💠 نامه سرگشاده بیش از ۱۲۰۰ فعال مدنی و حقوق بشر از افغانستان و ایران: #زنان_افغانستان_آتش_بس_فوری ، #صلح_عادلانه_و_ضامن_حقوق_همگان را میخواهند
♦ما دوستان واقعی افغانستان، امضاکنندگان این نامه سرگشاده، حمایت خود را از خواستهای زنان افغانستان که در زیر ابراز شده، اعلام میداریم و همصدا با آنان سازمان ملل متحد، دولت افغانستان و بازیگران ذیدخل ملی و بینالمللی را به انجام تعهدات و در پیش گرفتن اقدامات مسئولانه برای پایان بخشیدن به جنگ و تحقق صلح عادلانهی همهشمول که حافظ منافع و حقوق همه باشندگان این سرزمین اعم از زن و مرد باشد، فرا میخوانیم.
♦زنان افغانستان بیش از چهل سال است که جنگی خانمانسور را تحمل میکنند. جنگی که در آن هیچ نقشی نداشتهاند و کرامت انسانیشان بطور مداوم و روزمره مورد هجوم قرار گرفته است، آنها سالهاست خواهران و مادران، همسران، کودکان و جوانان بیگناه خود را در این چرخه جنگ، خشونت بیپایان، آپارتاید جنسی، آدمربایی، نسلکشی، زنکشی، تجاوز، بردگی، فقر مطلق و بیداد از دست میدهند و هر روز داغی تازه بر جانشان مینشیند. خانههایشان ویران، کودکانشان یتیم و چند نسل از آنان در سرزمین خود و یا کشورهای منطقه و جهان آواره شدهاند.
♦در طول چندین دهه جنگ و کشتار، آنان بیش از همه افراد جامعه از مجموعهی حقوق انسانی خود، دسترسی به امکانات اولیه زندگی، امنیت، امکانات سلامتی و بهداشتی، تحصیل و کار، فعالیت اجتماعی، سیاسی و فرهنگی و داشتن جامعه مدنی مستقل محروم شدهاند. در حالیکه پس از جنگ سرد با وجود چالشها و تغییر پی در پی رژیمهای سیاسی، امیدهایی برای تحقق یک زندگی بهتر برای مردم افغانستان نمایان شده بود، اما جنگ و اشغال باردیگر همه چیز را نابود کرد.
♦امروز با شعلهور شدن دوباره آتش جنگی تمام عیار در سراسر کشور و ظهور دوباره طالبان که در پی خروج غیرمسئولانه نیروهای آمریکایی از افغانستان، ضعف حکومت مرکزی و حمایت یا بیعملی سایر کشورهای منطقه، صورت گرفته است، زندگی و آینده زنان افغانستان باردیگر در معرض تهدید و خطر قرار گرفته است.
♦خشونت سازمان یافته علیه زنان توسط طالبان، ارتکاب جرایم جنگی از جمله کشتار غیر نظامیان، غصب خانهها و غارت اموال، تجاوز، ازدواج اجباری، خشونتهای جنسی و جنسیتی و نقض فاحش حقوق بشر، آینده تاریکی را برای زنان افغانستان نشان میدهد.
♦همزمان با این جنگ و خشونت، مذاکرات صلح نیز بیش از آنکه با هدف بهبودی اوضاع در افغانستان باشد، در جهت مشروعیت بخشیدن به متهمان جنایتهای جنگی و بانیان فجایع انسانی بیشمار، پیش میرود. مذاکراتی که در آن جامعه مدنی مستقل افغانستان هیچ نمایندهای در آن ندارد و صدای زنانی که همین امروز در ولایات تحت امر طالبان، شلاق میخورند و سنگسار میشوند و به اجبار به عقد نکاح سربازان طالب درمیآیند، شنیده نمیشود. مذاکراتی که هیچ نشانی از صلح در آن نیست و بیشتر به چانهزنی برای کسب قدرت میماند.
♦ما جمعی از فعالان زن افغانستان و ایران، با صدای بلند اعلام میکنیم که زنان افغانستان شهروندانی برابر هستند و حقوق انسانی آنها میبایست در هر مذاکرات صلحی به عنوان پیششرط مطرح و مورد قبول طرفین قرار گیرد. زنان افغانستان نباید باردیگر قربانی جنگهای نیابتی شوند و دستاوردهایشان در آتش جنگهایی که در آن نقشی ندارند، از میان برود.
♦ما از دبیر کل سازمان ملل، شورای حقوق بشر سازمان ملل، نهادهای حقوق بشری جهان و جامعه جهانی میخواهیم تا پیش از آنکه افغانستان به قتلگاه زنان تبدیل شود، صدای ما را بشنوند و برای دفاع از حقوق بشری مردم افغانستان مداخله کنند.
متن کامل+اسامی امضا کنندگان در لینک زیر:
http://emtedad.news/?p=3511
🔹🔹🔹
🖋کانال کانون صنفی معلمان ایران ( تهران)
🆔 @KSMtehran
♦ما دوستان واقعی افغانستان، امضاکنندگان این نامه سرگشاده، حمایت خود را از خواستهای زنان افغانستان که در زیر ابراز شده، اعلام میداریم و همصدا با آنان سازمان ملل متحد، دولت افغانستان و بازیگران ذیدخل ملی و بینالمللی را به انجام تعهدات و در پیش گرفتن اقدامات مسئولانه برای پایان بخشیدن به جنگ و تحقق صلح عادلانهی همهشمول که حافظ منافع و حقوق همه باشندگان این سرزمین اعم از زن و مرد باشد، فرا میخوانیم.
♦زنان افغانستان بیش از چهل سال است که جنگی خانمانسور را تحمل میکنند. جنگی که در آن هیچ نقشی نداشتهاند و کرامت انسانیشان بطور مداوم و روزمره مورد هجوم قرار گرفته است، آنها سالهاست خواهران و مادران، همسران، کودکان و جوانان بیگناه خود را در این چرخه جنگ، خشونت بیپایان، آپارتاید جنسی، آدمربایی، نسلکشی، زنکشی، تجاوز، بردگی، فقر مطلق و بیداد از دست میدهند و هر روز داغی تازه بر جانشان مینشیند. خانههایشان ویران، کودکانشان یتیم و چند نسل از آنان در سرزمین خود و یا کشورهای منطقه و جهان آواره شدهاند.
♦در طول چندین دهه جنگ و کشتار، آنان بیش از همه افراد جامعه از مجموعهی حقوق انسانی خود، دسترسی به امکانات اولیه زندگی، امنیت، امکانات سلامتی و بهداشتی، تحصیل و کار، فعالیت اجتماعی، سیاسی و فرهنگی و داشتن جامعه مدنی مستقل محروم شدهاند. در حالیکه پس از جنگ سرد با وجود چالشها و تغییر پی در پی رژیمهای سیاسی، امیدهایی برای تحقق یک زندگی بهتر برای مردم افغانستان نمایان شده بود، اما جنگ و اشغال باردیگر همه چیز را نابود کرد.
♦امروز با شعلهور شدن دوباره آتش جنگی تمام عیار در سراسر کشور و ظهور دوباره طالبان که در پی خروج غیرمسئولانه نیروهای آمریکایی از افغانستان، ضعف حکومت مرکزی و حمایت یا بیعملی سایر کشورهای منطقه، صورت گرفته است، زندگی و آینده زنان افغانستان باردیگر در معرض تهدید و خطر قرار گرفته است.
♦خشونت سازمان یافته علیه زنان توسط طالبان، ارتکاب جرایم جنگی از جمله کشتار غیر نظامیان، غصب خانهها و غارت اموال، تجاوز، ازدواج اجباری، خشونتهای جنسی و جنسیتی و نقض فاحش حقوق بشر، آینده تاریکی را برای زنان افغانستان نشان میدهد.
♦همزمان با این جنگ و خشونت، مذاکرات صلح نیز بیش از آنکه با هدف بهبودی اوضاع در افغانستان باشد، در جهت مشروعیت بخشیدن به متهمان جنایتهای جنگی و بانیان فجایع انسانی بیشمار، پیش میرود. مذاکراتی که در آن جامعه مدنی مستقل افغانستان هیچ نمایندهای در آن ندارد و صدای زنانی که همین امروز در ولایات تحت امر طالبان، شلاق میخورند و سنگسار میشوند و به اجبار به عقد نکاح سربازان طالب درمیآیند، شنیده نمیشود. مذاکراتی که هیچ نشانی از صلح در آن نیست و بیشتر به چانهزنی برای کسب قدرت میماند.
♦ما جمعی از فعالان زن افغانستان و ایران، با صدای بلند اعلام میکنیم که زنان افغانستان شهروندانی برابر هستند و حقوق انسانی آنها میبایست در هر مذاکرات صلحی به عنوان پیششرط مطرح و مورد قبول طرفین قرار گیرد. زنان افغانستان نباید باردیگر قربانی جنگهای نیابتی شوند و دستاوردهایشان در آتش جنگهایی که در آن نقشی ندارند، از میان برود.
♦ما از دبیر کل سازمان ملل، شورای حقوق بشر سازمان ملل، نهادهای حقوق بشری جهان و جامعه جهانی میخواهیم تا پیش از آنکه افغانستان به قتلگاه زنان تبدیل شود، صدای ما را بشنوند و برای دفاع از حقوق بشری مردم افغانستان مداخله کنند.
متن کامل+اسامی امضا کنندگان در لینک زیر:
http://emtedad.news/?p=3511
🔹🔹🔹
🖋کانال کانون صنفی معلمان ایران ( تهران)
🆔 @KSMtehran