دولت دین | اندیشکده مرصاد
1.53K subscribers
1.17K photos
195 videos
20 files
1.5K links


خبر و تحلیل از «نهاد دین در جهان اسلام». نهادی که می باید به جایگاه راستین خویش، یعنی رهبری جوامع باز گردد.

هیئت تحریر: میز «نهادها»ی اندیشکده حوزوی مرصاد
https://tttttt.me/mersadcss

ارتباط با مدیر: @dolatdin
Download Telegram
⭕️ مرزهای هند و پاکستان چگونه ترسیم شد؟

🔹الجزیره: هفتاد و پنج سال پیش، سر سیریل رادکلیف، وکیل بریتانیایی، مأمور شد تا مرزهایی را ترسیم کند که هند تحت حاکمیت بریتانیا را به دو کشور جدید و مستقل تقسیم کند: هند با اکثریت هندو و پاکستان عمدتاً مسلمان.

🔹او تنها پنج هفته فرصت داشت تا این کار را انجام دهد، علیرغم اینکه هرگز به هند که 200 سال تحت سلطه بریتانیا بود، سفر نکرده بود.

🔹خطوطی که او ترسیم کرد باعث یکی از بزرگترین مهاجرت‌های اجباری اجباری در تاریخ مدرن شد که تقریباً 15 میلیون نفر آواره شدند و بیش از دو میلیون نفر کشته شدند.

🔹مرز بین دو کشور به خط رادکلیف معروف شد و در 17 اوت 1947، چند روز پس از استقلال #هند و #پاکستان رسما اعلام شد.

🔹از رادکلیف خواسته شد تا مرزبندی علاوه بر «عوامل دیگر»، بر اساس جمعیت #مسلمانان و #هندوها باشد. این عوامل اضافی هرگز به طور رسمی معرفی نشدند، اما اعتقاد بر این است که شامل منابع اقتصادی و ارتباطی، مانند کانال‌های آبیاری و خطوط راه آهن می‌شد.

🔸هند، پاکستان و بنگلادش چگونه شکل گرفتند؟

🔹فرآیند مرزبندی ساده نبود. علاوه بر قلمروهای تحت کنترل بریتانیا، شبه قاره همچنین شامل بسیاری از مناطق تحت کنترل فرانسه، پرتغال یا حتی شامل مناطقی تحت حاکمیت عمان بود. همچنین بیش از 500 ایالت شاهزادگانی بود که توسط پادشاهان محلی اداره می‌شدند.

🔹پس از استقلال، بریتانیا به دولت‌های شاهزادگانی این امکان را داد که با امضای سند الحاق به هند یا پاکستان بپیوندند یا مستقل بمانند. برخی از این سرزمین‌ها و ایالت‌های شاهزادگانی تا همین اواخر بخشی از هند یا پاکستان نشده بودند.

🔹امروزه #کشمیر تنها منطقه هند بریتانیایی است که به طور کامل در یکی از این دو کشور ادغام نشده یا استقلال سیاسی به دست نیاورده است.

👇 انیمیشن زیر، به چگونگی تقسیم شبه قاره هند توسط انگلیسی‌ها در سال 1947 و تغییرات آن تاکنون می‌پردازد.

@dolatedin
⭕️ آقاخان سوم و ایده «پاکستان مستقل»

📌 بخش اول

🔹الجزیره: با گذشت بیش از 7 دهه از تأسیس #پاکستان، ظهور #جدایی‌طلبی اسلامی در جنوب آسیا و شرایطی که منجر به ایجاد پاکستان شد همچنان از موضوعات بحث‌برانگیز است و در سال‌های اخیر چندین اثر جدید جنبه‌های مختلف این موضوع را بررسی کرده‌اند که مستقیماً بر «مسئله #اسلام» در #هند امروز تأثیر می‌گذارد.

🔹اسکندر حیات، استاد تاریخ و سیاست عمومی و رئیس دانشکده علوم اجتماعی در کالج اف سی لاهور، در کتاب جدید خود با عنوان «حماسه رهبری: جدایی‌طلبی اسلامی و دستیابی به یک پاکستان مستقل»، داستان محمدشاه آقا خان سوم (1957-1877)، چهل و هشتمین امام فرقه #اسماعیلیه نزاری، را مورد بحث قرار داده، که نقش عمده‌ای در شکل دادن به موقعیت سیاسی مسلمانان شبه قاره هند و در رساندن نظرات آنان به انگلیسی‌ها داشت.

🔹این کتاب تاریخ منحصربه‌فردی از «مسلمانان جدایی‌طلب» را ارائه می‌کند که بر شکل‌گیری جنوب آسیای مدرن تأثیر گذاشته و به آن کمک کردند. کتاب به ویژه به سر سید احمدخان می‌پردازد که پایه‌های جنبش سیاسی جدایی‌طلب اسلامی را پایه‌گذاری کرد و همچنین علامه محمد اقبال که موضوع خود را فراتر برد و ایده دولت جداگانه را تدوین کرد و نیز سید امیر علی (مولانا محمد علی) و رهبر پاکستان محمد علی جناح که پس از فراخوان برای تشکیل کشوری مجزا، آن را به یک جنبش ملی پاکستانی تبدیل و رهبری کرد.

🔹فصلی از این کتاب جدید که درباره #آقاخان_سوم است نیز خواندنی است، زیرا نقش آقاخان در سیاست هند اغلب نادیده گرفته می‌شود، در حالی که وی نقشی مرکزی داشت و تمام جریآن‌های سیاسی اسلامی حول آن می‌چرخید.

🔸آقاخان و مسلمانان شبه قاره هند

🔹آقاخان سوم (پدر آقاخان چهارم؛ امام فعلی اسماعیلیه نزاری) در کراچی در سند در زمان حکومت بریتانیا (پاکستان کنونی) از آقاخان دوم و همسر سومش بی‎بی شمس‎الملوک، فرزند شمس‎الدوله دختر فتحعلی‎شاه قاجار، به دنیا آمد. آقاخان سوم پس از فارغ‌التحصیلی از کالج بریتانیایی «ایتون»، برای تحصیل به دانشگاه کمبریج رفت.

🔹در سال 1885 در سن هفت سالگی به جای پدرش «امام شیعیان اسماعیلی» شد و برای دیدار با پیروان خود به نقاط دور دنیا سفر کرد و در سال 1897 ملکه ویکتوریا نشان شوالیه امپراتوری هند را به او اعطا کرد. او برای خدمات عمومی خود از سوی امپراتور آلمان، سلطان عثمانی و شاه ایران و سایر حاکمان تجلیل شد.

🔹آقاخان سوم در سال 1906 رهبری هیئتی متشکل از 35 سیاستمدار مسلمان را برای گفتگو با نایب السلطنه بریتانیا، لرد مینتو، بر عهده داشت. او یکی از بنیانگذاران و نخستین رئیس دائم «اتحادیه مسلمانان سراسر هند» (AIML) بود که با هدف پیشبرد برنامه‌های #مسلمانان و حمایت از حقوق آنان در هند بریتانیا تشکیل شد. این اتحادیه حزبی سیاسی بود که برای ایجاد یک دولت اسلامی مستقل در مناطق شمال غربی هند، که در آن زمان تحت سلطه استعمار بریتانیا بود، فشار آورد و بعدها کشور پاکستان را در سال 1947 تأسیس کرد.

🔹وی در سه کنفرانس میزگرد (هند) در لندن از سال 1930 تا 1932، نقش مهمی در ایجاد اصلاحات قانون اساسی هند داشت.

🔹در سال 1934 به عضویت شورای خصوصی بریتانیا درآمد، از ۱۹۳۴ به عنوان نماینده هند در «جامعه ملل» (نخستین سازمان بین‌المللی که پس از جنگ جهانی دوم سازمان ملل متحد جایگزین آن شد) خدمت کرد و در سال 1937 رئیس جامعه ملل شد.

👇 ادامه دارد...
@dolatedin