گرامی داشت #شهریار شعر، و روز بزرگداشت #شعر و #ادب_پارسی
27ام شهریور ماه سال روز در گذشت #سید_محمد_حسین_بهجت_تبریزی، ملقب به شهریار است. شهریار شاعر و غزل سرای نامی معاصر زاده تبریز و از مفاخر خطه #آذربایجان به هر دو زبان فارسی و ترکی آذربایجانی شعر سروده و مضمون پردازی کرده و یادگار او قول و غزل هایی است که امروز میان ایرانیان به مانند مثل سائر رواج پیدا کرده است. غزل معروف او با مطلع :
آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا
بی وفا حالا که من افتاده ام از پا چرا
از همین نمونه است.
27ام شهریور ماه چند سالی است که بهانه سالمرگ درگذشت شهریار به نام روز "بزرگداشت شعر و ادب پارسی" نامگذاری شده و گرامی داشته می شود. در تاریخ غنی و پر افتخار زبان و ادبیات پارسی کم نبوده اند بزرگانی که سزاوار بودند چنین روزی به نامشان سند بخورد. اما در این نامگذاری چند نکته حائز اهمیت را می توان مشاهده کرد. شهریار شاعر بزرگی در ادبیات معاصر ایران است و برخلاف بسیاری از بزرگان معاصر اقبال اجتماعی بالایی را میان عموم مردم به دست آورده است و در عین آنکه به لطافت و زیبایی غزلیاتش مشهور است در بسیاری از اشعار خود به موضوع #ملیت و #زبان_ملی می پردازد. شهریار فرزند آذربایجان است و همچون هم دیاران #مشروطه_خواهش که برای #وحدت ملی ایران از جان مایه گذاشته و کوشیده اند، سخنان و تحرکات #تفرقه_انگیز عمال #شوروی موسوم به فرقه دموکرات را به پشیزی برنمی گیرد. در همین معانی است که می سراید :
اختلاف لهجه مليت نزايد بهر كس
ملتي با يك زبان كمتر به ياد آرد زمان
گر بدين منطق ترا گفتند ايراني نه اي
صبح را خواندند شام و آسمان را ريسمان
بي كس است ايران، به حرف ناكسان از ره مرو
جان به قربان تو اي جانانه آذربايجان
شهریار که همچون سایر بزرگان عرصه ادب با تاریخ و ادبیات این مرز و بوم آشناست نیک می داند که زبان و ادب پارسی چه نقش بی بدیلی را در #هویت_آفرینی ملی ایفا کرده و همچون رشته ای مروارید های اقوام گوناگون ایرانی را در کنار هم به زیبایی گرد آورده است. شهریار فرزند آذربایجان است و بدان خطه و مردمش، و زبان مردمانش عشق می ورزد اما با آگاهی به تاریخ و ادبیات به ارزش والای ایران و زبان پارسی پی برده و در اعتلای آن تلاش کرده است. و اینگونه است که او شهریار غزل ایران می شود.
ترکی ما بس عزیز است و زبان مادری
لیک اگر «ایران» نگوید لال بادا این زبان
نامگذاری این روز به نام بزرگداشت زبان و ادب پارسی نشان از همپذیری بالای اقوام ایرانی نسبت به هم دارد. همپذیری که نشان از سالیان سال همزیستی مسالمت آمیز ایرانیان و تلاش آنان برای رشد و اعتلای این فرهنگ غنی است و هر یک به گونه ای سهیم در این گنجینه بی مثال اند.
فرهنگ والای #پارسی و ایرانی که از آسیای میانه و فرا رود تا آسیای صغیر و میان رودان گستردگی داشت، به مدد مکر و حیلت بیگانگان برخی پاره های تنش را جدا کردند. امروز نیز شنیده می شود برخی جا مانده های #جمهوری_فروپاشیده بر طبل کهنه و بد صدای تفرقه گرایی می کوبند. اما زهی خیال باطل که #سرزمین_شهریاران، این عرصه سیمرغ، جولانگاه چنین مگسانی نیست.
#شهريار
#٢٧_شهريور
#انجمن_پلی_تکنیک
@AnjomanPolytechnic
27ام شهریور ماه سال روز در گذشت #سید_محمد_حسین_بهجت_تبریزی، ملقب به شهریار است. شهریار شاعر و غزل سرای نامی معاصر زاده تبریز و از مفاخر خطه #آذربایجان به هر دو زبان فارسی و ترکی آذربایجانی شعر سروده و مضمون پردازی کرده و یادگار او قول و غزل هایی است که امروز میان ایرانیان به مانند مثل سائر رواج پیدا کرده است. غزل معروف او با مطلع :
آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا
بی وفا حالا که من افتاده ام از پا چرا
از همین نمونه است.
27ام شهریور ماه چند سالی است که بهانه سالمرگ درگذشت شهریار به نام روز "بزرگداشت شعر و ادب پارسی" نامگذاری شده و گرامی داشته می شود. در تاریخ غنی و پر افتخار زبان و ادبیات پارسی کم نبوده اند بزرگانی که سزاوار بودند چنین روزی به نامشان سند بخورد. اما در این نامگذاری چند نکته حائز اهمیت را می توان مشاهده کرد. شهریار شاعر بزرگی در ادبیات معاصر ایران است و برخلاف بسیاری از بزرگان معاصر اقبال اجتماعی بالایی را میان عموم مردم به دست آورده است و در عین آنکه به لطافت و زیبایی غزلیاتش مشهور است در بسیاری از اشعار خود به موضوع #ملیت و #زبان_ملی می پردازد. شهریار فرزند آذربایجان است و همچون هم دیاران #مشروطه_خواهش که برای #وحدت ملی ایران از جان مایه گذاشته و کوشیده اند، سخنان و تحرکات #تفرقه_انگیز عمال #شوروی موسوم به فرقه دموکرات را به پشیزی برنمی گیرد. در همین معانی است که می سراید :
اختلاف لهجه مليت نزايد بهر كس
ملتي با يك زبان كمتر به ياد آرد زمان
گر بدين منطق ترا گفتند ايراني نه اي
صبح را خواندند شام و آسمان را ريسمان
بي كس است ايران، به حرف ناكسان از ره مرو
جان به قربان تو اي جانانه آذربايجان
شهریار که همچون سایر بزرگان عرصه ادب با تاریخ و ادبیات این مرز و بوم آشناست نیک می داند که زبان و ادب پارسی چه نقش بی بدیلی را در #هویت_آفرینی ملی ایفا کرده و همچون رشته ای مروارید های اقوام گوناگون ایرانی را در کنار هم به زیبایی گرد آورده است. شهریار فرزند آذربایجان است و بدان خطه و مردمش، و زبان مردمانش عشق می ورزد اما با آگاهی به تاریخ و ادبیات به ارزش والای ایران و زبان پارسی پی برده و در اعتلای آن تلاش کرده است. و اینگونه است که او شهریار غزل ایران می شود.
ترکی ما بس عزیز است و زبان مادری
لیک اگر «ایران» نگوید لال بادا این زبان
نامگذاری این روز به نام بزرگداشت زبان و ادب پارسی نشان از همپذیری بالای اقوام ایرانی نسبت به هم دارد. همپذیری که نشان از سالیان سال همزیستی مسالمت آمیز ایرانیان و تلاش آنان برای رشد و اعتلای این فرهنگ غنی است و هر یک به گونه ای سهیم در این گنجینه بی مثال اند.
فرهنگ والای #پارسی و ایرانی که از آسیای میانه و فرا رود تا آسیای صغیر و میان رودان گستردگی داشت، به مدد مکر و حیلت بیگانگان برخی پاره های تنش را جدا کردند. امروز نیز شنیده می شود برخی جا مانده های #جمهوری_فروپاشیده بر طبل کهنه و بد صدای تفرقه گرایی می کوبند. اما زهی خیال باطل که #سرزمین_شهریاران، این عرصه سیمرغ، جولانگاه چنین مگسانی نیست.
#شهريار
#٢٧_شهريور
#انجمن_پلی_تکنیک
@AnjomanPolytechnic