Коридор бўйлаб келаётган шарпа бирдан эшик олдида тўхтаб қолди. Улар келишмоқда! Улар шундоққина эшик қаршисида! Ташқарида шамол увиллар, ёмғир томчиларидан ер бағирлаб тўпланган кўлмакчалар биллур шиша тўшалган каби кумушдай ялтирарди.
Кўзларимиз олди қоронғулашди. Биз шундоққина қаршимизда кўринмас шарпанинг оёқ товушлари эшитиб турардик. Бизнинг юзимизга аёллар киядиган енгсиз кенг кийим этаги тегиб турарди, бироқ кийим ичидаги одам кўринмасди. Эркак қўлидаги фонус билан юзини пана қилди. –Уни қара!… – деди қўрқувдан ҳансираб аёлига. Тирик одамнинг нафас товушни сезяпман. Унинг лабларининг тафти шундоқ юзимга урилиб турибди!
Шундоққина тепамизда қандайдир кўринмас шарпа букчайган ҳолда кумушранг чироқчани ушлаб турарди. Уларнинг чуқур ва узун нафас олиши ва анчадан кейин узун-узун нафас чиқараётгани эшитилиб турарди. Шамол тўғридан ва оҳиста эса бошлади. Аланга ёлқини хиёл қийшайиб кетди. Шулъа кўланкаси хона деворларига урилар, пол узра ёйилиб қўрқинчли манзара ҳосил қиларди. Шам ёғдуси бирдан доғли ва хунук қиёфали башараларни ёритиб юборди. Қўрқинчли башаралар ухловчилар орасидан улар беркитган хурсандчиликни қидиришарди. Уй марказида “Сейф !”, “Сейф !”, “Сейф !”, — деган димоғдор товуш янгради. “ — Узоқ йиллардан бери, — деди шарпа хўрсиниқ аралаш товуш билан, — ниҳоят сизлар мени топдингиз. “ Улар шу ерда!…-деди аёл шивирлаб. Шарпаларнинг баъзилари мудрашмоқда, баъзилари боғда ўқишмоқда, баъзиларининг хунук қийқириқлари қулоққа чалинади. Баъзилари чордоқдан олма улоқтирмоқда. – Биз шу жойга хазина қолдириб кетгандик. Кўзларим олдида уларнинг қовоқлари эгилиб туша бошлади. “Хазина!” , “Хазина !” , “Хазина!” — деган этни жунжиктирувчи ёввойи товуш сўнгги бор хона деворларига урилди. Уйғонинглар! Уйғонинглар! — дея қичқира бошладим. “ Оҳ мана бу ерда экан биз кўмган хазина! – бояги шарпа яқинлаша бошлади. “Хазина сизларнинг юрагингизда!”…

Инглиз тилидан Дилмурод Усмонов таржимаси

мен на она мехри, на ота мехрини хис қилмадим.
Ёввойи бўлиб катта бўлдик, яни опам хам худди мендек катта бўлди.
Кунда онамни калтагини ейишу, қарғишларини эшитиш билан кунимиз ўтган. Кейинчалик онам, уйга бегона эркакларни олиб кирадиган бўлди. Ўн олти ёшимда, онам бир киши билан, уйга келиб ичишган. Кейин, бир дўстини чақирган у киши, мас холида онам бир эркак билан хонага кириб кетди. Уларни овозларидан ухлаб бўлмас эди, кечаси билан хар хил овозлар чиқаришарди. Ўша кеча, Жайрона уйда йўқ эди, дугонасини уйига кетган эди. Мен хонамни қулфлаб ётардим, эшигимни очиб, ошхонага кириб, сув ичиб хонамга киришим билан, ўша эркак ичкаридан эшикни қулфлади.

❗️ЙПХ ходими боланинг ҳаётини сақлаб қолди

Фарғона вилояти, Бувайда тумани ЙПХ инспектори ўз вақтида ҳаракат қилиб, боланинг ҳаётини сақлаб қолди.

Машинада ёлғиз қолган бола тасодифан ойнани кўтариб юборган, натижада боши сиқилиб қолган. Воқеани кўрган ЙПХ ходими тезкорлик билан ҳаракат қилиб боланинг ҳаётни сақлаб қолди.

Қаҳрамон инспекторга раҳмат!

@Hikoyalar

Йил онаси. ёхуд узрга тўла 200 пакет.
Сеулдан Калифорнияга учаётган Кореялик аёл 4 ойлик чақалоғи билан йўловчиларга халақит қилмаслик учун ноодатий йўл тутди.У хар бир йўловчига шовқинга қарши қулоқ тиқинлари, ширинликлар билан бирга қуйдаги сўзлар ёзилган 200 та пакет тарқатиб чиқти.

Салом менинг исмим Жун Ви мен 4 ойликман, бугун онам ва бувим билан Ақшга холамни кўргани кетяпман.Бу менинг биринчи парвозим бўлгани учун бироз асабийлашиб йиғлаб юборишим мумкин.

Мен хотиржам бўлишга харакат қиламан лекин хеч нарса вада қила олмайман.Илтимос мени кечиринг, онам сиз учун бу пакетчада ширинликлар ва қулоқ тиқини солиб қўйган.Агар жуда шовқин қилсам улардан фойдаланинг. Саёхатингиз хайрли кечсин.Рахмат!

Бироқ она бехуда ташвиш қилган экан.Жун Ви ўзини намунали йўловчи каби тутди ва парвозининг бутун 10 соатини ухлаб ўтказди.

Олтинга тенг сўзлар

➀ Кексаларни узоқ умр кўрганлиги учунгина эмас, ҳаёт синовларига узоқ бардош бергани учун ҳам ҳурмат қилмоқ керак.

➁ Яхшигаям, ёмонгаям бирдек яхши кўринишга уринадиган одам энг хавфли одамдир.

➂ Сартарошни сувоқчи қилиб қўйсангиз, деворга совун кўпиги суртади. Этикдўзни сартарош қилсангиз, одамни бошига мих қоқади...

➃ Эрталаб турганингда, кундузи юрганингда, кечаси ухлаганингда ҳеч қаеринг оғримаса шунинг ўзи бахт!

➄ Дунёда меҳрдан арзон нарса йўқ. Бир оғиз ширин сўз, бир чимдим меҳр кимни ўлдирибди! Биз эса шуни ҳам бир-биримиздан аяймиз..

➅ Мушук ўзи итдан қочиб дарахтга чиқади-ю, яна дарахтдаги қушларга дағ-даға қилади...

➆ Инсоннинг баҳоси бу дунёда ўзи олгани билан эмас, ўзидан қолгани билан белгиланади.

➇ Дарахт бир жойда кўкаради, дейишади. Тўппа-тўғри, бу гап дарахтларга жуда мос тушади. Одамларга эмас!

Ўткир Ҳошимов

Дўстнинг қарори

Икки бадавлат дўст бор эди. Уларнинг ўзаро меҳр-оқибатига ҳамма ҳавас қиларди. Тақдир тақозоси билан улардан бири камбағал бўлиб қолди. У шу даражада камбағаллашдики, ҳатто, сўнгги молини ҳам сотишга мажбур бўлди. Фақирлик «оловли кўйлак» деганлар. Бу бечора эса бирданига бу «кўйлак»ни кийгани учун телба бўлаёзди. Нима қилишини билмай қолди.

Ниҳоят, бой дўстига мурожаат қилишга мажбур бўлди. Унинг эшигини тақиллатди. Бой хизматкорларига: «У одамни қувиб юборинглар, даф бўлсин!» дея бақирди. Хизматчилар бечора камбағални эшикдан шундай қувдиларки, фақир довдираб, мажнун каби ақлини йўқотди, бутун дунё унга сўнгсиз азоблар берадиган зиндондай кўриниб кетди. Уйига шуурсиз, худди ўлик каби қайтди. Ўз-ўзига: «Ҳа, демак дунё шунчалик зиндон, одамлар шу қадар ваҳшийлашган экан, энг сўнгги умид ўлимдир» дея қарор қилди.

Бир қоғозга шундай васиятнома ёзди: «Оҳ, ҳаёт! Қанчалар аччиқ экансан. Уни фақат бошимга тушганда англадим. Ҳозир ҳар тарафим тақдир олови ичида ёнаяпти. Бошқа хеч кимдан умидим қолмади». Арқонни қўлига олиши билан уйнинг эшиги қаттиқ тақиллади. Эшикнинг бемаҳал тақиллаши уни ҳайратлантирди.

Бой дўсти бир қарияни чақириб унга шундай деган эди:
  -Боринг! Бу ҳамёндаги олтинни олинг. Фақир бўлиб қолган дўстимга бу отасининг пули эканлигини айтиб, қўлига беринг. Вақтида қайтаролмадим деб, кечирим сўрангу, кетинг. Асло мен хақимда гaп очманг, - деди. Қария ҳозир фақирнинг эшигини шу боис тақиллатарди. Ўлишга чоғланиб турган фақир эшикни очди. Қария камоли таъзим билан салом берди ва:
  - Болам! Анча йил аввал раҳматли бобонгдан минг олтин қарз олган эдим. Шуни бугун келтирдим, — деди...

Олтинни кўриб йигитнинг кўзлари ёшланди. Бошқадан умид йўқлигини билган йигит бу олтинларни режа билан сарфлади. Ҳеч кимга пулини олдирмади. Кундан-кунга иши ривожланди. Уй солиб, дўконлар очди. Жосус бу ҳолни бойга етказди. Бой дўсти: «Бўлди, энди дўстимнинг зиёратига борамиз», — деди.

Зиёрат қилгани келган дўстини фақир дўсти яхши қарши олмади. Қувиб солишни ҳам ўйлади. Бошида минг турли ёмон фикр кезди. Бой дўсти: «Биз сен билан содиқ дўстмиз» дейиши билан фақир дўсти чидай олмади:
  -Ёлғон! - деди ва унга аччиқ сўзларни айтишни бошлаши билан бой дўсти:
  -Билсанг, сен учун қанча изтироблар чекдим. Сенинг энг ғамли пайтингда фалон қариядан сенга пул жўнатган мен эдим. Яна фалон куни фалон соатда минг олтин юборган мен эдим, - деди.

Йигит бу сўзларни эшитиб ҳайрон бўлди:
  -Нега бундай қилдинг? - деди у бой дўстига:
  -Дўстим! Агар пулни мен берганимда, менга асир бўлар эдинг. Ҳолбуки сени жуда яхши кўраман. Сени ҳаётга қайтариш орзусида эдим. Аллоҳга ҳамдлар бўлсинки, бугун сени ҳаётда мустақил ва ўз ўрнингни топган ҳолда кўриб турибман, — деди.

Хулоса:
Бу қиссадан ҳисса шуки, кишига энг катта ёрдам уни мустақил яшашга тайёрламоқдир. Энг яхши сармоя ҳам шудир. Киши юксалиши учун унинг энг муқаддас ҳаққи - ўз эркини ўзида қолдириш энг яхши ёрдамдир. Кишилар мана шундай ёрдам туфайлигина улғаядилар.

Mafia olamidagi taniqli yigit,bu safar yetimxonada o'z "o'lja"sini olib ketishga keladi.
Ammo bu safargi "o'lja"si uni o'pgani uchun,yigitning to'pponchasi bilan uni otib,qochib ketadi.Ammo qiz bilmaydiki,...

U bola do'stini akasi ekanligini va otib qo'ygani uchun uni "jazo" kutayotganini....

Asar nomi:Mag'lub
M:Venera
Asarni o'qish uchun:
https://tttttt.me/+WndOgZ0YGE1kNzQy

Раҳматли бувимнинг дугоналари бўларди. Фарзандлари вафот этиб кетганми ё бола кўрмаганмиди, эсимда йўқ, кунда-кунора бизникига келардилар. Бир куни ўша аёл бизни мақтаб қолдилар:
- Ўртоқ, невараларингга кўз тегмасин, бир-биридан ақлли, бир-биридан доно-я! Қандоғам бахтли экансан!

Мен ғурурланиб бувимга қарадим. Ичимда: "Хозир бувимам бизни мақтайдилар, айниқса мени!" деб маҳтал турибман. Лекин бувим...
- Э, қўй, мақтама буларни! Бола-чақанинг фитна эканини билмайсан-да! Сен шукрингни кўпайтир. Бу неваралар бор бўлсин-у, лекин... - у ёғига аллақанча менга ёқмаган гапларни айтдилар. Болалигимга бориб, бувимдан хафа бўлдим. Кечгача тўрсайиб юрдим. Кечки пайт бувим мени ёнларига чақирдилар.
- Бояги гапларимга хафа бўлдинг-а? - дедилар. Мен баттар тумшайдим.
- Ҳали ақлинг тўлишмаган-да, қизим, шунга хафа бўлдинг. Қулоғингда бўлсин, улғайиб, фарзанд кўрсанг, фарзанди йўқ аёлларнинг олдида  болаларинг билан зинҳор мақтанма! Уйи йўқнинг олдида уйингни мақтама! Пули йўқ, ночорнинг олдида тўкинлигинг билан мақтанма! Пиёда қолганларнинг олдида уловингни мақтама! Айб бўлади!
- Нимаси айб бўлади?
- Унинг ношукрлиги кўпаяди, ичида ҳасад уйғониши мумкин, ўксиши мумкин, бир дардига ўн дард қўшилиши мумкин... Буларга сабаб бўлиб қолмаслик керак. Бировнинг ўкинчдан бўйни букилишига сабабчи бўлиш айб... йўқ, гуноҳ бўлади, қизим...

Бу ўгитлар ҳаётимда шунчалар кўп асқотдики... Сизларга ҳам илиндим мана.

© Дилфуза Комил

УСТУН

Сочимни олдириб келдим. Тап-тақир бошимга разм солиб отам хўрсинди.
– Кетяпман, дегин.
– Кетяпман, ота.
– Қаергалиги маълум бўлдими?
– Маълум. Афғонга дейишяпти. Яна... ким билсин?
– Совуқ хабарнинг ёлғони бўлмайди. Демак, урушга кетяпсан...
Отам бошини сарак-сарак қилди. Оғир уҳ тортди – ўпка-жигари узилиб кетгандай иҳради: «Ҳой бола-я, ҳой бола...» Ичидан бир иҳроқ отилиб чиқди. Устунга суяниб, менга тош қотиб термилиб турдида:
– Отамни уруш ўлдирганини биласан-а, – деди ниҳоят. – Уч ёшимда етим қолдим. Отам мени етим қилди. Лекин, лекин сен мени етим қилма, болам... -  дея отам ўпкаси тўлиб ўкириб йиғлаб юборди...
Оёқ-қўлим бўшашиб, силлам қуриб супага ўтириб қолдим...
Назаримда, шу устун бўлмаганда отам қулаб тушарди.  Ўша пайт шу устун отамнинг бошидаги осмонни ҳам суяб турарди гўё...
Мен урушга кетдим. Ўт-олов ичида саргардон кезларимда қулоқларим остида ўша ялинч жаранглаб турди: «...Сен мени етим қилма, болам!..» Госпиталда тиғ остида ётганимда ўша илтижо жаранглади: «Сен мени етим қилма, болам...»
Даҳшатли жанглар олдидан Парвардигорга ялиндим: «Эй, худо, ўзинг асра, мен ўлмайин, отам етим қолмасин...»
Мен қайтдим. Мен бир урушни кўрдим. Отам икки урушни – мен ва отаси туфайли икки урушни кўрди. Тўғри, урушнинг катта-кичиги бўлмайди. Фақат бир нарса таскин беради: «Менинг урушим» отамни етим қилмади.
Худога шукр, отажоним ҳаёт! Умри узоқ бўлсин, саксон ёшга қараб кетди. Ҳовлимиз ўртасида ўша устун ҳали ҳам турибди. Яқинда мен уйимизни тамирладим. Устун атрофини тўртбурчак қилиб одам бели баробарида мармар девор билан ўрадим. Чунки устунни ағдариб ташлашга журъатим етмади... У устун оғир кунда отамни суяган эди... Мен отамга устун бўлолмаган кез  шу  устун отамга суянч бўлган эди...

@Hikoyalar kanalida ko'proq hikoyalar o'qishingiz mumkin)

Эгамназар қассоб жуда чайир йигит эди. Не-не асов отларни минги қилмади. Алпкелбатлиги-да бор. Фақат кўнгли роса бўш. Не-не бойларнинг асов отларини ҳафта ўтмай минги қилиб берди. Қассоб деб лақаб олганга яраша, бироқ бир жонлиқ сўя олмади. Бир жонлиқнинг бўғзига тиғ тирай билмади.

Бир асовни минги қилиб гилам олди, бировини минги қилиб чопон олди. Ҳеч савдолаша билмади. Ўз ҳаққини катта сўрай билмади. Қирни тепасидаги уч хонали уйини бугун бу ёғини пардоз қилди, эртан у ёғини пардоз қилди. Рўзғорини алоҳида қилиб олди. Эгамназар қассоб қирдан ер чопди, экин экди.

Укаси бир куни келиб маслаҳат солди:
– Ака, энам қартайиб қолди. Уйланаймикин?

Эгамназар қассоб бир нима демади. Жим қолди. Укаси ортига қарай-қарай қирдан қишлоққа эниб кетди. Эгамназар хотинидан сўради:
– Укам уйланармиш, – деди.

Хотини гапнинг олдини тўсди:
– Бир тийини борки сотиб уйланадими? Эртан тўйи бўлса, сенинг пулинг кетади. Болангнинг ризқини укангнинг тўйига сочасанми?

Эгамназар укасининг кўзига кўринмай юрди. Эгамназар элнинг кўзига кўринмай юрди.

Бир кун укаси иккита кулча билан акасини йўқлаб келди.
– Ака, совчиликка бориб келинг, энам айтди. Энамнинг оёғи оғриб ётибди, – деди.

Эгамназарнинг хотини яна гапни кесди:
– Укангнинг совчиси бўлиб борасанда, тағин бўйнингга бир нима илиб қайтасан.

Тўй ўтди. Эгамназар қассоб тўйга бормади. Эл "Ака-ука терс бўлибди," деди.

Укаси янги келинни Эгамназар қассобникига олиб келди.
– Ака, дуо беринг, энам юборди. Ота ўрнида отасан, – деди.

Қассобнинг хотини гапни бузди:
– Акангни ота ўрнида кўрсанг, ҳадеб келаверма-да. Аканг ўзи кунини зўрға ўтказса, сенга нимасини беради?

Дастурхонга иккита кулча қўймади.

Эгамназар қассобнинг бир хўрлиги келди, бир ори синди. Укаси жимгина қайтиб кетди.

Эгамназар қассобни биров от минги қилганини айтмай қўйди. "Бир хотиннинг жиловини ололмаган отни минги қилармиди?" деди эл. Эгамназар қассобнинг ростакам куни зўрға ўтиб қолди. Хотиннинг жағи тинмади.
– Эркак бўлмай ўл, – деди, – нон тополмайсан, – деди. – Укангнинг нони мойли, бизга ушоқ илинмайди, – деди.

Эгамназар қассоб ер ёрилса, ерга киргиси келди. Навбатдаги жанжалларнинг бирида тилидан уч талоқ сўзи отилиб кетди. Хотини ўрнида тош қотиб қолди.
– Болалар сенга қолсин, – деди-да, уйни шундоқ уларга ташлаб, укасининг уйига энди.

Энасининг оёқларини қучиб йиғлади:
– Эна, келинингни жавобини бердим, энди уйингда яшасам майлими? – деди.

Укаси энасини оёғини ҳам даволади, акасининг юрагини ҳам даволади. Бир кун энасининг сўзи билан акасини уйлаб қўйди.
– Аканг энди хотини билан яшай олмайди, лекин болаларини зориқтирманглар, – деди эна тутила-тутила.

– Эгамназар қассобнинг энди ранги очилди, – деди кўрганлар.

Эгамназар қассоб яна асов минги қилишни касб қилди. Бир уйда укаси билан иноқ яшади. Ора-орада биринчи хотини жанжал қилиб келиб турди.
– Камимни тўлдир, – деди, – иккинчи хотинингдай мениям камимни тўлдизсанг бўлмасмиди?

Биров унга "Сенинг нолишларинг сира тинмади. Бунинг ҳеч нолиганини эшитмадим," демади. Болаларини ўйлаб, қўлига уч-тўрт чақа тутқазиб жўнатди. Эгамназар қассоб тағин олтита болалик бўлди. Энаси бешикнинг орқасида ёта-ёта катта қилди. Ҳали укасининг боласини бешигини аллалади, ҳали Эгамназар қассобнинг боласини опичлади.

Эгамназар қассобнинг биринчи хотини қирдаги уйда ёлғиз қолди. Болалари ҳам қассобнинг олдига эниб тушди. Эгамназар қассоб кучдан қолган биринчи хотинига қараб турарга бир аёл юборди. Иккинчи хотин эшитиб ранжиди.
– Ўзим қарайман, – деди.

Биринчи хотин кундоши чой тутса ҳадик қилди, ош тутса ҳадик қилди. Кундошнинг кўнглига бир ғайирлик келмади. Эгамназар қассобнинг биринчи хотини кундошига бир замон шивирлаб қолди:
– Сенинг тилинг борми? Эрни тергайсанми?

Аёл сукут қилди. Биринчи хотин кундош қандай қимматли ҳаётни бой берганини сезди, эрини қадрламаганини билди.

Иккинчи хотиндан бир кун Эгамназар қассоб сўради:
– Менга қара, Жанатда инсон биринчи бахти билан тириларкан. Сен ёлғиз қолишдан қўрқмайсанми? Рашк қилмайсанми?

Аёл сукут этди.
– Менга бу дунёда жуфт қилган Тангри эртан дунёда ҳам Ўзи билиб жуфт учратади, – деди.
Эгамназар қассоб бир суюнди, бир тўлишди.
– Худойжон, ҳар кунимни ўтказиб турган Ўзингга шукр, – деб лаблар орасида пичирлади.

Нуриддин Зиё

@Hikoyalar

РИЁКОР БЎЛМАНГ!

Анчадан бери кўришмаётган, қишлоқда турадиган қариндошимиз оламдан ўтганлари ҳақида хабар келди. Ғариб, камбағал аёл эдилар. Қачон ҳол сўрасам доим "ҳаммаси яхши, жуда яхши" дердилар. Биз учун ҳам у кишида ҳаммаси бир текисда эди. Асл ҳолат эса...
Марҳуманинг хонадонларига борганимизда ҳаммаси аён бўлди. Ховли-жойлари жуда эски, фарзандларининг кийимлари ҳам жуда ҳароб аҳволда эди. Раҳмим келиб, ачиниб кетдим. Шундай ҳам яшаш мумкинми!? Бирор марта шикоят қилмабдилар, бетобликларини ҳам айтмабдилар...
Маросимлар ўтаётган кезда қизлари билан суҳбатлашиб қолдим. "Нега аҳволларини айтмадилар, нега биз билмадик, нега бунчалик ҳолда эканлигингиздан бехабар қолдик?" дедим. Қизларининг жавоби менинг ҳайратимни ошириб, тушкунлигимни беш баттар қилди.
«Опа, уни қўятуринг, фейсбукка сиз қўйган расмларингизни баъзан онамга кўрсатардим, Дубайга-ю, Мисрга борганингизни, Истанбулдаги саёҳатингизни, энг чиройли ресторанларда тановул қилганингизни, Европага учганингиз-у, Бутик дўконлардан кийим ҳаридларингизни, ҳаммасини кўрсатгандим. Баъзан "опанг нима қиляпти экан, саҳифасини очиб кўрсатчи!?" деб қолардилар...
Охирги пайт расмларингизни кўрсатгим ҳам келмай қолди, чунки, сизни шоҳона ҳаётингизни ҳар сафар кўргандан кейин "кимлардир ҳаётида камчиликсиз, ҳоҳлаган ерига бориб, истаган кийимини кийиб, кўнгли тусаганини олиб юрибди... Нега менда бунинг бирортаси ҳам йўқ? Нега менинг умрим фақат қийинчилик, етишмовчиликда ўтяпти? Ё одам эмасманми? Ёки яхши яшашга менинг ҳаққим йўқми? Мен ҳам одамман-ку!?" деб, сиқилиб қолардилар. Умрларининг охиригача сизнинг расмларингиз, яшашингизни расмларингиз орқали томоша қилиб, эзилиб ўтдилар. Расмларингизни бекор кўсатибман» деб, йиғлаб юборди...
Мен дахшатга тушдим, карахт эдим, тилларим карахт, ҳушларим карахт, ўзим карахт эдим. Тасалли учун бирор сўз, калима тополмасдим...
Ўша кундан кейин қариндошимнинг ўлимига мен ўзимни айбдордай кўра бошладим...
Уйга келибоқ, саҳифаларимга қўйган расмларимнинг ҳаммасини ўчирдим. Ресторанлар ҳам, курортлар ҳам, Дубай, Мисрлар ҳам кетди... Қайтиб бундай расм қўймайман деб аҳд қилдим. Баъзан шундай фароғатда яшаётганини суратга олиб, қўйганларга кўзим тушиб қолади. "Қўйманг, сиздан ғариброқ одамлар бор, уларда ҳам кўнгил бор, орзу бор, уларнинг кўнгилларини янчманг" дегим келади...
Ҳар сафар саёҳатга борганимда, кийим олганимда, ресторанга кирганимда ўша қариндошим эсимга келаверади...

Салим АЙЮБИЙ

Кунларнинг бирида Миннесотадаги бошланғич синф ўқитувчиси ўқувчиларга оддий, аммо чуқур маъноли топшириқ берди. Яъни, ўқувчилар синфдошларининг рўйхатини тузади. Ҳар бир исмнинг олдига унинг нимаси яхши, нимаси кўпроқ ёқади — шуларни ёзиб чиқишади.

Жума куни эди. Дарс тугагач, ўқитувчи барча рўйхатларни йиғиб олди.

Шанба ва якшанба кунлари у натижаларни саралади. Душанба куни келиб, ҳар бир болага алоҳида қоғоз берди — унда синфдошлари унинг қайси фазилатларини қайд этгани ёзилган эди.

Ўқувчилар ўқишга тушиб кетишди. Синфхонада гоҳида шивирлаган овоз эшитиларди:
— Ростми бу? Бу ҳақиқатдан мен ҳақимдами?Мени бунчалар яхши кўришларини билмас эканман...

Улар бу ҳақда очиқ гаплашишмади, аммо ўқитувчи биларди: мақсадга эришилган эди. Болалар ўзларига ишонишни бошлашган эди.

Орадан йиллар ўтди.
Шу болалардан бири Вьетнамда ҳалок бўлди. Унинг жасади туғилиб ўсган жойи — Миннесотага олиб келинди.
Дафн маросимига унинг дўстлари, синфдошлари, ўқитувчилари йиғилди.

Таъзия пайтида унинг отаси ўқитувчи аёлга яқинлашди:
— Мен сизга бир нарса кўрсатмоқчиман, — деди у.

Эркак шундай деб ҳамёнидан кичик, ғижимланган қоғоз олди. У қайта-қайта ўқилгани билиниб турарди.
— Буни ўғлимнинг буюмлари орасидан топдик. У бу қоғозни доим ёнида сақлаган. Танидингизми?

Ўқитувчи қоғозни олди. Бу ўша — синфдошлари марҳум ҳақида ёзган илиқ сўзлардан иборат рўйхат эди.

— Катта раҳмат сизга, — деди марҳумнинг онаси. — Ўғлим буни жуда қадрларди.

Шунда кутилмаган ҳолат рўй берди:
синфдошлар бирин-кетин ана шундай қоғозларни ёнларидан чиқара бошлашди. Кимдир ҳамёнидан, кимдир китоб орасидан, бошқаси эса оилавий альбомидан.

Бир бола шундай деди:
— Биз барча бу қоғозларни сақлаб қолдик. Ахир бундай нарсани ташлаб юбориш мумкинми?..

©️ Сарвар Раҳимий таржимаси

Malibu yoki Gentra evaziga Xudoga qarshi urush ochgandan, Tiko minib itoatda yurgan afzal.

__________________

DUNYO!

Kishining ko'zini ko'r qilsa dunyo,
Harom ham haloldek ko'rinar g'oyo.
Ey do'stim bu maydon o'tkinchi bir joy,
O'lmaydigan jonzotdek yuribsan go'yo.

Tagingda turlicha qimmat ulovlar,
Olardursan Xudoga urushlar ochib,
Bu urush lashkari dard-u sinovlar,
Qayerlarga ketarsan boshingni olib?

Oddiy bir odamlar pastdur nazdingda,
Chunki sening mezoning ushbu lag'v dunyo,
Haqiqiy tarozi vaqti kelganda,
Tiling ham o'zini "Yo'q" deyar g'oyo.

Vujuding haromla o'sgandur balki,
Shuning uchun senda qo'rquv topilmas,
Haqiqiy ADOLAT* shunday bir kunki,
U kunda "mard"liging hech kimga o'tmas.

Ibrohimiy

*Qiyomat nazarda tutilgan

@talqinlash

Машҳур олимга иккита савол беришибди:

— Инсониятнинг қайси ҳаракати сизни ҳайратга солган?

Олим бирма-бир санай бошлади:
— Болаликдан зерикадилар ва тезроқ улғайишга шошиладилар. Вақти келиб, болаликни соғинадилар;
— Пул топаман деб соғликни йўқотадилар, аммо соғликни қайтариш учун яна пул сарфлайдилар;
— Эртанги кунни ўйлаб ҳавотир оладилар-у бугунни унутадилар. Шунинг учун ҳам на бугунни, на эртани деб яшайдилар. Дунёдан яшамагандек ўтиб кетадилар.

Гал иккинчи саволга келди
— Сиз уларга нимани тавсия қиласиз?

Олим жавоб берди:
— Ҳеч кимни ўзингизни яхши кўришга мажбурламанг;
— Муҳими, ҳаётда кўп нарсага эга бўлиш эмас, кам нарсага эҳтиёж сезишдир;
— Сизни яхши кўрадиган инсонлар кўпчилик. Аммо улар туйғуларини қандай ифода этишни билмаётган бўлишлари мумкин;
— Баъзан бошқалар томонидан кечирилибгина қолмай, ўзингизни кечира олишингиз ҳам керак.

ҚАЛБИ СИНГАНЛАРГА...

   Италиялик машҳур актриса Софи Лорен режисёр Витторио де Сика билан дўст эди. Иккаласи ҳам Италиянинг Наполи шаҳридан эди. Иккаласи ҳам ниҳоятда камбағал оиладан чиққан эди.
   Лондонга боришганда Софи Лорен бор йиққан тақинчоқларини ўғирлатиб қўйди. Йиғлашга тушди. Шунда Витторио унга шундай деди:
- Эй Софи! Йиғиларингни яшириб қўй. Иккимиз ҳам Наполининг энг фақир оиласидамиз. Куллар орасидан чиқиб ўзимизни бунёд қилдик. Мол келиб-кетадиган нарса. Илтимос, нарсалар учун йиғлама!
   Софи Лорен баттар йиғлаб Витториога деди:
- Сен ҳеч нарсани тушунмайсан. Улар менинг ажралмас бўлагимга айланиб қолган эди!
  Шунда Витторио ўзининг ҳикматга айланиб қолган жумласини айтди:
- Ҳеч қачон сен учун йиғлай олмайдиган нарсалар учун йиғлама!

   Зиён кўриш ҳаётнинг бир қисми эканлигини тушунишимиз лозим. Ўрнини тўлдиришнинг иложи бўлган нарсалар узоқ хафа бўлишга арзимайди.
   Бошимизга зиён тушганда ўзимизга назар солайлик. Агар оёқда тик турган бўлсак демак ҳали Аллоҳнинг раҳмати бизни тарк қилмабди!

Абдулқодир Полвонов

"Kitob bilan do‘st bo‘lganlargina sening chin do‘sting bo‘la oladi."

Chunki:

Kitob — senga yolg‘onda emas, haqiqatda hamrohlik qiladi
U sening fikringni o‘stiradi, qalbingni tozalaydi
Qachon ochsang — jim turmaydi, gapiradi
Har doim sen bilan, har doim foydali
Sen ham kitob bilan do‘stlash. Hayoting o‘zgaradi.

@kitob_bilann - har sahifada oʻzgarish bor!