👈چرا دیگران را سرزنش می کنیم؟

🔻سرزنش، حقه‌باز زیرکی است. ریشه‌ی سرزنش، ترسی است که به ما کمک می‌کند از مسئولیت‌پذیری در قبال زندگی خود شانه خالی کنیم. می‌توانیم مطمئن باشیم که با هر بار سرزنش، در واقع خودمان را در نقش مظلوم و دیگری را در نقش ظالم قرار می‌دهیم. اما، بخش ناپیدای ذهنیت قربانی این است که در نهایت خود ما را نیز بواقع تبدیل به قربانی می‌کند.
وقتی انگشت اتهام خود را به سوی دیگری نشانه می‌رویم و می‌گوییم، «آنها به من دروغ گفتند» یا «آنها سرم را کلاه گذاشتند، یا «آنها به من خیانت کردند،» گفتگویی درونی نیز با آن عجین است، با این مضمون که :«چطور توانستم اجازه بدهم چنین اتفاقی بیفتد؟» یا «باید جلوی این کار را می‌گرفتم.» یا «به فکرم رسید که از این موضوع دور بمانم، اما این کار را نکردم.»
در چارچوب سرزنش کردن، محکوم کردن‌های بسیاری رخ می‌دهد. انباشته شدن درد و رنج ناشی از تجاربی که طی آنها احساس قربانی بودن به ما دست داده است، مانع از آن می‌شود که بتوانیم کوله بار عاطفی گذشته خود را بپذیریم و رها کنیم. در عوض، همچنان در چنبره‌ی ترس باقی می‌مانیم.
🔺خبر خوب این است که وقتی آنچه در گذشته از پذیرفتن مسئولیتش سر باز زده‌ایم را از آن خود دانسته و می‌پذیریم، رویدادی سحرآمیز رخ می‌دهد.
#دبی_فورد
#کتاب #شجاعت