#кундаликлар

Аёлнинг миссияси...

Аёллар бўлади- ўрганиб қолганингизни ўзингиз ҳам сезмайсиз... Ўн беш кунда тўрва ҳалтасини кўтариб, онасиникига ҳам кетмайди... Тунинг рангига, ёстиқнинг ярмига, қошиқнинг шеригига айланиб кетади улар!
"Бир бориб опангникида ётиб кел!" деб жўнатиб юборасизу кетганидан кейин қулоғингиз йўққа ўхшаб юрасиз...

Аёллар борки- ярмингиз бўлиб қолганини ўзингиз ҳам сезмайсиз...Ундан сир яширасиз, пул яширасиз, саргузаштлар...
Лекин топ этиб ўлиб қолса, онангиз иккинчи марта ўлиб қолгандек мунғайиб қоласиз...
Саргузаштлар энди ёқмай ҳам қолади, ҳамма туҳум аслида бир ҳил эканлигини, йўқотиб қўйганингиз эса сал бошқачароқ тилла туҳум эканлигини кечикиб пайқайсиз....

Аёллар бўлади-ки, у оладиган нафасингиз таркибида бор эканлигини ўзингиз билмайсиз...
Ҳа, Одамга Ҳаво кераклигини билгани учун Меҳрибон Зот қовурғасидан Ҳаво яратиб берганди...

Аёллар борки- севишингизни ҳам ўзингиз билмайсиз...

@drabllar

#ТУТҚУНЛИКДА


Мен рози бўлдим. Бир соат чамаси овоз чиқармай оҳиста шуғулландик. Ишқилиб фойдаси тегса яхшида. Бахтиёр овқатни қайта иситиб келди. Нариги хонадаги базм узоқ давом этди. Қизларнинг тақдирини ўйлаб-ўйлаб кўзим илинибди. Тушимда дадажоним, Расул дўхтирни кўрдим. Улар милиция кийимида келишибди ва оёғимга ўраб ташланган кишанни ечибдилар. Мен ҳаргиз олиб кетинглар, улар яна занжирлашади, десам ҳам ортга қарамай ташлаб кетишди. Йиғлаб-йиғлаб қолавердим.

-Ҳой дўндиқча, сенга нима бўлди, кўзингни оч.

Ойхуморнинг турткилашидан уйғониб кетдим.

-Бунча бақирдинг. Алаҳсирабсанда. «Мени ташлаб кетманг, дадажон» -дединг нуқул.

Юзим жиққа ёш. Мен ўнгимда ҳам йиғлабман.

-Бўлди, Ойхумор опа, бошқа гапирманг. Тушим эсимдан чиқиб кетади, дедим ва бир бошидан эслашга, таъбирлашга уриндим. Тушни кўргунча қанча азобланган бўлсамда, уни хайрли эканлигини дилдан ҳис этиб турардим. Ўрнимдан туриб, муздек сувга юзимни ювдим. Демак, инсон дунёдан ўтгандан кейин ҳам бола-чақасини йўқлаб тураркан. Эй худо, тушим ўнгидан келсин. Бу одамкушларнинг қўлидан эсон-омон қутқар. Токайгача зўрликнинг қўли баланд келади. Ахир Олялар, Зулялар кўпайиб кетмаяптими? Мени ая, мени улардан қизғон. Илтижоларим кўп эди. Фақат бетон деворларни тешиб ўтиб, Оллоҳга етиб борармикан? Бечора акам ор-номусдан етти букилиб, мени излаётгандир. Рашиддек «синглим ўлиши керак» деб ўйлаётганмикан? Тошкент кўчаларида расмимни кўтариб зору-сарсон юрганмикан? Эҳ, ўғил бола бўлиб туғилганимда эди. Наилож. Бугун 4 декабрь. Қиш фасли ҳам кириб келди. Синфдошларим янги йил ҳақида шеър излашаётгандир. Ҳар йили мен қорқиз бўлардим. Бу йил ким бўларкан? Уларга маза. Мен каби жар ёқасида турганлари йўқ. Чўкаётган одам хасга ёпишади, деганидек мен ҳам кўрган тушимга ишонаяпман. Зора фаришталар «омин» деса. Аям қоронғуда юрсанг, «Бисмиллоҳир раҳмонир раҳим. Лоҳавлоҳу вала қуввата илло-билло али- йил азим» деганча икки елкангдан ошириб «суф» де, деганлари ёдимга тушди. Гарчи тонг отиб келаётган бўл- сада, мен қоронғулик қаърида эдим. Тўғрими, йўқми шу оятни билганимча пичирлаб-пичирлаб хонага кирдим. Дилим равшан бўлди. Ўйловданми, уйқусизликданми кўзлари қизарган Бахтиёрга: «Мен сизга ишонаман» дедим астагина. Қаровулларим кўпайиб кетибди. Ҳар қадамда битта. Қизлар ҳам изма-из юрибди.

-«Пионер», тезроқ чойингни ич, иш кўп -деди Зуля.

Ана, яна битта лақаб орттирдим. «Пионер»миш.

-Хўш, «комсомолка»лар, менда нима ишларинг бор? Агар ўзларингга ўхшаб ола-бужур қилиб қўймоқчи бўлсаларинг, хомтама бўлманглар. Зинҳор бу ниятларингга етолмайсанлар. Мана бу упа-эликларинг ҳам ўзларингга сийлов. Ҳали мен ёшлик қиламан.

-Дўндиқча, сен бизни ранжитма, биз сени... Ахир хизматдаги одамлармиз. Озгина бўлсаям қўлимиз теккани билиниши керак. Бизга катта пул берилган. Кейин Данил билан Мишанинг калтакларига дош бериш қийин. Бизгаям раҳминг келсин.

Давоми бор...

@drabllar

ЯХШИ АМАКИ

— Жуда яхшисиз-да, амаки! Сиз келган куни ойим кун бўйи кўчада ўйнашимга рухсат берадилар...

Муҳаммадхон Юсупов

👉🏻 Драбллар | қисқа ҳикоялар

Эрк
 
– Алло
– Алло, қалайсан? Тўйга чиқасанми? Сенга қараб турибмизку!
– Йўқ, оғайни, уйга меҳмон келиши керак. Мен...
– Эээ, меҳмон сени кўргани келармиди? Бўл, чиқақол!
– Дарсларим ҳам кўп...
– Ярим кунда нимани ҳам қойиллатиб ўрганардинг? Эртага етказиб оларсан?!
– Бошим ҳам оғрияпти...
– Ана, тўйга чиқсанг ёзилиб кетади. Бўл энди! Чиқасанми ўзи йўқми?
– Истамайман!
– Шунақа демайсанми?! Бўпти, гаплашамиз...

Муҳаммадхон Юсупов

👉🏻 Драбллар | қисқа ҳикоялар

Болаликда қанча эркаликларинг бўлса кўтарган кўнгил энди ўша боланикидек...

Бу кўнгилни асло чўктирма!

👉 Телеграм 👉🏼 @drabllar

#Кабира
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм!

Aллоҳим ўзинг буюксан, марҳаматингни дариғ тутма, ўзинг чиройли сабр ва илҳом бергин, ёзаётган асарим бандаларинг учун мафаатли бўлсин!
Aсарноми: (ном қўйилмаган ҳозирча)
Муаллиф: Махмудова Кўҳинур

✏️✏️✏️
1-қисм

Кабира ҳушига келиб, кўзини очганда бутун баданида қаттиқ оғриқ ҳис қилди. Бўлиб ўтган ишларни хаёлидан ўтказаркан, алам ва ҳайрат вужудини қоплади ва ҳўнграб йиғлаб юборди. Унинг овозидан онаси югуриб ёнига кирди. Кабиранинг арқон боғланган қўл- оёқлари шишиб, кўкариб кетганини кўриб қўрқиб кетди. Aммо эридан қўрққанидан ичида, унини чиқармай йиғлади.
- Ойижон, илтимос қўлларимни бўшатинг!- Кабиранинг кўзи яна ёшга тўлди. Шу пайт хонага унинг отаси кириб келди. Кабира энди отасининг юзига ҳам қарагиси келмаётган эди.
- Бугундан бошлаб эгнингдаги ҳижобингни ётсанг ҳам, турсанг ҳам ечмайсан! Остона ҳатлаб кўчага ҳам чиқмайсан! Суюқоёқ…
Шарманда қилдинг мени
- Дада…мени айбим йўқ…- Кабира яна пиққилаб йиғлашга тушди! Дадаси эса ешикни қарсиллатиб ёпганча чиқиб кетди.
- Ойи…нега мени ешитмаяпсизлар, мен сизларга нима қилдим ахир?! Нега дадам мени сочимни калга олиб, бу ҳижобни кийдирдилар? Мени суюқоёқ деяптилар… деяпсизлар. Aслида ҳаммасига акам айбдор, сиз буни биласизку, сизга айтганман олдин…- ҳиққилаб гапини зўрға гапираётган Кабиранинг кўзлари бир нуқтага қадалганча бирданига қотиб қолди. Озгина олдин бўлган воқеа кўз олдидан ўтди ва яна дахшатга тушиб ҳушидан кетиб қолди. Онаси қўрққанидан югуриб бориб қайчи олиб келдида, арқонларни кесиб, унинг оёқ-қўлини бўшатди. Юзига сув сепиб, ўзига келтирди.
Оилада кенжа бўлган Кабира дадасининг эркатойи эди. Ҳатто опаси ҳам унинг эркалигига ҳасад қиларди, акаси эса… Ундай акани боридан йўғи яхшироқ деб биларди Кабира. Чунки акаси- Ғайрат ғирт тўнғизнинг ўзгинаси, табиатан гўзал, қомати хушбичим, оқ-сариқдан келган нозиккина синглисига бузуқ қараш қилади. Ёшгина, ҳали мактабда бешинчи-олтинчи синфда ўқийдиган синглисига ҳадеб шилқимлик қилар ва бировга айтмаслигини тайинлаб, айтса: “Ўзингни шарманда қиламан”-деб таҳдид ҳам қиларди. Кабира охири чидолмади ва бу ҳақида онасига айтди. Онаси ҳам унга бу ҳақида ҳеч кимга айтмаслигини тайинлади ва акасини неча бор уришиб берди аммо барибир фойдаси бўлмади. Кабира тўққизинчи синфга чиққунча шу ҳол давом етди. У бутунлай юрагини олдириб қўйган, иложи борича акасидан узоқроқ юришга, уйда у билан ёлғиз қолмасликка ҳаракат қиларди. Додини кимга айтишни билмас еди. Ягона ишонгани Онасининг қўлидан ҳам ҳеч нима келмади.
- Сен ҳам, аканг ҳам менинг фарзандларимсиз, ўзим қўлимдан келганча тушунтиряпман, керак бўлса уришиб- уряпман, лекин бошқаси қўлимдан келмайди. Даданг эшитса акангни ҳам бизни ҳам соғ қўймайди. Одамлар эшитса шарманда бўламиз, эҳтиётингни қилиб юр сен ҳам. Aканг уйланиб, сен турмушга чиқсанггина қутуласан!- дейишдан нарига ўтмади. Шунинг учун бу ҳақда отасига айтишни тасаввур ҳам қилолмасди. Қандай қилиб ҳам айтарди…
Кунларнинг бирида Кабиранинг ота-онаси бир қариндошларининг тўйига кетишди ва уйда уччовлон- Кабиранинг опаси Лазиза, Кабира ва акаси Ғайрат қолишди. Онаси Лазизага тайинлаб кетди: “ Aкангдан эҳтиёт бўлгин, синглингни ёнингдан жилдирма”. Ғайрат орада кўчага чиқиб кетди ва қайси “гўр”дандир ичиб, маст бўлиб келди уйга. Лазиза билан Кабира битта хонада гаплашиб ухлаб қолишганди. Ғайрат энди коллежни битирган , ёш бўлсада уйдагиларидан яшириб ҳам ичиб ҳам чекиб юрарди. Маст ҳолатда уйга кирган Ғайрат тўғри қизларнинг ётоқхонасига қараб борди. Лазиза қорачандан келган эркакшода қиз бўлгани учун Ғайрат унга эътибор бермасди яна унинг тили ҳам бир қарич, бир оғиз нотўғри гап гапириб қўйса акасини дарров дадасига чақиб беради. Ҳар холда Ғайрат шунақа деб ўйларди, балки ундай эмасдир… Чунки синглисига бўлаётган зўравонликни жимгина кузатиб юрибдику, ҳеч кимга индамай. Ғайрат ётоқхонага кирганини қизлар сезишмади ҳам.

Давоми бор...

https://tttttt.me/drabllar

#ТУТҚУНЛИКДА

Қизлар билан «сан-ман»га бориб ўтиришимнинг фойдаси йўқ эди. Улар олиб келган қимматбаҳо шампунни олиб ювинишга кетдим. Ҳар қандай шароитда ҳам мен пок бўлишим керак. Ахир бу кунни мен ҳам кутаяпман. Бахтиёрга қўшиб наркоман «Заргар» ҳузурига юборишса, йўлда икковимиз у ёғини ҳал қиламиз. Бахтиёр пайсалга солса, якка ўзим курашаман. Насиб бўлса бу бандитлардан қутулсам, Қаршига чопаман. Ҳали бу шаҳардан бир кун узоқлашмаган эдим. Мана, 10 кун ўтибди. Мен учун 10 йилдек туюлаяпти. Қишда ҳам қуёши чарақлаб турадиган Қаршини соғиндим, онажонимни, синфдошларимни. Лекин қайтиш менга осон бўлмайди. Ўша ерда Расул дўхтирнинг оиласига кўзим тушади, бева қолган онамнинг ғамгин чеҳрасига қараш осон эмас. Уйимиз ҳувиллаб қолгандир. Дарвоқе, улардан қутулиб қочсам, йўл пулини нима қиламан? Бахтиёрда ҳам пул борми, йўқми? Эҳ, каллаварам! Қутулсам, дарҳол милицияга ҳабар бераман. Бу ердаги ҳангомалар фош бўлиши керак. Қолаверса, ўн кун дайдиб борган қизни уйдагилар, қўни-қўшнилар нима дейишади. Кўнгил шунчалик кенг эканки, бирданига ҳам қувонч, ҳам хавотир, ҳам ғусса сиғавераркан. Кўнглимнинг туб-тубида эса яна бир шайтон бор эдики, у Холида, ўн кундан бери бандитларнинг тилидан тушмаган, неча гул қизларни бахти қаро қилган, жиноятлари фош бўлмай келаётган «Заргар» - яъни одам қиёфасидаги махлуқ билан учрашгин. Кенагасбегим хоннинг қулоғига симоб қуйиб ўлдирганидек, сен ҳам ўч олсанг «Заргар»дан ол. Осилсанг баланд дорга осил, дерди.

-Дўндиқча, сувга тушиб кетдингми, бўла қол, -деди Зуля.

Сув роҳатижон, деганларидек сира ваннадан чиққим келмасди. Хаёлларим осмондаги оппоқ булутлардек тарқоқ эди.

-Бу кийимларингни кийма.

Давоми бор...

@drabllar

Ҳаётий қисса
Муаллиф: МахмудоваКўҳинур
Давоми…
2-қисм
✏️✏️✏️
Унинг қони қайнаб, кўзлари ёнган, синглисига кўчадаги бузуқ қизларга қарагандек, ҳирс билан боқарди. Секин унинг краватига ўтирди. Кабиранинг оёқлари учидан бўйнигача силаб бордию бутун гавдаси билан ўзини унинг устига ташлаб, тегажоғлик қила бошлади. Бу бир неча сониялар ичида юз бердики, Кабира кўзини очиб нима бўлаётганини тушунмай қотиб қолди. Бирданига ичидан шунақанги бақириқ отилиб чиқдики, Лазиза ҳам қўрқиб уйғониб кетиб, додлашга тушди. Ғайрат эса Кабирага ёпишиб олган, Кабира уни қанчалик ўзидан итармасин қутилолмаётганди. Бор овози билан бақириб, Ғайратни тўғри келган жойига тепа бошлади. Шу пайт бирданига Ғайрат ҳам додлаворганча Кабирадан узоқлашди ва : “Aааҳ, ёмон тепдингку аҳмоқ қиз!”- дея бир неча сония дод-войлаб ётди ва ўрнидан туриб синглисини дўппослай кетди. Лазиза ҳали ҳам ўзини қўлга ололмай нима қилишини билмай турганди. Шу пайт хонага ота-оналари кириб келишди. Кабиранинг онаси- Дилнавоз гап нимадалигни тахмин қилаётган бўлсада, отаси тушунмаётганди.
Ўша тун уйда ҳамма калтакланди Кабиранинг отаси томонидан! Ғайратнинг ҳамма зўравонликларини Кабира отасига айтиб берди, шунча пайт индамай юргани учун ўзи ҳам калтак еди. Унинг ҳам акасидан ҳам отасидан олган зарбалари қалбини эзди. Кўкарган баданидаги оғриқдан эмас, юрагидаги жароҳатни ҳазм қилолмай қийналди, тинмай кўз ёш тўкди. Шу ёшидан ҳаётнинг аччиқ таомини татишни бошлаганди у! Онасини ёмон кўриб кетди, ҳаммасидан хабари бўла туриб уни бу балодан қутаришга ҳаракат қилмади. Кабира учун ҳаётнинг ранглари йўқолиб, ҳамма нарса оқ-қора тусга кирди. Aммо бу кўргуликлар ҳали бошланиши эди холос! Кабира отасига акасининг қилмишини айтгани учун Ғайрат ундан аламзада эди. Орадан уч-тўрт кун ўтиб, Ғайрат синглиси ҳақида бўҳтонлар тўқиди :“ Синглим суюқоёқ, нечтаси билан юради. Яқинда менга ҳам таклиф қилди. Сизлар ҳам ёнига борсангиз мазза қиласизлар!”- деб қўшни болаларга айтиб чиқди. Ўша куни мактабда Кабирани дарсдан кимдир чақираётганини айтишди. Чиқиб қараса, ўзидан уч-тўрт ёш катта бўлган қўшниси Салим экан. У Кабирани дарсдан кейин бир жойга боришини таклиф қилди. Кабира ҳеч нимага тушунмай сўради:
- Қайерга бориш керак? Нимага?
- Ўзингни билмаганга солма, маҳалла чеккасидаги қаровсиз уйга боришингни сўраяпман. Биз сени ўша ерда кутамиз
- Нима деганингиз бу, нимани биларканман, қанақа қаровсиз уй гапингизга умуман тушунмадим.
- Ҳали шунақа де, аканг бизга ҳаммасини айтиб берди. Нечтасини таклифини рад этмай юрган екансан, биз билан ҳам биииир… Хуллас маишатбозлик қиламизда. Кўп ҳам ноз қилавермасдан рози бўл, биз уч кишимиз, ҳаққингни берамиз.
Кабиранинг кўз олди қоронғулашди, нималар деяпти бу одам? Наҳотки, ўз акаси у ҳақда шунақа гаплар тарқатиб юрган бўлса, ўзининг суйкалиши етмагандек энди ўз синглисини бошқаларга ҳам шарманда қиляптими. Кабира индамай, ўзини зўрға судраб синф хонасига кириб ўтирди. Ранглари оқариб кетганидан, синфдошлари, устози ҳайрон қолиб, нима бўлганини сўрашди. Кабира ҳеч кимни эшитмаётганди. Устози унга яқинлашиб: “ Aҳволинг яхшими?”- деб сўради. Жавоб келмагач, баландроқ овозда:”Кабираа!”- деди ва Кабиранинг кўзлари катта-катта очилиб устозига қаради. Ичида қайнаб турган алам, кўз ёши билан портлаб чиқди ва ҳўнграб йиғлашга тушди. Ҳеч ким ҳеч нарсага тушунмади. Эртаси куни энди мактабдан уйга қайтаётган пайти Кабира узоқдан Салимни кўриб қолди ва юраги ёрилгудек қўрқиб, бошқа кўчага бурилиб қочишни бошлади. Салим ҳам уни кўриб қолиб ортидан қува кетди. Кабиранинг бирданига хаёлига келган фикр- кўча охирида жойлашган дугонасининг уйига қараб қочиш бўлди. Ҳар қалай дарвоза очиқ экан ўзини ичкарига отиб, дарвозани ичкари илгагини илди. Бугун мактабга бормаган Ҳамида уйда бетоб ётганди. Энг яқин дугонаси бўлгани учун унинг уйига тез-тез келиб турарди шунинг учун Ҳамидани чақириб ҳам ўтирмай тўғри кириб борди.


Давоми бор...



@drabllar

#ЯКШАНБАГАУТАРКЕЧА




30 кисм

Эртасига фотоаппарат ва дурбинни сумкага жойлаб, автобусга чикдим. Уларни калондимог эгасига топширмок лозим эди. Шу тобда Насимнинг туркини-да куришни истамаетганимни англаб, мийигимда кулиб куйдим. ”Сиз уйиндан чикарилдингиз, халос...” Ювошман-да! ”Аксинча, сиз уйиндан чикарилдингиз”, десам буларди-ку. Парокандаликка юз тутган оила ва кмматбахо такинчоклар можароси хакида энди анча-мунча нарса билардим. Насимсиз хам Зумраднинг изидан колмасам, сирли жумбокнинг тагига етишим, жиноятчиларни фош этишим еки салмокли бойликка эга булишим мумкин.
Автобус светофордан чапга, 6-кварталга бурилганида, буни такдирга йўйдим. Дарвоке, кайси кварталлардан утишини уйламай салонга чиккандим. Бир неча кун жосусдек изгиганим уша таниш маконга ойнадан тикилиб борарканман, иттифоко, бекат якинида турган Зумрадга кузим тушди. Беихтиер кулим фотоаппаратга югурди, аммо суратга хожат йук эди. ”У билан юзма-юз гаплашаман”. - дедим. Орқа эшикда чикиб, сумкани елкага такканча Зумрад томон одимладим. Насимнинг топшириги хусусида хеч нима демайман, лекин ”сизни танидим, дустимнинг хотинисиз” деб, журттага Насимни сурайман. Кани, бу сирли аелнинг кузлари нималарни суйлар экан?
Етишимга бор йуги ун кадам колди, гапимни миямда пишитдим ва чукур нафас олдим, аммо шу пайт ок ”Нексия” ен чирогини учириб- екканча йул четига, баайни унинг енига тухтади.
- Утиринг,- рулдаги семиз киши.
- Йук, ташкарида гаплашамиз, тушинг, - деди Зумрад.
- Унака нарсалар очик хавода гаплашилмайди,- деб халиги киши машинасидан тушиб, айланиб утди. Мен кадамимни секинлатиб, кулогимни динг килдим. О, гапира колсаларинг-чи!
- Машинада хам, уйда хам гаплашмайман,- деди Зумрад,- сизга курсатадиган нарсам кулимда. Кеча Собит акамга каттик илтимос килдим, топиб беринг уша тиллафурушни деб! Мана, куринг... Нима дейсиз, виждонингизга хавола.
Ортимга угирилиб, Зумрад аждарнусха тилла занжирни узатаетганини курдим. Кимнингдир йулига нигорон булган кишидек йулак этагига алангладим. Табиийки, иккаласига угиринча караб куярканман, бирор сузини колдирмасдан тинглашга уриндим.
- Биринчидан, тиллафуруш эмасман,- деди семиз киши норози булиб,- иккинчидан, бу матохингизни хозир куриб турибман.
- Виждонингизга хавола, ака.
- Виждон бор, афсуски, сехргатлик йук. Бу занжир уйингизда пайдо булиб колган экан, менга нима дахли бор, хайронман!
- Телефонда айтилган гап: сиз эрим билан олди-берди киласиз. Шу занжирни эримнинг кулида курган булишингиз керак. Куркитмокчи эмасману, тез орада бу ишнинг охирига етсам, сиз хам судга тушасиз!
- Унда сог булинг!- эркак кул силтаб машинасига утирди-да, газни босди.
Машинанинг давлат ракамларини хотирамга мухрлаб, яна Зумрадга диккат каратдим. У алам ва изтироб ила атрофга куз югуртириб, занжирни эзгилаб ташлагудек сикимлади. ”Йук, майнавозчилик килмайман,- дедим ичимда.- Насимни журттага сураш- ахмокчилик, бу хотин шу захотиек хаммасини сезиб колади. Яна бир оз чидаб, изларидан колмаслигим керак шекилли. Боскинчилик- найранг, аммо бу найрангни Насим хам, Зумрад хам уйлаб топмаганга ухшайди. Демак, узим билмаган холда учинчи одамнинг изидан кетяпман. Балки учинчи одам Собит булса-чи?... Ким булганда хам барибир у учинчи одам, хамма сирнинг калити!”
Насим уйда йук экан. Эшикка Гулфира чикиб, сумкани олар экан, суради:
- Мабодо Насим акамнинг уртоклари... Баходир акамиди...уша булмайсизми?
- Ха, Баходирман.
- Насим акам бир неча марта телефонда бакириб-чакириб гаплашаетганларида эшитиб колдим. Зумрад опа тухмат уюштираяпти, шекилли?
- Қайси Зумрад опа? - сўрадим сир бой бермай.
- Баходир ака, у киши кундошим, - жилмайди Гулфира. - Дўстингизни иккита хотини борлигини, каттасининг исми Зумрад, кичигиники Гулфира эканини билмаслигингиз мумкин эмас, ахир!
- Шунака денг... Майли... Лекин тухмат хакида эшитмаган эканман. Умуман...буни нега мендан сураяпсиз? Насимнинг узидан сурай колсангиз-чи?!

Давоми бор...


https://tttttt.me/drabllar

✨Кунни аъло кайфият билан бошланг ва ижобий ҳиссиётлар қалбингизни тарк этишига йўл қўйманг.
Факат яхши гумонда бўлинг ва яхшиликлар хақида уйланг.

🕊 Бу кун сизга омонатга берилди,  ундан кандай фойдаланиш  - Сизнинг ихтиёрингизда.

Яқинларга ҳам улашинг!👇
@drabllar

#ЯКШАНБАГАУТАРКЕЧА


31 кисм

Насим акамга айтиб куйманг, кандай вокеалар булаетганини билишимдан у га тортди, хар куни хабарлашиб туради, шундайми? Лекин нега айнан сизни тортди, тушунмадим, милицияда ишлайсизми е адвокатмисиз?
- Милвокатман,- дедим энсам котиб.- Шунака касб пайдо булган, купрок бировларни хотинини пойлаб юради.
Гулфира кулиб юборди. Жуда чиройли куларкан, садафдек тишлари-ю, тим кора, шух кузлари, кулгичлари...”Бундай киз билан битта жойда ишлаганимда мен хам бефарк булмасдим”, деган уй кечди кунглимдан. Кулларини кукси остига чалиштириб, нигохини укдек кадаганида, узимни кандай тутишни билмай, бош кашидим.
- Насим акам менга уйланишига Зумрад опа рози булган, аммо туйдан кейин барибир чидолмади, турли уйинлар чикара бошлади. Хозир Насим акам конуний ажрашишга улгургани йук. Менимча, Зумрад опа кандайдир тухмат килиб, е мол-мулкни бутунлай кулга киритмокчи, еки каматмокчи. Нима булганда хам кундошимнинг нияти яхшимас. Оркасидан пойлаб, нима ишлар килиб юрганини курган булсангиз керак. Ишкилиб тинчликми, нарсаларни кайтариб беряпсиз?
- Тинчлик. У турмушга чикяпти, кутиляпсиз кундошдан. Сизнинг-ча, кандай тухмат булиши мумкин?
- Боскинчилик хакида албатта билсангиз керак?
- Биламан,- дедим.
Рости, якшанбага утар кечаси руй берган жиноят кулгили театр томошаси булиб туюла бошлаганди. Хар ким бу томошани шивирлаб гапирар, бировнинг зарарига хизмат килдирмокчи булар, аммо бундан гуе бутун дуне хабардор эди ва хамма узича сир тутарди.
- Уша вокеани Насим акамнинг буйнига илиб, уч олмокчи.
- Гап бу екда денг!- Куп нарсани тушунгандек булдим. - Уч олиш, деганингиз кайси маънода?
- Уз маъносида. Яна кандай маъно булиши мумкин?
- Насим сизга уйланганида, Зумрад такдирга тан бериб, тинчгина яшаган экан. Энди тусатдан узидан ташаббус чикиб, ажрашибди ва бунинг устига касос хам олмокчи. Насим унга охирги вактларда нима килди? Айби иккинчи марта уйлангани булса, бошидаек уриш чикиши керак эди-ку?
- Насим акам номард эмас, иккимизга хам тенг муносабатда эди. Биласиз, боскинчилардан бири Зумрад опани зурлаган, шундан кейин Насим акам менга уйланди. Бизнинг эркакларни тушуниш мумкин: биров тегинган аел билан индамай яшаб кетиш осонмас. Менинг англашимча, Зумрад опа уша боскинчиларни Насим акам юборган, деб даъво килмокчи. Кайси тентак шу ишни килади? Бошка хотин олмокчими, ажрашади-куяди-да! Уз уйига боскинчилик уюштиришга, хотинини бошка эркакка кушишга, талон-тарожга бало борми?... Уф, охирги пайтларда роса сик,иладиган булдим. Насим акамга секин тушунтиринг, бас килсин.... Аникроги, тугатсин тезрок шу ишларни!
- Буларнинг хаммасини Насим сиздан сир тутмайди, деб уйлардим.


Давоми бор....

https://tttttt.me/drabllar

#Кабира

Ҳаётий қисса
Муаллиф: МахмудоваКўҳинур
Давоми…
3-қисм
✏️✏️✏️
Салим уни қувиб етолмагач, алам устида бориб Кабиранинг отасига шундай деди: “ Қизингиз дугонасининг уйида сигарет чекиб ўтирибди”. Кабиранинг дадаси- Жалол, Салимнинг гапига чиппа чин ишонди. Тутақиб, дарров қизини олдига шошди. Aммо ундан бир оғиз ҳам сен буни қайердан биласан деб сўрамади. Ўзи ўстириб, тарбия берган фарзандига нисбатан айтилган гапларни қанчалик ҳақиқатга яқинлигини тафаккур қилиб, олдин вазиятга ойдинлик киритиб кейин хулоса қилиш ҳақида ўйлаб ҳам кўрмади.

Ҳамида Кабира ҳақида ҳамма нарсани билади. Ҳаттоки, Кабиранинг оила аъзолари билмайдиган сирлардан ҳам Ҳамида бохабар. У катта ҳовлида бувиси билан яшайди. Тоғаси шаҳар марказидан квартира олиб кўчиб кетган. Aммо ёзда таътил пайтлари келиб бир-икки ойлаб ҳовлида яшаб кетишади. Қишки таътилда эса Ҳамида билан бувисини шаҳарга чақиришади. Хуллас зерикиш йўқ! Ҳамиданинг Ойиси Туркияга ишлашга кетган. У ҳам тез-тез Ўзбекистонга келиб, қизи, онаси ва жигарларини кўриб туради. Кабира дарс қилиш баҳонасида ҳар тўрт куннинг бирида дугонасининг уйига келиб ётиб қоларди. Aслида акасининг дастидан ўша уйда яшагисиям келмаганидан, иложи борича кўпроқ Ҳамиданинг уйига келишга ҳаракат қиларди. Онаси ҳам шунинг тарафдори еди. Сабаби ахлоқи бузуқ ўғлига ҳеч инсоф кирмаётганди.

Кабира ҳали йиғидан ўзини тўхтатиб улгурмаган ҳам эди,
бирданига кўча дарвоза қаттиқ- қаттиқ таққилай бошлади. Хайриятки, бугун Ҳамиданинг бувиси меҳмонга кетган, бўлмаса унинг ўтакаси ёрилган бўларди. Ҳамида бориб дарвозани очди, Кабиранинг дадаси унинг саломини ҳам эшитмай:
- Суюқоёқ қани?- деди жаҳл билан бақириб. Кабира отасининг ваҳимали овозидан қалтираб хонанинг бурчагига бориб, биқинганча ўтириб олди. Отаси эса кўчадан туриб бақира бошлади:
- Кабира! Чиқ буёққа! Кўрсатиб қўяман сенларга сигарет чекишни!
Кабира ўзини худди бошига қайта ва қайта гурзи билан урилгандек ҳис қилди. Енди отаси ҳам унга ноҳақ айблов қўйиб, важоҳат билан ўшқираётганди.

Давоми бор...


@drabllar

Бола эдим.
Онамга «Дарахтга чиқаман, ёрдам беринг!» дедим. «Биров чиқариб қўйган жойдан тушолмайсан, қулайсан» деди.

Бир умр бу гапни унутмадим...

https://tttttt.me/drabllar

❤️🌸❤️🌸❤️🌸❤️🌸

🌼 Якшанба тонгини
муборак бўлсин 😊🌹

Азизим, бахтни сезинг, севинг ва уни асранг! Бахт рангини бўяш ўзингизга ҳавола. Келинг бугунимизни, мовий рангга бўяймиз, осмон рангидек. Кунимиз осмондек мусаффо бўлсин!

Шу тонг барчага баробар келсин, тонгимиз муборак бўлсин!!!!

Яқинларга ҳам улашинг!👇
@drabllar

#Кабира

МУАЛЛИФ - Кўҳинур Маҳмудова


Кабира уни отаси уйга қандай судраб келганини ҳам билмай қолди. Шок ҳолатида эди. Отаси унинг қўл оёқларини боғлаб, сочини тагидан- калга олиб ташлади. Шу пайт кўчадан кириб келган опаси ҳам унга қараб: “ Суюқоёқ синглим, таъзирингни едингми? Ҳаммамизни шарманда қилдингку, кўчада ҳамма сени гапириб юрибди. Сендай сингилим борлигидан уялиб кетдим!- деди. Кабиранинг қулоғига ҳеч нима кирмаётганди. Онаси уни ваннага олиб кириб, ювинтирди. У ваннадан қоп-қора ҳижобда чиқди. Етмаганига отаси унинг қўл-оёқларини яна боғлаб хонасига қамаб қўйди!

Кабира тақдирга тан бериб, егнидаги ҳижобига ҳам кўникди. У ҳижобдан емас, ҳижобга кирган кунидан нафратланарди. У кун дадасининг эркатойи Кабира ва унинг қувноқ ёшлиги тириклайин ерга кўмилган кун еди. Енди Кабира ва унинг оиласи ўртасида улкан жарлик бор! Хоҳласа ҳам жарликни йўқотолмасди. Сабаби акаси туфайли у суюқоёқ деган ном олди. Орадан бир ҳафта ўтди. Устозлари сўраб-суруштиравергач дадаси мактабга чиқишига рухсат берди. Aммо у ерда ҳам Кабирани катта муаммо кутаётганди. Енди унга синфдошларидан тортиб, устозларигача бошқача назар билан қарашаётганди. Aйбсиз айбдор бўлган Кабира ҳаётдан нафратлана бошлаганди. Енг ёмони уни мактабда ҳижобини ечишга мажбурланаётгани эди. Aммо у ҳижобини ечгиси келмаганидан емас, отасининг жаҳли чиқишидан қўрқиб, устозлари неча бор огоҳлантирса ҳам бошидаги рўмолини ечмади. Ҳижоб унинг ёш шуурида нафратга сазовор бир ниқобдек туйиларди. Ҳижоб кийган куни, пешонасига ёмон отлиқ бўлган қиз тамғаси босилиб, бутун оиласи ундан узоқлашганди. Бир куни мактабда бўлган воқеадан сўнг эса унинг бу нафрати янада кучайди. Қўнғироқ чалиниб, дарс бошланди. Ўқитувчи синф хонасига кирибоқ, Кабирага кўзи тушиб, тутақиб, бақира кетди: “ Сен қизга неча маротаба айтиш керак! Эч ҳижобинги! Нега гапга тушунмайсанми? Туппа-тузук аълочи ўқувчилар сафида ўқиб юргандингку, сени ким бу ниқобни кийишга мажбур қилди! Ҳозироқ бошингдаги рўмолингни ечасан…

Давоми бор...


@drabllar