Forwarded from مسعود شفیعی کیا
☑️ سیر پناهیان از "امام زاده حسن" و "جوب شور" تا "شهرک غرب" !
جناب شیخ #علیرضا_پناهیان واجد خصوصیت های ویژه ای بوده که وی و سبک وی را از دیگر وعاظ و منبری ها متمایز کرده است.
ولی این روزها سخنان سرمایه سالارانه ی وی مثل بی عرضگی کارمندان خواستگار در کسب درآمد، و ظلم به کارفرمایان در تکلیف آنان به پرداخت حق بیمه کارگران و گزاره « حزب اللهی که سرمایه دار نباشد بی عرضه » است، بحث برانگیز شده است.
تجربه ثابت کرده است بدون مراقبت از زی طلبگی و حفظ استقلال روحانیت این مزایا خود به تهدید و آسیبی سخت و طعمه ای برای قدرتمداران تبدیل خواهد شد.
شیخ علیرضا در لب خط آهن امام زاده حسن تهران در جنوب غربی ترین مکان شهر در خانه ی پرعائله ی مرحوم شیخ غضنفر رشد و نمو کرده و از همانجا به جبهه رفت، و پس از جنگ در کوچه جوبِ شور قم در خانه ای محقر مستأجر بود و به منبر محافل جوانان و رزمندگان مانند هیأت گردان حبیب می پرداخت، -اگر چه یادم هست که همانجا هم هاشمی رفسنجانی را مسلم انقلاب می دانست.-
متأسفانه به دلیل فقر محتوم روحانیت مستقل و بلند بودن آرزوهای کاری اش با تز برخورداری از قدرت برای رسیدن به اهداف وارد این فضا شد.
کار از شرکت در مراسمات سردار خ در قرارگاه خاتم سپاه شروع شد، و پناهیان با کمک های آن مرکز به تبلیغ می پرداخت و افرادی مانند شیخ م ا هم در همان فضا در رکاب شیخ رشد کردند، سپس با ورود ایشان به دفتر نمایندگی ولی فقیه دانشکده هنر دانشگاه تهران این فعالیت گسترش یافت، همان اوقات در منزل جوب شور ایشان که برای مشورتی فرهنگی مهمان بودم به ایشان که بار سفر به منازل سازمانی نهاد را می بست گفتم که رفتن به آنجا ما به ازایی هم دارد، که ایشان با تکیه بر زرنگی خود آنرا حل شده دانست و معتقد بود که باید از قدرت کند برای کار تبلیغی.
و حاصل آن حضور در مراکز اقماری سپاه مثل شورای مدیریت موسسه شهید آوینی و خویشاوندی واسطه ای با مهدوی کنی و ... بود .
ولی با اظهارات اخیر ایشان که سرمایه سالاری را با نام مهدویت ترویج می کند، معلوم می شود که این قدرت همان خیکی است که دیگر آدمی را ول نمی کند، و ذائقه اندیشه را هم تغییر می دهد، اینجا است که می فهمیم چرا پیامبر مردم را از فقیهانی که تقرب به سلطان و قدرت می کنند برحذر می دارد!
بله سرانجام سیر ایشان از امام زاده حسن و جوب شور به خیابان ایران زمین شهرک غرب به مدد رفاقت ۳۰ساله با سردار خ انجامید، و از آن شیخ خوش فکر و انقلابی و جذاب و ساده زی، پناهیانی جدید ساخته شد که تحقیر فقیرانی که نظام زرسالار محکوم به فقرشان کرده و تفاخر به ثروت عاریتی مردم را تئوریزه می کند.
البته جناب پناهیان وقتی که خواست در این گرداب قدرت مستقل بماند پس از سال۸۴ بود که حمایت از دکتر احمدی نژاد می کرد، ولی تاوانش ممنوع التصویری در سیما و کم شدن منابرش در محافل رسمی و برخی پرونده ها بود.
مثلا سال۸۵ که به جرم سؤال از رفسنجانی محاکمه می شدیم، در بازپرسی ها با لطائف الحیلی می خواستند نام علیرضا پناهیان نیز در اعترافات به عنوان لیدر ماجرا موهوم بیاید که دوستان مقاومت کردند، ولی این گویای دام سامانه برای وی بود.
وی حتی خارج از فضای فکری دکتر احمدی نژاد مشوق افرادی در قم شد که با ساخت سی دی ظهور مروج سید خراسانی بودن رهبری و شعیب بن صالح بودن دکتر احمدی نژاد شدند که پس از برخورد حاکمیتی وی عقب کشید، ولی حصر نرم وی ادامه داشت تا وقتی که از احمدی نژاد اعلام برائت کرد و محسوس دیدیم که پس از آن به سیما و منابر و حتی مناصبی گمارده شد و مروج گزاره ی « خوشش بیاید ». شده است، و بعضا منبری محافل سرمایه سالاران جناح به اصطلاح اصولگرا و مؤتلفه می باشد.
اگر چه بنابر تجربه ای تلخ باید اذعان کرد که حفظ استقلال در ساختاری که تمام مراکز امرارمعاش یک روحانی در دست مراکز قدرت است، مرگ آور است، ولی یک سرباز امام زمان و مرید مکتب امامان چاره ای جز این ندارد، و به قول مهندس مشایی: اگر ما سرباز باشیم فرمانده جیره مان را تأمین می کند.
ولی آنچه که نابخشودنی است تحقیر فقر مظلومان در فساد ساختاری موجود که قدرت و ثروت را منحصر به معدود افراد و سازمان ها کرده و نظریه پردازی برای دفن عدالت با جدا سازی عدالت از ولایت می باشد، که ننگ و آثار زیانبارش بسیار بدتر و عذاب انگیزتر است.
هرقدر شخص به ولایت حقیقیه نزدیک شود خاکساری به محرومان و ساده زیستی اش افزون می شود که در یاران امامت ثبت است، ولی اینکه کسانی مانند مادحان و واعظان وقتی به قدرت نزدیک می شوند از جرگه ی اشراف محسوب می شوند، گویای دوری از ولایت است.
و در یک کلام ما دوست نداشتیم حاج علیرضا به این ورطه بیافتد که نظریه پرداز اقتصاد فاسد نئولیبرالیسم و اشرافیت مذهبی باشد، ولی هنوز امیدوار به بهاری شدن ایشان و بازگشتش به امام زمان مستضعفان و #مردم هستیم.
#اشرافیت_مذهبی
@Shafieikia
جناب شیخ #علیرضا_پناهیان واجد خصوصیت های ویژه ای بوده که وی و سبک وی را از دیگر وعاظ و منبری ها متمایز کرده است.
ولی این روزها سخنان سرمایه سالارانه ی وی مثل بی عرضگی کارمندان خواستگار در کسب درآمد، و ظلم به کارفرمایان در تکلیف آنان به پرداخت حق بیمه کارگران و گزاره « حزب اللهی که سرمایه دار نباشد بی عرضه » است، بحث برانگیز شده است.
تجربه ثابت کرده است بدون مراقبت از زی طلبگی و حفظ استقلال روحانیت این مزایا خود به تهدید و آسیبی سخت و طعمه ای برای قدرتمداران تبدیل خواهد شد.
شیخ علیرضا در لب خط آهن امام زاده حسن تهران در جنوب غربی ترین مکان شهر در خانه ی پرعائله ی مرحوم شیخ غضنفر رشد و نمو کرده و از همانجا به جبهه رفت، و پس از جنگ در کوچه جوبِ شور قم در خانه ای محقر مستأجر بود و به منبر محافل جوانان و رزمندگان مانند هیأت گردان حبیب می پرداخت، -اگر چه یادم هست که همانجا هم هاشمی رفسنجانی را مسلم انقلاب می دانست.-
متأسفانه به دلیل فقر محتوم روحانیت مستقل و بلند بودن آرزوهای کاری اش با تز برخورداری از قدرت برای رسیدن به اهداف وارد این فضا شد.
کار از شرکت در مراسمات سردار خ در قرارگاه خاتم سپاه شروع شد، و پناهیان با کمک های آن مرکز به تبلیغ می پرداخت و افرادی مانند شیخ م ا هم در همان فضا در رکاب شیخ رشد کردند، سپس با ورود ایشان به دفتر نمایندگی ولی فقیه دانشکده هنر دانشگاه تهران این فعالیت گسترش یافت، همان اوقات در منزل جوب شور ایشان که برای مشورتی فرهنگی مهمان بودم به ایشان که بار سفر به منازل سازمانی نهاد را می بست گفتم که رفتن به آنجا ما به ازایی هم دارد، که ایشان با تکیه بر زرنگی خود آنرا حل شده دانست و معتقد بود که باید از قدرت کند برای کار تبلیغی.
و حاصل آن حضور در مراکز اقماری سپاه مثل شورای مدیریت موسسه شهید آوینی و خویشاوندی واسطه ای با مهدوی کنی و ... بود .
ولی با اظهارات اخیر ایشان که سرمایه سالاری را با نام مهدویت ترویج می کند، معلوم می شود که این قدرت همان خیکی است که دیگر آدمی را ول نمی کند، و ذائقه اندیشه را هم تغییر می دهد، اینجا است که می فهمیم چرا پیامبر مردم را از فقیهانی که تقرب به سلطان و قدرت می کنند برحذر می دارد!
بله سرانجام سیر ایشان از امام زاده حسن و جوب شور به خیابان ایران زمین شهرک غرب به مدد رفاقت ۳۰ساله با سردار خ انجامید، و از آن شیخ خوش فکر و انقلابی و جذاب و ساده زی، پناهیانی جدید ساخته شد که تحقیر فقیرانی که نظام زرسالار محکوم به فقرشان کرده و تفاخر به ثروت عاریتی مردم را تئوریزه می کند.
البته جناب پناهیان وقتی که خواست در این گرداب قدرت مستقل بماند پس از سال۸۴ بود که حمایت از دکتر احمدی نژاد می کرد، ولی تاوانش ممنوع التصویری در سیما و کم شدن منابرش در محافل رسمی و برخی پرونده ها بود.
مثلا سال۸۵ که به جرم سؤال از رفسنجانی محاکمه می شدیم، در بازپرسی ها با لطائف الحیلی می خواستند نام علیرضا پناهیان نیز در اعترافات به عنوان لیدر ماجرا موهوم بیاید که دوستان مقاومت کردند، ولی این گویای دام سامانه برای وی بود.
وی حتی خارج از فضای فکری دکتر احمدی نژاد مشوق افرادی در قم شد که با ساخت سی دی ظهور مروج سید خراسانی بودن رهبری و شعیب بن صالح بودن دکتر احمدی نژاد شدند که پس از برخورد حاکمیتی وی عقب کشید، ولی حصر نرم وی ادامه داشت تا وقتی که از احمدی نژاد اعلام برائت کرد و محسوس دیدیم که پس از آن به سیما و منابر و حتی مناصبی گمارده شد و مروج گزاره ی « خوشش بیاید ». شده است، و بعضا منبری محافل سرمایه سالاران جناح به اصطلاح اصولگرا و مؤتلفه می باشد.
اگر چه بنابر تجربه ای تلخ باید اذعان کرد که حفظ استقلال در ساختاری که تمام مراکز امرارمعاش یک روحانی در دست مراکز قدرت است، مرگ آور است، ولی یک سرباز امام زمان و مرید مکتب امامان چاره ای جز این ندارد، و به قول مهندس مشایی: اگر ما سرباز باشیم فرمانده جیره مان را تأمین می کند.
ولی آنچه که نابخشودنی است تحقیر فقر مظلومان در فساد ساختاری موجود که قدرت و ثروت را منحصر به معدود افراد و سازمان ها کرده و نظریه پردازی برای دفن عدالت با جدا سازی عدالت از ولایت می باشد، که ننگ و آثار زیانبارش بسیار بدتر و عذاب انگیزتر است.
هرقدر شخص به ولایت حقیقیه نزدیک شود خاکساری به محرومان و ساده زیستی اش افزون می شود که در یاران امامت ثبت است، ولی اینکه کسانی مانند مادحان و واعظان وقتی به قدرت نزدیک می شوند از جرگه ی اشراف محسوب می شوند، گویای دوری از ولایت است.
و در یک کلام ما دوست نداشتیم حاج علیرضا به این ورطه بیافتد که نظریه پرداز اقتصاد فاسد نئولیبرالیسم و اشرافیت مذهبی باشد، ولی هنوز امیدوار به بهاری شدن ایشان و بازگشتش به امام زمان مستضعفان و #مردم هستیم.
#اشرافیت_مذهبی
@Shafieikia