🅾 ظرفیت تحمل دشت حصارچال چقدر است؟
انجمن پزشکی کوهستان ایران: ظرفیت تحمل (carrying capacity) به ظرفیت یک مکان یا مقصد گردشگری (اعم از مکان های تاریخی، فرهنگی، شهری، طبیعی، زیارتی، موزه، و ...) یا هر مکانی که افراد به دلایلی در آنجا حضور پیدا می کنند تا از آن بازدید یا خدماتی دریافت کنند، گفته می شود.
این ظرفیت از سوی کارشناسان با توجه به فضای موجود از لحاظ فیزیکی تعیین می شود و دلیل آن رضایت مشتری و آسیب نرساندن به آن مکان به جهت ازدحام است.
به منظور رعایت این ظرفیت، #مدیریت مقصدهای گردشگری تصمیم هایی می گیرند؛ به عنوان نمونه مکان گردشگری را می بندند و منتظر می مانند تا بازدیدکنندگان مکان را ترک کرده و سپس، بازدیدکنندگان جدید را می پذیرند یا مدیران مکان گردشگری، زمان بازدید از مکان را کاهش می دهند که این عمل به واسطه هدایت کردن گردشگران از سوی کارکنان مستقر در آن مکان انجام می شود.
متاسفانه در مکان هایی که به دلیل درآمدزایی بیشتر یا بی اطلاعی، به ظرفیت تحمل توجه نمی شود، هم #گردشگر ناراضی از مکان خارج و هم به مکان موردنظر آسیب هایی وارد می شود که در طول زمان موجب تخریب آن مکان خواهد شد.
در تاریخ ۲۸ تیرماه ۹۸ کوهنوردان و طبیعتگردان زیادی در دشت حصارچال حضور داشتند. چادرهای زیادِ برپا شده در حصارچال، این سوال را در ذهن ایجاد می‌کرد که آیا حصارچال ظرفیت تحمل این جمعیت را دارد؟
در این روز رفتار گردشگران و کوهنوردان در منطقه بسیار تاسف‌بار، متضاد با رفتار و مرام یک کوهنورد واقعی و به دور از فرهنگ کوهنوردی بود.
برخی از این بی‌فرهنگی ها عبارتند از:
○ دعوا بر سر تابلوی قله #علم‌کوه برای گرفتن عکس یادگاری و ثبت فیلم احتمالا برای شاخ شدن در اینستاگرام.
○ پر شدن باکس امدادی از نان خشک و زباله.
○ رها شدن نایلون‌های پر از شیشه و بطری نوشابه و انواع و اقسام پلاستیک و زباله های گوناگون در دشت.
○ رها شدن دستمال های توالت در تمامی مسیر رفت و برگشت و خود دشت حصارچال.
○ به آتش کشیدن پوشش گیاهی منطقه مخصوصا گون به جهت گرم کردن خوراک و دورهمی شبانه اعضای برخی از گروه ها.
در جریان این تخریب همه سهیم بودند. از افراد عادی و طبیعتگردان غیرحرفه ای گرفته تا کوهنوردان آماتور و حرفه‌ای.
لیدر گروه ها نیز در این حضور افتخارآمیز نقش داشتند. متاسفانه برخی فقط اسم #لیدر را یدک می‌کشند و هیچ مسئولیت محیط‌زیستی در قبال اعضای تیم خود ندارند. پُز دادن های احمقانه و قیافه های جیمزباندی‌شان نیز گاهی فقط سوژه خنده برخی دیگر می شد.
به راستی کدام مسؤول یا اُرگانی جوابگوی این فاجعه های محیط‌زیستی است؟ چرا به مباحث علمی و کارشناسی توجهی نمی‌شود؟ و چراهای بی‌شمار دیگر ...
دست در دست هم دهیم به کار
طبیعت زیبایمان را دهیم بر باد
از میثم رودکی
انجمن پزشکی کوهستان ایران
@irmma
انجمن پزشکی کوهستان ایران: ظرفیت تحمل (carrying capacity) به ظرفیت یک مکان یا مقصد گردشگری (اعم از مکان های تاریخی، فرهنگی، شهری، طبیعی، زیارتی، موزه، و ...) یا هر مکانی که افراد به دلایلی در آنجا حضور پیدا می کنند تا از آن بازدید یا خدماتی دریافت کنند، گفته می شود.
این ظرفیت از سوی کارشناسان با توجه به فضای موجود از لحاظ فیزیکی تعیین می شود و دلیل آن رضایت مشتری و آسیب نرساندن به آن مکان به جهت ازدحام است.
به منظور رعایت این ظرفیت، #مدیریت مقصدهای گردشگری تصمیم هایی می گیرند؛ به عنوان نمونه مکان گردشگری را می بندند و منتظر می مانند تا بازدیدکنندگان مکان را ترک کرده و سپس، بازدیدکنندگان جدید را می پذیرند یا مدیران مکان گردشگری، زمان بازدید از مکان را کاهش می دهند که این عمل به واسطه هدایت کردن گردشگران از سوی کارکنان مستقر در آن مکان انجام می شود.
متاسفانه در مکان هایی که به دلیل درآمدزایی بیشتر یا بی اطلاعی، به ظرفیت تحمل توجه نمی شود، هم #گردشگر ناراضی از مکان خارج و هم به مکان موردنظر آسیب هایی وارد می شود که در طول زمان موجب تخریب آن مکان خواهد شد.
در تاریخ ۲۸ تیرماه ۹۸ کوهنوردان و طبیعتگردان زیادی در دشت حصارچال حضور داشتند. چادرهای زیادِ برپا شده در حصارچال، این سوال را در ذهن ایجاد می‌کرد که آیا حصارچال ظرفیت تحمل این جمعیت را دارد؟
در این روز رفتار گردشگران و کوهنوردان در منطقه بسیار تاسف‌بار، متضاد با رفتار و مرام یک کوهنورد واقعی و به دور از فرهنگ کوهنوردی بود.
برخی از این بی‌فرهنگی ها عبارتند از:
○ دعوا بر سر تابلوی قله #علم‌کوه برای گرفتن عکس یادگاری و ثبت فیلم احتمالا برای شاخ شدن در اینستاگرام.
○ پر شدن باکس امدادی از نان خشک و زباله.
○ رها شدن نایلون‌های پر از شیشه و بطری نوشابه و انواع و اقسام پلاستیک و زباله های گوناگون در دشت.
○ رها شدن دستمال های توالت در تمامی مسیر رفت و برگشت و خود دشت حصارچال.
○ به آتش کشیدن پوشش گیاهی منطقه مخصوصا گون به جهت گرم کردن خوراک و دورهمی شبانه اعضای برخی از گروه ها.
در جریان این تخریب همه سهیم بودند. از افراد عادی و طبیعتگردان غیرحرفه ای گرفته تا کوهنوردان آماتور و حرفه‌ای.
لیدر گروه ها نیز در این حضور افتخارآمیز نقش داشتند. متاسفانه برخی فقط اسم #لیدر را یدک می‌کشند و هیچ مسئولیت محیط‌زیستی در قبال اعضای تیم خود ندارند. پُز دادن های احمقانه و قیافه های جیمزباندی‌شان نیز گاهی فقط سوژه خنده برخی دیگر می شد.
به راستی کدام مسؤول یا اُرگانی جوابگوی این فاجعه های محیط‌زیستی است؟ چرا به مباحث علمی و کارشناسی توجهی نمی‌شود؟ و چراهای بی‌شمار دیگر ...
دست در دست هم دهیم به کار
طبیعت زیبایمان را دهیم بر باد
از میثم رودکی
انجمن پزشکی کوهستان ایران
@irmma