بَیان

💈 چرخه‌ی سرگرمی در ایران 💈

❤227

9.79K viewsedited 16:59

خود و اعتیاد

بذارید براتون فرق مصرف تفننی (هر از گاهی) و دائم (هر روزه) دراگ‌هایی که «های» می‌کنن رو توضیح بدم.

توی مصرف تفننی، طرف یه بالایی می‌ره و بعد برمی‌گرده پایین. برمی‌گرده به خود روزمره‌ش؛ اما اونی که هر روز مصرف می‌کنه، اون گیر می‌کنه تو دنیای موازی و خود روزمره‌شو فراموش می‌کنه.

بذارید از اینم ساده‌ترش کنم. قضیه اینطوریه: وقتی ممدرضا برای اولین‌بار وید می‌کشه، خود روزمره‌شه که همچین تصمیمی گرفته؛ اما وقتی ممدرضا درحالی که هنوز هایه، دوباره وید می‌کشه، اینجا دیگه اون ممدرضایی که می‌شناختید این تصمیمو نگرفته. حتی اگر هنوز خرده‌تکه‌هایی از اون ممدرضای روزمره و قبلی در این تصمیم‌ها دخیل باشند، با تکرار چرخه کم‌کم همونم فراموش می‌شه و ممدرضای روزمره کاملاً محو میشه.

برای همینه که تو کسانی که وید می‌کشن، اونایی که دیر به دیر می‌کشن معمولاً مثل خیلی آدمای دیگه «عادی» به‌نظر میان. اما کسی که دائم و هر روزه می‌کشه، اون آدم دیگه دائم‌الهایه! شما هر لحظه‌ای که باهاش معاشرت داری هایه. معلومه که اون آدم در حالت «عادی» نیست. بین این دو نوع کاربری وید خیلی فرقه.

در هر دو توییتِ بالا: «عادی» رو در معنای اون‌چیزی که عرف، معمول، رایج، آشنا و روزمره هست به کار بردم. این که می‌گم اون آدم «عادی» نیست در این معنا میگم که اون آدم انگار که داره در جهان موازی سیر می‌کنه. کارکردهای مغزش به دلیل حضور THC زیاد فرق داره با کسی که در اون لحظه های نیست.

اثر دیگه‌ش اینه: اون آدمی که هر از گاهی می‌کشه و های می‌شه، چون هنوز خود روزمره‌شو به خاطر داره، هروقت که لازم باشه می‌تونه با مقداری تلاش به عادی بودن تظاهر کنه. مثلاً وقتی هایه و می‌ره مغازه و نمی‌خواد که مغازه‌دار بفهمه. اما کسی که دائم می‌کشه و خود روزمره رو فراموش کرده چی؟

پاسخش رو می‌دونید خودتون قاعدتاً. اون آدم نمی‌تونه قایم کنه، چون رفرنسی برای عمل «قایم کردن» نداره. به کی تبدیل بشه؟ به خود روزمره‌ش؟ از اون خود کیلومترها فاصله داره و براش صرفاً یه خاطره قدیمیه! برای همین این آدم تو معاشرت‌ها پراکنده حرف می‌زنه و نمی‌تونه بحث‌های معمولو هندل کنه

یک آدمی که نمی‌تونه منسجم حرف بزنه و وسط صحبت یادش می‌ره صحبت اصلاً سر چی بود، چه اتفاقی برای این آدم میفته؟ اون آدم احتمال زیادی داره که دوستاشو از دست بده. مگر دوستایی که اونام دائم‌الچت باشن مثل خودش. وگرنه کسی که های نیست به‌مرور از این انقطاع‌ها آزرده می‌شه و فاصله می‌گیره.

این ماجرا می‌رسه به اونجایی که طرف می‌شه یک آدم منزوی که یک دوست و آشنای سوبر در اطرافش پیدا نمی‌شه و خودشم که خود روزمره‌ش رو فراموش کرده. یعنی یک بی‌کس و کار در دنیا که خودشم خودش رو فراموش کرده. از این آدم تنهاتر در دنیا وجود نداره. نه کسی می‌شناسدش نه خودش خودشو.

اعتیاد اینه.

ــــــ

اینم اضافه کنم: اگه شما که اینو می‌خونید، خودتون همون آدمی هستید که یه روزی های شد و دیگه به خود روزمره برنگشت، اینو باید بدونید که این بازگشت امکان‌پذیره و شما محکوم به موندن توی اون «دنیای موازی» نیستید. کمک بخواید. از تراپیست. از یکی که قبلا دوستتون بود. از یکی که یه ذره اهمیت بده.

فرزاد بیان
@bayanz

❤175

7.04K viewsedited 20:54