⭕ می‌توان گفت که اف-14 تامکت یکی از زیباترین جنگنده‌های ساخته‌شده توسط بشر است، به‌ویژه در میان هواپیماهای نسل چهارم. این جنگنده در سه نسخه A، B و D تولید شده است که در ادامه به تفاوت‌ها و نحوه تشخیص این نسخه‌ها از یکدیگر خواهیم پرداخت.
⚜️ @Army_Ir
⚜️ @Army_Ir
👍11🔥6❤3💔1
⭕ نسخه A جنگنده تامکت مجهز به یک جفت موتور توربوفن P&W TF-30-P-414A بود و در طراحی آن از قطعه‌ای به نام wing glove در قسمت بال‌ها استفاده شده بود. در مقابل، نسخه‌های B و D به جای موتور TF-30 از موتورهای توربوفن GE F-110-GE-400 بهره می‌بردند و قطعه wing glove نیز در این دو نسخه حذف شده است.
⚜️ @Army_Ir
⚜️ @Army_Ir
👍2❤1
⭕ در نسخه‌های A و B تامکت، در زیر دماغه جنگنده یک سنسور شناسایی اپتیکی (TCS) تعبیه شده بود که امکان شناسایی بصری اهداف را از فاصله دور فراهم می‌کرد. اما در نسخه D، علاوه بر این سنسور، یک سنسور IRST نیز اضافه شد. این سنسور قابلیت ردیابی اهداف با استفاده از امواج مادون قرمز را داشت و امکان کشف اهداف پنهان‌کار یا بدون انتشار امواج راداری را فراهم می‌کرد، که مزیت قابل توجهی در مأموریت‌های پنهانی و درگیری‌های هوایی بود. / پایان
✏️#Bahram
⚜️ @Army_Ir
✏️#Bahram
⚜️ @Army_Ir
👍18
⭕ سیستم بولپاپ (Bullpup) به طراحی خاصی در تسلیحات گرم اطلاق می‌شود که در آن مجموعه عملکردی شامل گلنگدن، محفظه تغذیه، و خشاب در پشت ماشه قرار می‌گیرد. این چینش منجر به کاهش طول کلی سلاح بدون کاهش طول لوله می‌شود که از نظر بالستیکی مزیت‌های فراوانی به همراه دارد. لوله بلندتر باعث احتراق کامل‌تر باروت، افزایش سرعت اولیه گلوله (Muzzle Velocity)، و بهبود دقت و برد مؤثر سلاح می‌شود. این طراحی همچنین توزیع وزن سلاح را به گونه‌ای تغییر می‌دهد که مرکز ثقل به شانه تیرانداز نزدیک‌تر شود، در نتیجه کنترل سلاح به‌ویژه در شلیک خودکار بهبود می‌یابد. علاوه بر این، بولپاپ‌ها به دلیل طول کوتاه‌تر خود در فضاهای محدود مانند جنگ شهری، خودروهای زرهی، یا محیط‌های تاکتیکی بسته کارآمد هستند.
با این حال، طراحی بولپاپ چالش‌های فنی ویژه‌ای دارد. یکی از مسائل عمده، تخلیه پوکه است، زیرا محل قرارگیری مکانیزم تخلیه در نزدیکی صورت تیرانداز می‌تواند خطرآفرین باشد. برای رفع این مشکل، برخی مدل‌ها از سیستم تخلیه خطی یا هدایت پوکه به سمت جلو (مانند FN F2000) بهره می‌برند. علاوه بر آن، سیستم انتقال نیرو در مکانیزم ماشه به دلیل فاصله فیزیکی بین ماشه و گلنگدن معمولاً پیچیده‌تر از تفنگ‌های سنتی طراحی می‌شود. این سیستم که ممکن است به صورت مکانیکی یا الکترومکانیکی عمل کند، در برخی موارد حساسیت و واکنش ماشه را تحت تأثیر قرار می‌دهد. با وجود این محدودیت‌ها، مزایای بالستیکی و تاکتیکی بولپاپ موجب شده است که این طراحی در تسلیحاتی مانند Steyr AUG، (تصویر) FN F2000 و Tavor X95 به‌طور گسترده استفاده شود.
✏️#Bahram
⚜️ @Army_Ir
با این حال، طراحی بولپاپ چالش‌های فنی ویژه‌ای دارد. یکی از مسائل عمده، تخلیه پوکه است، زیرا محل قرارگیری مکانیزم تخلیه در نزدیکی صورت تیرانداز می‌تواند خطرآفرین باشد. برای رفع این مشکل، برخی مدل‌ها از سیستم تخلیه خطی یا هدایت پوکه به سمت جلو (مانند FN F2000) بهره می‌برند. علاوه بر آن، سیستم انتقال نیرو در مکانیزم ماشه به دلیل فاصله فیزیکی بین ماشه و گلنگدن معمولاً پیچیده‌تر از تفنگ‌های سنتی طراحی می‌شود. این سیستم که ممکن است به صورت مکانیکی یا الکترومکانیکی عمل کند، در برخی موارد حساسیت و واکنش ماشه را تحت تأثیر قرار می‌دهد. با وجود این محدودیت‌ها، مزایای بالستیکی و تاکتیکی بولپاپ موجب شده است که این طراحی در تسلیحاتی مانند Steyr AUG، (تصویر) FN F2000 و Tavor X95 به‌طور گسترده استفاده شود.
✏️#Bahram
⚜️ @Army_Ir
👍8🔥3
⭕ عکس‌هایی از مجله LIFE که در سال 1965 ویتنام گرفته شده‌اند، مربوط به پرواز یک بمب‌افکن آمریکایی Martin B-57 Canberra در مأموریت رزمی.
⚜️ @Army_Ir
⚜️ @Army_Ir
🔥4👍3
📋Mɪʟɪᴛᴀʀʏ Aʀᴛɪᴄʟᴇs
Photo
⭕ هواپیمای Martin B-57 Canberra یک بمب‌افکن تاکتیکی و شناسایی ساخت ایالات متحده است که بر اساس هواپیمای بریتانیایی English Electric Canberra طراحی شده است. این هواپیما در اوایل دهه 1950 وارد خدمت شد و به دلیل توانایی‌هایش در عملیات ارتفاع متوسط و پایین شهرت داشت. با بهره‌گیری از دو موتور توربوجت، این هواپیما می‌توانست به سرعتی حدود 960 کیلومتر در ساعت و ارتفاع پروازی 15,000 متر دست یابد. همچنین، برد عملیاتی آن حدود 4,800 کیلومتر بود که آن را برای مأموریت‌های طولانی مناسب می‌کرد.
در جنگ ویتنام، B-57 به‌عنوان یک هواپیمای بمب‌افکن و شناسایی به‌طور گسترده استفاده شد. این هواپیما توانایی حمل بمب‌های متعارف و خوشه‌ای را داشت و اغلب در عملیات‌های شبانه و مأموریت‌های بمباران نزدیک برای حمایت از نیروهای زمینی به کار گرفته می‌شد. نسخه‌های شناسایی این هواپیما نیز برای جمع‌آوری اطلاعات و ردیابی موقعیت دشمن مورد استفاده قرار می‌گرفت. B-57 به دلیل عملکرد قابل اعتماد و تطبیق‌پذیری در شرایط مختلف جنگی، جایگاه مهمی در تاریخچه هواپیماهای نظامی آمریکا دارد.
✏️#Bahram
⚜️ @Army_Ir
در جنگ ویتنام، B-57 به‌عنوان یک هواپیمای بمب‌افکن و شناسایی به‌طور گسترده استفاده شد. این هواپیما توانایی حمل بمب‌های متعارف و خوشه‌ای را داشت و اغلب در عملیات‌های شبانه و مأموریت‌های بمباران نزدیک برای حمایت از نیروهای زمینی به کار گرفته می‌شد. نسخه‌های شناسایی این هواپیما نیز برای جمع‌آوری اطلاعات و ردیابی موقعیت دشمن مورد استفاده قرار می‌گرفت. B-57 به دلیل عملکرد قابل اعتماد و تطبیق‌پذیری در شرایط مختلف جنگی، جایگاه مهمی در تاریخچه هواپیماهای نظامی آمریکا دارد.
✏️#Bahram
⚜️ @Army_Ir
👍9🔥2