بعضی ها ساده نيستند.
هيچ چيزشان به سادگی نرفته. نه دل دادنشان ساده است، نه دلبردنشان، نه چهره شان، نه خلق و خوشان، نه هيچ چيز ديگرشان.
شايد تنها چيزی كه ساده باشد،
به دست آوردنشان باشد، كه آن هم بر خلاف تصور ساده از دست می رود.
يك پارادوكس عجيب اين بعضی ها را می بلعد.
بعضی ها ساده اند.
ساده دل می دهند، دل ميبندند ، چهره ای ساده دارند، خلق و خوشان ساده و دوست داشتنی ست و هر چيز ديگرشان
شايد تنها وجه اشتراك اين بعضی ها و بعضی های قبل در بدست آوردنشان باشد.
بعد از آن ديگر ساده فراموش نمی كنند.
ساده از دست نمی دهند. ساده نمی روند، آنـــقدر كه ساده اند!!
بعضي ها سادگی در گفتارشان است.
خودشان را كودك هفت-هشت ساله ای ميكنند كه دلش آدامسِ خرسی می خواهد.
كلمات را مانند طفلی ادا می كنند تا حرفهای عاشقانه و دلبری كردنشان به دل ديگران بنشيند و درست همينكه نشستند مانند فيلسوفی كه عمرش را لای كتابهای بی جان سپری كرده،
شبيه مرد يا زنِ مُسنّی كه آفتاب لب بوم است ، شبيه يك مجسمه ی سنگی و سخت،
اثبات می كنند كه : نه!!! اين رابطه و احساس بوجود آمده صحيح نيست.
بعضی ها ....
دنيای ما آدم ها پر است از بعضی هايی كه ساده می آيند و ساده می روند. حال بعضی ها ساده ميگيرند و می گذرند و بعضی ساده اند و تا آخرِ دنيا پای سادگيشان می مانند


#ميم_اسفنديار

@kafe_ravanshenasi