#بخش_1
#چهره_ماندگار_1
#برای_ثبت_در_تاریخ_سرخس
#آبشار_احساس_و_صدای_ماندگار_سرخس
#معلم_فرهیخته_هنرمند
#استاد_محمد_رضا_بانصری


#بیوگرافی_استاد_بانصری
✍ با کسب رخصت از چهره ماندگار شهر عزیزمان استاد بانصری قلم را بدست گرفته و میرقصانیم و تلاش داریم این کلمات ذره ای از گوهر درخشان این بزرگ فرزند شهرمان را به نمایش بگذارد؛ اجازه بفرمایید اختصار در گفتار را کنار گذاشته چرا که برای گفتن از این چشمه جوشان را حالی و کلامی لازم و باید است و برای توصیف و شرح احوال آبشار احساس سرخس، قلم باید چرخد و جولان داد تا تاریخ و نسل های آینده سرخس بداند از میان کوچه پس کوچه های شهرمان گُل هایی روییدن چونان زیبا که در گُلستان ایران کشور عزیز ما جلوه خاص خود را دارند...

📝قصه ما ده روز پس از شکفتن و جوانه زدن گُل های بهار در سال 1351 و در انتهای بلوار طالقانی شرقی یا عبارت خودمون شهر کهنه سرخس آغاز گردید و محمد رضای عزیزمان از یک خانواده سنتی، مذهبی با یک زندگی متوسط پا بر عرصه زمین گذاشت، او در شهر کهنه سرخس رشد کرد و در نزدیکی تجن قد کشید در کنار دوستانی که عین آب زلال بودند و عین چشمه جوشان با دنیایی پر از شادی های و کودکانه و بدور از غم های دنیا و در سال 1357 وارد کودکستان کنار حسینه آذربایجانی ها سرخس شد...

🏣پس از طی نمودن کودکستان محمد رضا وارد دبستان قائم که در نزدیکی بوستان وحدت و گاراژ قدیم سرخس قرار داشت گردید و 5 سال دوره دبستان خود را در آنجا سپری کرد، او هر روز با دوستانش نظاره گر مسافران اتوبوس مشهد بود چرا که آن زمان سفر به مشهد اتفاقی بسیار بزرگ بود، گاهی نیز محمد رضا محو تماشای حاج آقا پهلوان راننده اتوبوس ایران پیما مشهد میشد که چگونه بارهایی از جمله موتور سیکلت را بر سقف اتوبوس جابجا می‌کرد و همیشه از این کار متحیر میشد...

🏢محمد رضا دوره سه سال راهنمایی را در مدرسه دکتر علی شریعتی گذراند،او هر روز در مسیر خانه تا مدرسه فقر مردم این منطقه شهر را مشاهده می‌کرد و آرزو داشت روزی بتواند حال دل مردمانش را خوب کند، اما در این منطقه جز فقر چیزهای دیگری را نیز مشاهده می‌کرد همانند مهربانی مردمان، توشله بازی بزرگان و یا بر دیوارهای زایشگاه قدیم کودکان و دوستانش را که با سختکوشی بدنبال کندن اخکوک های نارس بودن و با بدست آوردن و خوردن آنها لبخندی بر لبانشان به بزرگی بدست آوردن تمامی خوشی های دنیا نقش می بست و محمد رضا نیز غرق در لذت تماشای دوستانش همچنین در ناخودآگاه درونش گداخته شدن از عشق و احساس به وطنش سرخس می نمود و همچون آتشفشانی قبل از فوران گداخته می‌گشت تا به موقع از اعماق وجودش گدازه هایی آتشین از جنس عشق، احساس، مهربانی و نوع دوستی را بر آسمان فواره کشد...

🏫محمد رضای شهرمان سرخس بزرگتر شد و سال اول را دبیرستان شهید هاشمی نژاد و پس از آن با انتخاب رشته علوم انسانی وارد دبیرستان تازه تاسیس امام صادق (ع) گردید و در نهایت در سال 1371 وارد دانشگاه شد و با شغل شریف معلمی به مدارس زادگاهش سرخس مراجعت نمود که دانش آموزان سرخس در دهه هفتاد خاطرات شیرینی از مربی پرورشی جوان و پر احساس خود را همچنان در خاطر دارند، این فرهیخته عزیز امسال پس از 30 سال خدمت در کسوت معلمی در حال بازنشست شدن می باشند...



#گفتگو_مصاحبه_با_استاد_محمدرضا_بانصری
#سوالات_کوتاه
⁉️#سوال_1
بزرگترین خاطرات خود را از سرخس میفرمایید؟
#خاطره_1
📽سال 1359 محمد رضای عزیز ما که در دبستان قائم بود را از خاطر نخواهد برد که در میدان مرگ بر آمریکای اون موقع و میدان امام خمینی الان، هلی کوپتر یک مرد آسمانی را بر زمین سرخس فرود آورد و اون شخص کسی نبود جز شهید رجایی رئیس جمهور وقت ، محمد رضا مات و مبهوت سادگی و مهربانی شهید رجایی شده بود چرا که این اسطوره پاکی و بی آلایشی همه مردم استقبال کننده سرخسی را در آغوش می‌کشید و او این صحنه های زیبا را فراموش نخواهد کرد..

#خاطره_2
📽آغاز جنگ تحمیلی، آوردن شهیدان به سرخس استعداد خفته محمد رضا را تحریک نمود و او سعی در تقلید صدای گویندگان رادیو را داشت که با لحن حماسی اخبار و وقایع جنگ را اعلام می کردند که اوج این احساس خبر «شنوندگان عزیز توجه فرمایید، شنوندگان عزیز توجه فرمایید، خرمشهر شهر خون آزاد شد» محمد رضا بارها و بارها این خبر را در تنهایی خود تکرار و تمرین می‌نمود و در رویاهایش با این حس و لحن اوج می‌گرفت و همزمان عشق به گویندگی در وجودش شعله ور می شد ...

«بقیه مطالب در بخش 2👇👇»

#تحریریه
📡 رصدخانه‌ سرخس اولین رسانه مستقل نخبگان شهرستان سرخس
◀️برای ارتباط با ما کافیست روی گزینه های پایین کلیک کنید!
🆔 Telegram
@Sarakhsrasadkhaneh

🆔Instagram http://instagram.com/sarakhsrasadkhaneh

🆔Admin
@rasad14006

#بخش_دوم
#چهره_ماندگار_٢
#استاد_موسی_عصمتی
#بیوگرافی

📝 قصه ما از سال ١٣۵٣ در روستای زیبای شوریجه بالای سرخس آغاز گردید و موسی در روستای مادری پا به جهان گشود و زادگاه پدر عزیزش نیز روستای دربند بود و پدرش از کارگران شریف معدن زغال سنگ بوده که پایان هر هفته برای دیدن عزیزانش به شوریجه سفر می کرد . پس از مدتی خانواده برای پیوستن به پدر به روستای معدن آق دربند نقل مکان می کنند . موسی از ۵ سالگی شاهد زحمات پدر بوده است، موسی قصه ما همواره مات و مبهوت زیبایی های طبیعت شوریجه همچنین استقامت و شکوه کوههای پابرجای معدن می گردید و ناخودآگاه صفات این مناطق از جمله زیبایی شوریجه و شکوه و سربلندی معدن نیز جزئی از شخصیت جاودانه اش مبدل گردیده که اکنون خود نیز شوریجه را قلب و معدن را دل خود می داند.

⛰موسی به همراه تعداد ٢٧ تن از هم کلاسی هایش به مدت ۵ سال در این روستا در میان طبیعت زیبا قد کشید،الک دولک و توشله بازی کرد و از این کوه به آن کوه دوید و خاطراتی ساخت برای خودش جاودانه،او در بهمن ماه سال ١٣۶۵ در کلاس پنجم در تیم منتخب ابتدایی مدرسه بشدت سرگرم مسابقه با تیم های راهنمایی بود که در بازی اول نتیجه را یک بر صفر می بازند و به بازی بعدی نرسیده ، موسی احساس تب و لرز می‌کند و به سفارش دکتر بلافاصله به مشهد اعزام می‌گردد و موسی عزیز ما خبر ندارد که این بیماری سرفصل و سرنوشت جدید زندگی اش را رقم می زند.

🏠موسی از بهمن ماه سال ۶۵ تا خردادماه سال ۶۶ با کمک پزشکان بدنبال درمان بیماری اش می افتد و هر چه بیشتر تلاش می‌کنند کمتر موفقیتی حاصل می شود و او نابینا می گردد و در بهت و حیرت فرو می رود،به مدت ۴ سال موسی و خانواده با تمام وجود تلاش می‌کند تا بینایی اش برگردد، از دکترهای مختلف گرفته تا دعانویس،اما تقدیر خداوند بر این بود که این مرد ماندگار دیگر چشمانش از دیدن رنگ ها محروم گردد، تنها پناهگاه این روزهای موسی و دریچه اش به جهان برنامه های رادیو می شود و او از بامداد تا شامگاه هر روزه ساعت ها وقت خود را با آن می گذراند و در این بین هر زمانی که خانواده در مورد ادامه تحصیلش در مدارس نابینایان می گویند او بشدت پرخاش کرده و حاضر نیست نابینایی را بپذیرد، در یکی از عصرهای شهریور ماه موسی مشغول گوش دادن مصاحبه رادیو با یک نابینای موفق تحصیل کرده است که بلافاصله مادر موسی با زیرکی به اون نهیب می‌زند و می گوید موسی جان خوب است که تو هم این مسیر را انتخاب کنی و او برای اولین بار ادامه تحصیل در مدارس نابینایان را می پذیرد.

🏢پس از مدتی موسی در مدرسه شبانه روزی نابینایان محبی تهران پذیرفته می شود و ادامه تحصیلش را از پایه پنجم پی می گیرد و برای اولین بار از خانواده دور می‌شود و پس از یادگیری خط بریل به همراه ١٨٠ دانش آموز دیگر کشور مشغول تحصیل می شود و با اشتیاق دور جدید زندگی اش را آغاز می کند و موفق به کسب معدل ١۵ در ثلث اول، ۱۷/۵۰ در ثلث دوم و ۱۸/۹۰ در ثلث سوم می‌گردد که این موضوع باعث تشویقش از سوی مدیر و معلم مدرسه می شود.

🏫از سال دوم راهنمایی در ذهن موسی ابیاتی ترواش می‌کند و آن را یادداشت می کند در زنگ انشا می‌خواند که مورد توجه قرار می‌گیرد، او در ایام دهه فجر شعری می سراید با این مضمون، آسمانی رنگ زیبای رجا است
قرمز احساس گل عاطفه هاست
سبزه ها یادآور لطف بهار
سوسنی عشق و محبت های ماست
این شعر باعث می‌شود که موسی عصمتی در جشنواره ی دانش آموزی شعر مطرح گردد و خانم معلمش میترا نیک پور که خود شاعر بوده از موسی می‌خواهد سروده هایش را در اختیار او نیز قرار دهد؛ پس از آن موسی تا مقطع سوم دبیرستان را در مدرسه محبی گذرانده و سپس برای ادامه تحصیل از تهران راهی مشهد می‌شود، او در مشهد با استاد محمدکاظم کاظمی شاعر شهیر افغان آشنا گردیده که این آشنایی در شیوه شعر موسی تاثیرگذار بوده سپس موسی در شهر بیرجند مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد رشته ادبیات فارسی تحصیل می نماید و در سال ١٣٧٨ اولین کتاب شعری اش تحت عنوان قدمی مانده به تو را منتشر می کند و پس از آن چند کتاب شعر کودکانه از جمله شهرک الفبای بریل را به چاپ می رساند تا به آموزش روشندلان عزیز کشور کمک شایانی نماید و پس از آن نیز در شهر مشهد فعالیت های ادبی خود را دنبال کرده و در سال ۱۳۹۵ مجموعه شعری دومش تحت عنوان بی چشم داشت را منتشر می کند که بازتاب خوبی در محافل ادبی داشت و به چاپ دوم رسید . این کتاب کاندیدای دریافت جایزه قلم زرین از طرف انجمن قلم ایران می گردد و همچنین از طرف انجمن نابینایان کشور بعنوان کتاب برتر بیست سال اخیر کشور انتخاب می شود،استاد موسی عصمتی از سال ١٣٨١ به استخدام اداره آموزش و پرورش استثنایی خراسان درآمده و تاکنون در این زمینه به‌عنوان معلم ادبیات مشغول خدمت به روشندل های عزیز می باشد

📡 رصدخانه‌ سرخس،اولین رسانه مستقل نخبگان شهرستان سرخس

🆔@Sarakhsrasadkhaneh