خبر محیط زیستی

مشارکتی برای تعیین کابینه، راه یا بیراهه

شهره صدری – یادداشت- بعد از انتخاب مسعود پزشکیان بعنوان رییس جمهور منتخب تصور نمی کردیم بدعتی که ستاد پزشکیان برای انتخاب اعضای کابین خود پایه گذاری کرد، این چنین به بلبشویی لجام گسیخته در لایه های مختلف کشور تبدیل شود.

در آیه شریفه «و امرهم شوری بینهم» خداوند متعال به انجام امور با مشورت اشاره ای پرمعنا دارد. علاوه بر آن در تعریف کلی مشارکت، شرکت فعالانه انسان ها در حیات سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و بطور کلی تمام ابعاد زندگی جوامع انسانی می باشد که در چند سال اخیر بعنوان رویکرد مدیریتی مطرح شده است. رویکرد مشارکتی هم بعنوان مبنای تصمیم سازی و هم بعنوان شیوه ای برای دستیابی به فعالیت و همکاری مشترک در روند بهسازی زندگی فردی و جمعی، یکی از مهمترین لوازم جامع مدنی برنامه ریزی دموکراتیک محصوب میشود.

هیچکس در تاثیر مثبت مشارکت مردم در تصمیم گیری های دولت شک ندارد. همان که مردم در انتخاب بسیاری از افراد کلیدی در مدیریت کشور مشارکت دارند، نشان دهنده بلوغ سیاسی ملت و حاکمیت است. رییس جمهور طبق قانون حق آن را دارد که خود اعضای کابینه را به مجلس معرفی و رای اعتماد مجلس را برای وزرای خود کسب نماید. در انتخابات چهاردهم ریاست جمهوری، رییس جمهور منتخب شورایی را به نام شورای راهبردی برای انتخاب اعضای کابینه با تکیه بر مشارکت متخصصین و گروه های مختلف بدعت گذاشته است. در نگاه اول نفس این عمل هیچ ایرادی ندارد. کمیته هایی تخصصی برای هر وزارتخانه و سازمان هایی تشکیل شده اند که میخواهند کاندیداهایی را برای وزارت خانه ها و سازمان ها اعلام کنند. اما مشکل از آنجا آغاز شد که در ترکیب این کمیته ها اسامی مشاهده شد که بسیار دورتر از انتظارات افراد بعنوان نماینده بوده و بیشتر در باندبازی های ستادی اسامی این کمیته ها شکل گرفته است. حال در انتخابات چهاردهم آنچه که مشهود بود بی رونقی ستادهای انتخاباتی و عدم علاقه مشارکت طیف وسیعی از مردم در انتخابات بود.

کمی لنز دیدن را جلوتر ببریم. در ستاد انتخاباتی پزشکیان شاهد طیف وسیع حضور مردم نبودیم. این حقیقتی است که مراجعه کنندگان به ستادهای مردمی بطور وضوح میدیدند. حال از دل همین ستادهای سوت و کور کمیته های انتخاب وزرا شکل گرفته است. به نظر شما آیا میتوان از دل چنین کمیته هایی که عمدتا هم در یک دسته و گروه بازی شکل گرفته اند امیدی به انتخاب وزیر کاردان داشت؟

از تعدد لیست هایی که انجمن ها، سازمان ها، گروه ها و هیات های مختلف بعنوان لیست پسشنهادی برای وزارتخانه های میدهند، بطور واضح میتوان دید که چه هرج و مرجی در انتخاب کابینه شکل گرفته است. حضور دکتر ظریف هم در تلویزیون و ارائه توضیحات در مورد عملکرد این شورا دغدغه ها را پایان نداده است. چرا که هشدار بسیاری از شخصیت های سیاسی در مورد روند انتخاب کابینه و درخواست از گروه ها که اجازه دهند پزشکیان خود کابینه اش را تشکیل دهد، نشان میدهد در پس پرده این مشارکت بزرگ چه فشارهایی در جریان است.

در این برهه از زمان، در بدنه دولت خصوصا در تمامی وزارتخانه ها و سازمان ها به جای کارو تلاش بیشتر شاهد گمانه زنی ها، تلاش ها، امضا جمع کردن ها و فعالیت های دیگر برای به کرسی نشاندن نام وزیر دلخواه هستیم. ما بعنوان ملت یکبار در همین یکماه پیش درگیر انتخاب رییس جمهور بودیم؛ انتخابی نه چندان آسان که با حجم وسیعی از عدم شرکت در انتخابات مواجه بود. دل نگرانی ها برای انتخاب رییس جمهور در آن مدت کم نبود. حال بعد از روشن شدن نتیجه انتخابات دو هفته است که مملکت به نام مشارکت در ورطه انتخاب وزیر و وکیل گرفتار شده است. در اسامی پیشنهادی نام هایی را می بینیم که نه تنها لایق قبای وزارت و ریاست بلکه لایق مدیریت های رده پایین هم نیستند.

برای کشوری که هنوز در پیچ های اول دموکراسی باقی مانده است، چنین مشارکتی برای انتخاب کابینه بیشتر به یک نمایش بزرگ میماند. نمایشی که برای پوشاندن شاید بی برنامه گی هایی است که ملت از رییس جمهور منتخب انتظار دارند. در فقدان احزاب سیاسی کارکشته، کار به جایی رسیده است که کسی که یک چای در ستاد انتخاباتی داده است حال مدعی وزارت یا ریاست شده است.

216 viewsedited 16:22