https://telegram.me/allamejafari/172
📚📚📚📚📚
#حقوق_حيوانات_در_فقه_اسلامى
مأخذ: شناخت انسان در تصعيد حيات تكاملى، محمدتقى جعفرى، صص 308 ـ 301
شماره 1
در قوانين حقوقى كه پيش از اسلام در جوامع و ملل رايج بوده است، حقوقى براى حيوانات ديده نمى‌شود و اگر هم مقرراتى پيش از اسلام و پس از اسلام در ديگر اقوام و ملل تا قرن اخير ديده شود، انگيزه‌اى جز احترام به احساسات خود انسان‌ها نداشته است. به عبارت روشن‌تر: اين موضوع از جنبه عاطفىِ محضِ انسان‌ها نشأت گرفته، عامل تضمين و تأمينِ الزامى ندارد و در حقيقت، نوعى مقررات احساساتى و غير الزامى را درباره حيوانات مراعات نموده‌اند!
@AllaMeJafaRi
📚📚📚📚📚
#حقوق_حيوانات_در_فقه_اسلامى
مأخذ: شناخت انسان در تصعيد حيات تكاملى، محمدتقى جعفرى، صص 308 ـ 301
شماره 1
در قوانين حقوقى كه پيش از اسلام در جوامع و ملل رايج بوده است، حقوقى براى حيوانات ديده نمى‌شود و اگر هم مقرراتى پيش از اسلام و پس از اسلام در ديگر اقوام و ملل تا قرن اخير ديده شود، انگيزه‌اى جز احترام به احساسات خود انسان‌ها نداشته است. به عبارت روشن‌تر: اين موضوع از جنبه عاطفىِ محضِ انسان‌ها نشأت گرفته، عامل تضمين و تأمينِ الزامى ندارد و در حقيقت، نوعى مقررات احساساتى و غير الزامى را درباره حيوانات مراعات نموده‌اند!
@AllaMeJafaRi
Telegram
کانال علامه جعفری
https://telegram.me/allamejafari/172
📚📚📚📚📚
#حقوق_حيوانات_در_فقه_اسلامى
مأخذ: شناخت انسان در تصعيد حيات تكاملى، محمدتقى جعفرى، صص 308 ـ 301
شماره 2
در اروپاى قرن اخير (قرن بيستم)، حركاتى درباره حمايت از حيوانات مشاهده مى‌شود كه همان گونه كه اشاره شد، مستند به عاطفه محض است و از انگيزه اصيلِ حقوقى برخوردار نيست. در دين اسلام، جان هر جاندار تا زماني كه عامل ضرر بر انسان‌ها نباشد، محترم بوده، تا آن‌جا كه اين احترام منشأ وضع قوانين حقوقى درباره حيوانات شده است. از اين‌رو، فقها در بيان علت وضع مواد حقوقى الزامى درباره حيوان، ارزش و احترامِ خودِ حيات را كه جاندار واجد آن است، به ميان مى‌آورند. با در نظر گرفتن اين مواد حقوقى براى مطلق پديده حيات و جان، روشن مى‌شود كه جان و حيات آدمى چه ارزشى دارد و اين ارزش و احترام جز با نگرش به اين پديده از مقام والاتر، معنايى نمى‌تواند داشته باشد. يعنى: ارزش و احترامِ پديده شگفت‌انگيزِ حيات تنها براى كسى مى‌تواند مطرح شود كه عنايت خاص الهى را در اين پديده بپذيرد.
@AllaMeJafaRi
📚📚📚📚📚
#حقوق_حيوانات_در_فقه_اسلامى
مأخذ: شناخت انسان در تصعيد حيات تكاملى، محمدتقى جعفرى، صص 308 ـ 301
شماره 2
در اروپاى قرن اخير (قرن بيستم)، حركاتى درباره حمايت از حيوانات مشاهده مى‌شود كه همان گونه كه اشاره شد، مستند به عاطفه محض است و از انگيزه اصيلِ حقوقى برخوردار نيست. در دين اسلام، جان هر جاندار تا زماني كه عامل ضرر بر انسان‌ها نباشد، محترم بوده، تا آن‌جا كه اين احترام منشأ وضع قوانين حقوقى درباره حيوانات شده است. از اين‌رو، فقها در بيان علت وضع مواد حقوقى الزامى درباره حيوان، ارزش و احترامِ خودِ حيات را كه جاندار واجد آن است، به ميان مى‌آورند. با در نظر گرفتن اين مواد حقوقى براى مطلق پديده حيات و جان، روشن مى‌شود كه جان و حيات آدمى چه ارزشى دارد و اين ارزش و احترام جز با نگرش به اين پديده از مقام والاتر، معنايى نمى‌تواند داشته باشد. يعنى: ارزش و احترامِ پديده شگفت‌انگيزِ حيات تنها براى كسى مى‌تواند مطرح شود كه عنايت خاص الهى را در اين پديده بپذيرد.
@AllaMeJafaRi
Telegram
کانال علامه جعفری
https://telegram.me/allamejafari/172
📚📚📚📚📚#حقوق_حيوانات_در_فقه_اسلامى
مأخذ: شناخت انسان در تصعيد حيات تكاملى، محمدتقى جعفرى، صص 308 ـ 301
شماره 3
پذيرندة عنايت خاص الهى درباره حيات نيز وجدان و فطرت پاك آدمى است كه خود را در لذت و الم با ديگر جانداران مشترك مى‌داند. انسانى كه از شكنجه بدون دليلِ يك جاندار و يك انسان احساس درد و ناگوارى نمى‌كند، قطعآ وجدان و فطرتِ اصيلِ خود را از دست داده است.
@AllaMeJafaRi
📚📚📚📚📚#حقوق_حيوانات_در_فقه_اسلامى
مأخذ: شناخت انسان در تصعيد حيات تكاملى، محمدتقى جعفرى، صص 308 ـ 301
شماره 3
پذيرندة عنايت خاص الهى درباره حيات نيز وجدان و فطرت پاك آدمى است كه خود را در لذت و الم با ديگر جانداران مشترك مى‌داند. انسانى كه از شكنجه بدون دليلِ يك جاندار و يك انسان احساس درد و ناگوارى نمى‌كند، قطعآ وجدان و فطرتِ اصيلِ خود را از دست داده است.
@AllaMeJafaRi
Telegram
کانال علامه جعفری
https://telegram.me/allamejafari/172
📚📚📚📚📚#حقوق_حيوانات_در_فقه_اسلامى
مأخذ: شناخت انسان در تصعيد حيات تكاملى، محمدتقى جعفرى، صص 308 ـ 301
شماره 4
اينك، زمينه فقه اسلامى را درباره اين قوانين به اختصار مطرح مى‌كنيم:
1ـ هر جاندارى كه در اختيار كسى قرار بگيرد، او بايد وسايل زندگى آن جاندار را تأمين نمايد. كلمه جاندار (حى) شامل همه انواع حيوانات است، مگر حيواناتى كه آزار و ضررى به انسان وارد كنند، مانند عقرب و افعى و مار كه بالذّات موذى مى‌باشند و مانند سگ هار و ديگر حيوانات بيمار كه بيمارى آن‌ها علاج ناپذير و موجب ضرر است. بنابراين، احكامِ حقوقىِ مقرر شامل هر حيوانى است، خواه گوشتش خوردنى باشد، يا نه، بلكه خواه به نحوى از انحاء مختلف قابل بهره‌بردارى باشد، يا نه. (جواهرالكلام، ج 31، ص 394، چاپ تهران. عبارت صاحب جواهر چنين است: بل و إن لم ينتفع به ... «بلكه اگرچه حيوان قابل بهره‌بردارى نباشد ...»)
@AllaMeJafaRi
📚📚📚📚📚#حقوق_حيوانات_در_فقه_اسلامى
مأخذ: شناخت انسان در تصعيد حيات تكاملى، محمدتقى جعفرى، صص 308 ـ 301
شماره 4
اينك، زمينه فقه اسلامى را درباره اين قوانين به اختصار مطرح مى‌كنيم:
1ـ هر جاندارى كه در اختيار كسى قرار بگيرد، او بايد وسايل زندگى آن جاندار را تأمين نمايد. كلمه جاندار (حى) شامل همه انواع حيوانات است، مگر حيواناتى كه آزار و ضررى به انسان وارد كنند، مانند عقرب و افعى و مار كه بالذّات موذى مى‌باشند و مانند سگ هار و ديگر حيوانات بيمار كه بيمارى آن‌ها علاج ناپذير و موجب ضرر است. بنابراين، احكامِ حقوقىِ مقرر شامل هر حيوانى است، خواه گوشتش خوردنى باشد، يا نه، بلكه خواه به نحوى از انحاء مختلف قابل بهره‌بردارى باشد، يا نه. (جواهرالكلام، ج 31، ص 394، چاپ تهران. عبارت صاحب جواهر چنين است: بل و إن لم ينتفع به ... «بلكه اگرچه حيوان قابل بهره‌بردارى نباشد ...»)
@AllaMeJafaRi
Telegram
کانال علامه جعفری