بسمه تعالی
📌 بیانیه تشکل‌های درخواست کننده اتحادیه تشکل‌های اسلامی دانشجویان متحد پیرامون افطاری ریاست جمهوری
🔸 #تریبون‌های_فرمایشی دولت دوازدهم نقابی بر #وضعیت_بحرانی
۲۹ اردیبهشت سال پیش بود که دکتر حسن روحانی چهار سال دیگر #رئیس_جمهور ایران شد. انتخاباتی که دوگانه رییسی-روحانی بخشی از مطالبات مردم را به گفتار دکتر روحانی تحمیل کرد، آنگونه که تنها تصمیم عقلانی ممکن برای مردم ایران رای ۲۴ میلیونی به ایشان بود. اما یک سال گذشته گواهی بر آن بود که دکتر روحانی نه عزمی برای اصلاح سازوکارهای سیاسی دارد و نه مقاومتی دربرابر تمامیت‌خواهی اقتدارگرایان نشان می‌دهد.
امروز بحران‌های عظیم سیاسی، اجتماعی و زیست محیطی وضعیت جامعه ما را در چنان بحرانی قرار داده است که صبوری دربرابر وضعیت و خودداری از انتقاد صریح، خیانتی است به وظیفه تاریخی #جنبش_دانشجویی. اما انگار گوش‌های دولت دوازدهم بسته است. دولت به جای ترسیدن از بحران‌های عظیم کشورما از شنیدن صدای منتقدان فرار می‌کند. امسال نیز مانند هر سال، هیچ تریبونی به انجمن‌های درخواست دهنده‌ی اتحادیه‌یِ «تشکل‌های اسلامی #دانشجویان_متحد» در افطاری ریاست جمهوری داده نشد. ما تشکل‌هایی دانشجویی ساکت نخواهیم نشست و معتقدیم آینده از دل انتقادات ما به وضعیت امروز جامعه تحقق خواهد یافت. در این برهه‌ی حساس تاریخی سعی خواهیم کرد اهم انتقادات و بحران‌های پیش روی جامعه ایرانی را به اختصار مطرح نماییم.
اول: #دانشگاه این محیط زندگی هر روزه‌ی ما در وضعیتی بحرانی قرار دارد. از طرفی هر روز هزینه‌های جدیدی بر زیست دانشجویی تحمیل می‌شود و طبقات فرودست در ذیل روابط کالایی از تحصیل منع می‌شوند و از طرف دیگر انتقادات و اعتراضات دانشجویان با دخالت نهادهای امنیتی فرادانشگاهی مواجه می‌شود. وزیر علوم ستارداران دانشگاه را دروغین می‌شمارد اما هنوز هستند «مجید دری» هایی که حق تحصیل آنان سلب شده است.
دوم: دال #عدالت این گمشده‌ی سیاست امروز ماست. اثر سیاست‌های تعدیل اقتصادی دولت‌های پس از جنگ بر پیگیره قشر فرودست جامعه مبرهن است. دولت تدبیر و امید نیز از طرفی نتوانسته است با استفاده از سرمایه خارجی وضعیت تولیدی کشور را سامان دهد و معوقات مزدی کارگران را بپردازد و از طرف دیگر باهدف کاهش ارزش نیروی کار دست به تغییر قانون کار، موقتی‌سازی نیروی کار زده است.اعتصابات و تجمعات #کارگران و #معلمان، وضعیت حاشیه‌نشینان، کودکان کار، زباله‌گردان و ... گواهی بر این واقعیت است.
سوم: بحران‌های زیست محیطی، از #بحران_آب و خشکسالی و خشک شدن دریاچه‌ها و طرح‌های عجیب و غریب انتقال آب گرفته تا بحران خاک و قطع درختان و هوای خوزستان همگی زیست روزمره زندگی شهری و روستایی و کشاورزی را به خطرانداخته است. بحران‌هایی که نمودهای خود را در شکاف‌های قومی بازنمایی می‌کند. اما کمدی آنجاست که فعالان محیط زیستی- تنها ناجیان این وضعیت- با انگ‌های امنیتی و بی‌هیچ توجیه معقولی راهی #زندان می‌شوند.
چهارم: #زنان نیمی از جمعیت ایران را تشکیل می‌دهند، نیمی از این ایران بحران زده، لیست مطالبات آنان، بلند بالاست مثل لیست وعده‌های تحقق نیافته دکتر روحانی، از وزیر زن و ورودشان به استادیوم‌های ورزشی گرفته تا حق طلاق و حضانت و خروج از کشور. مشکل آنجایی است که شخصی که حداقل بر اساس قانون اساسی کشور، و روی کاغذ باید دومین فرد قدرتمند کشور باشد و به تبع آن برای خواست‌های مردم کشورش، مردمی که با امید به آینده به وی رای داده‌اند، می‌گوید:«خواستم اما نشد.»
مشکل آنجایی است که به جای درک مساله، بر آن برچسب امنیتی زده می‌شود و همه معترضین را به خارج از کشور ربط داده‌می‌شوند. همان روشی که برای دختران خیابان انقلاب همانند تمامی مسائل دهه‌های اخیر، در پیش گرفته شده است.
پنجم: رویکرد حاکمیت از حواشی به وجود آمده حول اصلاح قانون مطبوعات در مجلس ششم، توقیف فله‌ای نشریات و دستگیری خبرنگاران و تبدیل صدا و سیمای ملی به تریبون یک جناح خاص جز انحصارطلبی در فضای رسانه‌ای نبوده است. کمبود تنها یک رسانه داخلی به معنای واقعی کلمه مستقل، به دور از سانسور حاکمیت، علت اصلی رشد بی‌سابقه شبکه‌های ماهواره‌ای و سپس کانال‌های دروغ‌پرداز تلگرامی است. در وجهی دیگر نبود رسانه‌های مستقل امکان مبارزه با فساد را سلب کرده است. فسادی که ناشی از نبود #جریان_آزاد_اطلاعات و شفاف سازی شکل گرفت، فسادی که یکی از فرزندان برخوردهای #امنیتی با هر مساله و ایجاد تفکر خودی و غیرخودی و حذف منتقدین است.
🔻 ادامه ...
#دانشجویان_متحد
#انجمن_پلی_تکنیک
@AnjomanPolytechnic
📌 بیانیه تشکل‌های درخواست کننده اتحادیه تشکل‌های اسلامی دانشجویان متحد پیرامون افطاری ریاست جمهوری
🔸 #تریبون‌های_فرمایشی دولت دوازدهم نقابی بر #وضعیت_بحرانی
۲۹ اردیبهشت سال پیش بود که دکتر حسن روحانی چهار سال دیگر #رئیس_جمهور ایران شد. انتخاباتی که دوگانه رییسی-روحانی بخشی از مطالبات مردم را به گفتار دکتر روحانی تحمیل کرد، آنگونه که تنها تصمیم عقلانی ممکن برای مردم ایران رای ۲۴ میلیونی به ایشان بود. اما یک سال گذشته گواهی بر آن بود که دکتر روحانی نه عزمی برای اصلاح سازوکارهای سیاسی دارد و نه مقاومتی دربرابر تمامیت‌خواهی اقتدارگرایان نشان می‌دهد.
امروز بحران‌های عظیم سیاسی، اجتماعی و زیست محیطی وضعیت جامعه ما را در چنان بحرانی قرار داده است که صبوری دربرابر وضعیت و خودداری از انتقاد صریح، خیانتی است به وظیفه تاریخی #جنبش_دانشجویی. اما انگار گوش‌های دولت دوازدهم بسته است. دولت به جای ترسیدن از بحران‌های عظیم کشورما از شنیدن صدای منتقدان فرار می‌کند. امسال نیز مانند هر سال، هیچ تریبونی به انجمن‌های درخواست دهنده‌ی اتحادیه‌یِ «تشکل‌های اسلامی #دانشجویان_متحد» در افطاری ریاست جمهوری داده نشد. ما تشکل‌هایی دانشجویی ساکت نخواهیم نشست و معتقدیم آینده از دل انتقادات ما به وضعیت امروز جامعه تحقق خواهد یافت. در این برهه‌ی حساس تاریخی سعی خواهیم کرد اهم انتقادات و بحران‌های پیش روی جامعه ایرانی را به اختصار مطرح نماییم.
اول: #دانشگاه این محیط زندگی هر روزه‌ی ما در وضعیتی بحرانی قرار دارد. از طرفی هر روز هزینه‌های جدیدی بر زیست دانشجویی تحمیل می‌شود و طبقات فرودست در ذیل روابط کالایی از تحصیل منع می‌شوند و از طرف دیگر انتقادات و اعتراضات دانشجویان با دخالت نهادهای امنیتی فرادانشگاهی مواجه می‌شود. وزیر علوم ستارداران دانشگاه را دروغین می‌شمارد اما هنوز هستند «مجید دری» هایی که حق تحصیل آنان سلب شده است.
دوم: دال #عدالت این گمشده‌ی سیاست امروز ماست. اثر سیاست‌های تعدیل اقتصادی دولت‌های پس از جنگ بر پیگیره قشر فرودست جامعه مبرهن است. دولت تدبیر و امید نیز از طرفی نتوانسته است با استفاده از سرمایه خارجی وضعیت تولیدی کشور را سامان دهد و معوقات مزدی کارگران را بپردازد و از طرف دیگر باهدف کاهش ارزش نیروی کار دست به تغییر قانون کار، موقتی‌سازی نیروی کار زده است.اعتصابات و تجمعات #کارگران و #معلمان، وضعیت حاشیه‌نشینان، کودکان کار، زباله‌گردان و ... گواهی بر این واقعیت است.
سوم: بحران‌های زیست محیطی، از #بحران_آب و خشکسالی و خشک شدن دریاچه‌ها و طرح‌های عجیب و غریب انتقال آب گرفته تا بحران خاک و قطع درختان و هوای خوزستان همگی زیست روزمره زندگی شهری و روستایی و کشاورزی را به خطرانداخته است. بحران‌هایی که نمودهای خود را در شکاف‌های قومی بازنمایی می‌کند. اما کمدی آنجاست که فعالان محیط زیستی- تنها ناجیان این وضعیت- با انگ‌های امنیتی و بی‌هیچ توجیه معقولی راهی #زندان می‌شوند.
چهارم: #زنان نیمی از جمعیت ایران را تشکیل می‌دهند، نیمی از این ایران بحران زده، لیست مطالبات آنان، بلند بالاست مثل لیست وعده‌های تحقق نیافته دکتر روحانی، از وزیر زن و ورودشان به استادیوم‌های ورزشی گرفته تا حق طلاق و حضانت و خروج از کشور. مشکل آنجایی است که شخصی که حداقل بر اساس قانون اساسی کشور، و روی کاغذ باید دومین فرد قدرتمند کشور باشد و به تبع آن برای خواست‌های مردم کشورش، مردمی که با امید به آینده به وی رای داده‌اند، می‌گوید:«خواستم اما نشد.»
مشکل آنجایی است که به جای درک مساله، بر آن برچسب امنیتی زده می‌شود و همه معترضین را به خارج از کشور ربط داده‌می‌شوند. همان روشی که برای دختران خیابان انقلاب همانند تمامی مسائل دهه‌های اخیر، در پیش گرفته شده است.
پنجم: رویکرد حاکمیت از حواشی به وجود آمده حول اصلاح قانون مطبوعات در مجلس ششم، توقیف فله‌ای نشریات و دستگیری خبرنگاران و تبدیل صدا و سیمای ملی به تریبون یک جناح خاص جز انحصارطلبی در فضای رسانه‌ای نبوده است. کمبود تنها یک رسانه داخلی به معنای واقعی کلمه مستقل، به دور از سانسور حاکمیت، علت اصلی رشد بی‌سابقه شبکه‌های ماهواره‌ای و سپس کانال‌های دروغ‌پرداز تلگرامی است. در وجهی دیگر نبود رسانه‌های مستقل امکان مبارزه با فساد را سلب کرده است. فسادی که ناشی از نبود #جریان_آزاد_اطلاعات و شفاف سازی شکل گرفت، فسادی که یکی از فرزندان برخوردهای #امنیتی با هر مساله و ایجاد تفکر خودی و غیرخودی و حذف منتقدین است.
🔻 ادامه ...
#دانشجویان_متحد
#انجمن_پلی_تکنیک
@AnjomanPolytechnic