📌 تست کرونای نوشابه هم مثبت شد!

#دروغ‌های_کرونایی


▫️ آزمایش کرونا با نمونه نوشابه کوکاکولا مثبت شد. ویدئوی یک نماینده مجلس اتریش که این روزها در فضای مجازی پخش (وایرال) شده، اعتبار آزمایش کووید-۱۹ (دست‌کم آن نوعی که در اتریش انجام می‌شود) را زیر سؤال برده است.

آزمایش سریع (رپید تست) آنتی‌ژن کووید-۱۹ قادر به شناسایی پروتئین‌های کروناویروس است. اتصال این پروتئین‌ها به پروتئین‌های سطح نوار تست (به‌ترتیب آنتی‌ژن و آنتی‌بادی) در نهایت منجر به تغییر رنگ آن می‌شود ولی این اتفاق بلافاصله روی نمی‌دهد. تشکیل کمپلکس آنتی‌ژن و آنتی‌بادی نیاز به زمان (دست‌کم ۱۰ تا ۱۵ دقیقه) و شرایط مناسب دارد. ولی اتفاقی که در این فیلم شاهد آن هستیم به‌سرعت روی می‌دهد.

ماهیت اسیدی نوشابه باعث تخریب سریع پروتئین‌های سطح نوار تست و تغییر رنگ فوری آن می‌شود. این اتفاق می‌تواند با آزمایش‌های دیگر مانند اچ‌آی‌وی یا هپاتیت نیز پیش بیاید و مختص تست کرونا نیست. بنابراین نمایش مسخره جناب نماینده نمی‌تواند دلیل بر بی‌اعتباری آزمایش کرونا باشد، البته به شرطی که بیمار پیش از آزمایش بینی خود را با کوکاکولا شستشو نداده باشد!

پیش از این نیز رئیس‌جمهور تانزانیا ادعا کرده بود آزمایش کرونا حتی در نمونه‌های میوه و حیوانات هم مثبت شده است! وی از مخالفین ماسک و طرفدار سفت ‌و سخت معجون‌های گیاهی شفابخش است.

منابع: ۱ و ۲

📌 دسترسی جهانی به واکسن کرونا
📌 به همه می‌رسد: فقط ۲ سال صبر کنید!

🟠 #تازه‌های_علمی #کرونا / #کووید_۱۹
🟡 دکتر بابک عزیز افشاری، ۲۶ آذر ۹۹
🟢 azizafshari@yahoo.com

▫️سرمقاله و دو مقاله در شماره اخیر مجله پزشکی بریتانیا (BMJ) به چالش‌های پیش رو برای توزیع عادلانه #واکسن کرونا در جهان پرداخته است.

حتی در بهترین شرایط، دسترسی دست‌کم یک‌پنجم جمعیت جهان به واکسن کرونا تا سال ۲۰۲۲ امکان نخواهد داشت.

اجرای موفق برنامه واکسیناسیون در جهان نیاز به یک هماهنگی بی‌سابقه و تعهد مالی، تدارکاتی، و فنی مستمر از سوی کشورهای ثروتمند دارد.
تلگرام پزشک بالینی👇
https://tttttt.me/Pazishkibaliny
اینستاگرام ما 👇
https://instagram.com/pezeshk_iranian?igshid=1acia04edwul7

📌گزارش یک مورد بثورات جلدی‌مخاطی عفونی واکنشی (RIME) مرتبط با کووید-۱۹



◽️مرد ۱۷ ساله قبلاً سالم با ضایعات دردناک دهان و ضایعات بدون‌درد آلت تناسلی از ۳ روز پیش که یک هفته قبل از آن به‌طور گذرا دچار کاهش بویایی و چشایی شد که خودبخود برطرف شد و نتیجه آزمایش پی‌سی‌آر سارس-۲ نیز مثبت بود. در این مدت تب، سرفه، تنگی‌نفس، آبریزش بینی یا علائم گوارشی نداشت و همچنین پیش از بروز مشکل دهان و آلت خود هیچ دارویی مصرف نکرده بود.

در معاینه اروزیون سطحی مخاط داخل لب و کام سخت (تصویر A)، اروزیون و قرمزی گرداگرد پیشابراه و گلنس پنیس، و چند وزیکول کوچک بر روی تنه و بازوها مشاهده شد.

آزمایش پی‌سی‌آر مجدد از نظر کووید-۱۹ مثبت ولی از نظر مایکوپلاسما، آدنوویروس، کلامیدیا، متاپنوموویروس، آنفلوانزا، پاراآنفلوانزا، رینوویروس، و RSV منفی بود.

ضایعات پس از تجویز پردنیزون خوراکی بهبود یافت (تصویر B). عود ضایعات دهانی پس از ۳ ماه نیز به پردنیزون خوراکی پاسخ داد.

در حال حاضر تظاهرات پوستی کووید-۱۹ عمدتاً در ۵ دسته یا الگوی بالینی شبیه سرمازدگی (pseudo‐chilblain)، وزیکولار، ماکولوپاپولار، کهیر، و ضایعات شبیه لیوِدو یا نکروز قرار می‌گیرد. سایر مشکلات پوستی نیز به ندرت گزارش شده است.

بثورات جلدی‌مخاطی عفونی واکنشی (RIME) که نام قبلی آن بتورات جلدی و مخاطی مرتبط با مایکوپلاسما بود با طیفی از عوامل عفونی مرتبط است.

سندرم استیونس-جانسون و اریتم مولتیفرم نیز در مبتلایان به کووید-۱۹ گزارش شده ولی شدت گرفتاری جلدی در آن‌ها بیشتر است و با ضایعات تارگت‌شکل مشخص می‌شوند.

همچنین وجه افتراق آن با سندرم التهابی چنددستگاهی اطفال (میسک) فقدان علائم سیستمیک و پایین بودن نشانگرهای التهابی است.

منبع: مجله انجمن پزشکی آمریکا (جاما)

📌ابتلای قبلی به کووید تضمین‌کننده ایمنی نیست

🟠 #تازه‌های_علمی #کرونا / #کووید_۱۹
🟣دکتر پاول ساکس، متخصص بیماری‌های عفونی و رئیس بخش عفونی بیمارستان بریگهام و زنان دانشکده پزشکی هاروارد
🟡 ترجمه و تلخیص: دکتر بابک عزیزافشاری، ۲۲ بهمن ۱۴۰۰
🟢 azizafshari@yahoo.com

▫️من ایمنی‌شناسی نیستم — این واقعیتی است که سال‌ها پیش وقتی از من خواسته شد در دانشکده پزشکی تدریس کنم برایم روشن شد چون آن دروس شامل میکروب‌شناسی و ایمنی‌شناسی بود. در مورد اول وضعیت بهتری دارم اما دومی درس واقعاً پیچیده و غریبی است.

پس چه شد که می‌خواهم تن به این امواج سهمگین بزنم و درباره چیزی بنویسم که به شدت مرتبط به ایمنی‌شناسی است، موضوعی که پیش از این معترف بودم که در آن آماتور و غیرحرفه‌ای هستم؟ چون دستگاه ایمنی برای ما متخصصین عفونی نقش حساسی در نحوه پاسخ بدن به عفونت‌های مختلف و پاکسازی آن و محافظت در مقابل آن دارد. این موضوع شاید در تخصص واقعی ما نباشد اما به شدت مرتبط با کاری است که انجام می‌دهیم.

به‌علاوه، این روزها شاهد یک بحث جدی بین همکاران متخصص عفونی، مقامات بهداشت عمومی، همه‌گیری‌شناسان، عموم مردم، سیاست‌مداران، و بله، حتی دارندگان مدرک ارزشمند ایمنی‌شناسی هستیم. این بحث مربوط به معضلی جهانی است که در سال سوم دنیاگیری همچنان با آن مواجه هستیم: آیا ابتلا به کووید باعث ایمنی حفاظت‌کننده می‌شود؟

نظرات در این زمینه از “بله، مطمئناً” تا “شاید، در برخی موارد” یا “بستگی دارد” تا “مطلقاً نه” متفاوت است. هر کس برای اثبات نظر خود به مطالعات مورد نظرش اشاره می‌کند — از تحلیل همه‌گیری‌شناختی ابتلای مجدد تا موارد ابتلای مجدد خفیف‌تر (یا شدیدتر!) یا شواهد آزمایشگاهی پاسخ قدرتمند (و ناپدید شدن متعاقب!) پادتن و این‌که چگونه سلول‌ها پس از ابتلای قبلی همچنان توانایی رهاسازی سایتوکاین‌های محافظت‌کننده را حفظ می‌کنند یا حتی چگونه ابتلای قبلی این پاسخ‌های سلولی سودمند را مهار می‌کند.

بسیاری از افراد در جناح‌های مخالف این بحث، دانشمندانی تیزهوش و باسواد با درجات بالای علمی هستند که از بیان عقاید خود باکی ندارند و به همین دلیل بحث همچنان داغ است، هرچند این بحث کمکی به حل مسئله نمی‌کند. بنابراین من هم نظر خود را به عنوان یک غیر-ایمنی‌شناس می‌گویم — با این هشدار که اصلاً قرار نیست پاسخ دقیق و سرراستی باشد:

ابتلای قبلی درجاتی از ایمنی محافظت‌کننده ایجاد می‌کند که شدت آن از فردی به فرد دیگر متفاوت است و بستگی به شدت ابتلا دارد — ایمنی حاصل از ابتلا در موارد متوسط حفاظت بهتری نسبت به موارد خفیف یا شدید ایجاد می‌کند (اصل گُلدیلاکس یا اصل مقدار درست بر اساس داستان کودکانه دختر موطلایی به نام گُلدیلاکس و سه خرس که در آن فرنی باید نه خیلی داغ و نه خیلی سرد یا نه شور و نه شیرین باشد).

این ایمنی پایدار و تضمینی نیست و مطمئناً هرگز نمی‌تواند به تنهایی منجر به ایمنی جمعی شود (نه اکنون و نه تا آوریل ۲۰۲۲ چنان‌که در آوریل ۲۰۲۱ نیز چنین نشد). ایمنی ناقص حاصل از ابتلای قبلی دلیل نتایج مطالعاتی است که با وجود افزایش موارد ابتلا همچنان نشان می‌دهد میزان بستری و مرگ در افراد غیرواکسینه بسیار بیشتر از افراد واکسینه است.

با گذشت دو سال از دنیاگیری و چندین خیز جمعیتی، همچنان این واقعیت انکارناپذیر در همه جاهایی که مطالعه شده پابرجا مانده است - بااین‌که نسبت بیشتر و بیشتری از افراد غیرواکسینه همچنان به بیماری مبتلا می‌شوند. اگر قرار بود ابتلای قبلی حفاظت‌کننده باشد، فاصله بین افراد واکسینه و غیرواکسینه از نظر خطر بستری و مرگ باید با گذشت زمان کاهش می‌یافت. کاهش نیافته است.

اومیکرون معضل ابتلای مجدد را بدتر کرده و بسیاری از ما دیده یا شنیده‌ایم که افراد مکرراً مبتلا می‌شوند و گاهی این اتفاق با فاصله کوتاه پس از ابتلای اول رخ می‌دهد. درواقع اگر از پزشکان سؤال کنیم آیا فردی را دیده‌اند که بیش از یک بار مبتلا به کووید شده باشد — معمولاً خفیف‌تر اما گاهی شدیدتر — پاسخ ۱۰۰ درصد آنان مثبت خواهد بود.

ایمنی ناقص به دنبال ابتلا به بیماری چیزی نیست که هیچ‌یک از ما بخواهیم درباره آن بشنویم. اما بارها و بارها آموخته‌ایم که اگر چیزی از این ویروس بخواهیم لزوماً روی نخواهد داد.

پریشب یکی از بستگان درباره پایان دنیاگیری و بازگشت به زندگی عادی پرسید. چه پرسش خوبی! ای‌کاش پاسخی برایش داشتم. آن‌چه می‌دانم این است که همه، حتی آن‌هایی که مبتلا شده‌اند، باید واکسن بزنند. این راه مطمئن‌تری برای حفاظت، به‌ویژه در مقابل بیماری شدید است.

📌همچنین بخوانید:
🔗با افزایش دانش ما درباره کرونا، آینده دنیاگیری روشن‌تر می‌شود