران بازی خود به اسطوره آرسنال تبدیل شد، بلکه بهترین گلزن توپچی ها نیز شد، گواهی باورنکردنی بر عزم، توانایی گلزنی و پیوند باورنکردنی این مرد است.

"رایتی" در سال 1991 پس از شش سال موفقیت‌های درخشان در باشگاه کریستال پالاس به آرسنال پیوست. او در سال 1989 با دیدن دیوید روکاسل، پسری از محله خود، در تلویزیون که عنوان قهرمانی را برای تیمش برده بود، الهام گرفت و حالا خود می‌خواست جام‌ها را به دست آورد.

اما این فقط رکورد گلزنی بی امان نبود که رایت با آن طرفداران را جذب کرد، بلکه شخصیت او نیز بود.

شماره 8 آرسنال از اتاق رختکن برای هواداران فریاد می زد، پس از گلزنی در زمین می رقصید و حتی به خاطر ضربه زدن به سالن های مرمر هایبری سرزنش می شد. نابغه فوتباتی در بزرگ شدن دچار مشکلاتی بود و آرسنالی‌ها با دیدن او که با خوشحالی و شادی در زمین می‌پرد، بخشی از خود را در قهرمان خود می‌بینند.

در فصل 1997/98، او به عنوان برنده دوگانه با آرسن ونگر در تیمش قرار گرفت و در نهایت مدال قهرمانی لیگ را هم بدست آورد - اما نه قبل از اینکه رکورد گلزنی باشگاه را در برابر بولتون بشکند. هنگامی که او این گل مهم را به ثمر رساند، رایتی یک لباس زیر با نوشته "فقط انجامش دادم" را نشان داد و واقعا هم مانند هیچ کس دیگری قبل یا بعد از او، این کار را انجام نداد.

🌐 www.Arsenal.ir
🆔 @Arsenalir

‍ #پنجاه_بازیکن_برتر_تاریخ_آرسنال

4. پاتریک ویرا

آرسن ونگر کاملاً ناشناس به آرسنال آمد و یک هافبک جوان فرانسوی را با خود آورد. در حالی که ونگر قبل از قضاوت شدن به کمی زمان نیاز داشت تا به نتیجه برسد، مرد فرانسوی مدعی شد که همه یک نگاه به پاتریک ویرا انداختند و همین فکر را کردند: "حداقل او بازیکنان خوبی را با خود می‌آورد".

ویرا یکی از بزرگترین هافبک‌های تاریخ فوتبال بود. قد بلند و قوی بود و قدرت دفاعی بسیار بالا داشت و عاشق تکل‌های سنگین بود، همچنین توانایی حمل توپ را هم داشت. او در تمام فازهای بازی شرکت داشت، در سراسر زمین حضور داشت و در بهترین حالت خود، هیچکس نمی‌توانست به او نزدیک شود.

او بلافاصله به فوتبال انگلیس عادت کرد و در سال 1998 در کنار امانوئل پتی قهرمان شد، قبل از اینکه در سال 2002 برای دومین دوگانه به تنهایی مسئولیت خط هافبک را به عهده بگیرد. در خط هافبک هایبوری زمانی که آرسنال در سال 2004 شکست ناپذیر شد.

یک سال بعد، او یک بار دیگر شمال لندن را به عنوان برنده جام حذفی ترک کرد و آخرین پنالتی را در پیروزی مقابل منچستریونایتد در ضربات پنالتی گل کرد. این نقطه پایانی عالی برای دوران حرفه‌ای بود که در آن او بر هر خط میانی که در آن بازی می‌کرد تسلط داشت. آرسنال از زمانی که او رفته، مثل قبل نبوده است.

🌐 www.Arsenal.ir
🆔 @Arsenalir

‍ #پنجاه_بازیکن_برتر_تاریخ_آرسنال

3. تونی آدامز

تونی آدامز یکبار گفت که اگر برای نامی که روی جلوی پیراهن قرار دارد بازی کنید، هواداران نامی که روی پشت پیراهن است را به خاطر می‌سپارند. تا به امروز هواداران همچنان به این مدافع مرکزی با عنوان "آقای آرسنال" اشاره می‌کنند و بسیاری در طول بازی، او را یکی از بزرگترین کاپیتان‌های فوتبال تلقی می‌کنند.

آدامز همه آن چیزی بود که در 19 سالی که به باشگاه خدمت کرد، به آن تعلق داشت: شجاع، فیزیکال و بازی‌خوان بی‌نظیر. او مردی بود که همه دیگران به او نگاه می‌کردند، جورج گراهام تیم دفاعی خود را حول محور او ساخته و او را در سن 21 سالگی به عنوان کاپیتان باشگاه منصوب کرد. در سال 1989، او بزرگترین عامل موفقیت تیم در قهرمانی لیگ بود.

اما آدامز هرگز زندگی را آسان نداشت. او برای مبارزه با اعتیاد به الکل، تلاش کرد و بعد از آن به فوتبال بازگشت. حتی زیر نظر آرسن ونگر، بهترین شکلش را برای برخورد با توپ پیدا کرد و حتی با شجاعت از دفاع به حمله رفت. در آخرین بازی فصل 1997/98، آدامز آخرین گل فصل را به ثمر رساند و باعث شد که عنوان قهرمانی به هایبری برود.

جشن آدامز در آن روز، با بازوان باز شده، اکنون در یک مجسمه برنزی در خارج از استادیوم امارات به نمایش گذاشته شده است. او مورد علاقه نهایی هواداران و یک مرد واقعی یک باشگاه است.

🌐 www.Arsenal.ir
🆔 @Arsenalir

‍ #پنجاه_بازیکن_برتر_تاریخ_آرسنال

2. دنیس برکمپ

دنیس برکمپ در سال 1995 وقتی به انگلستان آمد، در یک پمپ بنزین متوقف شد و به طور اتفاقی با هم تیمی جدیدش، یعنی ایان رایت، روبرو شد. رایت خیلی خوشحال شد و با شادی فریاد می‌زد و او تنها کسی نبود که از این خوش‌شانسی شگفت‌زده شده است.

آرسنال یک سوپراستار واقعی را در دهه 90 میلادی به خدمت گرفت، زمانی که دنیس برکمپ به شمال لندن آمد. او در لیست کوتاه بالون دور بود، با تیم ملی هلند ستاره بود و اکنون اینجا در شمال لندن بود تا به آرسنال آن انگیزه‌ای که لازم بود را بدهد. اگرچه رکورد گلزنی او هیچ وقت برجسته نبود، اما لحظاتی از خلاقیت بی‌نظیری که در یازده سال حضورش در آرسنال ارائه می‌داد، تا ابد برای هواداران یادگاری ماندگار به جا خواهد گذاشت.

او در یک ماه، هر سه گل برتر ماه لیگ را در یک مسابقه به خود اختصاص داد. او گل‌هایی را به ثمر می‌رساند که در آن‌ها قوانین جاذبه را تحدی می‌کرد و سال‌ها بعد هواداران در مورد اینکه آیا او قصد داشته بود همین کار را انجام دهد یا خیر، صحبت می‌کردند. برکمپ یکی از با استعدادترین بازیکنان فوتبالی بود که در لیگ برتر حضور داشت و نبوغش به آرسنال در بردن سه عنوان قهرمانی کمک کرد.

تیری آنری اعلام کرده که برکمپ بهترین بازیکنی بوده که با او بازی کرده است، بهتر از لیونل مسی و زین الدین زیدان. هر چیزی که برکمپ انجام می‌داد، شکوهمند و شاعرانه بود و هنوز هم بعد سال‌ها، برای بسیاری از افراد الهام بخش است.

🌐 www.Arsenal.ir
🆔 @Arsenalir

‍ #پنجاه_بازیکن_برتر_تاریخ_آرسنال

1. تیری آنری

تیری آنری به عنوان یک بازیکن ناسازگار با آرسنال قرارداد بست. اما وقتی آنجا را ترک کرد، به عنوان یکی از پرکاربردترین بازیکنان، یک رهبر، یک اسطوره و یکی از برترین بازیکنان تمام دوران تاریخ فوتبال شناخته شد.

زمانی که وی وارد تیم شد، دیوید دین، معاون رئیس باشگاه آرسنال، به او یک ویدیوی VHS از یان رایت داد و به او این دستور ساده را داد که فقط کارهای استاد را تقلید کند تا همه چیز خوب پیش برود. آنری ابتدا چندان به خوبی عمل نکرد، زیرا با یادگیری نحوه بازی در خط حمله دچار نارضایتی شده بود، اما وقتی آرسن ونگر به او گفت که به خودش بپرسد که چگونه می‌تواند به تیم کمک کند، چیزی در وی روشن شد.

هرگز هیچ فوروارد کامل‌تری نسبت به وی در لیگ برتر وجود نداشته است. او چهار بار صاحب کفش طلا شد و در فصلی که آن را به دست نیاورد، 20 پاس گل داد که تاکنون کسی رکورد وی را نشکسته است. وی در سال 2002 در حالی که آرسنال دوگانه را به دست آورد، باورنکردنی بود و در فصل 2003/04 برای آرسنال 30 گل به ثمر رساند و در آن فصل تیمش بدون شکست باقی ماند. در سال 2006، او آرسنال را روی شانه‌های خود گرفت و آنها را به فینال لیگ قهرمانان اروپا رساند.

او از باشگاه فراتر رفت تا به عنوان یکی از باکلاس‌ترین، ویرانگرترین و ماهرترین بازیکنان فوتبال شناخته شود. هرگز کسی مانند او وجود نداشته است، نه در آرسنال و نه در هر جای دیگری.

🌐 www.Arsenal.ir
🆔 @Arsenalir

همیشه اونایی که طرفدار بازیکن بودند نه تیم، رو مسخره می‌کردم که این چجور طرفداریه؟ تو این سال‌ها با ظهور رونالدو، مسی و حتی نیمار، یه سری از آدما بودن که دنباله‌رو اینا بودن. مثلا به خاطر رونالدو طرفدار یونایتد بود، بعد هوادار رئال شد، بعدش فن یوونتوس شد، دوباره برگشت سمت منچستر و الان بعید میدونم طرفدار النصر عربستان باشه. همین قضیه با مسی هم جور در میاد.

من خودم شخصاً طرفدار برکمپ بودم و به خاطر اون آرسنالی شدم، اما خب برکمپ هم مثل بقیه بازیکنا رفت و اسمش در باشگاه باقی موند و ما هوادارا موندیم و یه عمر خاطره. الان برای من ساکا، مارتینلی، سالیبا و بقیه بازیکنای تیم مهمتر از برکمپ هستن، چون دارن برای موفقیت تیم تلاش میکنن.

دقیقاً یادم نمیاد چه سالی طرفدار آرسنال شدم، ولی این رو میدونم که از اول طرفدار همین تیم بودم و بچگیام پیراهن این باشگاه رو داشتم و می‌پوشیدم، ولی اون موقعا دوربین کجا بود که بخوایم باهاش عکس بگیریم. اولین جام مهمی که تقریبا کامل دیدم و یادم میاد، جام جهانی 2002 کره و ژاپن بود که تو بازی افتتاحیه بین فرانسه و سنگال اون نتیجه عجیب رخ داد.

دوران برنامه‌های ارتباطی این دست در ایران، فک کنم از برنامه ویچت شروع شد و بعدش لاین و وایبر و واتس‌اپ و تلگرام. این وسط یه سری اپ‌های دیگه هم بودن که زیاد تو بورس نبودن.

نمیدونم چه سالی بود که تلگرام اومد رو بورس و تو ایران همه نصب کردن، منم مثل بقیه همین کار رو کردم. بعد از چند تا آپدیت، امکان ایجاد کانال به برنامه اضافه شد و با یکی دو تا از دوستان که اسمشون یادم رفته (لطفا منو حلال کنند) کانال توپچی‌ها رو ساختیم و شروع کردیم به پست گذاشتن. بعد از چند وقت که با کانون آشنا شدم، به واسطه یکی از دوستان وارد کانون هواداران شدم و شروع به فعالیت کردم.

اون زمان امضای هر کس زیر پست نمیومد و ادمین‌ها برای خودشون هشتگ داشتن که مشخص بشه پست رو چه کسی گذاشته. اگر ملاک رو هشتگ خودم که اون زمان #Abbas5753 بود را انتخاب کنم، این پست در سال 2016 میشه اولین پست من در کانال کانون هواداران.

بارها بابت پست‌هایی که تو کانال گذاشتم، به دلیل اینکه مخاطب از اون بازیکن خوشش نمیاد، با اون مطلب حال نمیکنه، و هزار دلیل دیگه، مورد هجوم مخاطبین قرار گرفتیم، در حالی که بارها شده بابت یک پست، دقت کنین فقط یک پست، روزها، واقعاً روزها وقت گذاشتیم برای تهیه اون مطلب که کار ترجمه، گرافیک، تهیه عکس، ویدئو و یه سری چیزای دیگه داشته.

بابت کپی برابر اصل مطالبمون (حتی اموجی رو هم عوض نمیکنن) تو کانال های دیگه هم چیزی نگم بهتره.

سعی کردم مطالبی رو در کانال کار کنم که کمتر دیگر کانال‌ها یا جاهای دیگه دیده باشین که یه سریاشون طبیعتاً باب دل مخاطب نبود و باهاش حال نمیکرد. یه سری از پست‌های سریالی که تو کانال کار کردم رو این زیر براتون آماده کردم که با کلیک روی هر هشتگ مطالب اون پست رو دونه به دونه میتونین ببینین.

#50_گل_برتر_تاریخ_آرسنال
50 گل برتر تاریخ آرسنال به انتخاب هواداران در سال 2009

#بازیکنان_سابق
بیوگرافی بازیکنان سابق آرسنال که از سایت ویکی‌پدیا ترجمه شده + تصاویر به یاد ماندنی

#کمتر_از_24_بازی_برای_آرسنال
معرفی کوتاه بازیکنانی که حداکثر 24 بازی برای آرسنال انجام دادند و خیلیاشون رو طبیعتاً خیلیا نمیشناختن

#مرور_تاریخ
مرور فصل به فصل آرسنال از سال 1998 تا فصل گذشته

#تقویم_تاریخ
مرور اتفاقات پیرامون آرسنال در همان روز در طول تاریخ

#پنجاه_بازیکن_برتر_تاریخ_آرسنال
معرفی 50 بازیکن برتر تاریخ آرسنال به انتخاب مجله FourFourTwo در سال 2022

#بازیکنان_قرضی
عملکرد بازیکنان قرضی آرسنال در تیم‌های مختلف به صورت هفته به هفته

#نوزده_رکورد_فوق‌العاده_لیگ_برتر
نوزده رکورد لیگ برتر که احتمالا شکسته نخواهد شد.

#چالش_روز
به چالش کشیدن اطلاعات آرسنالی مخاطبین کانال با سوالات مختلف

#گرافیکی_اختصاصی
تصاویر گرافیکی و اختصاصی کانال

#ConceptKit
کیت های طراحی شده توسط گرافیست‌ها

#Clip
خلاصه و فول‌مچ بازی‌های قدیمی و نوستالژیک آرسنال، کلیپ های جذاب از آرسنال، تمام گل‌ها و پاس گل‌های بازیکنان و ... که به جرات میگم کامل‌ترین آرشیو ویدئوهای آرسنال در ایران هست. روی هشتگ بزنین خودتون متوجه میشین.


زندگی تو این مملکت و طرفداری این باشگاه هممون رو پیر کرد و من هم از این قضیه مستثنی نبودم. مشکلات شخصی بنده واقعا به اوج خودش رسیده و به قول محسن نامجو واقعا دیگه حال ادامه دادن ندارم. روزهای بسیار سختی رو دارم میگذرونم و ناچار هستم بعد از گذشت هفت سال با شما و همکارانم در کانون رسمی هواداران آرسنال در ایران خداحافظی کنم. امیدوارم در این سال‌ها رضایت شما را جلب کرده باشم و اگر بدی از من دیدین حلال کنین.

به امید موفقیت های بزرگ برای آرسنال
Once A Gunner Always A Gunner

عباس رضایی - شهریور ۱۴۰۲