این ۱۲ روز اندازه ۱۲ سال گذشت…

@CaptionKhaas

تو زندگیتون با آدمی وارد رابطه بشید
که بتونید باهاش برید جنگ چون
زندگی؛
دقیقاً همون میدون جنگه
یکی که جا نزنه،
پا پس نکشه،
جنم داشته باشه
و تا اخرش
در کنارتون باشه…

@captionkhaas

بگذار بتابد...
بگذار "امید" بارِ دیگر جوانه بزند،
این بار متفاوت تر از هر بار...!

@CaptionKhaas

چندتا صدای آرامش بخش و شادی :

صدای ترک خوردن نبات وقتی چایی میریزی روش

صدای جمع کردن آشغال با جارو برقی

صدای رودخانه و بارون

صدای شمردن اسکناس نو

صداهایی که بچه کوچولوها که نمی تونن حرف بزنن از خودشون درمیارن

صدای قل‌قل سماور نفتی خونه مادر بزرگ

صدای پدرم که مادرم رو صدا میکرد

صدای ترکیدن پاپ کورن در قابلمه در بسته رویی

صدای ترک خوردن هندوانه وقتی چاقو رو فرو میکنی

صدای سکوت شب روی پشت بام یک خانه روستایی سگ ها جیرجیرک، باد و...


@CaptionKhaas

گوش کن...
نگاه کن...
بعد ها بگو؛
در دوری از آسمانِ آبی و آفتاب رخت بر بسته،
میانِ تمام نداشتن هایمان امید تمام چیزی بود که داشتیم...!

@CaptionKhaas

«اَنْتَ کَهْفی.»
در دنیایی که سراسر جنگ است، تو پناه منی.

@CaptionKhaas

ما باید زنده بمانیم، چرا که بیشتر روزهای عمرمان را صرف زنده بودن و دوام آوردن کرده‌ایم نه زندگی کردن.
@CaptionKhaas

در این دنیا که حتی زنده بودن دل بخواهی نیست
برای انتقام از زندگی جز عشق راهی نیست...

@CaptionKhaas

یه چیزی بگم باور میکنید ؟!
من هنوزم صدای انفجار میشنوم ...🥺😔

چه کردن با ما ؟!

منابع دولتی: صدای پدافند هایی که میشنوید صدای تست پدافندی هستش و هیچ حمله ای انجام نشده، نگران نباشید

اگر گذاشتن اروم بگیریم😫🥺

میخواهَم دوام بیاوَرَم
بِه امیدِ روز های بهتَر
سَبز تر
آزاد تر …
امروز چهارشنبه ۰۴/۰۴/۰۴
امیدورارم روزایی خوبی پیش رو باشه 🤍

ناگهان؛
بزرگترین آرزوهامون این شد که فقط به زندگی عادی برگردیم.



@captionkhaas

آتش‌بس بیرون
و ادامه‌ی جنگ در درونِ بدن‌ها

آتش‌بس یعنی توقف بمب.
یعنی: بس است، آتش.
با اینکه این جمله می‌تواند مرهمی بر بدن‌ها و روان‌هایمان باشد،
اما از آتش اضطرابی که هنوز درونمان شعله می‌کشد، غافل نشویم.

آتش‌بس می‌تواند پایان بمب‌ها باشد،
اما پایان اضطراب نیست.

وقتی مغز برای چند روز یا چند هفته در حالت آماده‌باش بماند، شبکه‌های عصبی‌ای که مسئول حس خطر هستند، تقویت می‌شوند.
به‌ویژه بخش‌هایی مثل آمیگدال، همچنان فعال می‌مانند.
و این یعنی بدن، حتی در نبود خطر واقعی، همچنان در وضعیت جنگی باقی می‌ماند.

از دید مغز، اگر خطری چند روز ادامه داشته باشد، احتمال بازگشتش زیاد است.
پس مغز تصمیم می‌گیرد «الگوی بقا» را نگه دارد، حتی وقتی دیگر صدایی از بیرون نمی‌آید.

اینجاست که دچار نوعی ناهماهنگی درونی می‌شویم.
بخشی از مغز می‌گوید بمبی نیست، همه چیز آرام شده،
اما بدن هنوز در اضطراب جنگ است.
تنفس تند است، تمرکز پایین آمده، و بی‌قراری ادامه دارد.
این ناهماهنگی بین پیام مغز و واکنش بدن، خودش به یک منبع اضطراب مزمن تبدیل می‌شود.

برای همین، تمام‌شدن جنگ در بیرون، به‌تنهایی کافی نیست برای آرام شدن بدن در درون.
بازیابی از این وضعیت به زمان نیاز دارد.
مطالعات نشان می‌دهند که سیستم عصبی بعد از یک دوره اضطراب شدید،
برای رسیدن به سطح پایداری جدید، گاهی تا چند ماه زمان می‌خواهد.
به‌ویژه اگر فرد هنوز اخبار، تصاویر یا افکار مرتبط با خطر را دریافت کند.

وضعیت بدن در این روزها الزاماً طبیعی نیست، حتی اگر بازگشت به زندگی عادی اتفاق افتاده باشد.
بازگشت به روتین، به معنای بازگشت تنظیم عصبی نیست.
ممکن است بدن شما بین دو قطب متفاوت حرکت کند.
گاهی خسته، گاهی پرانرژی.
گاهی بی‌خواب، گاهی خواب‌آلود.
گاهی بی‌اشتها، گاهی پرخور.
گاهی بی‌حس و گاهی بیش‌برانگیخته.
بدن در حال تقلا برای بازیابی تعادل است، اما هنوز از شدت اضطراب گیج است و نمی‌تواند درست فرمان بدهد.
فردی را تصور کنید که مدام در گوشش زده‌اند و شکنجه‌اش کرده‌اند. آیا می‌تواند با سرگیجه‌ی بعدش، راحت به کارهای روزمره‌اش برگردد؟

در این روزها بدن بین فازهای مختلف گیر کرده.
بین ترس و بی‌حسی.
بین تلاش برای ادامه دادن و فروپاشی.
این نوسانات نشانه‌ی از دست رفتن تعادل سیستم عصبی هستند.
و تنها با مهربانی، مراقبت، تمرین‌های کوچک و مداوم، و کاستن از فشارهاست که می‌توان دوباره مسیر بازگشت به تعادل را پیدا کرد.

پس مهم است که با خودتان مهربان باشید.
از بدنتان انتظار آرامش فوری نداشته باشید.
و با تمرین‌های بدنی، تنفسی، و ایجاد ریتم روزانه کمکش کنید تا قدم‌به‌قدم به سمت امنیت برگردد.

(ارسالی از ممبر عزیز کپشنی🥺❤️ )
04/04/04


@CaptionKhaas

دغدغه‌های دو هفته‌ی پیشم انگار مال زندگی‌ قبلیمه...


@CaptionKhaas

الان باید به همه ما
جانبازی 50% اعصاب و روان بدن...
🥺😣

@CaptionKhaas

.
ولی بچه ها یه اعترافی کنم ؟!
چندین ماه پیش محل کارم؛ دوتا مراجعه کننده اقا حدودا میانسال داشتم که هر دو همون اول کار و بی دلیل شروع کردن فحاشی و دقیقا هر دو بیان کردن که من موجی دوران جنگم کارمو زود راه بنداز و تحمل سرو صدارو ندارم....
( هر دو جدا از هم طی فاصله زمانی مراجعه کردن و ولی حرف اصلیشون من موجی جنگم بود کارمو زود راه بنداز بود )

بماند که من بدون بحث کارشونو راه انداختم و رفتن و گذشت و تموم شد...
ولی همین روزا که این اتفاقا افتاد و صداهای انفجار هارو می‌شنیدم و واقعا می‌ترسیدم و از طرفی حساس شدم نسبت به هر صدایی ؛
و حتی تو خواب هم صدای انفجار میشنوم و درکل ترسش تو وجودم رخنه کرده ؛ و مطمئنم خیلی از شماها هم دچار این حال و داستان شدین و و و و من یاد حرف اون دوتا اقا افتادم و با خودم فکر کردم چطوری هشت سال جنگیدن و شنیدن و تاب اوردن و واقعا بهشون حق میدم و دم همه عزیزان اون هشت سال جنگ گرم و تنشون سلامت 🥺
ما تا همین حد هم ظرفیت نداشتیم و کم اوردیم واقعا ....
اونا چطور تحمل کردن ؟!🥺

و قسم به لحظاتی که تمام توان و تحملت به پایان رسیده بود،
اما تو دوباره دوام می‌آوردی.
قسم به تمام لحظاتی که قلبت از شدت اندوه فشرده شده بود،
اما لبخندهایت را دریغ نمی‌کردی.
و قسم به تمام لحظه هایی که نیاز داشتی کسی کنارت باشد،
اما هیچ کس را جز خودت نیافتی.
تو به اندازه تمام آن لحظه ها، سبز خواهی شد و جوانه خواهی زد،
جوری که انگار آن روزهای تلخ، توهمی بیش نبوده‌اند.

@CaptionKhaas

⁨ در ترومای جمعی، سیستم عصبی آدم‌ها پس از پایان خطر هم، همچنان در حالت «هشدار» باقی میمونه. بدن نمیتونه باور کنه که امنه...
این یعنی گوش‌ها هنوز دنبال صدای انفجارن، با هر صدای ناگهانی از جا میپرن، و ذهن همیشه بدترین سناریو رو پیش‌بینی میکنه. این حالت، گاهی تا ماه‌ها و سال‌ها ادامه پیدا میکنه و اگر بهش توجه نشه، میتونه منجر به اضطراب مزمن، بی‌خوابی یا حتی اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) بشه!❤️‍🩹

«آرزوی روزهای خوب برای مردم ایران‌زمین🕊️»


@CaptionKhaas

گاهی وقتا در برخورد با یه سری از مسائل تموم زورتو می‌زنی با این که می‌دونی  هیچ فایده ای نداره؛ مثل فرهاد که رفت کوه کند؛ می‌دونست نمی‌شه ولی راه دیگه ای جلو پاهاش بود؟! نبود.

@CaptionKhaas

ثبت‌نام خسارت‌دیدگان حملات اخیر در تهران آغاز شد

🔻صالحی، رئیس بنیاد مسکن: هموطنانی که منازل‌شان در شهر تهران از حملات رژیم صهیونیستی آسیب دیده، برای ثبت‌نام و تشکیل پرونده می‌توانند با ستاد بازسازی تهران تماس بگیرند.

🔻تلفن‌های ثابت ستاد بازسازی تهران:

۰۲۱-۶۶۵۳۷۱۴۴
۰۲۱-۶۶۵۳۷۱۵۰

🔻ارسال پیامک به شماره‌ های همراه ستاد:

۰۹۹۹۹۰۲۴۷۵۸
۰۹۹۹۹۰۲۴۷۵۹

🔻اطلاع‌رسانی و ثبت‌نام‌ها فقط از طریق این شماره‌ها انجام می‌شود.