Taqdirni o'zgartirib bo'lmaydi!

@Hikoyalar

​Билибми, билмайми ғийбатга рўпара келганимизда, шу хикояни кўз олдимизга келтирайлик

Бир аёл қўшнисини ғийбат қилибди. Fийбат гап тезда қишлоқ аҳолисига тарқабди.
Fийбат қилинган одам эса анча изтироб чекибди. Маълум вақтдан кейин ҳалиги аёл қилган ишидан пушаймон бўлибди. Хатосини қандай тузатишни билмай, бир доно зотга мурожаат қилибди.
Донишманд унга шундай маслаҳат берибди:
«Бозорга бориб товуқ сотиб ол ва сўйдир. Кейин уйга қайтишда, патларини юлиб, йўл
бўйи ерга сочиб кел».
Аёл бу ғалати насиҳатга ҳайрон бўлса-да, донишмандга ҳурмати туфайли, ишни айтилгандек
бажарибди. Эртаси куни донишманд аёлга:
«Кеча ташлаб келган патларингни бугун териб кел», деб буюрибди.
Аёл кечаги юрган йўлидан бориб, патларни тўпламоқчи бўлибди. Қараса, шамол барча
патларни учириб кетган экан. Соатлаб излаш натижасида, бор- йўғи бир-иккита патни
топибди.
Доно зот унга: «Кўрдингми, уларни ерга ташлаш осон, аммо қайта тўплашнинг иложи йўқ.
Fийбатни ҳам қилиш осон, бироқ асоратини кетказиш ниҳоятда мушкул»...

Икки инсоннинг суҳбати диалог дейилса, икки ҳайвонниннг сухбати ҒИЙБАТ дейилади. 

@Hikoyalar

Ўшанда ҳали бола эдим. Онам ишдан ҳориб қайтса-да, ҳар кеч биз учун нон пиширарди
Бир куни вақт алламаҳал бўлган, онаизорим шоша-пиша биз учун кечки овқат тайёрларди. Бир оздан кейин у отамнинг олдига овқат ва нон қўйди. Менинг икки кўзим нонда эди. Кимдир ноннинг куйганига эътибор берармикан деб кутиб турдим.
Лекин отам нонни индамасдан чайнади ва мендан мактабдаги куним қандай ўтганини сўради. Ўша кун унга қайтарган жавобимни эслай олмасам ҳам, овқатдан кейин волидамнинг отамга нон бир оз ўтиб кетганини минг хижолат билан айтгани кечагидек қулоғим остида.
Отам ўша куни жилмайиб туриб, онамга: “Азизам, куйган нон менга ёқади-ку” — деди. Ухлашдан олдин отамга хайрли тун тилаш учун унинг олдига кирдим ва ундан куйган нонни ростдан ҳам яхши кўриш-кўрмаслигини сўрадим. Отам мени бағрига босиб, қаттиқ қучоқлади.
“Ўғлим, онанг кун бўйи ишлаб, жуда чарчаган. Бир марта куйган нон есам, менга бирор нима бўлмайди. Лекин ёмон сўз онангни қаттиқ жароҳатлаган бўлар эди” — деди.

Биз барчамиз хом сут эмган бандалармиз. Кези келганда муҳим саналарни, зарур нарсаларни, бурчларимизни эсдан чиқариб қўямиз. Шунча йиллар мобайнида ўрганган нарсам шуки, бир-биримизни камчиликларимиз билан қабул қилишимиз керак. Чунки ҳаёт афсуслар билан уйғониш учун жуда ҳам қисқалик қилади.
Доктор Абдул Қалам,
Ҳиндистон президенти
(2002-2007-йиллар)
Инглиз тилидан Шуҳрат Сатторов таржимаси. 

@Hikoyalar

​​🚶 Қадим замонда бир йигит яшаган экан. Бир куни у эшиги тагига уруғ экибди. Орадан бир неча кун ўтиб уруғ униб чиқибди.

💦 Йигит унга вақти вақти билан сув қуйиб турибди. Лекин бир қанча вақт ўтгандан сўнг қараса, эккан нарсаси тикан экан.

❗️Буни кўрган маҳалладошлари йигитга тиканни юлиб ташлашни тавсия қилибди. Лекин йигит уларнинг гапига эътибор бермабди.

🌳 Тикан эса кундан кун ўсиб шоҳлай бошлабди. Ўтган-кетганларнинг кийимларига тирмашиб, қўлларига кириб азият етказибди. Йигит эса бу нарсаларга парво этмай юраверибди.

🌵 Энди тиканга сув қуймаса ҳам, у ердан қувват олиб ўсаверибди. Бора-бора одамлар унинг эшиги тагига келмайдиган бўлиб қолибди.

👫 Бу орада йигит фарзандли бўлибди. Болалар ҳам тиканни кўриб, унга кўникиб ўса бошлабди. Бу нарса ўша юртнинг ҳукмдорининг қулоғиги етиб, йигитни ҳузурига чақиртирибди ва тиканни олиб ташлашни буюрибди. Йигит подшоҳга тиканни илдизи билан қўпориб ташлашга ваъда бериб келибди, лекин дангасалиги туфайли бу ишни пайсалга солиб юрибди.

🍁 Орадан яна йиллар ўтибди. Энди йигитнинг ёши улғайиб, набирали бўлибди. Бир куни энди юришни бошлаган набираси юриб бориб, ўша тиканга йиқилибди, ҳамма жойини тилиб қонатибди. Буни кўрган ўғли отасига жаҳл билан тиканни қўпориб ташлашни таклиф қилибди. Ота-бола ишга тушишибди.

🌵 Лекин тиканнинг илдизлари ерга маҳкам ўрнашиб олган экан. Ота тез орада ҳолдан тойибди, лекин тиканнинг ярмини ҳам қўпора олишмабди. Улар бир неча кун уриниб, охири тиканни олиб ташлашибди. Ота-бола хотиржам бўлибди.

☔️ Аммо орадан бир неча кун ўтгач, ёмғир ёғиб ўтибди. Тикан қўпорилган жойдан яна майда тиканлар ниш уриб чиқа бошлабди. Ота уларни дарров юлиб ташлабди. Лекин бу ҳол қайта-қайта такрорланаверибди. Чол умрининг охиригача тиканларни юлиш билан овора бўлибди.

🌾 Отаси дунёдан ўтганда эса бу иш ўғлига қолибди. Ўғил сал эътиборсиз бўлса, тиканлар бирпасда шоҳ отиб, улғая бошларкан. У энди бу ишга улғайиб қолган фарзандларини ҳам жалб қилибди. Маҳалла аҳли эса уларга "ота-бола тиканчилар" деб лақаб қўйибди. Тикан бўлмаса ҳам, эски одатлари бўйича уларнинг эшиклари олдидан ўтишмас экан.

✨Эй фарзанд, бу ривоятдаги тикан аслида ёмон одатдир. Агар сен ёшлигингда бирор ёмон одатга ўргансанг, куч-қувватинг борида ундан қутулишга ҳаракат қил, акс ҳолда бу ёмонлик фарзандларинг ва набираларингга меърос бўлиб қолади.


🌠 t.me/sof_qalbim 🍂

​​ТЕЛЕФОН Ё ҲЕЛЛФОН?
ёхуд ихлоссиз ибодат

Масжидул-Ҳарамда намоз ўқияпмиз. Намоз асносида бир араб йигитнинг телефони жиринглаб қолди... Телефон билан бирга қалби ҳам типирчилади-ёв... Телефонда мусиқа чалинса намоз ўқиётганларнингнамози бузулади... Чунки хаёллар бўлинади... 
Йигит намоз ичида қўлини чўнтагига солди. Телефонини чиқариб, оғзига яқинлаштириб: "усоллий" (Намоз ўқияпман), деди. Сўнг яна телефонини чўнтагига қайтариб солиб қўйди. 
Унинг намози нима бўлди энди!!! 

Каъбатуллоҳнинг эшиги олдида одамлар тик туриб йиғламоқдалар... Дуолар қилишмоқда... Тўсатдан бир йигитнинг телефони жиринглаб қолди... Телефонда ҳиндча мусиқа чалинаётган эди... 
Ғарб бизнинг тоат ибодатларимизни қай даражада таъсирсиз қилишга ҳаракат қилишганини тасаввур қилаверинг энди!

Қанча одамларни кўрдим. Каъбани тавоф қилаяпти. Аммо тавоф пайтида Аллоҳга юзланиш йўқ! Аксинча, тавоф вақтида телефонида кимгадир комментарий ёзмоқда: 
- Ҳозир Мақоми Иброҳим яқинидан ўтаяпмиз... 
- Энди Ҳатийм олдидан ўтмоқдамиз. 
- Ҳажари Асвадда одам кўп, тиқилинч...
Ўзи Каъбани тавоф қилаяпти, кимгадир коментарий ҳам ёзаяпти. Тавофнинг моҳияти қани?? Аллоҳнинг зотига бўлган таважжуҳ қани??? Аксар ёшлар шу мусибатга мубтало бўлиб қолишди... Телефонда беҳуда гаплашиш... бефойда смслар юбориш... 
Бу телефон бугунги кунда селлфон (дўзах) га айланиб бормоқда. 

Олдинги замонларда эркак киши номаҳрам аёл билан гаплашишда тараддудланиб қолар эди... Имкон изларди... Зўрға имкон топар эди. Яъни, олдинлари гуноҳ қилишни ният қилса ҳам, гуноҳни бажаришга имкон топилмас эди. Телефон балоси гуноҳ қилишни осонлаштириб қўйди.

Уйда, ошхонада пичоқ сақлаймиз. Аммо зарурат юзасидан сақлаймиз. Тўғри нарсаларда ишлатамиз. Хато ишлар (жиноятлар) да ишлатишдан сақланамиз. Худди шундай, телефон ҳам заруратдир. Шунинг учун телефонни ҳам заруратдан ташқари, ножўя ишларда фойдаланишдан сақланиш лозим!

Шайх Зулфиқор Аҳмад Нақшбандий ҳафизаҳуллоҳ. "Шарм ва ҳаё" китоби.

@Hikoyalar ни яқинларингизга ҳам юборинг!
Rasmiy diniy kanal @zaydibnsobituz
Kulguli rasmlar: @uvaxaxa da!
______________

📜📚📖 @Hikoyalar каналига қўшилиш учун 👇
https://tttttt.me/joinchat/AAAAADuknkYHGVbghYjS1A
👆 ни босинг ва OK.

​Болаликка чипта

- Салом! Менга чипта беринг. Бир томонга, фақат уёққа.
- Бир томонга бўлмайди. Бориш-келиш.
- Хўп, бўлмаса бориш келишга беринг. Бугунга!
- Бугунга йўқ.
- Бўлмасам қачонга бор? Энг яқин вақтга жуда керак!
- Энг яқини... Кечиринг, ўн йил кейинга бор.
- Беринг... Тўла бир кунга!
- Бир кунга йўқ!
- Илтимос, ҳеч бўлмаса бир соатга.
- Фақатгина бир минутга бор.
- Майли, бир минутга бера қолинг.
- Мана ушланг. Сизнинг болалик даврингизга чиптангиз!
- Катта раҳмат!
- Ҳм-м... Сўрасак майлими?
- Албатта.
- Бори-йўғи бир минутда сиз болалигингизда нима қилмоқчисиз? Нима қилишга улгурасиз?
😪 Мен ота-онамни, қаттиқ-қаттиқ қучоқлайман икковини, бир вақтда!!!

@Hikoyalar

ҚЎРҚУВ....

(укинг сизга илиндим жуда хам ибратли.)

Таҳмина Содиқнинг ишдан келиб, чой ичишга ўтиришини кутиб турди. Эрига овқатини узатгач гап бошлади:
- Содиқ ака, индинга дугоналарим билан "гап"имиз бор.
- Яхши.
- Дадаси, индинга мени ўтиришим бўлади, деяпман.
- Хўп, шунга мен нима қилишим керак?
- Сиз менга янги кўйлакка пул беришингиз, мен эса уни сотиб олишим керак.
- Таҳмина, ўтган ойда ҳам янги кўйлак олгандинку, ўшани кийсанг бўлмайдими?
- Ие, нималар деяпсиз? У ерга ҳамма ўртоқларим янги кўйлакларда борса, мен улар кўрган эски кийимда бораманми?
- Онаси, мениям тушун. Ойлигим ҳали чиқмади. Бунинг устига бошимизда бир талай қарзлар бор.
Таҳмина эрининг гапларини чўрт кесди.
- Мени ишим йўқ. Қаердан бўлса-да пул топиб, янги кўйлак олиб берасиз.
Таҳмина ўрнидан туриб, эрига кўзларини бироз қисиб, зарда аралаш гапирди.
- Камбағалнинг боласи барибир камбағал бўларкан-да?!
У хонадан чиқиб кетди, лекин Таҳминанинг сўнгги гапларидан Содиқнинг кўксида бир нарса "чирт" узилгандек бўлди.
Таҳмина ўғли Шавкатнинг ёнига кириб, ёнига ётди.
Ярим тун... Таҳминанинг бирдан астмаси хуруж қилиб, нафаси қисиб, юраги санчий бошлади. Ёнида ётган Шавкатни пайпаслаб, топа олмас, ўғли негадир жойида йўқ эди.
У уёқ-буёққа тулғонар, ҳаво етмаганидан қийналарди.
Бир пайт ўнг ёнига қаттиқ ағдарилганидан пастга йиқилиб тушди. Кўзлари тиниб, ахволи оғирлашди.
Охири қўлларини эшик томонга чўзганча хушидан кетди...
Тонгда Содиқ Таҳминанинг исмини айтиб, чақирди.
У кўзини очиб, пастда эканини англади. Ўрнидан туриб, ётоқхона томон ўгирилди. Ўгирилди-ю, кўз олдидаги манзарадан ҳанг-манг бўлиб қолди.
Таҳминанинг жонсиз танаси ўғлининг диванида ётар, кўзлари очиқ эди. Содиқ титраган лаблари ила унинг исмини айтиб, қаттиқ-қаттиқ силтарди.
Аввалига Таҳмина ҳеч нарсани тушунмади, фаҳмламади.
Бироз вақт ўтгач, яъни хонага шифокор кириб келганида ҳаммаси аён бўлди.
- Бандалик экан, ука, бардам бўлинг.
Содиқ шифокорнинг сўзларини эшитиб жим туриб қолди.
Таҳминанинг юзлари аянчли тус олди.
Бир неча соатда уйга қариндошлар йиғилишди. Таҳмина уларнинг барчасини кўрар, эшитар, бироқ биров уни борлигини англамасди.
Таҳмина хонага йиғилган маҳалладош аёлларнинг гапларини тинглай бошлади.
- Ёши нечада эди?
- Энди 27 га кирган экан.
- Вой тавба. Ўзи қанақа аёл бўлган, раҳматли?
- Билмаймиз, у унчалик маҳаллага қўшилмасди.
Аммо қўшни Хуррамхоннинг айтишича, эри билан кунда бўлар-бўлмасга жанжал чиқариб, уришарар экан. Эри ўзи жуда яхши одам, маҳаллага, қўшниларга кўп ёрдами теккан.
- Бечора Содиқжонга қийин бўлдида.
Таҳмина ташқарида Содиқни ҳали нима бўлганини тушуниб етмаган ўғлига тўн ва дўппи кийдираётганини кўриб, уларнинг олдига борди. Шавкатнинг жажжи қўлларидан тутгиси, лўппи юзларидан ўпгиси келар, бироқ, бунинг иложи йўқ эди.
Сўнгра Таҳмина эътиборини эрига қаратди.
Унинг мунг тўла кўзларига назар ташлаб, ўзининг-да йиғлагиси келар, аммо негадир кўзларидан ёш чиқмасди.
У Содиқнинг эгнидаги кўйлагини бироз уриниб қолганини кўриб, ғалати бўлиб кетди. Ҳаётлигида ҳадеб ўзи учун янги кийим олаверибди-ку, эрини сира ўйламабди.
Содиқжон ўғлини кийинтириб бўлиши ҳамоноқ, қотмадан келган, бўйлари узун бир йигит уни чақирди. Таҳмина улардан узоқда бўлса ҳам, нима ҳақида суҳбатлашаётганини эшитиб турарди.
- Содиқ ака, келнойимни қаерга кўмамиз?
Содиқ бироз ўйлангандан сўнг жавоб берди.
- Ўз ота-онасининг ёнига.
Бу гапдан Таҳмина чўчиб тушди. Наҳотки, у бугун ота-онасиниг ёнига дафн этилса.
- Укажон, ўзингиз бу ёғига қарашиб юборасиз, илтимос.
Таҳмина бу гаплардан бехабар қолди, чунки у аллақачон ўз хонасига кириб олганди.
У ним қоронғу хонада атрофни кўздан кечирар, буюмларга қараб чуқур ўйга толарди.
Кийим жавонида атиги бир мартагина кийган, ҳозирда эса эгасиз бўлган кўйлаклар, китоб жавонида фақат чанг артганида тегинадиган, бошқа пайт эътибор бермайдиган Қуръон, стулда эригина фойдаланадиган, ўзи кир ювганда ушлайдиган жойнамоз турарди.
Таҳмина кўпчилик сингари намозни қариганда ўқимоқчи, рўмолни ҳам ўшанда ўрамоқчи эди. Бироқ... Улгурмади...

У кийимларига қараб, қанчалар латта-путтага кўнгил қўйганини тушунди. Содиқнинг эса кийимлари одми, содда эди. Баъзи кўйлакларига бир неча йил бўлган бўлса-да ҳали янгидек турарди.
Таҳмина ташқарига чиқиб, айвонда тумонат эркак йиғилганини кўрди, аммо улар қандай килиб тез пайдо бўлиб қолганига тушунмасди.
Эркаклар рўпарасида анбар турарди.
- Иним, Аллоҳ сизга ва оилангизга сабр берсин. Банда дунёга келар экан, унинг кетмоқлиги тайин... Сиз завжаи ҳалолингиздан розимисиз?
Таҳмина эрининг юзларига илтижоли термулди. Эри аста гапирди.
- Розиман.
Таҳмина Содиқнинг сўзидан хурсанд бўлди. Унинг қулоқларига аёлларнинг пичир-пичири чалинди.
- Розиман деди.
- Ҳа, лекин юзларидан бундайга ўхшамайди-ку. Ишқилиб Содиқжон бу сўзларни чин юракдан айтган бўлсин. Йўқса, Таҳмина у дунёда жуда қийналади.
- Қийин бўлади, шўрликка.
Таҳминанинг кўз олди қоронғулашиб, куни худди тундек тус олди.
Жаноза намозидан кейин барча эркаклар анбарни кўтариб, қабристон томон юриша бошлади.

Олдинда Содиқ ўғли Шавкатни кўтариб ўйчан бир ҳолатда юриб борарди.
Негадир қабристонга яқинлашганлари сайин Таҳминанинг қўрқуви ошар, буни тўхташини чин дилдан хоҳларди.
Қабристон эшигидан кириб боришлари билан Таҳмина турли хил овозлар, чинқириқлар, ох-вохларни эшитар, бу кўнглига баттар ғулғула соларди.
Ана, ота-онасининг қабри.
Таҳмина ёнма-ён бўлган қабрларга термулди.
Бирдан қаердандир онасининг овозини эшитди. Ҳа, аниқ эшитди.
"Эҳ, қизим, сени бундай ҳолатда олдимизга келишингни кутмагандик". Таҳмина тинмай "Ойи, ойи" дер, аммо онаси буни эшитмагандай гапида давом этди.
"Турмушга чиқишингдан олдин сенга эрингнинг айтганини бажар, буюрган ишларини гап қайтармай қил демабмидим. Сен эса бундай қилмадинг ва оқибатда бугун эр ризолигисиз қолдинг.
Агар эрингнинг сўзларига итоат этганингда сен энг тақводор, энг сабрли ва жаннати аёл бўлардинг. Мана бу инсонлар нега қичқираётганини биласанми? Уларнинг кўпи азоб чекканидан ох тортса, баъзилари сендай бенамозни қўшни бўлаётганидан нола қилишаяпти.
Сени Аллоҳ кечирсин, лекин кечирармикан?"
Онасининг сирли овози тиниши билан у анбар ичида пайдо бўлди.
Бу вақтда гўрковлар лаҳадни ҳам ковлаб очишди.
Таҳмина ўзи кўмиладиган жойга назар ташлаб, ҳайратдан донг қотди. Унинг қабридан илонлар бош кўтарар, тагидан эса олов ёниб турарди.
Эркаклар бу ҳолатни кўрмагандай анбарни қабрга яқинлаштиришди.
Таҳмина эрининг бир қарашда маъно уқиб бўлмас юзларига сўнгги бор термулди ва кўзларига энди ёш келди.
У Тангрига ёлвора бошлади.
"Ё Роббим! Мен гунохкор бандангни авф эт, менга яна бир имкон бер.
Энг яхши аёл, тақводор инсон бўлишимга, эримнинг розилигини олишимга рухсат бер. Мени ҳаёти дунёга қайтар".
Энди кеч.
Таҳминани ўз укаси ичкарига қўйди ва биринчи тупроқни ташлади. Таҳмина қичқирди, ёлворди, кечирим сўради, аммо ҳеч ким уни тингламасди.
У ҳозир барчасини бошидан бошлашни истар, Содиқнинг ёнида бўлишни, ўғлини суйиб, эркалашни хоҳларди.
Ҳар тупроқ ташланганда қабр ичи қизиб, торайиб борарди.
Охирги тупроқ ташланганда қабр шу даражада қизиб кетдики, бунга у чидай олмай қолди ва бор кучини йиғиб бақирди...
Таҳмина қўрқиб кўзларини очди.
У жиққа терга ботган, оғир-оғир нафас оларди.
Атрофни кўздан кечириб, ёнида ўғли Шавкат пишшиллаганча ухлаб ётганини кўрди-ю, буларнинг бари тушида бўлганини тушуниб етди.
Юраги қувончдан хапқирганча, ўғлини қучди.
Юзларидан ўпиб, эркалади.
Сўнг ўрнидан туриб, дераза ёнига борди.
Кўчага қараб, бомдод вақти бўлиб қолганини сезди.
Таҳмина ошхонага кириб илк бор эрининг таҳорати учун сув ҳозирлашга киришди. Содиқ ётоқхонадан чиқиб, хотинини бемаҳалда ошхонада қуймаланиб юрганини кўриб, бир ажабланган бўлса, унга меҳр билан қараганини сезиб хайрати чандон ошди.
- Тинчликми, саҳарлаб туриб олибсан?
- Ўзим, сизга сув ҳозирлай дедимда.
- Менгами?
- Нима, мени сиздан бошка хўжайиним борми?
Содиқ яна гапирса уруш чикишидан безиллаб индамади.
Лекин, ундай бўлмас, Таҳмина энди ўзгарганди.
Иккиси олдинма-кетин туриб, намоз ўқишди. Таҳмина жуда узоқ дуо қилди. Хатто кўзларига ёш олди.

Таҳмина суритокда хаёл суриб ўтирган эрини кўриб, ёнига борди.
- Ҳа дадаси, нима ҳақида ўй сураяпсиз?
- Шунчаки, ишларни режалаяпман.
- Содиқ ака, эртага "гап"им бор эди-ку...
- Кел, ҳозир жанжал қилмагин.
- Йўқ, аввал эшитинг... Шу гапимга бормоқчи эмасман.
- Нега?
- Боргим келмаяпти, ундан кўра бугун бозорга бориб, сизга янги кийимлар оламиз.
- Мени кийимларим бор-ку.
- Бўлса ҳам оламиз.
- Сенга-чи, сенга кўйлак керакмасми?
- Йўқ, керакмас.
Содиқ жавобдан лол қолди.
- Ахир сенга янги кўйлаклар кийиш ёқарди шекилли?
- Адашдингиз, менга буюм эмас, сиз билан ўғлимиз қадрлисиз.
Таҳмина шундай деб, эрига яқинроқ ўтириб, елкасига бошини қўйди.
- Дадаси, кечаги гапим учун мени кечиринг.
- Қайси гап?
- Кеча кечқурунги...
- Мен кечириш тугул, у гапингни унутиб ҳам юбордим.
- Энди ҳеч кўнглингизни оғритувчи гап айтмайман.
- Ростан-а? Сен негадир ўзгариб қолибсанми?
Таҳмина индамай, жилмайиб қўя қолди.
У ҳали ҳамон эрининг елкасидан бошини олмаган, кўзларини юмганча турар, у шу ҳолида ўзини тинч ва бахтиёр ҳис этарди.

Фаридбек Мирзажонов....

Ҳикмат,.. айрим аёллар учун ибрат!!!

“Соқов” аёл ҳақида ҳикоя

Қайсидир замон, қайсидир юртда яшаган бу аёл гапга чечан, доим оила аъзолари, қариндошлари, қўни-қўшниларию ҳамкасблари – ҳамманинг кўнглини олишга ҳаракат қиларкан-у, негадир ҳеч ким билан тил топиша олмас экан. Назарида, ўзи ақлли, мулоҳазакору, атрофдагилар уни тушунмас, бировга ёмонлиги йўғу, яқинлари яхшилигини ҳам кўролмас экан. Кимгадир юриши, кимгадир туриши, яна аллакимга қарашлари ёқмас, ҳақлигини исботлайман, деб мудом куйиб-пишар экан. Ҳеч ким уни тушунмаётганини, айтганлари ҳавога учаётганини, умри сафсата билан ўтаётганини англаган аёл қақраган гулдек тобора сўлий бошлабди. Бир куни уй юмушларидан толиққан жувоннинг кўзи илинибди. Тушига мўйсафид чол кирибди ва бундай дебди: “Нега бу қадар маҳзунсан, кўнглинг чўккан? Ахир бир аёл орзу қилиши мумкин бўлган ҳамма нарсага эгасан-ку! Оиланг бут, ота-онанг соғ-омон, шириндан шакар фарзандларинг, ёқтирган касбу коринг бор. Ўзингни бахтли ҳис қилишинг учун сенга нима етишмайди?” Аёл саволга тайинли жавоб беролмабди. Фақат улкан бу оламда ўзини ниҳоятда ёлғиз, ношуду нотавон ҳис қилаётганини айтиб, юм-юм йиғлабди. Мўйсафид мийиғида кулимсираб, “Ҳаммаси яхши бўлади”, дебдию ғойиб бўлибди. Аёл эшикнинг зарб билан тақиллашидан уйғониб кетибди. Ишдан чарчаб келган эри дастурхон тузалмаганини кўриб, дарғазаб бўлибди, хотинини тергабди. Аёл кун бўйи уй юмушларидан ортмаганини, озгина кўзи илинганини тушунтирмоқчи бўлиб оғиз жуфтлаган экан, не ажабки... тили гапга айланмабди. Ўзини оқлашга ҳарчанд уринмасин, миқ эта олмасмиш. Нуқул кўзлари жавдираб турармиш. Хотинининг одатдагидек дийдиё қилишига шай турган эр бу ҳолатдан ҳайрон бўлибди. Кўнгли юмшаб, сабр билан кечки овқатни кута бошлабди. Ҳар сафар аёл атрофдагиларга ниманидир уқтирмоқчи бўлганида айнан шу вазият такрорланаверибди. Уйда эрию қайнонаси, ишхонада бошлиғи, боғчада тарбиячи, кўчада бегоналарга гапираман деб оғиз очиши билан тилдан қолармиш. Олдинига жуда қийналибди. Гапи ичида, заҳри тилида қолаверибди. Аста-секин тақдирга тан берибди. Жимгина ишини қиладиган, гап-сўзларга парвосиз йўлида кетадиган бўлибди. Кунларнинг бирида кўчадан ўтиб кетаётса, ортидан қўшнилари гапирганини эшитиб қолибди: – Анави жувон бирам оқила-я. – Гап-сўзлари ҳам жойида! Аёл ҳайратдан қотиб қолибди: “Мени гапиришяптими? Наҳотки?! Ахир оғзимдан ҳеч бир сўз чиқмаса...” Вақт ўтиб, бундай гапларни тез-тез эшитадиган бўлибди. Эри уни итоатли рафиқа, қайнонаси сабрли келин, қўни-қўшнилари доно суҳбатдош, бошлиғи яхши ҳодим сифатида кўра бошлабди. Аёл «соқов» бўлиш тили бийронликдан кўра кўпроқ фойда беришини тушунибди.
Хулоса сизлардан...

@Hikoyalar

“Ofitsiantlar qo‘pol mijozlarning ovqatiga tupurib berishini eshitganman”. Ofitsiant yigit hikoyasi

“Daryo” ijtimoiy hayotda o‘z o‘rniga ega, biroq jamoatchilik e’tiboridan ko‘pincha chetda qoladigan kasb egalari bilan suhbat qilmoqda. “Soyadagi odamlar” loyihasining bu galgi qahramoni ofitsiantlik qilayotgan yigit.

Suhbatdoshimizning iltimosiga ko‘ra, ism-sharifi hamda shaxsini oshkor etishi mumkin bo‘lgan boshqa ma’lumotlar o‘zgartirildi.

13 yoshimdan beri ofitsiantlik qilaman

Ismim Bekzod. Yoshim 21 da. Asli surxondaryolikman. Ro‘zg‘or yuki gardanimga juda erta tushgan. Shuning uchun hali bola bo‘lsam-da, ko‘proq pul topib oilamni boqishimga to‘g‘ri kelgan.
Bolaligimda ko‘chamizning boshida burger shoxobchasi bo‘lardi. Buvijonim  meni har kuni o‘sha yerga olib borib, xotdog olib berardi. Bu yer bilan bog‘liq iliq xotiralarim juda ko‘p. Bolaligim deyarli shu yerda o‘tgan. Sababi 13 yoshimdan o‘sha yerga ofitsiant bo‘lib ishga kirganman. Bu qadamim keyingi 10 yillik hayotimni belgilab berdi, desam xato bo‘lmaydi. Keyin o‘qishni bitirib Toshkentga keldim. Tabiatan juda kirishuvchan yigitligimgami yoki chet tillarini yaxshi bilganimgami, poytaxtda ham ish topishim muammo bo‘lmadi. Mana sakkiz yildan beri ofitsiantlik qilib pul topaman.

Ofitsiantlarga qanday haq to‘lanadi?

Hamma joyda ofitsiantlarga har xil usulda pul to‘lanadi. Masalan, u savdo qilgan summasining ma’lum bir foizini olishi mumkin yoki bir kunlik puli aniq belgilanadi. Kunlik pul to‘lanishi bir tomondan yaxshi, sababi qahvaxonaga odam kelsa, kelmasa, o‘sha pulni olaverasiz. Lekin bitta yomon tarafi, agar restoranga odam ko‘p kelgudek bo‘lsa, foizingiz belgilangan puldan 2-3 barobar ortib ketishi mumkin.

Menimcha, eng muqobil variant - kunlik to‘lov. Shuning uchun “Milliy taomlar”dan tashqari aksariyat joylarda shunday usuldan foydalanishadi. Odatda ofitsiantlar 12 soatdan ko‘p ishlaydi. Kunlik to‘lovi ayni paytda Toshkentda 50 mingdan 70 minggacha. Undan tashqari, choy puli ham ofitsiantning yoniga qoladi.

“Yaxshi gapirib, ularning pulini olish kerak”

Restoranda 10 ming, hatto 50 dollarlab choy puli tashlab ketganlar ham bo‘ladi. Bir kunda eng ko‘pi bilan 100 dollargacha, yo‘q deganda 70 ming so‘m atrofida choy puli olaman. Bir tarafdan, bu ofitsiantning o‘zigayam bog‘liq deb o‘ylayman. Chunki u qanday xizmat qilsa, shunga yarasha choy puli oladi.

Misol uchun, shunday jahldor mehmonlar bo‘ladiki, ofitsiant qancha yaxshi qaragan bo‘lsa ham bir so‘m choy puli qoldirmaydi. Ba’zida hech qaysi ofitsiant chiqisholmay turgan mijozlarga men xizmat qilib, hatto choy puli ham olganman. Hamma sheriklarim hayron bo‘lib, nima qilding, bizgayam o‘rgat deb so‘rashadi. Hammasining yechimi bitta! Ofitsiant avvalo kimga qanday “podxod” qilishni bilishi kerak. Yaxshi gapirib, ularning pulini olish kerak, bo‘ldi, tamom vassalom!

Ofitsiant qizlarga qiyin...

Faoliyatimiz juda qiziq va shu bilan birga og‘ir ham. Shuncha yildan beri ishlab tushundimki, ofitsiantning psixologiyasi kuchli bo‘lishi kerak, asabi bo‘sh odam bu kasbda hech qachon ishlolmas ekan. Chunki restoranga har xil odam keladi. Qo‘pol gapirishi, so‘kinishi, hatto idishlarni otib yuborib, ofitsiantni urishi ham mumkin. Siz hech qanday qarshilik qilolmaysiz. Ish kerakmi, hamisha kulib, yaxshi muomala qilishga majbursiz. Yigitlar-ku, ancha og‘ir-bosiq bo‘ladi, har xil gaplarga e’tibor bermaydi. Lekin qizlar ko‘ngilchan bo‘lganigami, hamma gapni o‘ziga oladi. Sal gapga yig‘lab yuboradi.

Ofitsiant ayollar yengiltak bo‘ladimi?

Bir yosh oilani bilaman. Er-xotin, ikkisi ham ofitsiant. Bola 22 yoshda, ayoli esa 21 da. Ancha yillardan buyon birga ishlab kelishadi. Ayol yosh bo‘lgani uchun, tabiiyki, unga har xil gap so‘z bo‘ladi. Eri hammasini ko‘rib turadi, lekin indamaydi. Chunki bu ish. Xushomadlar bo‘lishi tabiiy hol. Agar eri rashk qilib, biror ortiqcha harakat qilsa, menejerdan gap eshitadi. Hatto ishdan haydalishi ham mumkin.

Yana bir yomon tomoni, boshqa joyga ishga borsangiz ham, eski ishxonangizning kontaktini so‘raydi. Ular bilan bog‘lanib, siz haqingizda bilib olishadi. Ular biron yomon gap aytsa tamom, sizni ishga olishlari qiyin bo'ladi. Shuning uchun iloji boricha mehmonlar bilan murosa qilganingiz ma’qul.

Ammo ofitsiant qizlarga tegajog‘liq qilingudek bo‘lsa, o‘sha mijozlarga xizmat qilmaslikka uning 100 foiz haqqi bor. Tungi klubda ishlab yurganimda bunday holatlar ko‘p kuzatilardi. Shunday paytlarda qizlar menejerga borib aytadi. Menejer mehmonga yaxshi tushuntirib ketishini so‘raydi. Agar mehmon ketmoqchi bo‘lmasa, hisobi to‘latilib, “oxrana” yordamida restorandan chiqarib yuboradi.


Har kimning o‘z mijozi bor

70 foiz mehmon ofitsiantning ketidan yuradi. Ya’ni u qayerda ishlasa, o‘sha yerga topib kelishadi. Chunki bu mijozlarning o‘ziga yaxshi. Sababini aytadigan bo‘lsam, masalan, siz tuz yemaysiz, sarimsoqqa allergiyangiz bor yoki ovqatni yog‘siz bo‘lishini xohlaysiz. “O‘zingizning” ofitsiantingiz buni biladi, lekin yangisiga boshqatdan tushuntirib berishingizga to‘g‘ri keladi. Sizning ofitsiantingiz esa nafaqat ta’bingizni biladi, balki bolalaringiz nima yeyishigacha eslab qoladi. Shuning uchun hamma “o‘zining” ofitsianti ortidan yuradi. Mening ham o‘z mehmonlarim bor. Biror yerda o‘tirmoqchi bo‘lishsa, menga qo‘ng‘iroq qilishadi. Qayerda ishlayotganimni bilib, topib kelishadi.

Ofitsiantlik rasmiy ishmi yo vaqtinchalik? 

Albatta, rasmiy ish. Ularga ham mehnat daftarchasi ochiladi. Staj yoziladi. Bundan tashqari aksariyat muvaffaqiyatli insonlar dastlab faoliyatini ofitsiantlikdan boshlagan. Hozir ko‘pining o‘z restoranlari bor.

Toshkentda ko‘p talabalar pul topish uchun ofitsiantlik qilsa, ba’zi odamlar esa ishiga sadoqati tufayli yoshi o‘tsa-da, shu kasb bilan shug‘ullanaveradilar. Masalan, 60 yoshdan o‘tgan ikki ofitsiant tanishim bor. Lekin ular faqat o‘z mijozlariga xizmat qiladi. Bolalari chet elda yashaydi. Hech nimaga muhtojligi yo‘q. Aytmoqchi bo‘lganim, hamma ham muhtojlik tufayli ofitsiantlik qilmaydi.

Oshpazlar ham ofitsiantga qarab muomala qiladi 

Xizmat ko‘rsatishga kelsak, avvalo ofitsiant oshpaz bilan yaxshi aloqada bo‘lishi kerak. Chunki ovqat tayyorlashning eng kam vaqti 15 daqiqadan boshlanadi. Agar oshpazlar bilan yaxshi munosabatda bo‘lsangiz, 5 daqiqaga ham qoldirmay tayyorlab beradi. Bu sizga har taraflama foyda. Sababi mijozlaringiz kutib qolmaydi. Vaqtingiz tejaladi va ofitsiant juda chaqqon ekan, deb sizga ko‘proq choy puli qoldirib ketishadi.

Ofitsiant qo‘pol mijozlarning ovqatiga tupurib beradimi?

Odamlar orasida ofitsiantlar qo‘pol mijozlarning ovqatiga tupurib beradi, degan gaplar yuradi. To‘g‘ri, buni inkor qilmayman. Ko‘p marta eshitganman. Bir hamkasbim shunday ish qilgan. Keyin bu gap boshliqqacha yetib borgan. Ofitsiantning bu qilig‘i restoran menejeri tomonidan yetarli darajada “mukofotlangan”. O‘sha mehmonlarning hisobi to‘latilib, ishdan haydalgan.

To‘g‘ri, ofitsiant ham o‘z-o‘zidan bunday ish qilmaydi. Lekin nima bo‘lgan taqdirda ham, u alamini bu tarzda olmasligi kerak.

Shaxsan men sakkiz yilda biron marta ovqat bilan bog‘liq holatlarda bunday jirkanch ish qilmaganman. Chunki bu qaytar dunyo.

Hamma narsaning iloji bor

Hayotimdagi eng qiyin vaziyat ishim bilan bog‘liq bo‘lgan. Bir necha yil oldin 24 soat xizmat ko‘rsatadigan restoranda ishlaganman. Oshxonada soat 22:00 ga yaqin hech narsa qolmasdi. Mijozlar esa ovqat so‘rashardi. Eng qizig‘i, bir kuni homilador ayol uzum yegisi kelib, mevali assorti “zakaz” qildi. Bizda esa u yo‘q edi. Holatini tushunib, yaqin o‘rtadagi supermarketga borib, uzum olib kelib berganman. Xullas, ofitsiant “uzr, bizda yo‘q edi” deb turmasdan, hamma narsaning ilojini topishi kerak.

Kerakligingni his qilib yashash baxt!

Ilk marta Toshkentga kelganimda bir odam menga agar shu ishga kirsang, qaytib chiqolmaysan degandi. To‘g‘ri aytgan ekan. Bilasizmi, men shu paytgacha ko‘p joylarda faoliyat olib bordim. Barmen, menejer, hatto bankda ham ishladim.Lekin hech biri menga ofitsiantlikday rohat bermadi.

Ko‘pchilik pul uchun ofitsiant bo‘lib ishlaydi. Ammo men yaxshi ko‘rganim uchun shu sohadaman. Bu kasbda kerakligimni his qilaman. Gohida dam olish kunlarim menejer qo‘ng‘iroq qilib seni so‘rashyapti kel, deb chaqiradi.

Mijozlarim qadrlaydi. Hatto uylariga ham borib xizmat qilaman. Ba’zilari bu yil tug‘ilgan kunimda kelib, tabriklab, sovg‘alar ham berib ketishdi. Seni boshqalar qadrlasa, kimgadir kerakligingni his qilib yashasang, menimcha, insonga bundan ortiq baxt bo‘lmasa kerak.

Xonzodabegim A’zamova suhbatlashdi.

@Hikoyalar

Домла минбарга чиқиб зоҳидлик, сабр ва исрофни тарк қилиш ҳақида гапира бошлади. Кўча тозалайдиган ишчилардан бири унинг гапини бўлди:
- Тақсир! Сиз ишга қимматбаҳо машинада, қимматбаҳо кийимларда, масжидни тўлдирар даражада хушбўй атирларни сепиб келасиз. Қўлингизда айфон. Йил ора умрага борасиз. Домла! Сиз бир оқшом менинг оддий, томида шох-шабба ташланган кулбамда тунасангиз. Кейин тонгда иккимиз туриб сабрнинг нималигини билиш учун супургини олиб рўза тутган ҳолимизда, қаттиқ иссиқда кўча тозалашга чиқсак. Мен ҳар куни сизнинг битта атирингиз баҳосига тенг келадиган маошимни олиш учун шу ишни бажараман. Сиз анвои таомлар билан сахарликни қилиб, қоринни тўқлаб салқин хонада хона совутгичини ёқиб ухлайсиз.

Узр сўрайман домла, бизда сабрни ўрганишга эҳтиёж йўқ. Зеро сабр биз билан ҳамроҳ.
Бизга золимлар зулми, уламолар риёси ҳақида гапиринг.
Бизга яширин бомба сингари тарқалиб бораётган бекорчилик ва дангасалик ҳақида гапиринг.
Бизга халқларни мажбурий фақир қилиш ва оч қолдириш ҳақида гапиринг.
Бизга фасод ва халқ мулкини талаш ҳақида гапиринг.
Бизга табақачилик ва бойликни тарқатишдаги адолатсизлик ҳақида гапиринг.
Бизга таниш-билишчилик, мансабни мерос қолдириш ҳақида гапиринг.
Йўқса сизнинг хутбангизда биз учун эҳтиёж йўқ!

@Hikoyalar ни яқинларингизга ҳам юборинг!
Rasmiy diniy kanal @zaydibnsobituz
Kulguli rasmlar: @uvaxaxa da!
______________

📜📚📖 @Hikoyalar каналига қўшилиш учун 👇
https://tttttt.me/joinchat/AAAAADuknkYHGVbghYjS1A
👆 ни босинг ва OK.

"Qisqa metrajli filmlar"kanalida eng ko'p ko'rilgan qisqa metrajli filmlarning eng yuqori #TOP5 taligini siz azizlarga havola etamiz!

1. 🎞 Nomi: "Mening dadam yolg'onchi."
🇯🇵 Davlati: Yaponiya
💾 Hajmi: 21.1 mb
⏳ Davomiyligi: 00:03:27
📥 Yili: 2015
📝 Janri: #motivation #drama

Filmni ko'rish...

2.🎞 Nomi: "Yuragingga quloq sol."
🇺🇸 Davlati: AQSh
💾 Hajmi: 9.1 mb
⏳ Davomiyligi: 00:05:42
📥 Yili: 2016
📝 Janri: #motivation #comedy

Filmni ko'rish...

3.🎞 Nomi: "Odam"
🇺🇸 Davlati: AQSh
💾 Hajmi: 18.3 mb
⏳ Davomiyligi: 00:03:36
📥 Yili: 2012
📝 Janri: #drama #motivation

Filmni ko'rish...

4.🎞 Nomi:"Qo'llaringni ber!"
🇺🇸 Davlati: AQSh
💾 Hajmi: 3.1 mb
⏳ Davomiyligi: 00:02:45
📥 Yili:❌❌❌
📝 Janri: #motivation

Filmni ko'rish...

5.🎞 Nomi: "Mansab"
🏳 Davlati: ❌
💾 Hajmi: 16.13 mb
⏳ Davomiyligi: 00:06:24
📥 Yili: 2012
📝 Janri: #motivation

Filmni ko'rish...


Kanalimizga obuna bo'ling va qolgan filmlarni tamosha qiling! Sizga atalgan sovg'alarimiz hali juda ko'p!

@qisqa_metrajli

​​- Сени ҳам даданг олиб берсин...

Бу гап кичик Ҳадичага қаттиқ таьсир қилди. Қуръон китоби йўқлиги учун ўртоғини Китобини сўраб турганди.

Онасига секин айтди:
- Қуръон олиб беринг, деб.
Ёлғиз она Оиша ўйланиб қолди. Ҳаражат учун сақлаб юрган пули ҳам етмас экан саксон минг пули бор холос...
Жойнамозда Аллоҳдан сўраб, кўзида ёш билан ухлаб қолди.

Тушида Имом Бухорий ҳазратларин кўрди. Қўлларида кўп китоб билан ёнидан ўтиб кетдилар. Олдиларида эса... Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам кетяптилар. Оиша югуриб Расулуллоҳни қучоқлаб бир сўз дея олмай фақат йиғлаб, ичида:
«Ё, Расулуллоҳ! Имом Бухорийга айтинг, битта Қуръонидан берсинлар», деб хаёлидан ўтказди.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Оишани елкасини силаб: «Сабр, сабр, сабр», дедилар ва кулиб: «Сиздек аёлларга мукофотлар бор» -дедилар.

Оиша уйғониб, пулни олиб Шаҳарга, китоб дўконига келди.
Қизчаси Ҳадича дўконга кирибоқ бир Қуръонни ушлаб:
- Шуни олайлик, деди.
Оиша дўкончи йигитга салом бериб, минг хижолатда:
- Бизни бор пулимиз шу, телефоним мана, илтимос пулини уч марта узиб тўлашга беринг, деди.
Дўкончи қизчага ҳайрат билан қараб:
- Исмингиз Ҳадичами? - деди.
Қизча:
- Ҳа, деди.
Йигит йиғлаб, қизчани қўлини юзига суртиб:
- Дўконимдаги ҳамма китоблар сизга бўлсин. Сиз сабаб кечқурун Расули Акрам соллаллоҳу алайҳи васаллам тушимга кириб
«Ҳадичамиз келади, Қуръон бер», дедилар,
деб ҳаяжонда титраб:
- Нима керак қизим яна, айтинг, деди.

Ҳадича ҳозир Қуръонини ўқияпти...

©️ Faatihiyn
@Hikoyalar

ҲЕЧ НИМА БОҚИЙ ЭМАС

Машхур актёр Арнольд Шварцнеггер ташқарида ўз ҳайкалининг тагида ухлаб ётган расмини жойлаштирди ва маъюслик билан: "Замонлар шунчалик ўзгарди" деб ёзди. Арнольд Калифорнияда губернатор бўлганида, шахсан ўзи шу меҳмонхонани очиб берган эди.

Ўшанда меҳмонхона раҳбарияти Арнольдга: "Хоҳлаган пайтда келиб сиз учун резерв қилинган номерни олишингиз мумкин" деб айтган эди. Арнольд губернатор лавозимини тарк этгач меҳмонхонага келганида унга текин хона беришдан бош тортиб, пул талаб қилишган, чунки уларнинг меҳмонхоналари одамлар ичида катта талабга эга бўлиб қолганди.

У ухлаш учун қоп олиб келиб, унинг тагида ухлади ва бунга шундай изоҳ берди: "Мен муҳим лавозимда бўлганимда улар доимо мени мақташган, мен у лавозимни йўқотгач, улар мени унутишди ва берган ваъдаларининг устидан чиқа олишмади. Ўз лавозимингизга, пулларингизга, кучингизга, обрўингизга ишонманг, ҳеч нима боқий эмас".

@Hikoyalar ни яқинларингизга ҳам юборинг!
Rasmiy diniy kanal @zaydibnsobituz
Kulguli rasmlar: @uvaxaxa da!
______________

📜📚📖 @Hikoyalar каналига қўшилиш учун 👇
https://tttttt.me/joinchat/AAAAADuknkYHGVbghYjS1A
👆 ни босинг ва OK.

Toshkentda to‘rt bolali ayol ikki erkakka ikkinchi xotin bo‘ldi. “Kundosh” erlar bir-biridan bexabar bo‘lgan.

Toshkent shahrida istiqomat qiluvchi to‘rt bolali ayol sakkiz oy davomida ikki er bilan yashagan — erkaklar bir-biri bilan kundosh ekanidan bexabar bo‘lgan. Bu haqda Facebook foydalanuvchisi Musannif Adham post qoldirgan; erkaklar va ularning sakkiz oylik rafiqasi ismlari ma’lum, biroq oshkor etilmaydi.
Qayd etish joiz, bu bo‘lgan voqea so‘nggi kunlarda Facebook’ning o‘zbek segmentidagi ayrim guruhlarida eng ko‘p muhokama qilinayotgan mavzulardan biri bo‘lib turibdi.

Bir solih kishi ko‘p bolali, eri o‘lgan, beva ayolga ikkinchi xotin sifatida uylangandi. Maqsad: yetim bolalarni kafolatga olish, onasiga farzandlari tarbiyasida ko‘maklashish. Bir oycha ahil yashashdi, er muhtojlikka uchragan oilaning barcha ehtiyojlarini qopladi — yangi uylangan ayolini, uning bolalarini davolatdi; o‘zining uyida bo‘lmagan maishiy jihozlarni olib berdi; bu oila ijarada yashayotgani uchun vatanli bo‘lib qolsin deya yangi qurilayotgan uylardan birini sotib olishga shartnoma tuzib qo‘ydi; bolalarga yangi va qimmatbaho kiyimlar olib berib, o‘z farzandlaridan ham a’lo sharoit qilib berdi; xullas, bir so‘z bilan aytganda bir oila uchun kerakli bo‘lgan barcha ishni ortig‘i bilan bajardi.

Ammo... Hammasi keyin boshlandi: yillar davomida ro‘shnolik ko‘rmagan ayol o‘zgardi, eri bilan har turli mayda-chuyda narsalar xususida janjallasha boshladi. Bunda balki erning ham aybi bordir — faqat bir tomonni eshitib xulosa qilish to‘g‘ri emas, biroq voqealar rivoji g‘alati kechganidan bir to‘xtamga kelsa bo‘ladi.

Yaqin 10 kun ichida yana bir ish bo‘ldi: arzimagan narsadan janjal chiqargan ayol tun yarmida erdan uydan chiqib ketishni talab qildi. U chiqib ketayotganida esa oshpichoqni vena tomiriga tirab, o‘zini o‘ldirish bilan tahdid qilib, yana bir o‘yin ko‘rsatdi, orada erdan nechanchi martadir taloq ham so‘radi. Bu mashmashalardan toqati toq bo‘lgan er ayolni shu holatda tashladi-da, o‘ziga kelib, qilgan ishlari xususida o‘ylab olishi uchun bir necha kunga uyni tark etdi. Chiqib ketishidan oldin oilaning kamida ikki haftalik ro‘zg‘orini butlab qo‘ygandi.

Janjallardan tin olib, endi xotirjam nafas ola boshlagan erni o‘sha ayol bilan ijarada turadigan mahallaga chaqirishdi. Borsa, ichki ishlar va milliy gvardiya xodimlari eshik oldida turibdi. Har kuni bir o‘yin ko‘rsatishga o‘rgangan ayol militsiya chaqirib, “Falonchi meni urdi”, deb erining ustidan yozib beribdi. Ayol o‘z gapini isbotlash uchun militsiya xodimiga erining ko‘z oldida kiyimining etagini yelkasigacha ko‘tarib ko‘rsatdi. Er nomus va tahqirdan tamom bo‘ldi, shu holatni ko‘rguncha hatto qamalishga-da rozi edi. Ammo ichki ishlar xodimlari ham vaziyatni tushunadigan odamlar ekan, erni o‘zlari bilan bo‘limga olib ketishdi-yu, “O‘zi qiynalib yashab yurgan, ko‘p bolali ayol bo‘lsa, shallaqilik qilishga balo bormi?”, — deb ensalari qotgancha azbaroyi anavi arizani yopish uchun erga nisbatan ma’muriy bayonnoma tuzib, qo‘yib yuborishdi.

Er endi bu oiladan butunlay ajrashish, uzilish qaroriga keldi. Biroq hali oldinda bundan battar mashmashalar bor ekan. Militsiya mojarosidan ikki kun o‘tib anavi ayolning yetim bolalari suratini ijtimoiy tarmoqqa qo‘ygandi, notanish bir kishi unga aloqaga chiqdi: “Nima qilib mening bolalarimning suratini tarqatib yuribsiz? Bularning onasiga men uylanganman-ku!”.

Solih deb bilingan kishi bu gapdan dahshatga tushdi. Tezda o‘sha odam bilan bog‘landi, uchrashishdi. Ma’lum bo‘ldiki, u sodda, kamsuqum va dunyoga e’tiborsiz deb bilib, shu hislatlariga havasi qilib, yetim bolalarini tarbiyalamoqchi bo‘lib uylangan ayol aslida 8 oydan beri boshqa odamning nikohida ekan! Birovning nikohidagi ayolga uylanibdi!

O‘zini xokisor, beozor qilib ko‘rsatgan ayol na nikohgacha, na nikoh jarayonida bir og‘iz “Mening boshimda erim bor”, demabdi. Aksincha, hali nikohi buzilmagan eriga bu odamni ukasi sifatida tanishtiribdi. Shu tarzda bunisi bo‘lmaganda unisi, unisi bo‘lmaganda bunisi bilan yashashni boshlabdi...

Buyog‘iga yozish qiyin. Musibat ustiga musibat...

Shunday tahqirga chidash, sabr qilish imkoni bormi?! Biz esa voqelikdan bexabar faqat bir tomonga pand-nasihat qilamiz, malomatga tutamiz...

Musannif Adham

@Hikoyalar