احمد کنجوری:
نگاهی فلسفی و تأویلی به تصویر بالا:

این تصویر مرا به یاد روش سوفسطاییان می‌اندازد. آنها یک گروه شاید بشود گفت منحرف از فلسفه بودند که باور داشتند حقیقت وجود ندارد. اگر باشد قابل شناخت نیست و یا دست کم همه آن را درک نمی‌کنند.
پروتاگوراس و گرگیاس دو تن از بزرگ‌ترین سوفسطاییان تاریخ یونان بودند. پروتاگوراس یک بار در گفت‌وگویی به حاضران می‌گوید: دوست دارید اسطوره/ افسانه بگویم یا استدلالی منطقی بیاورم؟
حاضران انتخاب را به او وامی‌نهند. پروتاگوراس چون اسطوره و افسانه را مطبوع‌تر و ابزاری برای فریب ذهن شنوندگان می‌داند به افسانه‌گویی روی می‌آورد. پروتاگوراس افسانه‌گویی را شیوه پیران می‌داند برای تعلیم و اقناع جوانان و آن را شیرین و تأثیرگذار می‌خواند.
سوفسطائیان به بی‌صداقتی در بعد اندیشگی بدنام شدند؛ برای همین گاه صفت سوفسطائی را به کسانی نسبت می‌دهند که با چرب‌زبانی و فریبکاری برای امور ناراست، با هدف فریفتن دیگران، دلیل می‌آورند و نتیجه‌گیری می‌کنند.
ادامه در فرسته‌ی سپسین👇👇👇👇

کانال تلگرامی گلونی
🌹🌹🌹🌹


@Golvani_lak

سقراط اما روشی دیگرگونه دارد. او کمتر به اسطوره و افسانه می‌پردازد. سقراط بر آن است که باید برای رسیدن به حقیقت کوشید. او خود را قابله‌/ مامای ذهن‌ها می‌داند که با استدلال‌ها و مقدمات منطقی به نتیجه‌گیری اصولی می‌رسد. این تصویر در یک نگاه و نگره می‌تواند این دو رویکرد را آینگی کند.
غوغا و معرکه‌انگیزی دروغ شیرین در برابر خلوت و تنهایی و عزلت‌نشینی حقیقت‌شیرین به تصویر کشیده شده است؛ تقابل وعده‌های پوشالی شیرین (تطمیع و فریب) در برابر ریشه‌یابی دقیق و علمی مسائل و تقابل میزان بیگانگی و دلبستگی آدمیان به هر یک.

دکتر: احمد کنجوری
ناظر تخصصی استان لرستان
محور ادبیات جشنواره نوجوان خوارزمی

کانال تلگرامی گلونی
🌹🌹🌹🌹


@Golvani_lak

🌹🌹
لَکیکِم، لَکی بِنچینه مِنه
لَکِستان ولات دویرینه مِنه

گنجینه مفرغ کُل و خِرّ سَرِت
گُلوَنی تو گنج و خَزینه مِنه

#صمد_نجاتی_بیرانوند (بیکش)
‌‌‎‌‌
🌹🌹

ایمرو جومَه👇👇

▫️۲۲پاییز نواینَه (مردال)۱۰۰۴۶ لکی
▫️۲۴ مرداد              ۱۴۰۴ خورشیدی
▫️۲۱صفر                    ۱۴۴۷ قمری
▫️۱۵ آگوست               ۲۰۲۵ میلادی

#صوتانه_خیر

کانال تلگرامی گلونی
🌹🌹🌹🌹


@Golvani_lak

قدر زر زرگر شناسد،،قدر گوهر گوهری!


▪️سرنانواز پیر لکستان استاد همت علی رضایی در دل خاک آرمید
همه آمدند
مردم ،،هنرمندان بزرگ کشوری و استانی و هنرمندان دیار سلسله ،اهالی قلم و رسانه

▪️اما دریغ و درد که غایب بزرگ سور و سوگ امروز مسئولین و مدیران استان بالاخص مدیران فرهنگی ،مدیر کل فرهنگ و ارشاد ومدیران و مسئولین شهرستان بودند
که باید به احترام فرهنگ و هنر و موسیقی قوم لک در این بزم خودی نشان می دادند
اما قدر ندانستند چون اصولاً کسانی که با هنر و موسیقی و...میانه ای ندارند نمی توانند در این عرصه حاضر شوند !!

کانال تلگرامی گلونی
🌹🌹🌹🌹


@Golvani_lak

دلفان؛ سرزمین فرهنگ و تمدن، نه قتل و خشونت

✍️ مصطفی معظمی گودرزی – خبرنگار

سال‌هاست که ما خبرنگاران این دیار، قلم‌مان را وقف معرفی زیبایی‌ها و عظمت سرزمین‌مان کرده‌ایم. از اکتشافات بزرگ تپه‌های باستانی دلفان، از جمله تپه باباجان که اولین آجرهای منقوش ایران باستان را در خود جای داده، نوشته‌ایم. از تاریخ چند هزار ساله این خطه گفته‌ایم، از مردمانی خونگرم، مهمان‌نواز و دارای فرهنگی غنی که میراث‌دار ارزش‌هایی بی‌بدیل‌اند.

دلفان مظلوم را با تپه‌های باستانی‌اش، کوه‌های شگفت‌انگیز مهراب و گرین، آبشارهای زیبا و طبیعت بکر، و موقعیت استراتژیک و سوق‌الجیشی‌اش می‌شناسند. شهری که به "شهر عسل"، "قطب تولید نخود کشور"، "سرزمین مفرغ و بلوط" و "دیار قوم کاسیان پیش از تصرف بابل" شهرت دارد. تپه‌های باستانی باباجان، عبدالحسینی، کفراج، دوم آیزه و سنجابی، عشایر غیورش، ناب‌ترین روغن حیوانی‌اش، و مهم‌تر از همه، ۲۷۶ شهید سرافراز و بیش از ۷۰۰ جانباز و ایثارگر که دلیرانه جنگیدند، همه بخشی از شناسنامه افتخارآمیز این دیارند.

و البته، دلفان سرزمین امامزادگان عظیم‌الشأنی است که مایه برکت و آرامش این دیارند؛ از جمله آستان‌های مقدس امامزادگان بابای بزرگ ، پیرمحمد و احمد و محمود، که همواره ملجأ و پناهگاه دل‌های مؤمن این منطقه بوده‌اند.

اما افسوس که در سال‌های اخیر، برخی خبرها نه از میراث کهن ما، بلکه از قتل، درگیری و خشونت منتشر می‌شود؛ و تأسف‌بارتر اینکه بخشی از این بازنشرها نه توسط رسانه‌های بیگانه که توسط خود ما، مردم این دیار، صورت می‌گیرد.

دوستان و همشهریان عزیز!
آیا در دیگر شهرهای ایران قتل اتفاق نمی‌افتد؟ بله، رخ می‌دهد. اما در آن مناطق، بومیان به خود اجازه نمی‌دهند با بازنشر گسترده و بی‌محابای این اخبار، آبروی شهرشان را خدشه‌دار کنند.

تا دیروز، اگر در گوگل «باباجان» را جست‌وجو می‌کردید، با شکوه معماری و تاریخ چند هزار ساله دلفان و اکتشافات مهمی که در موزه‌های بزرگ جهان جا دارند، مواجه می‌شدید. امروز اما، با تأسف، نتایجی می‌بینیم که به‌جای تاریخ و فرهنگ، بازتاب‌دهنده اخبار تلخ و خشونت‌آمیز است.

این پرسش را باید از خود بپرسیم: چرا باید دلفان مظلوم، خوراک تبلیغات منفی شبکه‌های معاند شود؟ چرا باید دست خودمان در تضعیف وجهه و اعتبار شهرمان نقش داشته باشد؟

من، به‌عنوان یک خبرنگار، ضمن محکوم کردن هرگونه قتل و خشونت، همه شما را به آرامش، گذشت و حل مسالمت‌آمیز اختلافات دعوت می‌کنم. باور کنید اگر صبر و گفت‌وگو جای عصبانیت و اسلحه را بگیرد، بسیاری از مشکلات حل می‌شود. و تأکید می‌کنم که من نه خبر قتل و خونریزی را منتشر می‌کنم و نه خبر دستگیری قاتل را؛ چون شهرم را دوست دارم و نمی‌خواهم حتی یک لکه بر دامن نام دلفان بنشیند.

بزرگان و معتمدان!
بیایید دست در دست هم دهیم و جلوی این بازنشرهای بی‌محابا را بگیریم. بیایید یادمان باشد که هر کلمه‌ای که ما منتشر می‌کنیم، می‌تواند یا زخم را عمیق‌تر کند، یا مرهمی باشد بر آن.

دلفان ما شایسته آن است که با نام تپه‌های باستانی‌اش، کوه‌های باشکوهش، طبیعت بکر، امامزادگان مقدس و مردمان نجیبش شناخته شود، نه با تیترهای خون‌آلود. این سرزمین، تاریخ، فرهنگ و هویتی دارد که باید پاس داشته شود.

رحمت خدا بر همه کسانی که برای آرامش و آبروی این دیار تلاش می‌کنند.

خبرگزاری صدا و سیما در دلفان

کانال تلگرامی گلونی
🌹🌹🌹🌹


@Golvani_lak

جمعه ۲۴ مرداد ۱۴۰۴
آئین بدرقه استاد همتعلی رضایی پیر سُرنای لکستان
تصویر : اسفندیار حسنوند

کانال تلگرامی گلونی
🌹🌹🌹🌹


@Golvani_lak

‍ ‍ ‍ .
#یادبود

‌به بهانه ۲۴ اَمرداد سالروز درگذشت ابرمرد بی‌بدیل و تاریخ‌ساز لرستان محمدحسین‌خان غضنفری امیرکبیر لرستان


وقتی رفتی همه چیز رفت، اصلا دنیا بعد تو بی‌اعتباره، انگار لرستان شناسنامه نداره تو رفتی و آرام شدی ما موندیم و یه دنیا حسرت!
زخم نبودنت تا همیشه تازه می‌ماند
ای بزرگ‌مرد سال‌هاست که حسرت دیدنت آتش به جانمان زده است…
نبودنت هر روز قرنی است و این سال‌ها اشک کنج چشمانمان لانه کرده و لبریز شده و درقلبمان بیتوته نموده‍؛
تلنگری می‌خواهد تا سیل‌آسا ببارد
بغض سال‌ها نبودنت آوار است
که هر لحظه سنگین‌تر می‌شود
ما به اکسیژن تو نیازمندیم
آسمان دلمان سال‌هاست ابریست خنده بی‌معناست، وجودمان سرد است و بی‌روح، چه کسی گفت که خاک سرد است و فراموشی می‌آورد، پس چرا هر روز داغ تو تازه‌تر می‌شود و هر لحظه می‌سوزاند جگر سوخته‌مان را…
تو رفتی و راحت شدی ولی ما هر لحظه جان می‌کنیم از این فراق جانکاه!
چقدر جای خالیت خودنمایی می‌کند و نبودنت را به رخمان می‌کشد؟
لرستان تو را می‌خواهد
دستان پرمهرت را
طنین صدای گرمت را
نگاه نافذ و سکوتت را
سال‌هاست که دل‌تنگی‌ ها را
با بودن در کنار مزارت، سپری می‌کنیم و در نهایت ناباوری، باورمان شده که تو دیگر نیستی،
دیگر نمی‌آیی و دیگر نباید منتظرت باشیم، دیگر شمع فروزان جمالت را نمی‌بینیم، هرچند طنین صدای دل‌نشینت همچنان در گوش ماست و مهربانیت در قلب ما و زیبایی چهره‌ات در یادمان جاودانه است.

رسیده باز سال‌گرد تو ولی ما به قدر سال‌ها محنت کشیدیم

تو که وجودت، خانه‌ها را استوار و راه‌ها را هموار می‌ساخت؛
تو که مهربانی را گسترده می‌خواستی و انسانیت را ستایش می‌کردی؛

هیچ‌کس چون تو سرود زیبای یاری رساندن بر قله‌های رفیع عشق را نخواند.

روحت شاد و یادت زمزمه‌ی خوبان باد

✍ بازماندگان

#نشریه_خبری_تحلیلی_بلوطستان


کانال تلگرامی گلونی
🌹🌹🌹🌹


@Golvani_lak

حالمان خراوه

خواننده:فرهاد فرهادی

#موسیقی_لکی

کانال تلگرامی گلونی
🌹🌹🌹🌹


@Golvani_lak

درسال( ١٣٠٢ خورشيدى )هنگام بازسازی خانه كوچكى در کویِ سر قلعه همدان بخش پایین دست تپه هگمتانه به یک پى کهن برخوردند.

سِلَم(لوح )سيمين داريوش بزرگ با دبیره ميخى به سه زبان پارسى باستان، عيلامى و بابلى
جایگاه پیدایی : همدان
روزگار : هخامنشى
اندازه‌های :۷/۰۳۷ در ۶/۹۶ بهر( ١٩ x ١٨/٨ سانتى متر)
شماره دیرینسرا: ٢١٢


کانال تلگرامی گلونی
🌹🌹🌹🌹


@Golvani_lak

( ١٣٠٢ خورشيدى )هنگام بازسازی خانه كوچكى در کویِ سر قلعه همدان بخش پایین دست تپه هگمتانه به یک پى کهن برخوردند.

در ميان دو تیکه سنگ تراش دو سِلَم (لوح) نبشته از زر وسيم از داريوش بزرگ به پیدایی آمد. دو نبشته نام برده هم اندازه و چهار گوش و به اندازه‌های :۷/۰۳۷ در ۶/۹۶ بهر( ١٩ x ١٨/٨ سانتی‌متر) بودند كه بر روى هر يک از آنها نبشته‌اى به دبیره ميخى و به سه زبان پارسی باستان ، عيلامى و بابلى کنده کاری گرديده بود.
هم زمان پیدایی اين دو سلم يا كمى بيش از آن سلم‌های ( الواح) ديكَرى به همراه کوده‌های(مجموعه هايى) آذینی از زر و نقره از همدان بدست آمد كه شمار بسیاری از آنها به بیرون از ايران ترابُرد(منتقل) شد. درون‌مایه نبشته‌هاى زرين و سيمين برابرست با آنچه بر روى زر و سيمین نبشته‌های پارسه( تخت جمشيد)، آمده است.

درونمایه زرنبشنه چنین است :

“داريوش شاه بزرگ، شاه شاهان، شاه كشورها،
پسر ویشتایب، هخامنشی، داریوش شاه می‌گوید: این شاهی که من دارم از سکاها(سکستان)، آن سوی سغد [و] از آنجا تا به کوشان، از آنجا تا به اسپارت آن را اورمزد به من ارزانی فرمود که بزرگتر بغان(ایزدان) [است]. اهورامزدا مرا و خانواده شاهی مرا بپایاد.


کانال تلگرامی گلونی
🌹🌹🌹🌹


@Golvani_lak

«ننه طوبی، پیرزن شیرین‌زبان لکستانی از زرداب، از روزگاری می‌گوید که نان تنور بوی صفا داشت و دل‌ها بی‌ریا کنار هم می‌تپید. حکایت او، یاد ساده‌ترین خوشی‌های زندگی است.»

🎥فیلم:فردین پیرکرمی

کانال تلگرامی گلونی
🌹🌹🌹🌹


@Golvani_lak

🌹🌹
آدمی به "امید" زنده است
به اینکه دوباره صبح خواهد شد شب،
به اینکه دوباره سبز خواهد شد دشت،
به اینکه دوباره باز خواهد شد در،
آری، آدمی به امید زنده است ...
‌‌
🌹🌹

ایمرو یه شَمَه👇👇

▫️۲۴پاییز نواینَه (مردال)۱۰۰۴۶  لکی
▫️۲۶مرداد              ۱۴۰۴ خورشیدی
▫️۲۳صفر                       ۱۴۴۷ قمری
▫️۱۷ آگوست                 ۲۰۲۵ میلادی

#صوتانه_خیر

کانال تلگرامی گلونی
🌹🌹🌹🌹


@Golvani_lak