«اخبار مصور لندنThe Illustrated London News» مجله‌ای مصور و هفتگی بود که در سال ۱۸۴۲ تأسیس شد و تا سال ۲۰۰۳ منتشر می‌شد. این مجله اولین مجله هفتگی مصور جهان بود که توسط هربرت اینگرام تأسیس شد. در دوره 1930-1939، این مجله به عنوان یک منبع اصلی اخبار مصور رویدادهای مهم جهانی شناخته می‌شد. در گزارش تصویری مورخ ۳۱ / ۱۲ / ۱۹۳۲ در بارهٔ موارد مختلفی از ناحیه لکستان - که اهم آن‌ها به شرح ذیل نقل به مضمون می‌شود - سخن گفته شده است :
در بخشی از مجله می‌گوید :
«...این مردم به من گفتند که فقط در پنجاه سال گذشته مسلمان شده‌اند، اما آیین‌های قدیمی و بت‌پرستی‌شان چه بوده را نتوانستم از آن‌ها بفهمم.
شرق رودخانه‌شان، در لکستان، قبایل مهم‌تر و جنگجوتر هستند. اینجا زمین به دشتی پس از دشت دیگر باز می‌شود، تا اینکه در شمال به الشتر و خاوه می‌رسد.»
در جایی دیگر، به قبایل مختلفی از لک نظیر کاکاوندها و ایتیوندها اشاره کرده و حتی تصاویری از سیاه‌چادرهای ایل کاکاوند نیز منتشر شده است. به مناطق مختلفی از لکستان نظیر الشتر، خاوه، طرهان، سیمره و غیره نیز اشاره کرده و گفته است که لایه‌های زیادی از تمدن در این نواحی وجود دارد ولی اکنون حتی یک خانه هم در آن دیده نمی‌شود. با وجود اینکه بسیاری از آثار باستانی آن تخریب و ویران شده است لاکن این ناحیه ارزش توجه باستان‌شناسان را دارد.
از پوشاک زنان لک، تصاویری منتشر کرده و گفته است که : «اندازه سربند زنان این ناحیه، بسیار بزرگ است. زنان عادی از سربندهای با سایز کوچکتری نسبت به سربند زنان روسای قبایل استفاده می‌کنند.» و چند تصویر از زنان لک منتشر کرده بویژه از زنان ناحیه طرحان. در تمام تصاویر اندازه سربند زنان لک این نواحی همانند سربند زنان لکِ ایل کلهر دارای اندازه بزرگ است.این شیوه بستن سربند در بین تمام قبایل لک نظیر حسنوند، بیرانوند، کاکاوند، کلهر و غیره مرسوم بوده است. در بین کلهرها، تصاویر بیشتری از این شیوه بستن سربند - که به «کلهری» اشتهار دارد - موجود است احتمالا سبب این نامگذاری هم تداوم بیشتر استعمال این سربند در بین ایل کلهر نسبت به دیگر قبایل لک بوده است. ضمنا خود واژه «کلهری» یک واژه لکی به معنای گردن‌کشی، پرمدعایی، گردن‌کلفتی، مغرور، به خود نازیدن و تکبر است. مطابق با اسناد، این شیوه بستن سربند در تمام نواحی لکستان استعمال داشته است. علاوه بر تصاویر مذکور، تصاویر دیگری از زنان خوانین ایلات لک لرستان موجود است که از سربندهایی با سایز بزرگ استفاده کرده‌اند.

@Golvani_lak

کپی از کانال وزین 👇👇👇

🟩 @Lakestan_Power 🟥

اشاره به معنای واژه «کلهری» در فرهنگ کیان (فرهنگ و واژه‌نامه لکی)

@Golvani_lak

@Lakestan_Powe

لکستان در آینه تصویر و سیاست؛ بازنمایی هویت قوم لک در نخستین مجله مصور جهان

▫️داود امامی، کارشناس ارشد جغرافیای سیاسی

در میان صفحات خاک‌خورده و ارزشمند اخبار مصور لندن (The Illustrated London News)، نشریه‌ای که از سال ۱۸۴۲ تا اوایل قرن بیست‌ویکم یکی از منابع معتبر تصویری و خبری جهان به‌شمار می‌آمد، می‌توان ردپای اقوام و سرزمین‌هایی را دید که گاه در متن تاریخ رسمی ایران غایب مانده‌اند، اما در حافظه‌ی تاریخی جهانی، حضوری عمیق، تصویری و ماندگار دارند.
در شماره‌ ۴۸۸۹، جلد ۱۸۱ از این نشریه به تاریخ ۳۱ دسامبر ۱۹۳۲، گزارشی مصور از ناحیه‌ای در غرب ایران با عنوان «لکستان» منتشر شده است؛ ناحیه‌ای که در آن زمان نیز همچون امروز، از تنوع قومی، ساختارهای قدرت ایلی، و پیچیدگی‌های فرهنگی ـ جغرافیایی برخوردار بوده است. این گزارش، ضمن ارائه‌ی تصاویری از چادرهای عشایری، پوشاک زنان و سبک زندگی، نکاتی دقیق و تأمل‌برانگیز درباره‌ی ساختار اجتماعی، آیینی و جغرافیای فرهنگی این منطقه ارائه می‌دهد.
در بخش‌هایی از گزارش، به اسامی مناطقی نظیر الشتر، خاوه، سیمره و طرهان اشاره شده و از آن‌ها به‌عنوان سرزمین‌هایی با «لایه‌های تمدنی فراوان» یاد شده است؛ نواحی‌ای که به‌دلیل موقعیت جغرافیایی خاص و اتصال تاریخی به زاگرس مرکزی، ظرفیت‌های بالایی برای تحقیقات باستان‌شناسی، مردم‌نگاری و بازخوانی هویت‌های محلی دارند. این نگاه، تأییدی از بیرون مرزهای سیاسی ایران بر غنای تاریخی ـ فرهنگی «لکستان» است.
تصاویر منتشرشده از زنان لک ـ به‌ویژه زنان ناحیه‌ی طرهان ـ از نکات مهم این گزارش است. خبرنگار مجله با شگفتی از بزرگی سربندهای زنان لک سخن گفته و به تفاوت آن میان زنان عادی و زنان رؤسای قبایل اشاره کرده است. این نوع پوشش، که در میان تمامی ایلات لک ـ از جمله کاکاوند، حسنوند، بیرانوند و دیگر طوایف ـ رایج بوده، حامل رمزگان فرهنگی خاصی است که با مفاهیمی چون «اُبُهت»، «جایگاه اجتماعی» و «اقتدار زنانه در ساختار ایلیاتی» پیوند دارد.
از منظر جغرافیای سیاسی، این گزارش نشان می‌دهد؛ بازنمایی لکستان در مجله‌ای انگلیسی، نوعی اعتباردهی سیاسی به حاشیه‌ها است؛ چراکه این مستندسازی تصویری، ضمن ثبت جغرافیای فرهنگی و انسانی منطقه، آن را به بخشی از حافظه‌ی تاریخی قدرت‌های فراملی تبدیل کرده است.
در واقع، لکستان به‌مثابه یک ناحیه‌ی فرهنگی‌ـ‌سیاسی، در تقاطع مرزهای قومی، جغرافیایی و گفتمانی قرار دارد؛ سرزمینی که در دوره‌هایی از تاریخ معاصر، نه فقط به‌لحاظ فرهنگی، بلکه در ساختار قدرت غیررسمی (ایلیاتی و مرزی) نقش‌آفرین بوده است. این منطقه بخشی از جغرافیای ایلی زاگرس است که به‌رغم کثرت درون‌زا، گاه در نظام اداری و تقسیمات رسمی، به حاشیه رانده شده، اما در منابع بین‌المللی، چهره‌ای زنده و کنش‌مند از خود برجای نهاده است.
امروز که با ابزارهای مدرن ثبت و بازنمایی، فرصت بازخوانی و احیای میراث اقوام ایرانی بیش از گذشته فراهم است، مراجعه به این اسناد تاریخی نه از سر نوستالژی، بلکه به‌مثابه ضرورتی برای بازسازی روایت ملی، بازتعریف هویت‌های بومی و بازشناسی جغرافیای چندلایه قدرت در ایران است.
لکستان، تنها یک نام جغرافیایی نیست؛ بلکه هویتی تاریخی و فرهنگی‌ است که همچنان در لایه‌های عمیق جغرافیای سیاسی ایران تنفس می‌کند.


کانال تلگرامی گلونی
🌹🌹🌹🌹


@Golvani_lak

نصیحت روزگار از آقای علی انگزی به زبان #فارسی و #لکی

همیشه مهربان خواهم ماند.

حتی اگر کسی قدر مهربانیم را نداند.

من خدایی دارم که به جای همه برایم جبران میکند….

کانال تلگرامی گلونی
🌹🌹🌹🌹


@Golvani_lak

تَوَر چوی دارَ، ولی بی ریشه
دل نه وَه دشمن، وَه یاران ریشه

داخی که نیشتر سینه بیستون
عشق شیرین بی نه ضرب تیشه


تَور = تبر


#لکی_وش
#صوتانه_خیر

کانال تلگرامی گلونی
🌹🌹🌹🌹


@Golvani_lak

پایان تلخ یک سال تحصیلی: وقتی کتاب‌ها پاره می‌شوند...

با پایان هر سال تحصیلی، در گوشه‌وکنار مدارس و خیابان‌های اطراف، صحنه‌هایی تلخ اما تکراری دیده می‌شود: کتاب‌هایی پاره‌شده، صفحات در باد رهاشده، و دانش‌آموزانی که با هیاهو، نماد علم را به بازی می‌گیرند.
من وقتی این فیلم را دیدم که چند دانش‌آموز پس از امتحان، کتاب‌های درسی خود را با خنده و شادی پاره می‌کردند و در هوا پخش می‌نمودند، ناچار شدم این متن را بنویسم و به مسئولین ذی‌ربط هشدار دهم که این‌گونه رفتارها، نشانه‌ی یک زنگ خطر جدی در نظام آموزشی و فرهنگی ماست.
پاره کردن کتاب، صرفاً یک حرکت کودکانه یا هیجان لحظه‌ای نیست؛ این رفتار، آینه‌ای است از نوع آموزش، شیوه‌ی برخورد با کتاب، و نگاه حاکم بر نظام آموزشی ما. آیا اگر کتاب‌ها برای دانش‌آموزان "یادگاری ارزشمند" از رشد فکری بودند، به این سرنوشت دچار می‌شدند؟ آیا اگر به‌جای آموزش مبتنی بر نمره، نگاه ما به درک، لذت یادگیری و احترام به دانش بود، شاهد این هدررفت اندوه‌بار می‌بودیم؟
کتاب درسی، فقط ابزار امتحان نیست؛ میراث فکری و علمی یک ملت است. پاره کردن آن، نماد نوعی گسست عمیق بین نسل جدید و ارزش‌های دانایی است؛ نشانه‌ای از خستگی، بی‌تفاوتی، و گاه اعتراض خاموشی به سیستم آموزشی‌ای که هنوز نتوانسته پیوندی عاطفی میان دانش‌آموز و کتاب ایجاد کند.
مسئولیت این اتفاق تنها بر دوش دانش‌آموز نیست. ما معلمان، والدین، برنامه‌ریزان درسی و مدیران فرهنگی نیز در این ماجرا سهیمیم. باید بپرسیم: چرا دانش‌آموز ما کتاب را رها می‌کند، اما گوشی تلفن همراهش را مثل جان عزیز می‌دارد؟ چرا با پایان امتحان، کتاب باید پاره شود و نه نگه داشته شود؟
امروز وقت آن رسیده که فرهنگ حرمت به کتاب و علم را از نو بازتعریف کنیم؛ نه با شعار، بلکه با آموزش عملی، رفتار الگویی و تغییر رویکردها. کتاب باید عزیز بماند؛ حتی وقتی امتحان تمام می‌شود.

بااحترام
حسن الهامی


کانال تلگرامی گلونی
🌹🌹🌹🌹


@Golvani_lak

🟠ماجرای دقیق تجاوز جنسی ورزشکاران ایرانی به یک دختر در کره جنوبی

🔹خبرورزشی به نقل از یک شاهد عینی مدعی «تجاوز جنسی گروهی» دو ورزشکار و یک مربی ایرانی به یک زن در کره جنوبی، شده است: این زن از حمام اتاق ورزشکاران ایرانی برای پلیس لوکیشن می‌فرست. ورزشکاران مدعی می‌شوند تنها مورد سوم به زور بوده و بقیه با رضایت بوده.

خبرورزشی به نقل این یک شاهد نوشت:

🔹دختر ۲۰ ساله کره‌ای همراه با یک ورزشکار ایرانی حوالی ساعت ۶ صبح از میخانه‌ای در شهر گوامی به هتل می‌آید و به اتاق این ورزشکار می‌رود و سپس ورزشکار دیگری به آنها اضافه می شود. وقتی ورزشکار دیگری هم به آنها می پیوندد، با اعتراض دختر مواجه می‌شود.

🔹به نوشته خبرورزشی، این زن در یک فرصت مناسب وارد حمام اتاق ورزشکار ایرانی می شود و از آن جا برای پلیس لوکیشن می فرستد. پلیس بلافاصله خودش را می‌رساند و ۳ ورزشکار و یک مربی را بازداشت می کند.

🔹این رسانه نوشته: وقتی پلیس به پشت در اتاق می رسد، ورزشکار دیگری هم در محل حاضر بوده اما دختر اعلام می‌کند این ورزشکار هیچ نقشی در آزار او نداشته و حتی زمان این کار، در اتاق حاضر نبوده و فقط از ۳ نفری که به او «تجاوز» کردند شکایت می کند.
‎‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌ ‎‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‎ ‎‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌

کانال تلگرامی گلونی
🌹🌹🌹🌹


@Golvani_lak

تقدیم به ژنل زحمت کیش لکستان

خواننده:مصطفی صوفی زاده
شاعر:حسین نظریان (غریب دلفانی)

#موسیقی_لکی

کانال تلگرامی گلونی
🌹🌹🌹🌹


@Golvani_lak

▪️ایرانیان باستان شادترین مردم جهان
بودند!

در ایران باستان بیش از ۶۵ جشن همگانی در
سال گرفته میشد و از این حیث ایرانیان
باستان شادترین مردم جهان بودند...

امروز اما دومین کشور افسرده جهانیم!!

#شوتانه_خیر

کانال تلگرامی گلونی
🌹🌹🌹🌹


@Golvani_lak

بی کَس و تنیا، بی سِرآوانم
بی کسی کُشتم وَه نام باوانم

#لکی_وش
#صوتانه_خیر

کانال تلگرامی گلونی
🌹🌹🌹🌹


@Golvani_lak

‏«تقویم زراعی لکی» را در بازار اندروید ببین:
http://cafebazaar.ir/app/?id=ir.demoodite.lakishagriculturalcalendar&ref=share

کانال تلگرامی گلونی
🌹🌹🌹🌹


@Golvani_lak

صحبت های زیبای این دختر بچه لکستانی با زبان شیرین لکی خیلی وایرال شده.

اصالت، متانت و ادب ازش میباره❤️ و یه موشن ریشه،وقار،خیرت

کانال تلگرامی گلونی
🌹🌹🌹🌹


@Golvani_lak

«فرهنگ #لکی کدام است ؟»

✍بارها و بارها از واژه ی فرهنگ لکی استفاده کرده ایم وهرکدام بنا بر سلیقه و خواست و میل خود مواردی را از اصلی ترین و نمونه ی بارز فرهنگ لکی دانسته و به آن پرداخته ایم ،این کار ما هر چند در باطن و ذات خود کاری پسندیده و ارزشمند بوده است ،اما باید دید که آیا در مسیر درست حرکت کرده ایم یا نه؟ کنایه ای لکی می گوید : «چو ئی تیه ریکی شه نن» که به معنی در تاریکی با چوب مبارزه کردن می باشد و ممکن است به هدف برخورد نکند.
مردم ما فرهنگ را در سواد داشتن ، خمیر مایه ای ادیبانه داشتن ، بر خورد سالم و روابط عمومی خوب داشتن ،آداب و معاشرتی صحیح و پسندیده در هنگام صحبت کردن و حتی طرز غذا خوردن می دانند .این امر می تواند صحیح باشد اما همه ی آن نیست.
خود را نسبت به شناساندن هویت و فرهنگ لکی ادا کرده باشیم .
در فرهنگ‌نامه‌ها تعاريف، متعددى از واژه فرهنگ آمده، که به اختصار، تعريفى را که در برهان قاطع آمده، مى‌آوريم:

'فرهنگ بر وزن فرهنج است که علم و دانش و عقل و ادب و بزرگى و سنجيدگى و کتاب لغت فارسى و ... شاخ درختى را نيز گويند که در زمين خوابانيده از جاى ديگر سر برآورده و کاريز آب را نيز گفته‌اند چه دهن فرهنگ جائى را گويند از کاريز که آب آن برروى زمين آيد' .

در مورد فرهنگ تعاریف بسیار از سوی فرهنگ شناسان ارائه گردیده است که در این نوشته به گوشه هایی از آن نظرات و اینکه ما در راه اعتلای فرهنگ لکی باید به چه مواردی بپردازیم که دین
در فرهنگ دهخدا اینگونه آمده است:
فرهنگ . [ ف َ هَ ] (اِ) (از: فر، پیشوند + هنگ از ریشه ٔ ثنگ اوستایی به معنی کشیدن وفرهختن و فرهنگ ) هر دو مطابق است با ادوکات و اِدوره در لاتینی که به معنی کشیدن و نیز به معنی تعلیم و تربیت است . (حاشیه ٔ برهان چ معین ). به معنی فرهنج است که علم و دانش و ادب باشد.
ای زدوده سایه ات ز آیینه ٔ فرهنگ زنگ
بر خرد سرهنگ و فخر عالم از فرهنگ و هنگ(کسایی)
آنچه در فرهنگنامه ها آمده است ما را آنطور که شایسته است به اصل موضوع نمی رساند و باید به تعاریفی که افراد فرهنگ شناس و مردم شناس داخلی و خارجی ارائه نموده اند مراجعه کرد.
در آثار و کتب قدیم ایران فرهنگ در معانی متفاوت به کار برده شده است و گاهی هم برای آن معانی مجازی آورده شده است.معانی متعددی همانند : عقل ، هوش، علم ، دانش ، خرد و حکمت ، ففضیلت اخلاقی و با مرام بودن و .....
تعريفِ تايلور از «فرهنگ» چنين است: «كليّتِ درهم تافته‌اي شاملِ دانش، دين، هنر، اخلاقيات، آداب و رسوم و هرگونه توانايي و عادتي كه آدمي همچون هموَندي از جامعه به دست مي‌آورد.» به اين معنا انسانِ «بي‌فرهنگ» و جامعه‌يِ «بي‌فرهنگ» در كار نيست، زيرا زندگيِ اجتماعي، يعني با هم زيستن، به معنايِ در فرهنگ زيستن است. زيستن در ابتدايي‌ترين قبيله يا بزرگ‌ترين و پيچيده‌ترين جامعه‌يِ تكنولوژيكِ مدرن از اين جهت يكسان است. زيرا هر دو زيستن در شرايطِ ويژه‌يِ انسان است، يعني زيست در فرهنگ يا فضايِ فرهنگي، اگر چه هر يك از سازمايه‌هايِ فرهنگ، از نظرِ صورت و معنا يا سادگي و پيچيدگي، در جامعه‌هايِ گوناگون با هم فرق‌هاي اساسي دارند.
برخی از صاحب نظران این نظریه را قبول ندارند ،اما به نظر می رسد که جامعترین تعریف از فرهنگ همین نطر تایلور است وبنا بر تعریف ایشان هیچ فرد بی فرهنگی وجود ندارد.و این نکته برخی افراد با قید بی فرهنگ مورد خطاب قرار می گیرند ،مایه و اساس درستی ندارد و تنها نیشگونی به افراد است.

ادامه دارد...

کانال تلگرامی گلونی
🌹🌹🌹🌹


@Golvani_lak