۱۷ نوامبر ۲۰۲۵

دم سرگردان دنباله‌دار لمون
اعتبار تصویر: ایگناسیو فرناندز

چه اتفاقی برای دم دنباله‌دار لمون افتاده است؟ پاسخ، وزش باد است - در این مورد، باد خورشید. این خروج مداوم ذرات باردار از خورشید اخیراً بسیار متغیر بوده است، زیرا خورشید انفجارهای انرژی، CMEها، را منتشر می‌کند که ذرات باردار ساطع شده توسط خود دنباله‌دار را به بیرون هل داده و منحرف می‌کنند. نتیجه، یک دم یونی آبی رنگ برای دنباله‌دار C/2025 A6 (لمون) است که نه تنها به طرز چشمگیری پیچیده است، بلکه چرخش‌های غیرمعمولی نیز دارد. این تصویر ترکیبی طولانی مدت که ماه گذشته از آلفاکار، اسپانیا گرفته شده است، این آشفتگی یونی داخلی منظومه شمسی را به تصویر کشیده است. دنباله‌دار لمون اکنون در حال محو شدن است زیرا از زمین و خورشید دور می‌شود و به منظومه شمسی بیرونی بازمی‌گردد.
🔭انجمن علمی نجوم دانشگاه علم و صنعت
📱@iust_ssc
📱@ iust_ssc

۱۸ نوامبر ۲۰۲۵

صفحه کهکشانی: رادیویی در مقابل مرئی
اعتبار تصویر: رادیویی: S. Mantovanini و تیم GLEAM؛ مرئی: Axel Mellinger (milkywaysky.com)

کهکشان راه شیری در امواج رادیویی چگونه به نظر می‌رسد؟ برای درک بهتر، GLEAM نوار مرکزی کهکشان ما را در نور رادیویی با وضوح بالا که توسط آرایه میدان وسیع Murchison در استرالیا تصویربرداری شده است، بررسی کرد. با حرکت آهسته ویدیوی برجسته، نور رادیویی (۷۱ تا ۲۳۱ مگاهرتز) در سمت چپ و نور مرئی - از همان میدان - در سمت راست دیده می‌شود. تفاوت‌ها بسیار زیاد هستند زیرا اکثر اجرام در نور رادیویی و مرئی به طور متفاوتی می‌درخشند و به این دلیل که نور مرئی توسط غبار بین ستاره‌ای مجاور متوقف می‌شود. این تفاوت‌ها به ویژه در جهت مرکز کهکشان ما که حدود یک سوم مسیر دیده می‌شود، آشکار است. در میان بسیاری از ویژگی‌هایی که در امواج رادیویی ظاهر می‌شوند، تکه‌های قرمز روشن معمولاً بقایای ابرنواخترهای ستاره‌های منفجر شده هستند، در حالی که نواحی آبی رنگ، پرورشگاه‌های ستاره‌ای پر از ستاره‌های جوان درخشان هستند.

🔭انجمن علمی نجوم دانشگاه علم و صنعت
📱@iust_ssc
📱@ iust_ssc

۲۰ نوامبر ۲۰۲۵

آلنیتاک، آلنیلام، مینتاکا
اعتبار و حق نشر تصویر: آیگن ارکاسلان

آلنیتاک، آلنیلام و مینتاکا، ستارگان آبی‌فام درخشانی هستند که از شرق به غرب (بالا سمت راست تا پایین سمت چپ) در امتداد قطر این چشم‌انداز کیهانی قرار دارند. این سه ستاره ابرغول آبی که با نام کمربند شکارچی نیز شناخته می‌شوند، داغ‌تر و بسیار پرجرم‌تر از خورشید هستند. آن‌ها در فاصله ۷۰۰ تا ۲۰۰۰ سال نوری از ما قرار دارند و از ابرهای میان‌ستاره‌ایِ به‌خوبی مطالعه‌شده‌ی شکارچی زاده شده‌اند. در واقع، ابرهای گاز و غبار شناور در این منطقه، شکل‌های شگفت‌انگیز آشنایی دارند، از جمله سحابی تاریک سر اسب و سحابی شعله در نزدیکی آلنیتام در بالا سمت راست. خود سحابی معروف شکارچی در لبه سمت راست این میدان ستاره‌ای رنگارنگ قرار دارد. این قاب تلسکوپی تقریباً ۴ درجه در آسمان را پوشش می‌دهد.
🔭انجمن علمی نجوم دانشگاه علم و صنعت
📱@iust_ssc
📱@ iust_ssc

۶ دسامبر ۲۰۲۵

آپولو ۱۷ در دهانه شورتی
خدمه آپولو ۱۷، ناسا

پنجاه و سه سال پیش، در دسامبر ۱۹۷۲، فضانوردان آپولو ۱۷، یوجین سرنان و هریسون اشمیت، حدود ۷۵ ساعت را روی ماه به کاوش در دره ثور-لیترو گذراندند، در حالی که همکارشان رونالد ایوانز در مدار بالای سرشان می‌چرخید. این عکس از دنیایی دیگر توسط سرنان گرفته شده است، در حالی که او و اشمیت در کف دره ماه پرسه می‌زدند. تصویر، اشمیت را در کنار ماه‌نورد پارک شده در لبه جنوب شرقی دهانه شورتی نشان می‌دهد. این مکان نزدیک به نقطه‌ای است که زمین‌شناس اشمیت خاک نارنجی ماه را کشف کرد. خدمه آپولو ۱۷ با ۱۱۰ کیلوگرم نمونه سنگ و خاک بازگشتند، که بیشتر از نمونه‌هایی بود که از هر یک از مکان‌های فرود دیگر ماه بازگردانده شده بود. و در حال حاضر، سرنان و اشمیت آخرین کسانی هستند که روی ماه قدم گذاشته‌اند.



🔭انجمن علمی نجوم دانشگاه علم و صنعت
📱@iust_ssc
📱@ iust_ssc

۹ دسامبر ۲۰۲۵

سحابی قلب روح
اعتبار و حق نشر تصویر: نیکولا بوگین

این نمای نزدیک کیهانی، اعماق سحابی روح را نشان می‌دهد. ابرهای غبار تاریک و دلگیر که توسط پشته‌های درخشان گاز درخشان احاطه شده‌اند، به عنوان IC 1871 فهرست شده‌اند. میدان دید تلسکوپی با عرض حدود ۲۵ سال نوری، تنها بخش کوچکی از سحابی‌های بسیار بزرگتر قلب و روح را در بر می‌گیرد. این مجموعه ستاره‌زا با فاصله تخمینی ۶۵۰۰ سال نوری، در بازوی مارپیچی برساوش کهکشان راه شیری قرار دارد که در آسمان سیاره زمین به سمت صورت فلکی ملکه اتیوپی (ذات‌الکرسی) دیده می‌شود. ابرهای متراکم ستاره‌زا IC 1871، به عنوان نمونه‌ای از تشکیل ستاره‌های فعال، خود توسط بادها و تابش شدید ستارگان جوان و عظیم منطقه تراشیده شده‌اند. این تصویر رنگی، پالت رنگی را که در تصاویر هابل از مناطق ستاره‌زا محبوب است، به کار می‌گیرد.
🔭انجمن علمی نجوم دانشگاه علم و صنعت
📱@iust_ssc
📱@ iust_ssc

۱۸ دسامبر ۲۰۲۵

مشتری و شهاب‌های بارش جوزا
اعتبار تصویر و حق نشر: دیوید کروز

مشتری، غول گازی حاکم بر منظومه شمسی، درخشان‌ترین چراغ آسمانی در مرکز این نمای ترکیبی آسمان شب است. این صحنه با انتخاب ۴۰ نوردهی حاوی شهاب‌ها از حدود ۵۰۰ نوردهی انجام شده در شب‌های ۱۳ و ۱۴ دسامبر، نزدیک به اوج فعالیت بارش شهابی سالانه جوزایی امسال، ساخته شده است. با ثبت هر نوردهی انتخاب شده در آسمان شب بالای آلنتخو، پرتغال، سیاره زمین، به نظر می‌رسد که شهاب‌ها از مشتری دور می‌شوند. اما تابش شهاب‌های جوزایی در آسمان در واقع به ستاره درخشان کاستور، در صورت فلکی همنام بارش، جوزا، نزدیک‌تر است. در این قاب، این فقط کمی بالاتر و سمت چپ عظیم‌ترین سیاره منظومه شمسی است. با این حال، جرم اصلی شهاب‌های جوزایی، سیارک سنگی نزدیک به زمین ۳۲۰۰ فایتون است. و مدار خودِ فایتون تحت تأثیر جاذبه گرانشی اعمال شده توسط مشتری عظیم، در هماهنگی با سیارات منظومه شمسی داخلی، قرار دارد.
🔭انجمن علمی نجوم دانشگاه علم و صنعت
📱@iust_ssc
📱@ iust_ssc

یلدای همگی مبارک 🍉🌱

✔️ معرفی دوره آموزشی
«بحثی در ناتمامیت»

✅ثبت نام


💫 کسب اطلاعات بیشتر و پشتیبانی :
@iust_ssc_admin

━••●●●••━
    @IUST_SSC
 ✨ انجمن نجوم دانشگاه علم و صنعت