عبور بدهی دولت آمریکا از رقم 32 تریلیون دلار
خبرگزاری آر تی - داده‌های منتشر شده در روز جمعه توسط وزارت خزانه داری آمریکا نشان می‌دهد #بدهی ملی این کشور برای نخستین بار در این هفته از رقم بی سابقه 32 تریلیون دلار گذشت.
این رقم بی سابقه کمتر از دو هفته پس از امضای لایحه ای که جو بایدن رئیس جمهوری آمریکا سقف بدهی 31.4 تریلیون دلاری واشنگتن را به حالت تعلیق درآورد، ثبت شد.
بایدن این اقدام را با هدف جلوگیری از ورشکستگی دولت انجام داد. این اقدام به دولت این کشور اجازه می دهد تا اول ژانویه سال 2025 ، یعنی زمانی که تعلیق سقف بدهی به پایان می رسد، مبلغ نامحدودی وام بگیرد. این بدان معناست که دولت می‌تواند با استقراض پول در خارج از کشور و ایجاد بدهی‌های بیشتر، به پرداخت هزینه‌های خدماتی در داخل همانند بیمه و مدیکِر ادامه دهد.
این سقف بدهی در پی هشدارهای مکرر وزارت خزانه داری آمریکا مبنی بر این که اگر این اقدام انجام نشود، ایالات متحده به تعهدات خود عمل نخواهد کرد، لغو شد.
در نخستین روز کاری پس از لغو سقف بدهی، استقراض فدرال حدود 400 میلیارد دلار افزایش یافت.
بر اساس گزارش نیویورک تایمز، رقم بدهی 32 تریلیون دلار، 9 سال زودتر از پیش بینی‌های انجام شده قبل از شیوع همه گیری کووید-19 ثبت شد.
کارشناسان می گویند، برای جلوگیری از وقوع بحران دیگر، دولت باید به عوامل ایجاد کننده بدهی رسیدگی کند.
مایکل اِی پیترسون، مدیربنیاد بنیاد پیتر جی پترسون در گفت و گو با نیویورک تایمز گفت: در حالی که بدهی ها در حال عبور از 32 تریلیون دلار است و هیچ پایانی هم برای این روند وجود ندارد، زمان برای بررسی دلایل اساسی مربوط به بدهی ها گذشته است.
براساس پیش بینی های این بنیاد، آمریکا احتمالا طی 30 سال آینده 127 تریلیون دلار بدهی دیگر به بار خواهد آورد.
@abolfathusastudy
خبرگزاری آر تی - داده‌های منتشر شده در روز جمعه توسط وزارت خزانه داری آمریکا نشان می‌دهد #بدهی ملی این کشور برای نخستین بار در این هفته از رقم بی سابقه 32 تریلیون دلار گذشت.
این رقم بی سابقه کمتر از دو هفته پس از امضای لایحه ای که جو بایدن رئیس جمهوری آمریکا سقف بدهی 31.4 تریلیون دلاری واشنگتن را به حالت تعلیق درآورد، ثبت شد.
بایدن این اقدام را با هدف جلوگیری از ورشکستگی دولت انجام داد. این اقدام به دولت این کشور اجازه می دهد تا اول ژانویه سال 2025 ، یعنی زمانی که تعلیق سقف بدهی به پایان می رسد، مبلغ نامحدودی وام بگیرد. این بدان معناست که دولت می‌تواند با استقراض پول در خارج از کشور و ایجاد بدهی‌های بیشتر، به پرداخت هزینه‌های خدماتی در داخل همانند بیمه و مدیکِر ادامه دهد.
این سقف بدهی در پی هشدارهای مکرر وزارت خزانه داری آمریکا مبنی بر این که اگر این اقدام انجام نشود، ایالات متحده به تعهدات خود عمل نخواهد کرد، لغو شد.
در نخستین روز کاری پس از لغو سقف بدهی، استقراض فدرال حدود 400 میلیارد دلار افزایش یافت.
بر اساس گزارش نیویورک تایمز، رقم بدهی 32 تریلیون دلار، 9 سال زودتر از پیش بینی‌های انجام شده قبل از شیوع همه گیری کووید-19 ثبت شد.
کارشناسان می گویند، برای جلوگیری از وقوع بحران دیگر، دولت باید به عوامل ایجاد کننده بدهی رسیدگی کند.
مایکل اِی پیترسون، مدیربنیاد بنیاد پیتر جی پترسون در گفت و گو با نیویورک تایمز گفت: در حالی که بدهی ها در حال عبور از 32 تریلیون دلار است و هیچ پایانی هم برای این روند وجود ندارد، زمان برای بررسی دلایل اساسی مربوط به بدهی ها گذشته است.
براساس پیش بینی های این بنیاد، آمریکا احتمالا طی 30 سال آینده 127 تریلیون دلار بدهی دیگر به بار خواهد آورد.
@abolfathusastudy
👍1
تحلیل هوش مصنوعی از مخاطرات بدهی های آمریکا
واشنگتن پست - وزارت خزانه داری آمریکا هفته گذشته اعلام کرد #بدهی ملی این کشور برای اولین بار از 32 تریلیون دلار گذشته است. با این حال، حتی با افزایش بزرگ ترین تهدید داخلی برای آینده آمریکا، طبقه سیاسی ما هیچ پاسخی فراتر از یک زد و خورد دوره‌ای ارائه نمی‌کند، مانند آنچه اخیرا در واشنگتن بر سر افزایش سقف بدهی شاهد آن بودیم.
به دنبال پاسخ از یک رئیس جمهور و یکی از رقبای اصلی برای آن مقام نباشید که در تعهدات خود برای بدتر کردن اوضاع رقابت می کنند.
اما صبر کنید! از فناوری برای نجات کمک بخواهید! از آنجایی که هوش انسانی، دست کم از نوع آمریکایی، ثابت کرده است که نمی‌تواند مخارج فدرال و وعده‌های آینده را با هر گونه منابع قابل تصوری در دسترس قرار دهد، من فکر کردم می‌توانیم متوسل به یک دستاورد جدید یعنی هوش مصنوعی متوصل بشویم. من در خصوص بدهی بسیار هنگفت ملی آمریکا از نرم افزار چت جی پی تی سوال کردم.
من در این ابزار این ابزار می گویم. همان طور که تبلیغ می شود سریع و واضح است. وقتی اولین سوالی را مطرح کردم که به چندین سوال تبدیل شد، پاسخ دوست جدیدی که تصمیم گرفتم آن را «آرتی» بدانم، آنی و به خوبی بیان شد. در پاسخ به این سوال که «احتمال بحران بدهی فدرال آمریکا چیست؟» آرتی سخنان خود را با یک هشدار شروع کرد و گفت: «من به عنوان یک مدل به زبان هوش مصنوعی، نمی توانم آینده را پیش بینی کنم، اما می توانم اطلاعات و تجزیه و تحلیل هایی را در اختیار شما قرار دهم.»
و در ادامه به این نکته مفید اشاره کرد که آمریکا «یکی از بزرگترین بدهکاران در جهان است.»
من که از این طفره رفتن هنرمندانه دلسرد نشدم، دوباره امتحان کردم و پرسیدم : «در مقیاس 0 تا 100درصد چه شانسی وجود دارد؟»
آرتی خیلی باهوش تر از آن بود که در این دام بیفتد و گفت: «من نمی توانم یک احتمال قطعی ارائه کنم... بسیاری از کارشناسان معتقدند این خطر در کوتاه مدت نسبتا کم است، اما اگر دولت فدرال نتواند به مسائل اساسی رسیدگی کند، ممکن است افزایش یابد».
من از یک زاویه دیگر وارد شدم و خواستم برآوردی از یک بحران در 30 سال آینده داشته باشم، اما آرتی قاطعانه به سناریو پایبند بود و گفت: «من نمی توانم برآورد دقیقی بدهم... پیش بینی احتمال چالش برانگیز است...ضروری است بر این اوضاع نظارت شود.»
با کنار گذاشتن این رویکرد، از احتمال (که بدون تغییر سیاست اساسی به هر حال از نظر محاسباتی این فاجعه قطعی است) به پیامدهای آن اشاره کردم و پرسیدم: «بحران بدهی فدرال چگونه خواهد بود؟»
من از آرتی یک سخنرانی کوتاه اقتصادی در مورد اعتماد سرمایه‌گذاران، نرخ‌های بهره بالاتر، نکول ( ناتوانی در پرداخت بدهی) در تعهدات و به دنبال آن رکود، تورم و بیکاری بالا دریافت کردم.
در پایان آن پاسخ، وقتی آر تی به «آشفتگی اجتماعی، به ویژه اگر دولت مجبور به اجرای اقدامات ریاضتی شدید» باشد اشاره کرد، بدترین خطر به گوشم رسید. اما حتی در اینجا، هیچ اشاره ای به برنامه های استحقاقی که ملت را به سمت لبه پرتگاه سوق می دهد، وجود نداشت. بزرگ ترین پیشنهادی که آرتی مطرح کرد این بود: «برای دولت‌ها حیاتی است که برای اجتناب از چنین ماجرایی به مسائل اساسی که باعث افزایش بدهی‌ها می‌شود، رسیدگی کنند.»
به تدریج متوجه شدم گفت و گو با آرتی درست مانند صحبت کردن با یک سیاستمدار آمریکایی معیار است. آرتی در اوج سیاستمداری به خوبی آموزش دیده است، احتمالا از میلیون ها کلمه از آنچه برای گفتمان عمومی مدرن است در اختیار دارد. آرتی تمام ترفندهای این حرفه ای را یاد گرفته است. به طور اجتناب ناپذیری با یک واقعیت تلخ و خطرناک مواجه شده اید؟ موضوع را تصدیق کنید، اما از توصیه راه حل هایی که ممکن است برای برخی ناخوشایند باشد، خودداری کنید.
من آخرین تلاش را انجام دادم و از آرتی پرسیدم: «چه اقداماتی باید برای جلوگیری از بحران بدهی ملی انجام شود؟» در اینجا سرانجام، آرتی پس از اعلام این که «مسئله بدهی ملی آمریکا یک موضوع پیچیده و بدون راه حل آسان است» به برخی از جزئیات اشاره کرد.
انتخاب‌ها سازنده بودند – و به طور واضحی مغرضانه. آرتی گفت مالیات‌های بالاتر به طوری که ثروتمندان و شرکت‌ها «سهم منصفانه شان» را بپردازند، مالیات کربن «برای رسیدگی به تغییرات آب و هوایی» (چه کسی در مورد مساله آب و هوا را پرسید؟). با حداقل دستمزد بالاتر و مالیات تصاعدی، «نابرابری درآمد» را برطرف کنید (گویی پیش تر آمریکا مترقی ترین نظام مالیاتی جهان را نداشته است). در نهایت، تقریبا به طور اجمالی، به کاهش هزینه های «برنامه‌های غیرضروری» و حقوقی اشاره شد که سایر محرک‌های بدهی را کوچک تر می‌کند - و احتمالا نمی‌توان به وعده‌های فعلی آن ها عمل کرد.
@abolfathusastudy
واشنگتن پست - وزارت خزانه داری آمریکا هفته گذشته اعلام کرد #بدهی ملی این کشور برای اولین بار از 32 تریلیون دلار گذشته است. با این حال، حتی با افزایش بزرگ ترین تهدید داخلی برای آینده آمریکا، طبقه سیاسی ما هیچ پاسخی فراتر از یک زد و خورد دوره‌ای ارائه نمی‌کند، مانند آنچه اخیرا در واشنگتن بر سر افزایش سقف بدهی شاهد آن بودیم.
به دنبال پاسخ از یک رئیس جمهور و یکی از رقبای اصلی برای آن مقام نباشید که در تعهدات خود برای بدتر کردن اوضاع رقابت می کنند.
اما صبر کنید! از فناوری برای نجات کمک بخواهید! از آنجایی که هوش انسانی، دست کم از نوع آمریکایی، ثابت کرده است که نمی‌تواند مخارج فدرال و وعده‌های آینده را با هر گونه منابع قابل تصوری در دسترس قرار دهد، من فکر کردم می‌توانیم متوسل به یک دستاورد جدید یعنی هوش مصنوعی متوصل بشویم. من در خصوص بدهی بسیار هنگفت ملی آمریکا از نرم افزار چت جی پی تی سوال کردم.
من در این ابزار این ابزار می گویم. همان طور که تبلیغ می شود سریع و واضح است. وقتی اولین سوالی را مطرح کردم که به چندین سوال تبدیل شد، پاسخ دوست جدیدی که تصمیم گرفتم آن را «آرتی» بدانم، آنی و به خوبی بیان شد. در پاسخ به این سوال که «احتمال بحران بدهی فدرال آمریکا چیست؟» آرتی سخنان خود را با یک هشدار شروع کرد و گفت: «من به عنوان یک مدل به زبان هوش مصنوعی، نمی توانم آینده را پیش بینی کنم، اما می توانم اطلاعات و تجزیه و تحلیل هایی را در اختیار شما قرار دهم.»
و در ادامه به این نکته مفید اشاره کرد که آمریکا «یکی از بزرگترین بدهکاران در جهان است.»
من که از این طفره رفتن هنرمندانه دلسرد نشدم، دوباره امتحان کردم و پرسیدم : «در مقیاس 0 تا 100درصد چه شانسی وجود دارد؟»
آرتی خیلی باهوش تر از آن بود که در این دام بیفتد و گفت: «من نمی توانم یک احتمال قطعی ارائه کنم... بسیاری از کارشناسان معتقدند این خطر در کوتاه مدت نسبتا کم است، اما اگر دولت فدرال نتواند به مسائل اساسی رسیدگی کند، ممکن است افزایش یابد».
من از یک زاویه دیگر وارد شدم و خواستم برآوردی از یک بحران در 30 سال آینده داشته باشم، اما آرتی قاطعانه به سناریو پایبند بود و گفت: «من نمی توانم برآورد دقیقی بدهم... پیش بینی احتمال چالش برانگیز است...ضروری است بر این اوضاع نظارت شود.»
با کنار گذاشتن این رویکرد، از احتمال (که بدون تغییر سیاست اساسی به هر حال از نظر محاسباتی این فاجعه قطعی است) به پیامدهای آن اشاره کردم و پرسیدم: «بحران بدهی فدرال چگونه خواهد بود؟»
من از آرتی یک سخنرانی کوتاه اقتصادی در مورد اعتماد سرمایه‌گذاران، نرخ‌های بهره بالاتر، نکول ( ناتوانی در پرداخت بدهی) در تعهدات و به دنبال آن رکود، تورم و بیکاری بالا دریافت کردم.
در پایان آن پاسخ، وقتی آر تی به «آشفتگی اجتماعی، به ویژه اگر دولت مجبور به اجرای اقدامات ریاضتی شدید» باشد اشاره کرد، بدترین خطر به گوشم رسید. اما حتی در اینجا، هیچ اشاره ای به برنامه های استحقاقی که ملت را به سمت لبه پرتگاه سوق می دهد، وجود نداشت. بزرگ ترین پیشنهادی که آرتی مطرح کرد این بود: «برای دولت‌ها حیاتی است که برای اجتناب از چنین ماجرایی به مسائل اساسی که باعث افزایش بدهی‌ها می‌شود، رسیدگی کنند.»
به تدریج متوجه شدم گفت و گو با آرتی درست مانند صحبت کردن با یک سیاستمدار آمریکایی معیار است. آرتی در اوج سیاستمداری به خوبی آموزش دیده است، احتمالا از میلیون ها کلمه از آنچه برای گفتمان عمومی مدرن است در اختیار دارد. آرتی تمام ترفندهای این حرفه ای را یاد گرفته است. به طور اجتناب ناپذیری با یک واقعیت تلخ و خطرناک مواجه شده اید؟ موضوع را تصدیق کنید، اما از توصیه راه حل هایی که ممکن است برای برخی ناخوشایند باشد، خودداری کنید.
من آخرین تلاش را انجام دادم و از آرتی پرسیدم: «چه اقداماتی باید برای جلوگیری از بحران بدهی ملی انجام شود؟» در اینجا سرانجام، آرتی پس از اعلام این که «مسئله بدهی ملی آمریکا یک موضوع پیچیده و بدون راه حل آسان است» به برخی از جزئیات اشاره کرد.
انتخاب‌ها سازنده بودند – و به طور واضحی مغرضانه. آرتی گفت مالیات‌های بالاتر به طوری که ثروتمندان و شرکت‌ها «سهم منصفانه شان» را بپردازند، مالیات کربن «برای رسیدگی به تغییرات آب و هوایی» (چه کسی در مورد مساله آب و هوا را پرسید؟). با حداقل دستمزد بالاتر و مالیات تصاعدی، «نابرابری درآمد» را برطرف کنید (گویی پیش تر آمریکا مترقی ترین نظام مالیاتی جهان را نداشته است). در نهایت، تقریبا به طور اجمالی، به کاهش هزینه های «برنامه‌های غیرضروری» و حقوقی اشاره شد که سایر محرک‌های بدهی را کوچک تر می‌کند - و احتمالا نمی‌توان به وعده‌های فعلی آن ها عمل کرد.
@abolfathusastudy