Forwarded from فلاخن||سلمان کدیور (سلمان کدیور)
🔴 امیر المومنین و زندانیان سیاسی!
.....
.....
✅در دولت علوی، #زندانی_سیاسی، دیده نمیشود. فهم این امر برای ما که ادعای #حکومت_علوی داریم بسیار مهم است. اینکه #حاکمیت چگونه با #مخالفین و #منتقدین خود برخورد می کند.
این بدان معنا نیست که در حکومت حضرت، کسی مرتکب #جرم_سیاسی علیه #حکومت نمیشد، بلکه به عکس، در آن دوره به دلیل #فتنه خوارج، شورش طلحه و زبیر، و شرارتهای معاویه، اوضاع جامعه از نظر سیاسی بسیار ملتهب بود، به خصوص که چون خوارج و اصحاب جمل، از میان یاران حضرت انشعاب پیدا کردند و با تبلیغات گمراهکنندهی ضدِ حضرت، عضو گیری میکردند، ارتکاب جرائم علیه حکومت فراوان اتفاق میافتاد.
آن گروهها، پس از شورش مسلحانه، با مقابلهی حضرت و جنگ رو به رو شدند، ولی قبل از آن، زندانی نداشتند در حالی که برخی از آنها #به_حضرت_دشنام_میدادند، برخی دیگر به #نشر_اکاذیب و #تشویش_اذهان میپرداختند، برخی هم #تجمعات_علیه_حکومت تشکیل میدادند و….
شگفت آور است که در آن شرائط حادّ امنیتی و سیاسی، حتی نام “چند نفر” که زندانی شده باشند، دیده نمیشود! در حالی که مخالفان، افراد سرشناسی بودند و حبس آنها در تاریخ ثبت میشد.
شگفت آورتر آنکه در همان اوضاع، افراد متعددی از مسئولان دولتی به دلیل تخلفات خود، در زندان بودند!
🔵 کثیر حضرمی، میگوید فضای آزاد سیاسی به حدی بود که در مسجد کوفه، گروهی علیه امیرالمؤمنین که حاکم حکومت بود، صحبت میکردند و یکی از آنها قسم خورد که حضرت را خواهد کشت، من او را گرفتم وخدمت حضرت آوردم
حضرت فرمود: آزادش کن! توقعداری که قبل از اقدام به قتل، او را بکشم!?
گفتم: به شما اهانت میکرد!
فرمود: تو هم به او اهانت کن یا رهایش کن.
این را بگذارید کنار قوانین خودمان که جرمی به نام #توهین_به_مقامات در دادگاه ها داریم. حضرت امیر اصلا چنین تخلفی را جرم نمی دانستند.
🔴 نکته بسیار حیرت انگیز دیگر که امروزه یک عرف پذیرفته شده امنیتی است، حضرت امیر .ع. آن را ظلم می دانست.
امروزه حکومتها معمولاً، مخالفان را پیش از اقدام علیه حکومت دستگیر میکنند، سایت هاشان را تعطیل می کنند، رهبرانشان را بازداشت می کنند، تا فرصت اقدامات ضد حکومتی را از آنان بگیرند، ولی امیرالمؤمنین شیوهی دیگری داشت.
مثلاً خرّیت بن راشد، سر به عصیان برداشت و خروج کرد، برخی اصحاب اصرار داشتند که حضرت او را دستگیر کند و حتی در این باره به حضرت اعتراض کردند، ولی پاسخ حضرت این بود که تا جنایتی اتفاق نیفتاده نمیتوان کسی را زندانی کرد، و الّا باید زندان را از متهمان پر کنیم:
انا لو فعلنا هذا لکل من نتهمّه من الناس ملأنا السجون منهم.
🔷زندان علی ابن ابیطالب از مخالفین سیاسی اش تهی بود و از دوستان و منصوبان متخلف حکومتی، پر.
....
...
@Falaakhon
.....
.....
✅در دولت علوی، #زندانی_سیاسی، دیده نمیشود. فهم این امر برای ما که ادعای #حکومت_علوی داریم بسیار مهم است. اینکه #حاکمیت چگونه با #مخالفین و #منتقدین خود برخورد می کند.
این بدان معنا نیست که در حکومت حضرت، کسی مرتکب #جرم_سیاسی علیه #حکومت نمیشد، بلکه به عکس، در آن دوره به دلیل #فتنه خوارج، شورش طلحه و زبیر، و شرارتهای معاویه، اوضاع جامعه از نظر سیاسی بسیار ملتهب بود، به خصوص که چون خوارج و اصحاب جمل، از میان یاران حضرت انشعاب پیدا کردند و با تبلیغات گمراهکنندهی ضدِ حضرت، عضو گیری میکردند، ارتکاب جرائم علیه حکومت فراوان اتفاق میافتاد.
آن گروهها، پس از شورش مسلحانه، با مقابلهی حضرت و جنگ رو به رو شدند، ولی قبل از آن، زندانی نداشتند در حالی که برخی از آنها #به_حضرت_دشنام_میدادند، برخی دیگر به #نشر_اکاذیب و #تشویش_اذهان میپرداختند، برخی هم #تجمعات_علیه_حکومت تشکیل میدادند و….
شگفت آور است که در آن شرائط حادّ امنیتی و سیاسی، حتی نام “چند نفر” که زندانی شده باشند، دیده نمیشود! در حالی که مخالفان، افراد سرشناسی بودند و حبس آنها در تاریخ ثبت میشد.
شگفت آورتر آنکه در همان اوضاع، افراد متعددی از مسئولان دولتی به دلیل تخلفات خود، در زندان بودند!
🔵 کثیر حضرمی، میگوید فضای آزاد سیاسی به حدی بود که در مسجد کوفه، گروهی علیه امیرالمؤمنین که حاکم حکومت بود، صحبت میکردند و یکی از آنها قسم خورد که حضرت را خواهد کشت، من او را گرفتم وخدمت حضرت آوردم
حضرت فرمود: آزادش کن! توقعداری که قبل از اقدام به قتل، او را بکشم!?
گفتم: به شما اهانت میکرد!
فرمود: تو هم به او اهانت کن یا رهایش کن.
این را بگذارید کنار قوانین خودمان که جرمی به نام #توهین_به_مقامات در دادگاه ها داریم. حضرت امیر اصلا چنین تخلفی را جرم نمی دانستند.
🔴 نکته بسیار حیرت انگیز دیگر که امروزه یک عرف پذیرفته شده امنیتی است، حضرت امیر .ع. آن را ظلم می دانست.
امروزه حکومتها معمولاً، مخالفان را پیش از اقدام علیه حکومت دستگیر میکنند، سایت هاشان را تعطیل می کنند، رهبرانشان را بازداشت می کنند، تا فرصت اقدامات ضد حکومتی را از آنان بگیرند، ولی امیرالمؤمنین شیوهی دیگری داشت.
مثلاً خرّیت بن راشد، سر به عصیان برداشت و خروج کرد، برخی اصحاب اصرار داشتند که حضرت او را دستگیر کند و حتی در این باره به حضرت اعتراض کردند، ولی پاسخ حضرت این بود که تا جنایتی اتفاق نیفتاده نمیتوان کسی را زندانی کرد، و الّا باید زندان را از متهمان پر کنیم:
انا لو فعلنا هذا لکل من نتهمّه من الناس ملأنا السجون منهم.
🔷زندان علی ابن ابیطالب از مخالفین سیاسی اش تهی بود و از دوستان و منصوبان متخلف حکومتی، پر.
....
...
@Falaakhon
📝⭕️سرکوب معترضان و منتقدان
✍️سعید زیباکلام
🔸 کمتر از یک ماه پیش در واکنش به سخنرانی سالها پیش رهبر نظام در یادداشتی تحت عنوان "سرکوب سرزنشکنندگان و معترضان" گفته بودم که «امّا آیا قوۀ قضائیه و دستگاههای امنیتی سرزنشکنندگان را به شدّت مورد عقوبت و مجازات قرار نداده و نمیدهند؟».
🔹 چندی پیش قرعه بهنام آقای مهندس کیوان صمیمی زده شد و امروز بهنام آقای سید مصطفی تاجزاده، و فردا روزی هم بهنام منتقد دیگری.
🔸 اهمیت چندانی ندارد که نهادهای حکومتی و رسانههای حاکمیّتی غربی چگونه و چه مقدار از این قبیل رویدادها و رویهها به نفع ادامۀ سیطرۀ ظالمانۀ مکّارانۀ خود نهایت بهرهبرداری را میکنند.
🔹 آنچه امّا فوقالعاده مهم و مبنایی است اینست که مقامات عالیه و مؤثر نظام تکلیف خود را با برخی از اصول دموکراسی و، از آن عمیقتر، جمهوریّت روشن کنند. نمیشود هم نهادی به نام مجلس نمایندگان ملّت داشت و هم هنگامیکه اعضای کمیسیون سیاست خارجی مجلس در سال 1365 نامهای حاوی صرفاً سوالاتی به رئیس مجلس مینویسند، رهبر انقلاب به شدّت آنها را سرزنش و سرکوب کند، بهطوریکه از آنها و از آن کمیسیون تا سالها بعد جز متابعت و مسامحت و بلهقربانگویی صدایی دیگر شنیده نشد.
🔸 از جملۀ آن اصول وجود نهاد فوقالعاده مهمی است بهنام رسانه. رسانههایی که زینتالمجالس نباشند و مدام در مدح و تمجید مقامات و سیاستهای جناح وابستۀ خود نگویند و نکوشند. آزادی بیان و آزادی مطبوعات و احزاب یکی از ابتداییترین اصول دموکراسی است. و این یعنی تمام مقامات و نهادها هم باید نظارت نهادهای عمومی و مردمی را بپذیرند، و هم باید پاسخگوی رفتار خود باشند.
🔹 امکان دارد مقامات عالیه و مؤثر نظام قائل شوند که تکلیف خود را با اصول متعارف دموکراسی و حاکمیّت جمهور روشن کردهاند و این منتقدان و معترضانند که تکلیف خود را روشن نکردهاند! و مراد مقامات از این سخن این باشد که در همۀ کشورهایی که دموکراسی فیالجمله در آنها پذیرفته شده، دموکراسی تحت قوانین و حدود و ثغوری است. و ایران هم از این قاعدۀ فراگیر مستثنی نیست.
🔸 به نظرم کمتر منتقد فهیم و مطّلعی باشد که این موضع را نپذیرد. لیکن موازنۀ ظریف قواعد چندگانۀ دموکراسی زمانی بههم میریزد که "برخی" قائل شوند که این ما هستیم که قوانین و حدود را هم وضع و هم بهفراخور شرایط اجرا میکنیم. اینجاست که کشتی همواره شناور دموکراسی به تعبیری سوراخ شده از شناوری و حیات میافتد.
🔹 اگر چه امکان دارد این "برخی" از میان نیروهای بیرون حاکمیّت هم باشند، امّا غالباً چنین است که صاحبان قدرت خود را در جایگاه انحصاری و مناقشهناپذیر قانونگذاری، تفسیر، و اجرای قانون میگذارند. اینجاست که مردمسالاری بیسروصدا تبدیل به استبداد و خودکامگی میشود و جز اسمی بیمسمّا از آن باقی نمیماند.
🔸 به اعتقاد من، لازم است دستکم آن بخش از نظام که موافق و مجری این قبیل رفتارهای خودکامانه است، قوانین مورد تمسّک خود، و تفسیر خود از آن قوانین را برای فعّالان عرصۀ سیاست تبیین کند. در غیر اینصورت، آن رفتارها خودکامانه، مستبدّانه، و سرکوبگرایانه فهم و تلقی خواهد شد.
🔹آیا روشن نیست اینگونه فهم و تلقی با عرصۀ سیاست چه میکند؟ آیا روشن نیست که فراتر از عرصۀ سیاست، جامعه و اخلاقیّات ابتداییِ اجتماعی را دچار هرج و مرج و نابسامانی خواهد کرد؟
🔸 آیا مقامات بلندپایۀ نظام فهم روشنی از عواقب دور و نزدیک آن فهم و تلقی دارند و آن را به صلاح ثبات و حیات و اقتدار حاکمیّت و مملکت میدانند؟
🔹 آیا مقامات عالیه صلاح نمیدانند فهم خود از آن عواقب را برای جمهور مردم تبیین و تفسیر کنند؟
🔸 آیا برای مقامات عالیه روشن نیست که حکمرانی دو سر دارد و چنانچه سر اصلی، که جمهور مردم باشند، با حاکمان رویهمرفته همدل و همراه و راضی نباشند دیر یا زود آن حکمرانی لاجرم سرنگون خواهد شد، آن هم بهنحو خونبار و پیشبینیناپذیری؟
🔺«وما علینا إلّاالبلاغ المبین»
♦️▫️عید سعید و عظیم قربان
🔻19 تیر 1401.
#مصطفی_تاج_زاده
#کیوان_صمیمی
#اصول_و_قواعد_دموکراسی
#رسانه
#آزادی_قلم
#آزادی_بیان
#آزادی_احزاب
#زندانی_سیاسی
🆔@saeidzibakalam
✍️سعید زیباکلام
🔸 کمتر از یک ماه پیش در واکنش به سخنرانی سالها پیش رهبر نظام در یادداشتی تحت عنوان "سرکوب سرزنشکنندگان و معترضان" گفته بودم که «امّا آیا قوۀ قضائیه و دستگاههای امنیتی سرزنشکنندگان را به شدّت مورد عقوبت و مجازات قرار نداده و نمیدهند؟».
🔹 چندی پیش قرعه بهنام آقای مهندس کیوان صمیمی زده شد و امروز بهنام آقای سید مصطفی تاجزاده، و فردا روزی هم بهنام منتقد دیگری.
🔸 اهمیت چندانی ندارد که نهادهای حکومتی و رسانههای حاکمیّتی غربی چگونه و چه مقدار از این قبیل رویدادها و رویهها به نفع ادامۀ سیطرۀ ظالمانۀ مکّارانۀ خود نهایت بهرهبرداری را میکنند.
🔹 آنچه امّا فوقالعاده مهم و مبنایی است اینست که مقامات عالیه و مؤثر نظام تکلیف خود را با برخی از اصول دموکراسی و، از آن عمیقتر، جمهوریّت روشن کنند. نمیشود هم نهادی به نام مجلس نمایندگان ملّت داشت و هم هنگامیکه اعضای کمیسیون سیاست خارجی مجلس در سال 1365 نامهای حاوی صرفاً سوالاتی به رئیس مجلس مینویسند، رهبر انقلاب به شدّت آنها را سرزنش و سرکوب کند، بهطوریکه از آنها و از آن کمیسیون تا سالها بعد جز متابعت و مسامحت و بلهقربانگویی صدایی دیگر شنیده نشد.
🔸 از جملۀ آن اصول وجود نهاد فوقالعاده مهمی است بهنام رسانه. رسانههایی که زینتالمجالس نباشند و مدام در مدح و تمجید مقامات و سیاستهای جناح وابستۀ خود نگویند و نکوشند. آزادی بیان و آزادی مطبوعات و احزاب یکی از ابتداییترین اصول دموکراسی است. و این یعنی تمام مقامات و نهادها هم باید نظارت نهادهای عمومی و مردمی را بپذیرند، و هم باید پاسخگوی رفتار خود باشند.
🔹 امکان دارد مقامات عالیه و مؤثر نظام قائل شوند که تکلیف خود را با اصول متعارف دموکراسی و حاکمیّت جمهور روشن کردهاند و این منتقدان و معترضانند که تکلیف خود را روشن نکردهاند! و مراد مقامات از این سخن این باشد که در همۀ کشورهایی که دموکراسی فیالجمله در آنها پذیرفته شده، دموکراسی تحت قوانین و حدود و ثغوری است. و ایران هم از این قاعدۀ فراگیر مستثنی نیست.
🔸 به نظرم کمتر منتقد فهیم و مطّلعی باشد که این موضع را نپذیرد. لیکن موازنۀ ظریف قواعد چندگانۀ دموکراسی زمانی بههم میریزد که "برخی" قائل شوند که این ما هستیم که قوانین و حدود را هم وضع و هم بهفراخور شرایط اجرا میکنیم. اینجاست که کشتی همواره شناور دموکراسی به تعبیری سوراخ شده از شناوری و حیات میافتد.
🔹 اگر چه امکان دارد این "برخی" از میان نیروهای بیرون حاکمیّت هم باشند، امّا غالباً چنین است که صاحبان قدرت خود را در جایگاه انحصاری و مناقشهناپذیر قانونگذاری، تفسیر، و اجرای قانون میگذارند. اینجاست که مردمسالاری بیسروصدا تبدیل به استبداد و خودکامگی میشود و جز اسمی بیمسمّا از آن باقی نمیماند.
🔸 به اعتقاد من، لازم است دستکم آن بخش از نظام که موافق و مجری این قبیل رفتارهای خودکامانه است، قوانین مورد تمسّک خود، و تفسیر خود از آن قوانین را برای فعّالان عرصۀ سیاست تبیین کند. در غیر اینصورت، آن رفتارها خودکامانه، مستبدّانه، و سرکوبگرایانه فهم و تلقی خواهد شد.
🔹آیا روشن نیست اینگونه فهم و تلقی با عرصۀ سیاست چه میکند؟ آیا روشن نیست که فراتر از عرصۀ سیاست، جامعه و اخلاقیّات ابتداییِ اجتماعی را دچار هرج و مرج و نابسامانی خواهد کرد؟
🔸 آیا مقامات بلندپایۀ نظام فهم روشنی از عواقب دور و نزدیک آن فهم و تلقی دارند و آن را به صلاح ثبات و حیات و اقتدار حاکمیّت و مملکت میدانند؟
🔹 آیا مقامات عالیه صلاح نمیدانند فهم خود از آن عواقب را برای جمهور مردم تبیین و تفسیر کنند؟
🔸 آیا برای مقامات عالیه روشن نیست که حکمرانی دو سر دارد و چنانچه سر اصلی، که جمهور مردم باشند، با حاکمان رویهمرفته همدل و همراه و راضی نباشند دیر یا زود آن حکمرانی لاجرم سرنگون خواهد شد، آن هم بهنحو خونبار و پیشبینیناپذیری؟
🔺«وما علینا إلّاالبلاغ المبین»
♦️▫️عید سعید و عظیم قربان
🔻19 تیر 1401.
#مصطفی_تاج_زاده
#کیوان_صمیمی
#اصول_و_قواعد_دموکراسی
#رسانه
#آزادی_قلم
#آزادی_بیان
#آزادی_احزاب
#زندانی_سیاسی
🆔@saeidzibakalam