🔴 نتیجه فعالیت تشکل های دانشجویی، بسط دین داری فردی محافظه کار و تعمیق آزادی های غربی به ویژه ارتباطی است/ خروجی دانشگاه بیکار سرخورده یا شاغل محافظه کار است
♨️ دانشجویان بی تفاوتی را از #دانشگاه یاد میگیرند. به ویژه بی تفاوتی نسبت به #بی_عدالتی_اجتماعی. دانشجویان به همزیستی مسالمت آمیز با بی عدالتی عادت می کنند. چرا؟
♦️ تشکل های دانشگاه را به چهار دسته می توان تقسیم کرد. برحسب محتوای فعالیت و کارکرد: #مناسک_محور، #آزادی_محور، #علم_محور، #عدالت_محور.
🔺 در بعد #مناسک_دینی: کانون هایی که متکلف مراسمات مذهبی هستند. این کانون ها تخصصی هم هستند. معمولا دفتر نهاد رهبری به عنوان نمایندگی دین در دانشگاه متکلف این کانون هاست: مهدویت، قرآن و عترت، هیئت مذهبی و..
🔺 در بعد #آزادی: در دانشگاه امور فراغت، سرگرمی و تفریح بر عهده امور صنفی و تشکل های معاونت دانشجویی است. جشن، اردو، پخش فیلم، برنامه های ورزشی و ...
🔺 در بعد #علمی: انجمن های علمی تخصصی هستند که معمولا محو در موضوعات تجزیه شده خود هستند؛ چه در علوم پایه و طبیعی و چه حتی در علوم انسانی.
🔺 #عدالت اما بی ربط و بی سرپرست تعریف شده.
🔸 از طرف دیگر میان دانشجویان شهرستانی با کلان شهر ها تفاوت های فکری و گرایشی مهمی وجود دارد. بچه های #شهرستان در بعد دینی دغدغه مند ترند و بچه های های #کلان_شهرها در بعد آزادی. البته بچه های شهرستان در دانشگاه های کلانشهرها با سبک زندگی آزادتری مواجه می شوند که باعث تغییرات فکری/رفتاری آنها می شود. بچه های کلان شهرها در دانشگاه های شهرستان ها برای باز کردن فضای فرهنگی دانشگاه و آزادی بیشتر فعالیت میکنند و مبلغ سبک زندگی آزاد و متفاوتی برای محیط خود هستند. نتیجه هر دو، تغییرات نرم فرهنگی به سمت #سبک_زندگی_آزاد با قرائت غربی (آزاد در مصرف، خرید، پوشش، روابط و...) در کلیت کشور است.
🔸 اکثریت تشکل های دانشجویی هیچ کدام #دغدغه_عدالت ندارند. چون هم خود را تخصصی تعریف کرده اند و هم دین را به مناسک عبادی تقلیل داده اند. هدف دین رستگاری فردی تعریف شده و مبارزه با بی عدالتی به دولت واگذار شده است. لذا تشکل ها فقط تقویت کننده علایق شخصی آنهاست. فقط امتداد دهنده علاقه افراد هستند.
🔸 نتیجه فعالیت های تشکل ها، بسط #دین_داری_فردی و #محافظه_کار (شبیه انجمن حجتیه(به ویژه در شهرستانها)) و #تعمیق_آزادی_های_غربی به ویژه آزادی های ارتباطی است. عدالت به دلیل ماهیت سکولار تشکل ها جایگاهی ندارد.
🔸 هر دو نتیجه مورد استقبال مسئولین محافطه کار دانشگاهی است. شاید تا یک دهه قبل فضای فرهنگی دانشگاه ها مهم بود ولی اکنون با ولنگاری و رهاشدگی و پذیرش نوعی تکثر فرهنگی ناشی از ضعف، مسله رفع و رجوع شده است. اکثر دانشجویان به علت فضای غبارآلود آینده و عدم آینده شغلی و یأس، دست به #تخدیر و فعالیت های #آزادی محور مشروع و غیر مشروع میزنند و سایر فعالیت ها را بی فایده میدانند.
🔸 محدوده #عدالتخواهی دانشجویان در برحسب مکان دانشگاه، کلان شهر و شهرستان، قابل تقسیم است. در چند دانشگاه #تهران فعالیت های عدالتخواهانه انجام و امواجش منتشر می شود. شهرستان ها و استان ها هم از بی عدالتی بیشتر و هم از مطالبه گری کمتر رنج می برنو چرا که اندیشه محافظه کاری در تمامی محیط ها و فضاها سایه انداخته. از دانشگاه تا رسانه ها و تربیون ها. لذا فعالیت های دانشگاهی ختم به فعالیتهای #مناسک_گرای_دینی و #تفریح_محور در حد جشن، اردو، فیلم و ورزش میشود.
🔸 گاها برنامه های سیاسی به فراخور وقایع سیاسی برگزار میشود. اما کماکان از تشکل های عدالتخواهانه خبری نیست چون #عدالتخواهی ضد محافظه کاری، نیاز به #بصیرت دینی عمیق، #رصد، #توجه، #تفکر، #مطالعه، #مطالبه و #پیگری دارد. بستر هیچ کدام در دانشگاه، قبل دانشگاه، خانواده، رسانه و... مهیا نیست. لذا خروجی آنها عمدتا #بیکار_سرخورده یا #شاغل_محافطه_کار و حل شده در ساختار اداری و روزمرگی و دغدغه های فردی و عرفی (خودرو، خانواده، منزل، رقابت و تفاخر و تکاثر و...) است. بهبود عدالت اجتماعی منوط به تغییر این وضع است.
✍ مجتبی جهانتیغ
🔴 @Bultannews
♨️ دانشجویان بی تفاوتی را از #دانشگاه یاد میگیرند. به ویژه بی تفاوتی نسبت به #بی_عدالتی_اجتماعی. دانشجویان به همزیستی مسالمت آمیز با بی عدالتی عادت می کنند. چرا؟
♦️ تشکل های دانشگاه را به چهار دسته می توان تقسیم کرد. برحسب محتوای فعالیت و کارکرد: #مناسک_محور، #آزادی_محور، #علم_محور، #عدالت_محور.
🔺 در بعد #مناسک_دینی: کانون هایی که متکلف مراسمات مذهبی هستند. این کانون ها تخصصی هم هستند. معمولا دفتر نهاد رهبری به عنوان نمایندگی دین در دانشگاه متکلف این کانون هاست: مهدویت، قرآن و عترت، هیئت مذهبی و..
🔺 در بعد #آزادی: در دانشگاه امور فراغت، سرگرمی و تفریح بر عهده امور صنفی و تشکل های معاونت دانشجویی است. جشن، اردو، پخش فیلم، برنامه های ورزشی و ...
🔺 در بعد #علمی: انجمن های علمی تخصصی هستند که معمولا محو در موضوعات تجزیه شده خود هستند؛ چه در علوم پایه و طبیعی و چه حتی در علوم انسانی.
🔺 #عدالت اما بی ربط و بی سرپرست تعریف شده.
🔸 از طرف دیگر میان دانشجویان شهرستانی با کلان شهر ها تفاوت های فکری و گرایشی مهمی وجود دارد. بچه های #شهرستان در بعد دینی دغدغه مند ترند و بچه های های #کلان_شهرها در بعد آزادی. البته بچه های شهرستان در دانشگاه های کلانشهرها با سبک زندگی آزادتری مواجه می شوند که باعث تغییرات فکری/رفتاری آنها می شود. بچه های کلان شهرها در دانشگاه های شهرستان ها برای باز کردن فضای فرهنگی دانشگاه و آزادی بیشتر فعالیت میکنند و مبلغ سبک زندگی آزاد و متفاوتی برای محیط خود هستند. نتیجه هر دو، تغییرات نرم فرهنگی به سمت #سبک_زندگی_آزاد با قرائت غربی (آزاد در مصرف، خرید، پوشش، روابط و...) در کلیت کشور است.
🔸 اکثریت تشکل های دانشجویی هیچ کدام #دغدغه_عدالت ندارند. چون هم خود را تخصصی تعریف کرده اند و هم دین را به مناسک عبادی تقلیل داده اند. هدف دین رستگاری فردی تعریف شده و مبارزه با بی عدالتی به دولت واگذار شده است. لذا تشکل ها فقط تقویت کننده علایق شخصی آنهاست. فقط امتداد دهنده علاقه افراد هستند.
🔸 نتیجه فعالیت های تشکل ها، بسط #دین_داری_فردی و #محافظه_کار (شبیه انجمن حجتیه(به ویژه در شهرستانها)) و #تعمیق_آزادی_های_غربی به ویژه آزادی های ارتباطی است. عدالت به دلیل ماهیت سکولار تشکل ها جایگاهی ندارد.
🔸 هر دو نتیجه مورد استقبال مسئولین محافطه کار دانشگاهی است. شاید تا یک دهه قبل فضای فرهنگی دانشگاه ها مهم بود ولی اکنون با ولنگاری و رهاشدگی و پذیرش نوعی تکثر فرهنگی ناشی از ضعف، مسله رفع و رجوع شده است. اکثر دانشجویان به علت فضای غبارآلود آینده و عدم آینده شغلی و یأس، دست به #تخدیر و فعالیت های #آزادی محور مشروع و غیر مشروع میزنند و سایر فعالیت ها را بی فایده میدانند.
🔸 محدوده #عدالتخواهی دانشجویان در برحسب مکان دانشگاه، کلان شهر و شهرستان، قابل تقسیم است. در چند دانشگاه #تهران فعالیت های عدالتخواهانه انجام و امواجش منتشر می شود. شهرستان ها و استان ها هم از بی عدالتی بیشتر و هم از مطالبه گری کمتر رنج می برنو چرا که اندیشه محافظه کاری در تمامی محیط ها و فضاها سایه انداخته. از دانشگاه تا رسانه ها و تربیون ها. لذا فعالیت های دانشگاهی ختم به فعالیتهای #مناسک_گرای_دینی و #تفریح_محور در حد جشن، اردو، فیلم و ورزش میشود.
🔸 گاها برنامه های سیاسی به فراخور وقایع سیاسی برگزار میشود. اما کماکان از تشکل های عدالتخواهانه خبری نیست چون #عدالتخواهی ضد محافظه کاری، نیاز به #بصیرت دینی عمیق، #رصد، #توجه، #تفکر، #مطالعه، #مطالبه و #پیگری دارد. بستر هیچ کدام در دانشگاه، قبل دانشگاه، خانواده، رسانه و... مهیا نیست. لذا خروجی آنها عمدتا #بیکار_سرخورده یا #شاغل_محافطه_کار و حل شده در ساختار اداری و روزمرگی و دغدغه های فردی و عرفی (خودرو، خانواده، منزل، رقابت و تفاخر و تکاثر و...) است. بهبود عدالت اجتماعی منوط به تغییر این وضع است.
✍ مجتبی جهانتیغ
🔴 @Bultannews