و اما نیروی دریایی ترکیه، این نیرو در سال 2024 پیشرفت چشمگیری را تجربه کرد و با افزایش قابل‌توجه 14.6٪ (+43,470 تُن) به مجموع تناژ 340,768 تُن رسید. این میزان رشد، ترکیه را به رتبه دهم بزرگ‌ترین نیروهای دریایی جهان از نظر تناژ کلی رساند، جایگاهی که پیش‌تر در اختیار اندونزی بود.

دستاوردهای کلیدی در سال 2024:
- ورود اولین ناوچه کاملاً بومی کلاس استانبول (Istanbul-class) به خدمت.
- اضافه شدن زیردریایی کلاس Reis (بر اساس طراحی آلمانی Type 214).
- الحاق چندین کشتی پشتیبانی جدید، از جمله کشتی سوخت‌رسان Derya.

برنامه‌های استراتژیک برای سال 2025:
- آغاز ساخت سه پروژه بزرگ و بومی در تاریخ 2 ژانویه 2025:
- زیردریایی بومی MILDEN.
- ناوشکن TF-2000.
- ناو هواپیمابر MUGEM.

- ادامه ساخت پنج ناوچه کلاس استانبول که همگی در مراحل پیشرفته ساخت قرار دارند.
- تولید سه قایق تندرو هجومی، دو قایق برای قطر و یک قایق برای اندونزی.
- تجهیز سه ناوچه سبک و چهار کشتی گشت دوربرد (OPV) در کارخانه‌های کشتی‌سازی ترکیه، شامل:
- دو کشتی Hisar-class برای نیروی دریایی ترکیه.
- دو کشتی دیگر برای صادرات به اوکراین، پاکستان و نیجریه.

✏️#Bahram
⚜️ @Army_Ir

شرکت ASELSAN ترکیه تصاویر جدیدی از آزمایش سامانه پدافند هوایی متحرک کوتاه برد KORKUT را منتشر کرد. این سامانه مسلح به دو قبضه توپ 35 میلی متری بوده و از مهمات هوشمند بهره می برد.

🇮🇷📝 @defence_news  📝🇮🇷

محدودیت وزنی موشک های پدافندی بسیار بزرگتر از موشک های هواپایه هست که باید توسط هواپیما حمل شود، یعنی هم سوخت بیشتری میتوانند داشته باشند هم موتور بزرگتر، اما پدافند باید به سمت بالا و با سرعت اولیه صفر شلیک کند در حالی که موشکی که از جنگنده شلیک میشود دارای سرعت اولیه بالا (سرعت خود جنگنده) و همچنین از بالا به پایین شلیک میشود که برد آن را تا حد زیادی تقویت میکند.

با این وجود صرفا با اتکا به برد و انرژی جنبشی، حتی اگر برد پدافند بیشتر باشد و پدافند از فاصله دورتری به جنگنده شلیک کند، معمولا جنگنده با سرعت و مانور پذیری خود وقت دارد که به برد شلیک خود برسد و شلیک کند و بعد با استفاده از سرعت خود، از  موشک دشمن فرار کند تا آن موشک انرژی جنبشی خود را از دست بدهد، اما پدافند فاقد سرعت بالا هست و عملا مسافت چندانی را نمیتواند طی کند (مخصوصا پدافند برد بلند). 

یعنی عملا در یک دوئل زمانی که هم‌ پدافند هم جنگنده یکدیگر را ببینند، دست بالا با جنگنده هست
Infected
@DBAlbatross

⭕ ناوهواپیمابر جدید نیروی دریایی ایالات متحده، CVN-79، که به نام جان اف. کندی نام‌گذاری شده، با تأخیری دیگر قرار است در سال 2025 وارد خدمت شود. این ناو که از پیشرفته‌ترین تکنولوژی‌های روز برخوردار است، پس از دو مرتبه تمدید زمان‌بندی و افزایش بودجه به مرحله عملیاتی رسیده است.

شرکت HII، سازنده این ناوهواپیمابر، اعلام کرده که پیچیدگی‌های فنی مرتبط با اتوماسیون سازی و همچنین بهره‌گیری از رادار پیشرفته‌ی EASR از عوامل کلیدی این تأخیر بوده‌اند.

برنامه‌ریزی شده که این کشتی غول‌پیکر بلافاصله پس از تحویل به ناوگان اقیانوس آرام منتقل شود تا برای مقابله با چالش‌های امنیتی منطقه، به‌ویژه در برابر چین، به کار گرفته شود.

✏️#Bahram
⚜️ @Army_Ir

⭕️نمایی از ناو چندمنظوره عملیات آبی‌خاکی USS Essex نیروی دریایی آمریکا در کنار ناوشکن JS Shimakaze ، ناوشکن JS Myōkō ، ناوشکن JS Hamagiri و زیردریایی دیزل‌الکتریک JS Natsushio متعلق به نیروی دریایی ژاپن

USS Essex (LHD-2)
275m , 41,150t

JS Shimakaze (DDG-172)
150m , 6,100t

JS Myōkō (DDG-175)
161m , 9,500t

JS Hamagiri (DD-155)
137m , 4,900t

⚜️ @Army_Ir

⭕ شب بر شما خوش


⚜️ @Army_Ir

⭕ روز بخیر عزیزان

⚜️ @Army_Ir

⭕ روز بخیر عزیزان

⚜️ @Army_Ir

⭕ در جریان جنگ داخلی لبنان، حدود 75 تانک M-50 سوپر شرمن به عنوان کمک نظامی از سوی اسرائیل به شبه‌نظامیان مسیحی لبنانی تحویل داده شد. این شبه‌نظامیان شامل گروه‌هایی مانند نیروهای کتائب (Kataeb Regulatory Forces)، تیگرز میلیشیا (Tigers Militia) و گاردینز آو د سدارز (Guardians of the Cedars) بودند.

پ.ن: نیروهای مسلح مسیحی لبنان در مراحل اولیه جنگ داخلی این کشور در سال 1976.

✏️#Bahram
⚜️ @Army_Ir

⭕ جنگ داخلی لبنان (1975–1990) یکی از پیچیده‌ترین و طولانی‌ترین درگیری‌های داخلی در خاورمیانه بود که تأثیرات عمیقی بر ساختار سیاسی، اجتماعی و اقتصادی این کشور و منطقه گذاشت. این متن به بررسی علل اصلی این جنگ، از جمله اختلافات مذهبی و قومی، حضور فلسطینیان در لبنان، و مداخلات خارجی می‌پردازد. همچنین، مراحل مختلف این جنگ، از آغاز درگیری‌ها تا مداخله اسرائیل و سوریه و توافق طائف، مورد بررسی قرار می‌گیرد.

✏️#Bahram
⚜️ @Army_Ir

⭕ لبنان، کشوری کوچک در خاورمیانه، به دلیل تنوع مذهبی، قومی و فرهنگی‌اش همواره به عنوان نمونه‌ای از همزیستی پیچیده جوامع مختلف شناخته شده است. با این حال، این تنوع در دهه‌های گذشته زمینه‌ساز تنش‌هایی عمیق شده که اوج آن در جنگ داخلی لبنان بین سال‌های 1975 تا 1990 نمود پیدا کرد. این جنگ نه تنها ساختار سیاسی لبنان را متزلزل کرد، بلکه به محلی برای رقابت‌های منطقه‌ای و جهانی تبدیل شد.

پس از استقلال لبنان در سال 1943، نظام سیاسی این کشور بر اساس توافقی مذهبی به نام قرارداد ملی شکل گرفت. این توافق قدرت را میان جوامع مختلف مذهبی تقسیم کرد: رئیس‌جمهور از مسیحیان مارونی، نخست‌وزیر از مسلمانان سنی، و رئیس مجلس از مسلمانان شیعه انتخاب می‌شد. با این حال، این ساختار به مرور زمان نارضایتی‌هایی به‌ویژه در میان مسلمانان ایجاد کرد که معتقد بودند این توافق با تغییرات جمعیتی کشور همخوانی ندارد.

⚜️ @Army_Ir

⭕ همچنین شکست اعراب در جنگ 1948 و تأسیس اسرائیل، موجی از پناهندگان فلسطینی را به لبنان کشاند. پس از شکست فلسطینیان در اردن (سپتامبر سیاه، 1970)، سازمان آزادی‌بخش فلسطین (PLO) به لبنان منتقل شد و این کشور را به پایگاه اصلی عملیات خود علیه اسرائیل تبدیل کرد. این مسئله به درگیری‌های داخلی میان گروه‌های فلسطینی و نیروهای مسیحی مارونی دامن زد.

تمرکز ثروت در بیروت و حومه‌های آن، در حالی که مناطق شیعه‌نشین جنوب و شمال کشور در فقر باقی مانده بودند، به نابرابری‌های اقتصادی و اجتماعی دامن زد. این نابرابری‌ها به اختلافات مذهبی نیز ابعاد اقتصادی افزود و زمینه‌ساز شعله‌ور شدن جنگ شد.


⚜️ @Army_Ir

⭕ جنگ داخلی لبنان رسماً در آوریل 1975 با حمله مسلحانه به یک اتوبوس فلسطینی در بیروت آغاز شد. این حادثه به‌سرعت به درگیری‌های گسترده بین شبه‌نظامیان مسیحی مارونی (مانند نیروهای کتائب) و گروه‌های فلسطینی و متحدان مسلمان آن‌ها انجامید.
در این مرحله، درگیری‌ها عمدتاً بین نیروهای داخلی بود، اما با افزایش خشونت، سوریه به عنوان بازیگری منطقه‌ای وارد میدان شد. ارتش سوریه در سال 1976 با ادعای حمایت از صلح وارد لبنان شد، اما در واقع اهداف استراتژیکی مانند کنترل لبنان و مقابله با سازمان آزادی‌بخش فلسطین (PLO) را دنبال می‌کرد.

⚜️ @Army_Ir

⭕ در ژوئن 1982، اسرائیل با هدف نابودی سازمان آزادی‌بخش فلسطین، حمله‌ای گسترده به لبنان انجام داد. این عملیات به اشغال بیروت توسط نیروهای اسرائیلی و خروج یاسر عرفات و نیروهای PLO از لبنان منجر شد.
در این دوره، گروه‌های شیعه لبنان، به‌ویژه حزب‌الله که تازه تأسیس شده بود، مقاومت علیه اسرائیل را آغاز کردند. تهاجم اسرائیل موجب تخریب گسترده زیرساخت‌های لبنان و افزایش آوارگی مردم شد.

⚜️ @Army_Ir

⭕ پس از خروج PLO، جنگ داخلی ابعاد پیچیده‌تری پیدا کرد. درگیری‌ها میان گروه‌های لبنانی شدت گرفت و بازیگران خارجی همچنان دخالت می‌کردند. حزب‌الله و جنبش امل (شیعه) به قدرت رسیدند، در حالی که گروه‌های مسیحی مانند نیروهای کتائب به درگیری‌های داخلی ادامه دادند.
توافق طائف در سال 1989 که با میانجی‌گری عربستان سعودی به دست آمد، زمینه‌ساز پایان رسمی جنگ شد. این توافق تقسیم جدید قدرت میان گروه‌های مذهبی را پیش‌بینی کرد و اصلاحات سیاسی مهمی را به دنبال داشت.

⚜️ @Army_Ir

⭕ در جنگ داخلی لبنان، بازیگران داخلی نقش مهمی در پیشبرد درگیری‌ها ایفا کردند. نیروهای مسیحی مارونی، از جمله شبه‌نظامیانی مانند نیروهای کتائب و "تیگرز میلیشیا"، تلاش می‌کردند سلطه سنتی مسیحیان بر ساختار سیاسی لبنان را حفظ کنند. در مقابل، گروه‌های فلسطینی به‌ویژه سازمان آزادی‌بخش فلسطین (PLO)، که از لبنان به عنوان پایگاه عملیات خود استفاده می‌کرد، با این گروه‌ها درگیر شدند. علاوه بر این، گروه‌های شیعه مانند جنبش امل و حزب‌الله در جریان جنگ به بازیگران کلیدی تبدیل شدند و به تدریج جایگاه سیاسی و نظامی خود را تثبیت کردند.


جنگ داخلی لبنان به‌عنوان عرصه‌ای برای رقابت قدرت‌های منطقه‌ای و بین‌المللی تبدیل شد. اسرائیل با هدف تضعیف سازمان آزادی‌بخش فلسطین و مقابله با تهدیدات امنیتی، مستقیماً وارد جنگ شد و در سال 1982 به لبنان حمله کرد. سوریه نیز با ادعای برقراری صلح، اما با هدف حفظ نفوذ استراتژیک خود در لبنان، از همان سال‌های ابتدایی جنگ وارد عمل شد. از سوی دیگر، ایران با حمایت از حزب‌الله به‌عنوان نیرویی شیعی، تلاش کرد نفوذ خود را در لبنان گسترش دهد. این مداخلات خارجی باعث پیچیده‌تر شدن جنگ و افزایش مدت زمان آن شد.

جنگ داخلی لبنان با تلفات انسانی گسترده همراه بود. بیش از 120,000 نفر در جریان این درگیری‌ها جان خود را از دست دادند و میلیون‌ها نفر آواره شدند. مهاجرت گسترده لبنانی‌ها به کشورهای دیگر، به‌ویژه اروپا و آمریکا، تأثیرات عمیقی بر ساختار جمعیتی کشور داشت. این جنگ همچنین باعث ایجاد زخم‌های عمیق روانی و اجتماعی در میان جمعیت شد که آثار آن تا دهه‌ها بعد باقی ماند.

از نظر سیاسی، توافق طائف که به جنگ پایان داد، ساختار سیاسی لبنان را تغییر داد. بر اساس این توافق، قدرت رئیس‌جمهور (که از مسیحیان مارونی بود) کاهش یافت و اختیارات بیشتری به نخست‌وزیر (از مسلمانان سنی) و مجلس (که ترکیبی از نمایندگان مذاهب مختلف بود) واگذار شد.
از نظر اقتصادی، جنگ باعث تخریب زیرساخت‌های کشور، سقوط ارزش پول ملی و افزایش فقر شد. بیروت، که زمانی به عنوان مرکز مالی و فرهنگی خاورمیانه شناخته می‌شد، به شدت آسیب دید و بازسازی آن دهه‌ها به طول انجامید. / پایان

⚜️ @Army_Ir