🔴 تاثیر قانون تغییر سن بازنشستگی بر بحرانی صندوق‌های بازنشستگی
هادی کحال‌زاده، پژوهشگر مرکز مطالعات دانشگاه برندیس در مصاحبه با فرانک جواهری (روزنامه شرق) عنوان می‌کند که ما عموما سه دسته اصلاحات در نظام‌های بازنشستگی داریم:
💢 اصلاحات پارامتریک
💢 اصلاحات سیستمی
💢 اصلاحات پارادایمیک
⭕️ آنچه در موضوع اصلاح سن بازنشستگی در #برنامه_هفتم مطرح شده است، به باور من #هیچ_نسبتی با هیچ‌یک از این #اصلاحات ندارد. ولو اینکه افزایش سن را نوعی اصلاح پارامتریک در نظام بازنشستگی کشور بگیریم، به‌هیچ‌وجه نسبتی با میزان بحران و مسئله ندارد. به عبارتی میزان فاصله میان منابع و مصارف صندوق‌ها آن‌قدر بالاست که دستکاریهای پارامتریک مثل تغییر سن، تغییر سنوات و نرخ جایگزینی به‌هیچ‌وجه پاسخ‌گوی این حجم از مشکل نیست. در‌ثانی ما با یک سونامی سالمندی در دو دهه آینده روبه‌رو هستیم که اساسا این نظام بازنشستگی با ساختاری کنونی، به‌هیچ‌وجه توان پاسخ‌گویی به آن را ندارد.
⭕️ بنابراین اگر تغییراتی را که اخیرا در قانون رخ داد با اغماض اصلاحات بدانیم، بسیار ناکافی و ناتوان برای حل بحران نظام بازنشستگی در ایران است. وجه نگران‌کننده این تغییرات این بود که هیچ‌یک از لوازم ایجاد اصلاحات را رعایت نکرده بود. ما برخلاف این دستکاریهای ناکافی نیازمند تغییرات پارادیمیک هستیم نه پارامتریک. یعنی پارادایمی که به مسئله رفاه اجتماعی ایران نگاه می‌کنیم، باید تغییر کند. باید نظام چند‌لایه تأمین اجتماعی شکل بگیرد و دولت متولی ارائه خدمات حمایتی برای بخشی از جامعه شود که توان مالی ندارند و صندوق‌های بیمه‌ای کارکرد بیمه‌ای پیدا کنند و بالای این حمایت پایه قرار بگیرند. کسانی که توان مالی دارند، باید برایشان امکاناتی مهیا شود تا بتوانند سرمایه‌گذاری کنند تا اگر بخواهند بالاتر از بیمه پایه از منافع دوره سالمندی استفاده کنند، دسترسی‌های مالی داشته باشند. کسانی که توان مالی دارند، بازارهای مالی در اختیارشان باشد تا بتوانند سرمایه‌گذاری کنند و در آینده بیش از منافعی که بیمه پایه یا تأمین اجتماعی می‌دهد، از سرمایه‌گذاری‌شان استفاده کنند. خلق چنین ساز‌و‌کاری الزاماتی می‌خواهد، نیازمند ثبات سیاسی و اقتصادی است. به عبارتی باید این اصلاح پارادامیک در سایه حل بحران تولید و توزیع ثروت ملی مورد توجه قرار بگیرد. شرایطی لازم داردغ برای مثال در تحریم نباشیم و فشار خارجی رویمان نباشد و رشد اقتصادی و منابع مناسب داشته باشیم و از همه مهم‌تر باید بین جامعه و نهاد دولت گفت‌وگو شکل بگیرد. توانایی نهاد دولت به لحاظ تحلیلی، تکنیکی و هماهنگی باید در سطحی باشد که توان طراحی و اجرای این تغییرات پارادایمیک را در یک دوره طولانی داشته باشد. دولتی که هم منابع مالی و هم منابع پشتیبانی مثل نظام آماری دقیق و مناسب را در اختیار داشته باشد و یک نظام مالیات انفرادی بتواند طراحی و اجرا کند.
https://www.sharghdaily.com/fa/tiny/news-923649
#یکسان_سازی_حقوق_بازنشستگان_و_شاغلین
🔹🔹🔹
شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران
🔹نشانی کانال تلگرامی شورا:
🆔 @kashowra
🔹نشانی ارتباط با کانال:
🆔 @kashowranews
هادی کحال‌زاده، پژوهشگر مرکز مطالعات دانشگاه برندیس در مصاحبه با فرانک جواهری (روزنامه شرق) عنوان می‌کند که ما عموما سه دسته اصلاحات در نظام‌های بازنشستگی داریم:
💢 اصلاحات پارامتریک
💢 اصلاحات سیستمی
💢 اصلاحات پارادایمیک
⭕️ آنچه در موضوع اصلاح سن بازنشستگی در #برنامه_هفتم مطرح شده است، به باور من #هیچ_نسبتی با هیچ‌یک از این #اصلاحات ندارد. ولو اینکه افزایش سن را نوعی اصلاح پارامتریک در نظام بازنشستگی کشور بگیریم، به‌هیچ‌وجه نسبتی با میزان بحران و مسئله ندارد. به عبارتی میزان فاصله میان منابع و مصارف صندوق‌ها آن‌قدر بالاست که دستکاریهای پارامتریک مثل تغییر سن، تغییر سنوات و نرخ جایگزینی به‌هیچ‌وجه پاسخ‌گوی این حجم از مشکل نیست. در‌ثانی ما با یک سونامی سالمندی در دو دهه آینده روبه‌رو هستیم که اساسا این نظام بازنشستگی با ساختاری کنونی، به‌هیچ‌وجه توان پاسخ‌گویی به آن را ندارد.
⭕️ بنابراین اگر تغییراتی را که اخیرا در قانون رخ داد با اغماض اصلاحات بدانیم، بسیار ناکافی و ناتوان برای حل بحران نظام بازنشستگی در ایران است. وجه نگران‌کننده این تغییرات این بود که هیچ‌یک از لوازم ایجاد اصلاحات را رعایت نکرده بود. ما برخلاف این دستکاریهای ناکافی نیازمند تغییرات پارادیمیک هستیم نه پارامتریک. یعنی پارادایمی که به مسئله رفاه اجتماعی ایران نگاه می‌کنیم، باید تغییر کند. باید نظام چند‌لایه تأمین اجتماعی شکل بگیرد و دولت متولی ارائه خدمات حمایتی برای بخشی از جامعه شود که توان مالی ندارند و صندوق‌های بیمه‌ای کارکرد بیمه‌ای پیدا کنند و بالای این حمایت پایه قرار بگیرند. کسانی که توان مالی دارند، باید برایشان امکاناتی مهیا شود تا بتوانند سرمایه‌گذاری کنند تا اگر بخواهند بالاتر از بیمه پایه از منافع دوره سالمندی استفاده کنند، دسترسی‌های مالی داشته باشند. کسانی که توان مالی دارند، بازارهای مالی در اختیارشان باشد تا بتوانند سرمایه‌گذاری کنند و در آینده بیش از منافعی که بیمه پایه یا تأمین اجتماعی می‌دهد، از سرمایه‌گذاری‌شان استفاده کنند. خلق چنین ساز‌و‌کاری الزاماتی می‌خواهد، نیازمند ثبات سیاسی و اقتصادی است. به عبارتی باید این اصلاح پارادامیک در سایه حل بحران تولید و توزیع ثروت ملی مورد توجه قرار بگیرد. شرایطی لازم داردغ برای مثال در تحریم نباشیم و فشار خارجی رویمان نباشد و رشد اقتصادی و منابع مناسب داشته باشیم و از همه مهم‌تر باید بین جامعه و نهاد دولت گفت‌وگو شکل بگیرد. توانایی نهاد دولت به لحاظ تحلیلی، تکنیکی و هماهنگی باید در سطحی باشد که توان طراحی و اجرای این تغییرات پارادایمیک را در یک دوره طولانی داشته باشد. دولتی که هم منابع مالی و هم منابع پشتیبانی مثل نظام آماری دقیق و مناسب را در اختیار داشته باشد و یک نظام مالیات انفرادی بتواند طراحی و اجرا کند.
https://www.sharghdaily.com/fa/tiny/news-923649
#یکسان_سازی_حقوق_بازنشستگان_و_شاغلین
🔹🔹🔹
شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران
🔹نشانی کانال تلگرامی شورا:
🆔 @kashowra
🔹نشانی ارتباط با کانال:
🆔 @kashowranews
شرق
آینده در واهمه سیل سالمندان و بازنشستگان
نظام بازنشستگی کشور ایران، یکی از قدیمی‌ترین و متنوع‌ترین برنامه‌های بازنشستگی در منطقه ماست و آن را یکی از نمادهای ساخت و شکل‌گیری دولت مدرن در ایران می‌دانند. اما ورشکستگی صندوق‌های بازنشستگی، در شرایطی که هنوز سونامی سالمندی پیش‌بینی‌شده آغاز نشده است،…