آرسن و آرسنال: معجونی که فوتبال انگلیس را تغییر داد
#بخش_پایانی_مقاله
دکتر #حمیدرضا #صدر در دورانی که خیلی ها از رفتن آرسن ونگر از آرسنال حرف می زنند، دستاوردهای او را زیر ذره بین برده. این که او چه تاثیر عمیقی بر فوتبال انگلیس گذاشته...
💢 ادامه مقاله 💢
ونگر یکی از اولین مربیانی بود که در انگلیس به بازیکن یابی برنامه ریزی شده خارج از جزیره دست زد. ونگر طی ده سال اولش در آرسنال نزدیک به 150 میلیون پوند خرج کرد. یعنی کمتر از مبلغی که ژوزه مورینیو طی دو سال در چلسی صرف خرید بازیکن کرد. او از بدو ورود سیاست کشف بازیکنان جوان و با استعداد را پی گرفت.
[ ونگر ] طی پانزده سال در آرسنال 84 بازیکن جوان را روانه میدان کرد. یعنی 6/5 بازیکن در هر فصل. در حالی که الکس فرگوسن به عنوان مربی که به جوانان اعتقاد داشت طی بیست و پنج سال 103 بازیکن جوان را روانه میدان کرد که مترادف با متوسط 1/4 بازیکن در هر فصل بود.
به همین دلیل هرچند ونگر بازیکنی مثل توماس دنیولیسیوس اهل لیتوانی را سال 2000 به آرسنال آورد و فقط سه بار روانه میدان کرد و خوزه آنتونیو ریس، پاسکال سیگان، فرانسیس جفرز، جرمین پنانت و اولگ لوژنی را به عنوان خریدهای بی مصرف به خدمت گرفت، ولی آرسنال را قلمرو درخشش بازیکنان گمنام یا بازیکنان ناکام مانده در باشگاه های دیگر کرد.
این جمله او "... ما ستاره نمی خریم. ما ستاره می سازیم" یکی از انگاره های کلیدی آرسنال شد. او بود که پاتریک ویرا، نیکلاس آنلکا، امانوئل پتی، تیری آنری، کولو توره، سسک فابرگاس، فلیپه سندروس، سسک فابرگاس و رابین فن پرسی را جهانی کرد. ونگر در پاسخ منتقدینی که می گفتند تیمش خالی از استعداد بومی شده جواب داد "... معرفی کننده باشگاه کیفیت و ارزش ها است و نه پاسپورت ها".
در عین حال او بود که بازیکنان انگلیسی با استعداد را کشف و روانه میدان کرد: اشلی کول، تئو ولکات، کایران گیبس، آکسلید چمبرلین، جک ویلشر... ونگر به عنوان کسی که اقتصاد را می شناسد تنها مربی باشگاه های بزرگ لیگ برتر بوده که خرید و فروش هایش در مجموع برای باشگاه سود به ارمغان آورده اند. استادیوم مدرن امارات در عصر او و با مدیریت مالی او برپا شد. او احتمالا آخرین مربی عصر ریخت و پاش ها بوده که فوتبال مگا میلیونی را با سود گره زده.
توفیق ونگر بود که نگاه نیش زن ها و تلخ اندیش ها به مربی خارجی در بریتانیا را عوض کرد. چند سال پس از ورود او همه باشگاه های بزرگ دنبال مربی خارجی می گشتند تا پیروزی های ونگر را تکرار کند: کریستین گروس بلژیکی در تاتنهام. جیانلوکا ویالی در چلسی. ژرارد هولیه در لیورپول. ژان تیگانا در فولام. کلودیو رانیری در چلسی. رافا بنیتس در لیورپول. ژوزه مورینیو در چلسی. ژاک سانتینی در تاتنهام. آلن پرین در پورتسموث. مارتین یال در تاتنهام... ونگر بود که جا را برای ورود اریکسون و کاپلو به تیم ملی انگلیس - حریم مقدسی برای انگلیسی ها - باز کرد.
حالا حضور گواردیولا، کونته در انگلیس عادی به نظر می رسد، ولی ونگر بود که تابوهای انگلیسی را شکست تا فاتحان لیگ برتر خارجی ها شوند: مانچینی، پیگرینی، مورینیو، آنچلوتی، رانیری... دستاوردهای ونگر ورای آرسنال رفت. بنابراین هرچند دیر یا زود آرسنال را ترک خواهد کرد، ولی تاثیر عمیقش بر فوتبال انگلیس برجای خواهد ماند.
📇 منبع: مقاله دکتر صدر برای ورزش 3 👇🏻
ow.ly/Zu2a309it3M
با تشکر فراوان از دکتر صدر عزیز🙏🏻🙌🏻
💢بخش اول این مقاله در لینک زیر 👇🏻
t.me/arsenal_iranianchannel/23642
@arsenal_iranianchannel
#بخش_پایانی_مقاله
دکتر #حمیدرضا #صدر در دورانی که خیلی ها از رفتن آرسن ونگر از آرسنال حرف می زنند، دستاوردهای او را زیر ذره بین برده. این که او چه تاثیر عمیقی بر فوتبال انگلیس گذاشته...
💢 ادامه مقاله 💢
ونگر یکی از اولین مربیانی بود که در انگلیس به بازیکن یابی برنامه ریزی شده خارج از جزیره دست زد. ونگر طی ده سال اولش در آرسنال نزدیک به 150 میلیون پوند خرج کرد. یعنی کمتر از مبلغی که ژوزه مورینیو طی دو سال در چلسی صرف خرید بازیکن کرد. او از بدو ورود سیاست کشف بازیکنان جوان و با استعداد را پی گرفت.
[ ونگر ] طی پانزده سال در آرسنال 84 بازیکن جوان را روانه میدان کرد. یعنی 6/5 بازیکن در هر فصل. در حالی که الکس فرگوسن به عنوان مربی که به جوانان اعتقاد داشت طی بیست و پنج سال 103 بازیکن جوان را روانه میدان کرد که مترادف با متوسط 1/4 بازیکن در هر فصل بود.
به همین دلیل هرچند ونگر بازیکنی مثل توماس دنیولیسیوس اهل لیتوانی را سال 2000 به آرسنال آورد و فقط سه بار روانه میدان کرد و خوزه آنتونیو ریس، پاسکال سیگان، فرانسیس جفرز، جرمین پنانت و اولگ لوژنی را به عنوان خریدهای بی مصرف به خدمت گرفت، ولی آرسنال را قلمرو درخشش بازیکنان گمنام یا بازیکنان ناکام مانده در باشگاه های دیگر کرد.
این جمله او "... ما ستاره نمی خریم. ما ستاره می سازیم" یکی از انگاره های کلیدی آرسنال شد. او بود که پاتریک ویرا، نیکلاس آنلکا، امانوئل پتی، تیری آنری، کولو توره، سسک فابرگاس، فلیپه سندروس، سسک فابرگاس و رابین فن پرسی را جهانی کرد. ونگر در پاسخ منتقدینی که می گفتند تیمش خالی از استعداد بومی شده جواب داد "... معرفی کننده باشگاه کیفیت و ارزش ها است و نه پاسپورت ها".
در عین حال او بود که بازیکنان انگلیسی با استعداد را کشف و روانه میدان کرد: اشلی کول، تئو ولکات، کایران گیبس، آکسلید چمبرلین، جک ویلشر... ونگر به عنوان کسی که اقتصاد را می شناسد تنها مربی باشگاه های بزرگ لیگ برتر بوده که خرید و فروش هایش در مجموع برای باشگاه سود به ارمغان آورده اند. استادیوم مدرن امارات در عصر او و با مدیریت مالی او برپا شد. او احتمالا آخرین مربی عصر ریخت و پاش ها بوده که فوتبال مگا میلیونی را با سود گره زده.
توفیق ونگر بود که نگاه نیش زن ها و تلخ اندیش ها به مربی خارجی در بریتانیا را عوض کرد. چند سال پس از ورود او همه باشگاه های بزرگ دنبال مربی خارجی می گشتند تا پیروزی های ونگر را تکرار کند: کریستین گروس بلژیکی در تاتنهام. جیانلوکا ویالی در چلسی. ژرارد هولیه در لیورپول. ژان تیگانا در فولام. کلودیو رانیری در چلسی. رافا بنیتس در لیورپول. ژوزه مورینیو در چلسی. ژاک سانتینی در تاتنهام. آلن پرین در پورتسموث. مارتین یال در تاتنهام... ونگر بود که جا را برای ورود اریکسون و کاپلو به تیم ملی انگلیس - حریم مقدسی برای انگلیسی ها - باز کرد.
حالا حضور گواردیولا، کونته در انگلیس عادی به نظر می رسد، ولی ونگر بود که تابوهای انگلیسی را شکست تا فاتحان لیگ برتر خارجی ها شوند: مانچینی، پیگرینی، مورینیو، آنچلوتی، رانیری... دستاوردهای ونگر ورای آرسنال رفت. بنابراین هرچند دیر یا زود آرسنال را ترک خواهد کرد، ولی تاثیر عمیقش بر فوتبال انگلیس برجای خواهد ماند.
📇 منبع: مقاله دکتر صدر برای ورزش 3 👇🏻
ow.ly/Zu2a309it3M
با تشکر فراوان از دکتر صدر عزیز🙏🏻🙌🏻
💢بخش اول این مقاله در لینک زیر 👇🏻
t.me/arsenal_iranianchannel/23642
@arsenal_iranianchannel
ورزش سه
معجونی که فوتبال انگلیس را تغییر داد
حمیدرضا صدر در دورانی که خیلی ها از رفتن آرسن ونگر از آرسنال حرف می زنند، دستاوردهای او را زیر ذره بین برده. این که او چه تاثیر عمیقی بر فوتبال انگلیس گذاشته...