سبلان، مردم و زنی که چنگ می‌زد!

پیش نوشتار: تیم امنیت مترو سبلان، خداقوت! منکر زحمات شما نیستم اما در تشنج صبح یکشنبه ۲۴ فروردین، می‌توانستید بهتر و سریعتر عمل کنید!

🔸ساعت ۷:۴۵ وارد مترو شدم و منتظر قطار ماندم. در قسمت بانوان ایستگاه، سر و صدا می‌آمد و هر لحظه صدای فریاد و جیغ و زد و خورد بیشتر می‌شد. برخی خانم‌ها سراسیمه حراست را صدا می‌زدند اما وقتی خبری از نگهبان‌ها نشد، برخی از خانم‌ها به سمت آقایان آمدند و خواستند آقایان دخالت کنند!

🔸دیدم بخش زیادی آقایان انگار کلاً کر هستند! برخی فقط نگاه می‌کنند و برخی نگرانند اما منتظرند که حراست ورود کند!
چند دقیقه گذشت و خبری از حراست نشد!

🔸نزدیک شدم، چند خانم با عینک شکسته، حالت پریشان، کتک خورده و وسایلی که پخش زمین شده بود، نشسته بودند و خانم‌های دیگر دورشان حلقه زده بودند.

🔸آن‌سو‌تر زنی قلدر و هتاک در حال تهدید و فحش و معرکه گیری بود و به زن‌ها حمله می‌کرد!
🔸از خط زرد رنگی که روی زمین کشیده شده بود و بخش خانم‌ها را از آقایان جدا می‌کرد عبور کرده بودم، دو سه تا از آقایان پشت من آمدند. یک نفر هم قبل از من وارد شده بود اما گویی نمی‌خواست به تنهایی کاری کند. زن همچنان فریاد می‌کشید و فحاشی می‌کرد! معلوم نبود چه می‌خواهد! واقعا معلوم نبود، فقط دیوانه وار قلدری می‌کرد.

🔸به جوانی که کنارم بود گفتم من می‌روم با او حرف بزنم، تو هم بیا. جوان آمد، یک مرد میانسال هم آمد. نزدیکتر شدم گفتم چرا مردم را می‌زنی؟ حرف بدی زد و حمله کرد. دیوانه بود!!

🔸دستش را گرفتم و روی زمین نشاندم، به گلویم چنگ محکمی زد. گرگی بود برای خودش! جای چنگش تا همین الان از گلویم پاک نشده! مرد جوان و میانسال هم وارد شدند، دست دیگرش را گرفتند، نگذاشتند زن تکان بخورد. روی زمین افتاده بود ولی باز تهدید می‌کرد! گفتم بلند شو، انتهای سالن بایست تا حراست بیاید تکلیفت را روشن کند! زن‌ها اصرار داشتند که رهایش نکنید.
🔶 من نگران بودم در این حالت کسی فیلم بگیرد و عده‌ای غرض‌ورز یا ساده‌لوح، بگویند: «ببینید لباس شخصی‌ها، زن آزادی‌خواه را چطور سرکوب می‌کنند»

🔸چند دقیقه بعد یکی از نگهبان‌ها از راه رسید، گفتم «جناب! زنگ بزن یکی از همکارانت بیاید کمکت، این را اگر ما ول کنیم، چنگ می‌زند، به تنهایی حریفش نیستی»!
🔸بالاخره نگهبان دوم هم آمد و ما رها کردیم، خدا خیر بدهد زنی را که در آن شلوغی، کیفم را که نمی‌دانم کجا افتاده بود، آورد و من راهی اداره شدم!

🔸چه بسیار حوادث ناگواری که در کوچه و خیابان‌ها رخ می‌دهد و اگر مردم بی‌تفاوت نباشند و به موقع عمل کنند و زمان بخرند [تا تیم امداد یا پزشکی یا انتظامی ورود کند] جلو بسیاری از فاجعه‌ها گرفته می‌شود.

@Taalomat_moshtaghi

از: ملت شریف
به: وزیر شهید

🔸پائیز ۱۳۹۹ شهید امیرعبداللهیان معاون بین الملل مجلس بود، با گی‌یر پترسون نماینده ویژه سازمان ملل در امور سوریه جلسه‌ای داشت. من نیز از طرف اداره امور سوریه در جلسه حاضر بودم.
🔸بعد از پایان جلسه، شماره سوم نشریه «دیپلماسی انقلابی» که با همکاری چندنفر از بچه‌های بسیج وزارت خارجه منتشر می‌کردیم را به ایشان نشان دادم و در توضیح گفتم در این نشریه هر ماه به زندگی و سیره و نگاهِ یکی از شهدای دیپلمات می‌پردازیم.
🔸نشریه را گرفت و گفت: «شماره ما کی در می‌آید؟». همه لبخند تلخی زدیم. در دلم، این کلام را تعارفی ساده و یا نهایتا آرزویی محال دانستم!
🔸امروز که با هیات تحریریه نشریه برای طراحی شماره ۴۴ با موضوع شهید امیرعبداللهیان برنامه ریزی می‌کردیم؛ یاد آن جمله افتادم.

🔸بنا گذاشته‌ایم شماره ۴۴ نشریه در سالگرد شهادت شهید امیرعبداللهیان، حرف‌های دل مردم، خطاب به ایشان باشد.
🔸نشریه علاوه بر انتشار دیجیتال و قرار گرفتن در فضای مجازی و چاپ معدود به روئیت مقامات و کارکنان وزارت امور خارجه نیز می‌رسد.
🔸از همه خوانندگان این متن که مایل هستند، تقاضا می‌کنم دلنوشته، متن یا هر آنچه دوست دارند را خطاب به ‎#شهید_امیرعبداللهیان در قالب یکی دو پاراگراف بنویسند و در قسمت نظرها(comment) درج کنند، به نام خود آنها یا نام مستعار آنها منتشر خواهد شد.

@Taalomat_moshtaghi

ایران ۶ - آمریکا ۲


🔸این روزها، روزنامه «جمهوری اسلامی» با مدیریت آقای مسیح مهاجری در موضوع مذاکرات غیرمستقیم ایران و آمریکا در مسقط، بسیار تند و تیز و افراط آلود و اغراق‌گونه می‌نویسد و به هر کسی که کوچکترین نگاهِ انتقادی به مذاکرات مسقط داشته باشد؛ حمله می‌کند و آنها را به همه چیز! متهم می‌کند.

🔸قصد پرداختن به خوب و بد و اما و اگر این مذاکرات را ندارم، اما میخواهم ماجرائی را به این روزنامه یادآوری کنم تا بدانند چه کسی افراط کار است و تفریط‌گر کیست؟

🔸پائیز ۱۳۷۵ است، وزارت خارجه امارات متحده عربی با تبلیغات فراوان و هماهنگی با دستگاه‌های ورزشی، «جام فوتبال سفارتخانه‌ها» را بین سفارتخانه‌های حاضر در امارات برگزار کرده است. ایران هم یک تیم قوی و سرحال از دیپلمات‌هایش معرفی می‌کند. قرعه‌کشی انجام می‌شود. تیم ایران، آمریکا، فرانسه و الجزایر همگروه می‌شوند. تیم ایران تردید می‌کند که با آمریکا مسابقه بدهد یا خیر، با این استدلال که پس از انقلاب اسلامی، ورزشکاران ایرانی در چند نوبت با ورزشکاران آمریکایی رقابت کرده‌اند (از جمله امیررضا خادم در بلغارستان در سال ۱۹۹۱ و علیرضا سلیمانی در سال ۱۹۸۹ در سوئیس)، پس چنین مسابقه ای نیز بلامانع است.
به هر صورت دیپلمات‌های ایرانی همه را شکست می‌دهند و نهایتا با صعود به مرحله بعد و ادامه مسابقات، به مقام دوم مسابقات می‌رسند.

🔸خبر مسابقات در رسانه‌های عربی منعکس می‌شود ، روزنامه جمهوری اسلامی با مستمسک قرار دادن این موضوع حملات سنگینی علیه وزارت امور خارجه، سفیر و دیپلماتها آغاز کرد و با انواع و اقسام برچسب‌ها علیه دیپلماتهای ایران در امارات، این رقابت ورزشی را به مثابه خیانت قلمداد می‌کند و خواهان بازگرداندن آنها می‌شود. البته چنین اتفاقی رخ نداد و دو سال بعد اتفاقاً تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی ۱۹۹۸، در مقابل آمریکا به آن پیروزی تاریخی دست یافت.

🔸آقای مهاجری، گرامی عزیز، شما و دوستانتان در آن برهه حتی همین مقدار را هم بر نمی‌تابیدید و اینطور رفتار می‌کردید، چطور شده که این روزها هر کسی یک جمله درباره مذاکرات مسقط بگوید که باب میل شما نباشد؛ زیر بار انواع اتهامات قرارش می‌دهید و به تندروی متهمش می‌کنید؟

@Taalomat_moshtaghi

شهروندان جمهوری آذربایجان بدون اخذ روادید می‌توانند به ایران سفر کنند اما نه تنها روادید برای مسافران ایرانی که قصد سفر به جمهوری آذربایجان ‏را دارند لغو نشده بلکه باکو همچنان از دوران کرونا مرز زمینی را نیز روی مسافران ایرانی بسته! بنابراین لغو یک طرفه روادید کاملاً اشتباه است. طرف مقابل را دچار توهمِ برتری می‌کند، دست ما را در چانه‌زنی می‌بندد. منزلت ما را پائین می‌آورد، هیچ «بایدی» هم بر طرف مقابل فرض نیست.
کاش از آن کسی که وعده داده یا تحلیل کرده که جمهوری آذربایجان متقابلاً لغو خواهد کرد؛ جواب می‌خواستند.

@Taalomat_moshtaghi

🔸شما را به خدا اینقدر برای دولت، شاخ و برگ درست نکنید. باب پست‌ها و جایگاه‌های تعارفی و بی ثمر را ببندید. برای دبیرخانه هیات دولت، یک دفتر ساده با ۱۰، ۱۲ نیرو کافیست. نیازی به این همه کمیته و کمیسیون و کارگروه نیست. این جایگاه‌ها به جز خرج اضافی، موازی‌کاری، سردرگمی، کُندی، تعارض و تداخل منافع هیچ ندارد.
🔸تصور اینکه هیات دولت دبیرخانه‌ای دارد که آن دبیرخانه چندین معاونت دارد و آن معاونت‌ها هر کدام چند اداره‌کل دارند که شامل چند اداره است و هر اداره حداقل ۳، ۴ کارمند دارد، تصوری ناخوشایند و اعصاب خراب کن است!

@Taalomat_moshtaghi

💠 موز، محبت و مجسمه حافظ اسد

🔸تابستان ۱۳۶۴ است، کدورتی بین پاسداران انقلاب اسلامی مستقر در اردوگاه الزبدانی سوریه و دستگاه امنیتی حکومت اسد پیش آمده. هر کدام دنبال بهانه‌ای برای آتو گیری از یکدیگرند!
🔸باری! یکی از پاسدارها دوربین‌عکاسی خود را به دمشق می‌برد تا عکس‌هایش را ظاهر کند! این آغاز یک داستان است. ‏شهر دمشق پر از عوامل استخبارات ارتش است، یکی از این عوامل، صاحب عکاس‌خانه‌ای است که دوربین ایرانی به دستش رسیده. عکس‌ها را به استخبارات نشان می‌دهد. ماجرا گره می‌خورد!
🔸بله یکی از ایرانی‌ها بر دوش مجسمه‌ی حافظ اسد در پادگان نشسته و به دهان او موز گذاشته!! ماجرا کش دار می‌شود و زمزمه‌ها بالا می‌گیرد، داستان با آب و تاب به گوش اسد می‌رسد و هاشمی که بعد از پنج سال در تیر ۱۳۶۴ به سوریه رفته بود با گلایه شدید سوریه مواجه می‌شود.
🔸هاشمی نه تنها عذرخواهی نمی‌کند بلکه مدعی هم می‌شود و می‌گوید: «در برخی مناطق ایران اگر کسی، شخصی را خیلی دوست داشته باشد به دوشش سوار می‌شود و یک خوراکی به دهان او میگذارد!! کار این ایرانی نه تنها جای گله ندارد بلکه بخاطر ابراز این محبت عمیق باید تشویق هم بشود»
دستگاه حاکمه سوریه و دفتر اسد و استخبارات حزب بعث آچمز می‌شوند و حرفی برایشان باقی نمی‌ماند!

@Taalomat_moshtaghi

سال ۹۹ تازه نشریه را منتشر کرده بودیم. ایشان معاون بین الملل مجلس بود. برای کاری به مجلس رفته بودم. شماره سوم را نشانش دادم گفتم این نشریه به معرفی شهدای دیپلمات می‌پردازد. گفت «شماره ما کِی در می‌آید؟».
در آن لحظه احتمالا موضوع را جز خود او و خدا هیچ‌کس جدی نگرفت، یعنی فکر نمی‌کردیم عرصه فعالیت ایشان می‌تواند عرصه شهادت باشد. چند روز بعد تقدیرنامه‌ای فرستاد و از بچه‌های نشریه و بسیج تشکر کرد. کاری که هیچگاه توسط هیچ‌کس دیگر تکرار نشد.
حالا شماره ۴۴، شماره شهيد حسین امیرعبداللهیان شده است.
صفحه دو و سه نشریه مختص دلنوشته‌هایی است که بچه‌های توئیتر خطاب به ایشان نوشته‌اند. صفحه چهارم نیز دلنوشته‌های دیپلمات‌هاست درباره وزیر شهید.

@Taalomat_moshtaghi

به همراه آقایان محسن کاظمی معاون بین‌الملل بسیج مستضعفان، حجت الاسلام واعظی مسئول بسیج وزارت خارجه و دکتربهرامی‌پور رئیس بسیج حقوقدانان کشور، درخواست ۱۶،۰۰۰ نفر از حقوقدانان ایرانی خطاب به دادگاه‌های بین‌المللی برای محاکمه و مجازات سران‌ رژیم صهیونیستی به دکترغریب آبادی تقدیم شد. ایران از طریق شرکا و نمایندگی‌های خود نزد سازمان‌های بین‌المللی مُصرانه پیگیر کارزار حقوقی علیه نسل‌کشی و جنایتی است که صهیونیست‌ها ضد مردم فلسطین و ملتهای منطقه مرتکب ‌می‌شوند.

@Taalomat_moshtaghi

شیشه ماشین پائین، موبایلم روی داشبورد و من در افکارم غرق بودم. یکی به شانه‌ام زد و گفت: «داداش! برو خدا را شکر کن که دزدی رو تَرک کردم، وگرنه گوشیشتو می‌زدم»
خوش به حال این آدم باصفا، کاش همه ما وقتی کار بدی را ترک می‌کنیم، حتی اگر فرصتش پیش بیاید، به قولمان پایبند باشیم.

@Taalomat_moshtaghi

💠ما اهل کوفه نیستیم


🔸امروز ۱۲ ذی‌القعده، هزاران امضا از کوفه به سوی حضرت اباعبدالله الحسین ارسال شد که در آن نوشته شده بود:
«یابن رسول الله؛ به سوی کوفه بشتاب که در کوفه صد هزار شمشیر متعلق به توست، تاخیر نکن»

اگر می‌خواهیم کربلا تکرار نشود، نباید گذاشت ماجراهای کوفه تکرار شود.


@Taalomat_moshtaghi

امام همه، رهبر آزادگان دنیا

🔰در کتاب «سفیر انقلاب» با ده نفر از سفرای دهه ۶۰ مصاحبه کرده ام و حال هوای وزارت امور خارجه در آن سالها را مورد بررسی قرار داده ام. کتاب توسط انتشارات ایران چاپ شده و ان شاالله در انتظار چاپ دوم است. دوره مسئولیت چهار نفر از آنها همزمان با رحلت امام بوده. خاطراتشان را در این بارت به اختصار می آورم:

🔸بهمن حسینپور سفیر در اتیوپی:
شب ۱۴ خرداد خوابم نمی برد، از شدت ناراحتی نمی توانستم بخوابم، خبر رحلت امام همه را داغدار کرد و همه نه گریه بلکه زاری می کردند. دفتر یادبود برپا شد. فردای آن روز سفیر کاستاریکا بدون وقتِ قبلی به سفارت آمد و خواست به رزیدانس برویم! می ترسید حرف بزند! گفت آمریکا به هم‌پیمانانش گفته حق ندارند برای شرکت در مراسم رحلت رهبر انقلاب ایران به سفارت‌خانه های ایران بروند! سفیر کاستاریکا جمله زیبایی در وصف امام نوشته بود، با شرمندگی و عذرخواهی بسیار، آن صفحه را جدا کرد و خواست چیزی به کسی نگویم! گفتم آقای سفیر، امام خمینی تمام حرفش در سیاست خارجی این بود که اختیار و سرنوشت هر کشور به دست مردم آن کشور باشد نه بیگانگان!
🔸رضا سعید محمدی سفیر در کره شمالی:
برای اولین بار رهبر کره شمالی کیم ایل سونگ به سفارت آمد و دفتر یادبود را امضا کرد، نگران بود سیاستهای ایران درباره کره جنوبی عوض شود، اطمینان دادم که رویکرد کلان سیاست خارجی ما تغییر نخواهد کرد. یکی از کارمندان به گمان اینکه آیت الله هاشمی به عنوان رهبر جدید انتخاب می‌شود، تصویر هاشمی را به جای تصویر امام روی دیوار نصب کرده بود.

🔸 محمدباقر سخائی سفیر در قطر:
قطری ها آن سالها سیاست سخت گیرانه ای نسبت به ارتباط سفارت با مردم اجرا می کردند. اما روز ۱۴ خرداد جمعیت بدون وضعیت امنیتی به سفارت آمدند، نیرو های امنیتی قطر شوکه شده بودند و چیزی نمی گفتند. جمعیت انقدر زیاد بود که سفارت جای آنها را نداشت مجبور شدیم مردم را به حسینیه گراشی های مقیم قطر بفرستیم. یکی از اهالی فرهنگ و رسانه قطر گفت با انتخاب سریع و هوشمندانه آیت الله خامنه ای، توطئه و بحران‌هایی که ممکن بود در کشورتان ایجاد شود، رفع شد.

🔸 رضا حاج زرگر باشی سفیر در نیکاراگوئه

کاردینال ارنستو مارتینز وزیر فرهنگ نیکاراگوئه عاشق امام بود و در زمان حیات امام سه بار به دیدن ایشان رفته بودند. با شنیدن خبر وفات امام، به سفارت آمد، قاب عکس امام را در آغوش داشت و سخت می گریست.

🔸مرتضی میرحیدری سفیر در نیجریه[این خاطره را از کتابی دیگر نقل می کنم]
مردم نیجریه از سراسر این کشور به سفارت هجوم آورده بودند و بدون اینکه سفارت آمادگی داشته باشد خودشان به اقامه عزا پرداختند. شب شده بود اما مردم از سفارت بیرون نمی رفتند مجبور شدیم برای جمعیت غذا تهیه کنیم. سفیر چین و کاردار لیبی اشک می ریختند. برخی از سفیران خارجی از این همه جمعیت تعجب کرده بودند و به من بابت عمق نفوذ معنوی ایران، تبریک می گفتند. دفتر یادبود گذاشته بودیم اما مردم عادی نیز می امدند و پیام و حرف دل خود را درباره امام می نوشتند، صف مردم و مقامات و سفرا در هم آمیخته شده بود و سفرا در صف های طولانی منتظرِ نوشتن در دفتر یادبود بودند.


@Taalomat_moshtaghi

اینجا ورودی یکی از ساختمان‌های وزارت امور خارجه معروف به «درب پله‌های هخامنشی» است.
از آقا محمود پرسیدم چرا دیوار را آب‌پاشی می‌کنی؟
گفت: «این روزها، سربازها باید بیدار باشند»
حرفش از سرم بیرون نمی‌رود.


@Taalomat_moshtaghi