♻️ @Amuzeshkadeh
===================
توحید درس اول
شناخت شناسی
بسم الله الرحمن الرحیم
صلی الله علیک یا ولی العصر ادرکنا
✳️ پیش از شروع دروس توحید لازم است در برخی از اصول و مبانی به توافق برسیم؛ لذا در چند جلسه و به عنوان مقدمه، باید به اصولی که مفتاح معارف توحیدی ست پرداخت. در واقع قبل از صحبت پیرامون اثبات خدا و شناخت آن #باید_شناخت_را_شناخت !
همان چیزی که غفلت از آن، اشتباهات و بدفهمی و ابهامات زیادی را برای عده ای در معارف توحیدی به دنبال داشته طوری که یا خود به بیراهه رفته اند یا دیگران را متهم به انحراف نموده‌اند.
✳️ در این چند مقدمه، به چند سوال می خواهیم پاسخ بدهیم:
1- با چه ابزارهایی می توان دریافتِ علم و شناخت کرد ؟
2 - محدوده هر یک از ابزارهای شناخت ما چیست ؟
3 - کدام یک از ابزارهای شناخت ما توانایی شناخت مسائل دینی را دارند ؟
✳️ شناخت، گاهی فقط به معنی تشخیص وجود یک چیزی است. یعنی "بود و نبود" را تشخیص می دهد، اما به خودی خود، قادر به ارزش گذاری نیست. مثلا با چشم، گوشی همراه را می‌بینید و با دست لمس می کنید و بودنش را درک می کنید...
اما گاهی اوقات پس از درک "بودن یا نبودن" ابزاری می خواهیم که در مورد آن شی ارزش گذاری هم بکنیم؛ مثلا حواس نمی‌تواند حکم کند که این گوشی برای خود اوست و یا دیگری (حواس فقط ابزاری بود برای درک "بودن" گوشی نه بیشتر) برای تصمیم گیری در این مورد به ابزاری غیر از بینایی و لمس نیاز داریم تا حق و باطل را تشخیص دهیم ؛ ابزار دیگری مانند عقل اینکار را می کند.
✳️ گاهی همان ابزاری که وجود یک چیز را تشخیص می دهد خوب یا بد و یا درست و غلط بودن آن را هم تشخیص می دهد. مثلا عقل این را می‌فهمد که جزء، کوچک‌تر از کل است. بعد هم می گوید این گزاره (کوچک بودن جزء از کل) درست است.
✳️ یک سری ابزارهای شناخت هم هستند که ارزش گذاری می کنند ولی توانایی شناخت وجود یا عدم وجود یک چیز را ندارند. یعنی فقط اگر یک چیز را بر آن عرضه کنیم خوب یا بد بودن آن را تعیین می کند. مثلا "عرف". اگر از ما بپرسند: "آیا در جامعه‌ی شما با شلوارک بیرون آمدن خوب است یا بد؟!" ما این ارزش گذاری را با عرفِ رایج مردم انجام می دهیم. اما همین عرف، نمی تواند در مورد هست و نیست یک شی چیزی بگوید.
✳️ تجربه ابزار دیگری برای شناخت است. مثلا هیچ کدام از ما به کف اقیانوس دسترسی نداریم اما همه مطمئن هستیم کف اقیانوس هم مانند کف دریاست و خیلی متفاوت نیست. یعنی در عین اینکه دسترسی به کف اقیانوس نداریم می توانیم آن را بشناسیم می توان گفت این کار را با تعمیم دادن انجام می دهیم.
✳️⭐️ دقت شود! هر چند که بازگشت برخی از شناخت ها به عقل است اما گاهی آنچه که وجدان می‌شود، خودِ واقعیّت است، نه اینکه شناختی از طریق تعقّل صورت گیرد:
مثلا فردی که خود را در آتش در حال سوختن می بیند و شناختی از سوزش توسط حواس خود پیدا می‌کند، بالاترین یافت را از سوختن وجدان کرده در حالی که در لافکری محض بوده است. لذا نمی توان آنچه را یافته و وجدان کرده منکر شد و گفت: "تو شناختی حاصل نکرده ای چرا که از طریق استدلال عقلی به آن نرسیده ای!!" او سوختن را یافته است.
همینطور کسی که در خود حالت نفسانی محبّت و بغض را درک می کند یا طعم شیرینی و ترشی را می‌چشد با خود واقعیّت مواجه می‌شود و لازم نیست برای وجدان کردن محبّت و یا طعم شیرینی، تعقّل کند.
ادامه دارد....
===================
آموزشکده معارف الهی
♻️ @Amuzeshkadeh
===================
توحید درس اول
شناخت شناسی
بسم الله الرحمن الرحیم
صلی الله علیک یا ولی العصر ادرکنا
✳️ پیش از شروع دروس توحید لازم است در برخی از اصول و مبانی به توافق برسیم؛ لذا در چند جلسه و به عنوان مقدمه، باید به اصولی که مفتاح معارف توحیدی ست پرداخت. در واقع قبل از صحبت پیرامون اثبات خدا و شناخت آن #باید_شناخت_را_شناخت !
همان چیزی که غفلت از آن، اشتباهات و بدفهمی و ابهامات زیادی را برای عده ای در معارف توحیدی به دنبال داشته طوری که یا خود به بیراهه رفته اند یا دیگران را متهم به انحراف نموده‌اند.
✳️ در این چند مقدمه، به چند سوال می خواهیم پاسخ بدهیم:
1- با چه ابزارهایی می توان دریافتِ علم و شناخت کرد ؟
2 - محدوده هر یک از ابزارهای شناخت ما چیست ؟
3 - کدام یک از ابزارهای شناخت ما توانایی شناخت مسائل دینی را دارند ؟
✳️ شناخت، گاهی فقط به معنی تشخیص وجود یک چیزی است. یعنی "بود و نبود" را تشخیص می دهد، اما به خودی خود، قادر به ارزش گذاری نیست. مثلا با چشم، گوشی همراه را می‌بینید و با دست لمس می کنید و بودنش را درک می کنید...
اما گاهی اوقات پس از درک "بودن یا نبودن" ابزاری می خواهیم که در مورد آن شی ارزش گذاری هم بکنیم؛ مثلا حواس نمی‌تواند حکم کند که این گوشی برای خود اوست و یا دیگری (حواس فقط ابزاری بود برای درک "بودن" گوشی نه بیشتر) برای تصمیم گیری در این مورد به ابزاری غیر از بینایی و لمس نیاز داریم تا حق و باطل را تشخیص دهیم ؛ ابزار دیگری مانند عقل اینکار را می کند.
✳️ گاهی همان ابزاری که وجود یک چیز را تشخیص می دهد خوب یا بد و یا درست و غلط بودن آن را هم تشخیص می دهد. مثلا عقل این را می‌فهمد که جزء، کوچک‌تر از کل است. بعد هم می گوید این گزاره (کوچک بودن جزء از کل) درست است.
✳️ یک سری ابزارهای شناخت هم هستند که ارزش گذاری می کنند ولی توانایی شناخت وجود یا عدم وجود یک چیز را ندارند. یعنی فقط اگر یک چیز را بر آن عرضه کنیم خوب یا بد بودن آن را تعیین می کند. مثلا "عرف". اگر از ما بپرسند: "آیا در جامعه‌ی شما با شلوارک بیرون آمدن خوب است یا بد؟!" ما این ارزش گذاری را با عرفِ رایج مردم انجام می دهیم. اما همین عرف، نمی تواند در مورد هست و نیست یک شی چیزی بگوید.
✳️ تجربه ابزار دیگری برای شناخت است. مثلا هیچ کدام از ما به کف اقیانوس دسترسی نداریم اما همه مطمئن هستیم کف اقیانوس هم مانند کف دریاست و خیلی متفاوت نیست. یعنی در عین اینکه دسترسی به کف اقیانوس نداریم می توانیم آن را بشناسیم می توان گفت این کار را با تعمیم دادن انجام می دهیم.
✳️⭐️ دقت شود! هر چند که بازگشت برخی از شناخت ها به عقل است اما گاهی آنچه که وجدان می‌شود، خودِ واقعیّت است، نه اینکه شناختی از طریق تعقّل صورت گیرد:
مثلا فردی که خود را در آتش در حال سوختن می بیند و شناختی از سوزش توسط حواس خود پیدا می‌کند، بالاترین یافت را از سوختن وجدان کرده در حالی که در لافکری محض بوده است. لذا نمی توان آنچه را یافته و وجدان کرده منکر شد و گفت: "تو شناختی حاصل نکرده ای چرا که از طریق استدلال عقلی به آن نرسیده ای!!" او سوختن را یافته است.
همینطور کسی که در خود حالت نفسانی محبّت و بغض را درک می کند یا طعم شیرینی و ترشی را می‌چشد با خود واقعیّت مواجه می‌شود و لازم نیست برای وجدان کردن محبّت و یا طعم شیرینی، تعقّل کند.
ادامه دارد....
===================
آموزشکده معارف الهی
♻️ @Amuzeshkadeh
♻️ @Amuzeshkadeh
===================
توحید درس اول
شناخت شناسی
بسم الله الرحمن الرحیم
صلی الله علیک یا ولی العصر ادرکنا
✳️ پیش از شروع دروس توحید لازم است در برخی از اصول و مبانی به توافق برسیم؛ لذا در چند جلسه و به عنوان مقدمه، باید به اصولی که مفتاح معارف توحیدی ست پرداخت. در واقع قبل از صحبت پیرامون اثبات خدا و شناخت آن #باید_شناخت_را_شناخت !
همان چیزی که غفلت از آن، اشتباهات و بدفهمی و ابهامات زیادی را برای عده ای در معارف توحیدی به دنبال داشته طوری که یا خود به بیراهه رفته اند یا دیگران را متهم به انحراف نموده‌اند.
✳️ در این چند مقدمه، به چند سوال می خواهیم پاسخ بدهیم:
1- با چه ابزارهایی می توان دریافتِ علم و شناخت کرد ؟
2 - محدوده هر یک از ابزارهای شناخت ما چیست ؟
3 - کدام یک از ابزارهای شناخت ما توانایی شناخت مسائل دینی را دارند ؟
✳️ شناخت، گاهی فقط به معنی تشخیص وجود یک چیزی است. یعنی "بود و نبود" را تشخیص می دهد، اما به خودی خود، قادر به ارزش گذاری نیست. مثلا با چشم، گوشی همراه را می‌بینید و با دست لمس می کنید و بودنش را درک می کنید...
اما گاهی اوقات پس از درک "بودن یا نبودن" ابزاری می خواهیم که در مورد آن شی ارزش گذاری هم بکنیم؛ مثلا حواس نمی‌تواند حکم کند که این گوشی برای خود اوست و یا دیگری (حواس فقط ابزاری بود برای درک "بودن" گوشی نه بیشتر) برای تصمیم گیری در این مورد به ابزاری غیر از بینایی و لمس نیاز داریم تا حق و باطل را تشخیص دهیم ؛ ابزار دیگری مانند عقل اینکار را می کند.
✳️ گاهی همان ابزاری که وجود یک چیز را تشخیص می دهد خوب یا بد و یا درست و غلط بودن آن را هم تشخیص می دهد. مثلا عقل این را می‌فهمد که جزء، کوچک‌تر از کل است. بعد هم می گوید این گزاره (کوچک بودن جزء از کل) درست است.
✳️ یک سری ابزارهای شناخت هم هستند که ارزش گذاری می کنند ولی توانایی شناخت وجود یا عدم وجود یک چیز را ندارند. یعنی فقط اگر یک چیز را بر آن عرضه کنیم خوب یا بد بودن آن را تعیین می کند. مثلا "عرف". اگر از ما بپرسند: "آیا در جامعه‌ی شما با شلوارک بیرون آمدن خوب است یا بد؟!" ما این ارزش گذاری را با عرفِ رایج مردم انجام می دهیم. اما همین عرف، نمی تواند در مورد هست و نیست یک شی چیزی بگوید.
✳️ تجربه ابزار دیگری برای شناخت است. مثلا هیچ کدام از ما به کف اقیانوس دسترسی نداریم اما همه مطمئن هستیم کف اقیانوس هم مانند کف دریاست و خیلی متفاوت نیست. یعنی در عین اینکه دسترسی به کف اقیانوس نداریم می توانیم آن را بشناسیم می توان گفت این کار را با تعمیم دادن انجام می دهیم.
✳️⭐️ دقت شود! هر چند که بازگشت برخی از شناخت ها به عقل است اما گاهی آنچه که وجدان می‌شود، خودِ واقعیّت است، نه اینکه شناختی از طریق تعقّل صورت گیرد:
مثلا فردی که خود را در آتش در حال سوختن می بیند و شناختی از سوزش توسط حواس خود پیدا می‌کند، بالاترین یافت را از سوختن وجدان کرده در حالی که در لافکری محض بوده است. لذا نمی توان آنچه را یافته و وجدان کرده منکر شد و گفت: "تو شناختی حاصل نکرده ای چرا که از طریق استدلال عقلی به آن نرسیده ای!!" او سوختن را یافته است.
همینطور کسی که در خود حالت نفسانی محبّت و بغض را درک می کند یا طعم شیرینی و ترشی را می‌چشد با خود واقعیّت مواجه می‌شود و لازم نیست برای وجدان کردن محبّت و یا طعم شیرینی، تعقّل کند.
ادامه دارد....
===================
آموزشکده معارف الهی
♻️ @Amuzeshkadeh
===================
توحید درس اول
شناخت شناسی
بسم الله الرحمن الرحیم
صلی الله علیک یا ولی العصر ادرکنا
✳️ پیش از شروع دروس توحید لازم است در برخی از اصول و مبانی به توافق برسیم؛ لذا در چند جلسه و به عنوان مقدمه، باید به اصولی که مفتاح معارف توحیدی ست پرداخت. در واقع قبل از صحبت پیرامون اثبات خدا و شناخت آن #باید_شناخت_را_شناخت !
همان چیزی که غفلت از آن، اشتباهات و بدفهمی و ابهامات زیادی را برای عده ای در معارف توحیدی به دنبال داشته طوری که یا خود به بیراهه رفته اند یا دیگران را متهم به انحراف نموده‌اند.
✳️ در این چند مقدمه، به چند سوال می خواهیم پاسخ بدهیم:
1- با چه ابزارهایی می توان دریافتِ علم و شناخت کرد ؟
2 - محدوده هر یک از ابزارهای شناخت ما چیست ؟
3 - کدام یک از ابزارهای شناخت ما توانایی شناخت مسائل دینی را دارند ؟
✳️ شناخت، گاهی فقط به معنی تشخیص وجود یک چیزی است. یعنی "بود و نبود" را تشخیص می دهد، اما به خودی خود، قادر به ارزش گذاری نیست. مثلا با چشم، گوشی همراه را می‌بینید و با دست لمس می کنید و بودنش را درک می کنید...
اما گاهی اوقات پس از درک "بودن یا نبودن" ابزاری می خواهیم که در مورد آن شی ارزش گذاری هم بکنیم؛ مثلا حواس نمی‌تواند حکم کند که این گوشی برای خود اوست و یا دیگری (حواس فقط ابزاری بود برای درک "بودن" گوشی نه بیشتر) برای تصمیم گیری در این مورد به ابزاری غیر از بینایی و لمس نیاز داریم تا حق و باطل را تشخیص دهیم ؛ ابزار دیگری مانند عقل اینکار را می کند.
✳️ گاهی همان ابزاری که وجود یک چیز را تشخیص می دهد خوب یا بد و یا درست و غلط بودن آن را هم تشخیص می دهد. مثلا عقل این را می‌فهمد که جزء، کوچک‌تر از کل است. بعد هم می گوید این گزاره (کوچک بودن جزء از کل) درست است.
✳️ یک سری ابزارهای شناخت هم هستند که ارزش گذاری می کنند ولی توانایی شناخت وجود یا عدم وجود یک چیز را ندارند. یعنی فقط اگر یک چیز را بر آن عرضه کنیم خوب یا بد بودن آن را تعیین می کند. مثلا "عرف". اگر از ما بپرسند: "آیا در جامعه‌ی شما با شلوارک بیرون آمدن خوب است یا بد؟!" ما این ارزش گذاری را با عرفِ رایج مردم انجام می دهیم. اما همین عرف، نمی تواند در مورد هست و نیست یک شی چیزی بگوید.
✳️ تجربه ابزار دیگری برای شناخت است. مثلا هیچ کدام از ما به کف اقیانوس دسترسی نداریم اما همه مطمئن هستیم کف اقیانوس هم مانند کف دریاست و خیلی متفاوت نیست. یعنی در عین اینکه دسترسی به کف اقیانوس نداریم می توانیم آن را بشناسیم می توان گفت این کار را با تعمیم دادن انجام می دهیم.
✳️⭐️ دقت شود! هر چند که بازگشت برخی از شناخت ها به عقل است اما گاهی آنچه که وجدان می‌شود، خودِ واقعیّت است، نه اینکه شناختی از طریق تعقّل صورت گیرد:
مثلا فردی که خود را در آتش در حال سوختن می بیند و شناختی از سوزش توسط حواس خود پیدا می‌کند، بالاترین یافت را از سوختن وجدان کرده در حالی که در لافکری محض بوده است. لذا نمی توان آنچه را یافته و وجدان کرده منکر شد و گفت: "تو شناختی حاصل نکرده ای چرا که از طریق استدلال عقلی به آن نرسیده ای!!" او سوختن را یافته است.
همینطور کسی که در خود حالت نفسانی محبّت و بغض را درک می کند یا طعم شیرینی و ترشی را می‌چشد با خود واقعیّت مواجه می‌شود و لازم نیست برای وجدان کردن محبّت و یا طعم شیرینی، تعقّل کند.
ادامه دارد....
===================
آموزشکده معارف الهی
♻️ @Amuzeshkadeh
👍1
آموزشکده معارف الهی
❓ #سوال بسیار مهم و رایج سلام علیکم ببخشید یک سوالی داشتم. من انشالله برنامه عقد خودم رو در روز ۷ اسفند و روز ولادت حضرت زهرا س قرار دادم و بنا به ایام قمر در عقرب تقویم اون روز این ایام تمام شده ولی در کانالتان ایام احتیاطی را تا ۱۰ اسفند فرمودید! میخواستم…
«امام جعفرصادق(عليه‌السلام)»:
مَن سافَرَ أَو تَزَوَّجَ وَ القَمَرُ في‌العَقربِ لَم يَرَ الحُسني.
زماني که قمر در عقرب باشد، اگر کسي مسافرت کند يا ازدواج نمايد روی خوشی را نخواهد دید. (مستدرک، ج ۸، ص ۱۲۱)
گاهی از اوقات برای تعیین زمان مراسم جشن عروسی، از توجه به ایّام محذور قمر در عقرب؛ غفلت می‌شود. فقط مناسبت خاص مذهبی را مدنظر قرار می‌دهند. پس از دعوتِ بستگان و دوستان و تدارک دیدن مقدمات عروسی، متوجه مقارنتِ روزِ عقد با ایّام قمر در عقرب می‌شوند. هر چند انتخاب مناسبتِ مذهبی برای شروع زندگی مشترک و آغاز با هم بودن پسندیده است. اگر خداینکرده همراه با معصیت نباشد چه بسا -إن شاء الله- آثار و برکاتی هم برای زندگی مشترک دارد. امّا از سوی دیگر هشدارِ روایت شریف در موردِ پرهیز از ازدواج در ایّام قمر در عقرب، بسیار جدی و غیر قابل اغماض است: «کسی که در این ایّام ازدواج کند لَم يَرَ الحُسني؛ روی خوشی را نخواهد دید!».
در این شرایط چه باید کرد ؟ بدیهی است که بر هم زدن مراسم مستلزم خسارت‌های مادی و آبرویی خواهد بود. آیا راهکاری هست که بتوان این مشکل را مدیریت کرد؟
پیشنهاد می‌شود زن و شوهر در این شرایط دو وکالت به عاقد بدهند:
وکالت اوّل برای خواندن عقد موقت (هر چند خودشان هم می‌توانند بخوانند)
وکالت دوم برای خواندن عقد دائم
عقد موقت را لازم نیست کسی مطلع شود. غیر از پدر که اذن ایشان در غالب موارد برای ازدواج موقت لازم است.
تا زمانی که مدّتِ عقدِ موقت تمام نشده، عقد دائمی که خوانده می‌شود لغو خواهد بود و همان حالت صوری خواهد داشت تا مجلس عروسی به روال خود برگزار شود. پس از آن زن و شوهر می‌توانند در زمان مناسب و سعدی که قابل استخراج است عقد دائم کنند. برخی از این ایّام سعد و نحس برای عقدِ ازدواج در کانال @Amuzeshkadeh اطلاع رسانی می‌شود.
⛔️لازم به تذکر است برای عقد دائم #حتما #باید مدت عقد موقت منقضی شده باشد. یا مرد مدت را ببخشد.
پاسخ به سوالات: @Religion_Lecturer
================
آموزشکده معارف الهی
@Amuzeshkadeh
مَن سافَرَ أَو تَزَوَّجَ وَ القَمَرُ في‌العَقربِ لَم يَرَ الحُسني.
زماني که قمر در عقرب باشد، اگر کسي مسافرت کند يا ازدواج نمايد روی خوشی را نخواهد دید. (مستدرک، ج ۸، ص ۱۲۱)
گاهی از اوقات برای تعیین زمان مراسم جشن عروسی، از توجه به ایّام محذور قمر در عقرب؛ غفلت می‌شود. فقط مناسبت خاص مذهبی را مدنظر قرار می‌دهند. پس از دعوتِ بستگان و دوستان و تدارک دیدن مقدمات عروسی، متوجه مقارنتِ روزِ عقد با ایّام قمر در عقرب می‌شوند. هر چند انتخاب مناسبتِ مذهبی برای شروع زندگی مشترک و آغاز با هم بودن پسندیده است. اگر خداینکرده همراه با معصیت نباشد چه بسا -إن شاء الله- آثار و برکاتی هم برای زندگی مشترک دارد. امّا از سوی دیگر هشدارِ روایت شریف در موردِ پرهیز از ازدواج در ایّام قمر در عقرب، بسیار جدی و غیر قابل اغماض است: «کسی که در این ایّام ازدواج کند لَم يَرَ الحُسني؛ روی خوشی را نخواهد دید!».
در این شرایط چه باید کرد ؟ بدیهی است که بر هم زدن مراسم مستلزم خسارت‌های مادی و آبرویی خواهد بود. آیا راهکاری هست که بتوان این مشکل را مدیریت کرد؟
پیشنهاد می‌شود زن و شوهر در این شرایط دو وکالت به عاقد بدهند:
وکالت اوّل برای خواندن عقد موقت (هر چند خودشان هم می‌توانند بخوانند)
وکالت دوم برای خواندن عقد دائم
عقد موقت را لازم نیست کسی مطلع شود. غیر از پدر که اذن ایشان در غالب موارد برای ازدواج موقت لازم است.
تا زمانی که مدّتِ عقدِ موقت تمام نشده، عقد دائمی که خوانده می‌شود لغو خواهد بود و همان حالت صوری خواهد داشت تا مجلس عروسی به روال خود برگزار شود. پس از آن زن و شوهر می‌توانند در زمان مناسب و سعدی که قابل استخراج است عقد دائم کنند. برخی از این ایّام سعد و نحس برای عقدِ ازدواج در کانال @Amuzeshkadeh اطلاع رسانی می‌شود.
⛔️لازم به تذکر است برای عقد دائم #حتما #باید مدت عقد موقت منقضی شده باشد. یا مرد مدت را ببخشد.
پاسخ به سوالات: @Religion_Lecturer
================
آموزشکده معارف الهی
@Amuzeshkadeh