قسم بر غنچه چون رویش نهان است
برآن شاعر که شعرش در فغان است

قسم بر گلونی سر پوش لکها
که زن زیباترین گل در جهان است

شاعر #مهدی_زینی_اصلانی
#صوتانه_خیر

کانال تلگرامی گلونی
🌹🌹🌹🌹


@Golvani_lak

‍ «عید مرده ها(ئید مردیه ل)»

شب قبل از عید نوروز ، عرفه (علفه،elafa)،ئلفه،یا عید مرده ها نامیده می شود.در این جشن مناسب ودر خور مقام مردگان برایشان غذا ، ماکولات و.....که در دنیا مورد علاقه ی آنها بوده است ،تهیه می گردد وضمن خوردن آن برایشان فاتحه خوانده می شود .آب وجارو کردن محیط خانه نیز ضروری است چون مهمان ویژه در راهست.دراین شب هرنوع غذايی که درست شود با اسم بردن هر مرده سهمش در دیگ ریخته می شود ودر پایان مقداری برای گرا رادار              ( garâ râdâr)  اضافه می کنند.در مورد چای هم به همین منوال است . گرا همان كسي است كه اگر سهميه اي نداشته باشدازخيرات مردگان برمي دارد وآن هارا اذيت مي كند.در زبان لکی از این شخص به عنوان واته استفاده شده است به طوریکه کسی از انجام عملی توسط فردی دیگر جلوگیر کند، به او می گویند: "مگر تو گرا را داریی؟" به گمانم این گرا همان دئوه یا دیو بدیها باشد که در اوستا هم به آن اشارشده است.مردم معتقدند که مردگان چشم به راه خیرات هستند ودر این زمان روحشان به دنیای مادی بر می گردد وبازماندگان خود را می بیند.چنانچه برایش خیرات بفرستند شاد وخوشحال به عالم اخرت بر می گدد وچنانچه بی میلی ببیند غمگین ونفرین کنان باز می گردد.به همین خاطر مردم پس از فاتحه می گویند:"چیه م خیرتو ئی دُما بو"یعنی با دیده ی نیک به ما بنگرید.در ایران باستان مخصوصا در دین زردشتی مردم معتقد بودند که یکی از جنبه های روح مردم به نام فروردین که نگهبان آنان است پس از مرک در اول سا ل ودر هنگام فروردین ماه به جهان باز می گرددتا از خان ومان وبازماندگان دیداری داشته باشد.درایران باستان این جشن همراه دعای مخصوص بر گزار می شده است.
این جشن(عرفه،علفه)هم اکنون صبغه ی اسلامی پیدا کرده است واین امری طبیعی است چون در طول دورانها کم کم اسلامی گردیده است .اقای پور داوود دریکی از پاورقی های ترجمه ی گاتها می نویسد:
فروردگان:فروشیfravashiدر فرس هخامنشی فرَوَرتیfravartiدر پهلوی fravaharدر فارسی فرور وفرورد گوییم یکی از نیروهای آدمی است که پس از مرگ به سوی جهان زبرین گراید اما هر سال  در هنگام نوروز  از برای سر کشی  از باز ماندگان  به خان ومان  دیرین فرود آید .جشن فروردین که به نام این روح ازلی وجاودانیست خوانده شده هنگام فرود آمدن فروردهاست از آسمان بر روی زمین ،مراسمی که در این جشن به جای می آورند،از برای خوشنودی این میهمانان مینوی است.
حسن خنجی در کتاب تاریخ ایران صفحه ی 70می نویسد.در یکی از آخرین روزهای اسفندماه (ماهِ مقدس( برای استقبال ازفره ورها مراسم باشکوهی توسط مر دم برگزار می شد که با افروختن آتش در آن شب بر فرازبلندی ها به قصد روشن نگاه داشن سطح زمین همراه بود (اکنون چارشنبهِ سهران) .سپس درروز سیزده فروردین برای بدرقۀ فر ه ورها به دشتها می رفتند و جشن برپا می کردند.

✍ #مهدی_زینی_اصلانی


کانال تلگرامی گلونی
🌹🌹🌹🌹


@Golvani_lak