224. Банда тавба қилганида Аллоҳ унинг тавбасининг ростлигини синаш учун, ўша гуноҳига бориш йўлларини осон қилиб қўяди.
Шайх Муҳаммад Мухтор Шинқитий

225. Ҳорун ар-Рашид Ибн Саммокка: "Менга қисқа насиҳат қилсангиз", деди. У киши насиҳат қилди: "Билгилки, сен ўладиган биринчи халифа эмассан".

226. Яҳё ибн Маъин айтадилар: "Аҳмаддекни* кўрмадим. Эллик йил бирга бўлиб, ўзларидаги яхшиликдан бирор марта бизга фахрланганларини билмадим".
---
* Аҳмад ибн Ҳанбал

227. Дунё ғами қалбда зулмат бўлади. Охират ғами эса қалбда нур бўлади.

Жаъфар ибн Сулаймон роҳимаҳуллоҳ

228. Гуноҳ иш қилган бандасини Аллоҳ фақат хорланишига рози бўлди.

Ҳасан Басрий роҳимаҳуллоҳ

229. Агар эшигингни очмасанг, остонангда ётиб оламан.

230. Имом Аҳмаддан нега одамларга қўшилмасликлари сабаби сўралганда: Фироқ ваҳшати*, дея жавоб берган эканлар.
---
* ваҳшат - ёлғизлик, тушкунлик.

231. Заминдаги булоқ суви экин ҳаёти бўлса, ёноқдаги кўзнинг суви эса қалб ҳаётидир.

Ибнул Жавзий роҳимаҳуллоҳ

232. Банда қиёмат куни тоғлар қадар гуноҳлар билан келади. Шунда Аллоҳ азза ва жаллани кўп зикр қилгани сабабли тили ана шу тоғларни яксон қилиб ташлаётгани кўради.

Ибн Қаййим раҳимаҳуллоҳ

233. Кучли илтижоси ва дуо одобига риоя қилгани туфайли гоҳида фосиқнинг ҳам дуоси қабул қилинади.

Уламолар султони Изз ибн Абдуссалом

234. Агар нафсингни ҳақ билан машғул қилмасанг, ботил билан машғул бўлиб қолади.

Ҳасан Басрий раҳимаҳуллоҳ

235. Шаҳватларга ғарқ бўлганлар улардан лаззат олмайдиган даражага етадилар. Шунга қарамай уларни тарк эта олмайдилар.

Ибн Қaййим рaҳимаҳуллоҳ

236. Ҳар қандай хасталикнинг малҳами бор. Фақат аҳлоқсизликни даволаб бўлмайди.

Али ибн Абу Толиб раҳимаҳуллоҳ

237. Одамларнинг ҳаммасини рози қилиш етиб бўлмас орзудир.

Имом Шофеъий роҳимаҳуллоҳ

238. Одамларда фисқу-фужур ва зулм кучайгани сари, Аллоҳ ҳам улар устида офатлар, ризқи танглик ва қимматчиликни кучайтиради. Бу амалларга яраша жазодир.

Ибн Қаййим раҳимаҳуллоҳ

239. Имом Саҳлдан: "Эй Абу Муҳаммад, жаҳолатдан ҳам хунукроқ яна нима бор?" дея сўрашди.
У зот: "Жаҳолатини билмаслиги", дея жавоб қилдилар.
Дарҳақиқат, бундай ҳолат илм эшигини кишига батамом ёпади.

240. Ибн Масъуд розияллоҳу анҳу айтадилар: "Бизга Қуръон ўқиш қийин ва унга амал қилиш осон бўлган. Биздан кейингиларга эса, Қуръонни ўқиш осон ва унга амал қилиш қийин бўлади".

241. Абдуллоҳ ибн Масъуд розияллоҳу анҳу Қуръон ҳақида шундай дейдилар: "Ажойиботларига тўхталинг ва бу билан қалбингизни қимирлатинг! Мақсадингиз суранинг охири бўлмасин!"

242. Бир киши Абу Дардо розияллоҳу анҳуга: "Менга насиҳат қилинг!" деди.
Айтдилар: "Махфий ошкор бўладиган кундан қўрқ!"

243. Имом Заҳабий айтадилар: Ким илмни охират учун талаб қилса, илм унга синиқлик келтиради, қалби итоат этади, нафси сокин бўлиб, унга назоратчи юзага келади.