دومان
170 subscribers
500 photos
67 videos
242 files
3.39K links
ارتباط با ادمین
@Nimaasak
Download Telegram
داریوش!
صدای زخمی سرزمین من...
دومان
Rashid Behbudov - Doholchi.com
متن:

(آیریلیق)

فیکریندن گئجه لر یاتا بیلمیرم
بو فیکری باشیمدان آتا بیلمیرم
نئیله ییم که سنه چاتا بیلمیرم
آیریلیق، آیریلیق، آمان آیریلیق
هر بیر دردن اولار یامان آیریلیق

اوزوندور هیجرینده قارا گئجه لر
بیلمیرم من گئدیم هارا گئجه لر
ووروبدور قلبیمه یارا گئجه لر
آیریلیق، آیریلیق، آمان آیریلیق
هر بیر دردن اولار یامان آیریلیق


ترجمه:

(جدایی)

از فکر تو شبها خوابم نمیبره
نمیتونم این فکر رو از سرم بیرون کنم
اینا رو میگم چون نمیتونم بهت برسم
جدایی، جدایی، امان از جدایی
از هر دردی بدتر جدایی

در هجر تو سیاه و درازند شبا
نمیدونم کجا برم من شبا
قلب منو زخمی کرده شبا
جدایی، جدایی، امان از جدایی
از هر دردی بدتر جدایی

https://telegram.me/nimaasakk
تا کفر سر زلفت زد راه دل و دینم
جز عشق تو هر کیشی کفر است در آیینم

هر صبح ز روی تو همخانه‌ی خورشیدم
هر شام ز اشک خود همسایه‌ی پروینم

تو چشمه‌ی خورشیدی من ذرّه‌ی محتاجم
تو خواجه‌ی مستغنی، من بنده‌ی مسکینم

تا خط تو را دیدم، دادی رقم خونم
تا مهر تو ورزیدم، بستی کمر کینم

هم سلسله بر گردن زان کاکل پیچانم
هم غالیه در دامن زان سنبل پُرچینم

هم سِرّ دهانش را می‌جویم و می‌یابم
هم عکس جمالش را می‌خواهم و می‌بینم

هم باده‌ی عشقش را می‌گیرم و می‌نوشم
هم دانه‌ی مهرش را می‌کارم و می‌چینم

از قامت موزونش در سایه‌ی شمشادم
وز عارض گلگونش در دامن نسرینم

گر بر سر خاک من بنشینی و برخیزی
تا محشر از این شادی برخیزم و بنشینم

تا وصف لبت گفتم دُرهای دَری سفتم
الحق که در این معنی مستوجب تحسینم

تا ماه فروغی رخ، از کلبه‌ی من برتافت
از آه سحر هر شب شمعی‌ست به بالینم

#فروغی_بسطامی

https://telegram.me/nimaasakk
نرگس که فلک چشم و چراغ چمنش کرد
چشم تو سرافکنده به هر انجمنش کرد

تا غنچه به باغ از دهن تنگ تو دم زد
عطّار صبا مُشک خُتَن در دهنش کرد

تا گل به هواخواهی روی تو درآمد
نقاش چمن صاحب وجه حَسَنَش کرد

تا سرو پی بندگی قدّ تو برخاست
دور فلک آزاد زِ بند محنش کرد

تا لاف به هم‌چشمی‌ات آهوی حَرَم زد
سلطان قضا امر به خون‌ریختنش کرد

هر خون که به خاک از دم تیغ تو فروریخت
فردای جزا کس نتواند ثَمَنَش کرد

هر جامه که بر قامت عُشّاق بُریدند
عشق تو به سرپنجه‌ی قدرت کفنش کرد

هر شام دل از یاد سرِ زلفِ تو نالید
مانند غریبی که هوای وطنش کرد

هر کس که به شیرین‌دهنی دل نسپارد
نتوان خبر از حال دل کوه‌کَنَش کرد

با هیچ نشانی نکند سخت کمانی
کاری که به دل غمزه‌ی ناوک‌فکنش کرد

دردا که زِ معشوق نشد چاره‌ی دردم
تا جذبه‌ی عشق آمد و همدرد مَنَش کرد

گفتم که دلِ اهلِ جنون را به چه بستی
دستی به سرِ زلفِ شکن‌برشکنش کرد

زنهار به مستِ درِ میخانه مخندید
کاین بی‌خبری باخبر از خویشتنش کرد

چشمی که به یک غمزه مرا طبع غزل داد
نسبت نتوانم به غزال خُتَنَش کرد

یاقوت‌صفت خونِ جگر خورد فروغی
تا جوهریِ عقل قبول سخنش کرد

#فروغی_بسطامی

https://telegram.me/nimaasakk
نامدی دوش و دلم تنگ شد از تنهایی
چه شود کز دلم امروز گره بگشایی

ور تو آیی نشود چاره‌ی تنهاییِ من
که من از خویش روم چون‌ تو ز در بازآیی

کاش از مادر آن تُرک بپرسند که تو
گر نه‌ای از پَریان از چه پَری می‌زایی؟

شاه باید که خراجِ شکر از وی گیرد
که دُکان بسته ز شرمِ لبِ او حلوایی

تو بهل غالیه بر موی تو خود را ساید
تو به مو غالیه این‌قدر چرا می‌سایی؟

چه خلاف است ندانم که میان من و توست
کآن‌چه بر مِهر فزایم تو به جور افزایی

بعد از این در صفتِ حُسنِ تو خاموش شوم
زآن‌که در وصف تو گشتم خجل از‌ گویایی

دُرفشانیِ تو قاآنی‌ام از دست ببُرد
آدمی دُر نفشاند تو مگر دریایی

#قاآنی_شیرازی

https://telegram.me/nimaasakk
و گفت:
بیزارم از آن خدای که به طاعت من، از من خشنود شود و به معصیت من، از من خشم گیرد. پس او خود در بند من است تا من چه کنم!

تذکرة الاولیا/عطار نیشابوری

https://telegram.me/nimaasakk
ما کار دل به آن خَمِ ابرو گذاشتیم
سر چون کمانِ حلقه به زانو گذاشتیم

بستیم لب به شهد خموشی زِ گفتگو
شکّر به طوطیانِ سخنگو گذاشتیم

حاشا که تیغِ صبحِ قیامت جدا کند
از فکر او سری که به زانو گذاشتیم

شُستیم دست خود زِ ثمر پاک همچو سرو
روزی که پای بر لب این جو گذاشتیم

کردند همچو سرو، نَفَس راست بلبلان
تا از چمن به کنجِ قفس رو گذاشتیم

از جرم ما مپرس چه مقدار و چند بود
ما کوه قاف را به ترازو گذاشتیم

نتوان دریغ داشت زِ مَستان کباب را
دل را به آن دو نرگس جادو گذاشتیم

صائب! شدیم مرکزِ پرگارِ آسمان
از دست تا عنان تکاپو گذاشتیم

#صائب_تبریزی

https://telegram.me/nimaasakk
اهل دردی که زبانِ دلِ من داند نیست

دردمندم من و یاران همه بی‌دردانند!

#شهریار

https://telegram.me/nimaasakk
چون شفق گر چه مرا باده زِ خون جگر است
دل آزاده‌ام از صبح طربناک‌تر است

عاشقی مایه‌ی شادی بُوَد و گنجِ مراد
دلِ خالی زِ محبت صدف بی‌گُهر است

جلوه‌ی برق شتابنده بُوَد جلوه عمر
مگذر از باده‌ی مستانه که شب در گذر است

لب فروبسته‌ام از ناله و فریاد ولی
دل ماتم‌زده در سینه‌ی من نوحه‌گر است

گریه و خنده‌ی آهسته و پیوسته‌ی من
همچو شمع سَحَر آمیخته با یکدگر است

داغِ جانسوزِ من از خنده‌ی خونین پیداست
ای بسا خنده که از گریه غم‌انگیزتر است

خاک شیراز که سرمنزل عشق است و امید
قبله‌ی مردمِ صاحب‌دل و صاحب‌نظر است

سرخوش از ناله‌ی مستانه‌ی سعدی‌ست رهی
همه گویند ولی گفته‌ی سعدی دگر است

#رهی_معیری

https://telegram.me/nimaasakk
چون بنای دوستی، هرگز نمی‌گردد خراب

عشق، هر ویرانه‌ای را کز پیِ تعمیر شد...!

#قدسی_مشهدی

https://telegram.me/nimaasakk
هر شور و شری که در جهان است
زان غمزه‌ی مستِ دلستان است

گفتم لب اوست جان، خرد گفت
جان چیست مگو چه جای جان است

وصفش چه کنی که هرچه گویی
گویند مگو که بیش از آن است

غم‌هاش به جان اگر فروشند
می‌خر که هنوز رایگان است

در عشق فنا و محو و مستی
سرمایه‌ی عمر جاودان است

در عشق چو یار، بی‌نشان شو
کان یارِ لطیف بی‌نشان است

تو آینه‌ی جمالِ اویی
وآیینه‌ی تو همه جهان است

ای ساقی بزمِ ما، سبک‌ خیز
می‌ده که سرم زِ می گران است

در جامِ جهان‌نمای ما ریز
آن باده که کیمیای جان است

ای مطرب ساده، ساز بنواز
کامشب شبِ بزمِ عاشقان است

از رفته و نامده چه گویم
چون حاصل عمرم این زمان است

ما را سرِ بودنِ جهان نیست
ما را سرِ یارِ مهربان است

این کار نه کار توست خاموش
کین راه به پای رهروان است

کاری‌ست بزرگ، راه عطار
وین کار نه بر سرِ زبان است

#عطار

https://telegram.me/nimaasakk
بر سر هر مژه چندین گُلِ رنگین دارم
یعنی از عشقِ تو در بر، دلِ خونین دارم

گر تو در سینه‌ی سیمین دلِ سنگین داری
من هم از دولت عشقت تن رویین دارم

بر سرم گر ز فلک سنگ ببارد غم نیست
زان که از خشت سر کوی تو بالین دارم

به امیدی که سحر بر رُخَت افتد نظرم
نظری شب‌همه‌شب بر مَه و پروین دارم

گر چه کامم ز لبِ نوشِ تو تلخ است اما
گر کسی گوش دهد، قصه‌ی شیرین دارم

کامی از دیر و حرم هیچ ندیدم در عشق
گله‌ای چند هم از کفر و هم از دین دارم

روز تاریک و شب تیره و اقبال سیاه
همه زان خال و خط و طُرّه‌ی مشکین دارم

عشق، هر روز زِ نو داد مرا آیینی
تا بدانند خلایق که چه آیین دارم

گفتمش مهر فروغی به تو روز‌افزون است
گفت من هم به خلافش دل پُرکین دارم

#فروغی_بسطامی

https://telegram.me/nimaasakk
می‌روی اما گریز چشم وحشی‌رنگِ تو
رازِ این اندوهِ بی‌آرام نتواند نهفت
می‌روی‌خاموش‌ومی‌پیچد‌به‌گوش‌خسته‌ام
آنچه با من لرزشِ لب‌های بی‌تابِ تو گفت

چیست ای دلدار! این اندوه بی‌آرام چیست
کز نگاهت می‌تراود نازدار و شرمگین؟
آه می‌لرزد دلم از ناله‌ای اندوه‌بار
کیست این بیمار در چشمت که می‌گرید حزین؟

چون خزان‌آرا گلِ مهتاب، رویارنگ و مست
می‌شکوفد در نگاهت راز عشقی ناشکیب
وز میان سایه‌های وحشیِ اندوه‌رنگ
خنده می‌ریزد به چشمت آرزویی دل‌فریب

چون صفای آسمان در صبح نمناک بهار
می‌تراود از نگاهت گریه‌ی پنهانِ دوش
آری ای چشمِ گریزآهنگ سامان‌سوخته
بر چه گریان گشته بودی دوش؟ از من وامپوش

بر چه گریان گشته بودی؟ آه ای چشم سیاه
از تپیدن باز می‌ماند دل خوش‌باورم
در گمان این‌که شاید، شاید آن اشکِ نهان
بود در خلوت‌سرای سینه‌ات یادآورم

#هوشنگ_ابتهاج

https://telegram.me/nimaasakk
به آتش می‌کشاند شعله‌شعله جنگلِ خود را

درختِ خشکِ تنهایی که در خود شعله‌ور گردد

#علی‌اصغر_داوری

https://telegram.me/nimaasakk
ای خنده‌ات شکوفه‌ی زیتون رودبار
خرمای چشم‌های تو در بَم غنیمت است

شیرینِ قصه را به کلاغان نمی‌دهند
یک چای تلخ با تو عزیزم غنیمت است

#آرش_پورعلی‌زاده

https://telegram.me/nimaasakk