📌 یادی از فرهاد مهراد، صدای مرد تنها؛
#فرهاد_مهراد، پرچمدار نسلی از خوانندگان است که موسیقی اعتراضی را به صفحه‌های گرامافون آوردند، صدای او در کنار اشعاری که با سختگیری فراوان انتخاب می کرد تولد نسلی را مژده می‌داد که از زیر چکمه‌ها جوانه می زد.
فرهاد پیش از انقلاب به صدای فریاد بدل شده بود، گویی با هر فراز و فرودش جماعتی را با خود به حرکت در می آورد. شعری را نمی‌خواند مگر آنکه قسمتی از وجودش را در آن به یادگار بگذارد. شاید هیچ‌وقت او را به راستی درک نکنیم، اما هر آهنگش روشنگر بخشی از وجودش است.
فرهاد اولین خواننده ای بود که پس از انقلاب، و با آهنگ وحدت، صدایش از رسانه جمهوری اسلامی پخش شد. تمام موفقیت ها و شکست ها، تولدها و مرگ‌ها، همه و همه در فریادش طنین انداز بود زمانی که در فردای انقلاب خواند: "والا پبامدار، محمّد، گفتی که یک دیار، هرگز به ظلم و جور نمی‌ماند، بر پا و استوار". اما امیدها و آرزوها با گذر زمان جای خود را به تاریکی خفقان داد ...
فرهاد که از نسلی سرکش بر می‌آمد، نمی‌توانست خودش را مطیع تمامیت طلبانی بکند که جرأت شنیدن صدایی جز صدای خود را نداشتند. با وجود تمام فشارهایی که تا سال 76 متحمل شد، هیچ‌گاه در اندیشه‌ی ترک وطن نبود. زمانی که می‌خواند "ای کاش، آدمی، وطنش را، همچون بنفشه ها، می شد، با خود ببرد، هر کجا که خواست" می‌شد بغضِ در گلویش را احساس کرد ...
فرهاد شاید یک استثنا بود، شاید هم نه، هرچه بود، متولد ایران بود و برآمده از نسلی با آرزوهای بسیار ... او و امثال او ورای زمان و زمانه‌شان بودند و هستند، با مرگ متوقف نشدند و نمی‌شوند، چرا که در آثارشان زنده و جاری‌اند، تا زمانی که آزادی و آزادگی معنایی داشته باشند، نمی‌میرند، از حکومت‌ها هویت نمی‌گیرند و برای حکومت‌ها هویت نمی‌سازند، بلکه با اندیشه‌شان است که به ورای زمان و مکان سفر می‌کنند و به انسانیت معنی می‌دهند.
▪️ روحش شاد، یادش گرامی‌باد.
#انجمن_پلی_تکنیک
@AnjomanPolytechnic
#فرهاد_مهراد، پرچمدار نسلی از خوانندگان است که موسیقی اعتراضی را به صفحه‌های گرامافون آوردند، صدای او در کنار اشعاری که با سختگیری فراوان انتخاب می کرد تولد نسلی را مژده می‌داد که از زیر چکمه‌ها جوانه می زد.
فرهاد پیش از انقلاب به صدای فریاد بدل شده بود، گویی با هر فراز و فرودش جماعتی را با خود به حرکت در می آورد. شعری را نمی‌خواند مگر آنکه قسمتی از وجودش را در آن به یادگار بگذارد. شاید هیچ‌وقت او را به راستی درک نکنیم، اما هر آهنگش روشنگر بخشی از وجودش است.
فرهاد اولین خواننده ای بود که پس از انقلاب، و با آهنگ وحدت، صدایش از رسانه جمهوری اسلامی پخش شد. تمام موفقیت ها و شکست ها، تولدها و مرگ‌ها، همه و همه در فریادش طنین انداز بود زمانی که در فردای انقلاب خواند: "والا پبامدار، محمّد، گفتی که یک دیار، هرگز به ظلم و جور نمی‌ماند، بر پا و استوار". اما امیدها و آرزوها با گذر زمان جای خود را به تاریکی خفقان داد ...
فرهاد که از نسلی سرکش بر می‌آمد، نمی‌توانست خودش را مطیع تمامیت طلبانی بکند که جرأت شنیدن صدایی جز صدای خود را نداشتند. با وجود تمام فشارهایی که تا سال 76 متحمل شد، هیچ‌گاه در اندیشه‌ی ترک وطن نبود. زمانی که می‌خواند "ای کاش، آدمی، وطنش را، همچون بنفشه ها، می شد، با خود ببرد، هر کجا که خواست" می‌شد بغضِ در گلویش را احساس کرد ...
فرهاد شاید یک استثنا بود، شاید هم نه، هرچه بود، متولد ایران بود و برآمده از نسلی با آرزوهای بسیار ... او و امثال او ورای زمان و زمانه‌شان بودند و هستند، با مرگ متوقف نشدند و نمی‌شوند، چرا که در آثارشان زنده و جاری‌اند، تا زمانی که آزادی و آزادگی معنایی داشته باشند، نمی‌میرند، از حکومت‌ها هویت نمی‌گیرند و برای حکومت‌ها هویت نمی‌سازند، بلکه با اندیشه‌شان است که به ورای زمان و مکان سفر می‌کنند و به انسانیت معنی می‌دهند.
▪️ روحش شاد، یادش گرامی‌باد.
#انجمن_پلی_تکنیک
@AnjomanPolytechnic