از چه میترسی تو؟
بستن راه صدای بلبل؟
حکم مرگِ گلِ سرخِ عاشق؟
که بدست باغبانِ عابد
گسترانید سایه ی وحشت را؟
خوانَد از زجه و مویه هر دم
تو رها کن اوهام
و بدان این همه وَهم
واژه ی دفتر دیو ِ قصه هاست
واژه ی عطرآگین
نُت های تار و بربَط باشد
که به شوق آورَد هر جانداری
و حرام ؛ واژه ی کفر است
که زده آتش بر ریشه ی عشق

قفسی ساختم از لبخندت
همه از جنسِ دلم دیوارش
باوری از دل و جانم میگفت
دلِ تو بی دلِ من
تابِ پرواز ندارد
منو تو همسفرِ جاده ی ابریشمِ نور
تا فراسوی عشق
تا به نزدیکیِ خورشید رفتیم
ولی من دیدم تو
پرِ پرواز نداری
این همه تردید چیست ؟
دلِ آرامَت را
چه کسی از دلِ من پر داده؟
من چقدر ساده ام
تو برای گذری آمده ای
همه ی قلب تو
در دلی، یا قفسی، جز دل من
جای دگر جا مانده

#تردید
#میترا
۱

سینا درخشنده
کوک حالم

هر روز ؛ روز آموزگار است


هر نگاه گرمت، شعله افروختن است
هر کلامت نوری بر سیاهیِ شب است
نه فقط حرفِ الفبا یا که چندین عدد است
رمزِ بیدار شدن از بُتِ نادانی هاست
تو چه خواهی چه نخواهی بدهکار منو این خاکی
پای در راهی نهادی که ره ِ برگشت نیست
راه کوروش ، ابومسلم ها
رادمان ها ، بابک خرم دین
تو بدهکارِ همه ی کُشتِگان وطنی
چه مغول از خاور
عربِ وحش ، در قادسیه
عربِ بعث ، در اروندرود
و دگر هیچ نگویم که تو خود میدانی
چه بر این خاک روا داشته اند
تو گرانقدرترین سربازی
تو اگر در وسط جنگ نبودی با خصم
یک تلنگر باش بر اندیشه ها
که زِ ، یاد ِ مَنو او ، ما ،نرود
قلم و دفتر خود ، آذین کن
و به لب آر به سربازانت
با صدای بابک و مسلم ها
رادمان ، فهمیده ، فریاد زن
ما تمامیتِ ایران خواهیم
که دگر، ما زین پس
ذره ای خاک ، زبان ، فرهنگ را
حتی یک حرف از این تاریخ را
ذره ای عشق ، غرور ، اندیشه
قطره ای از دلِ این دریا را
ما به هیچ تشنه ی ناکَس ندهیم
آری ای آموزگار
زین کن اسب ِ خِرد ، اندیشه
بِنِشان کودک را
تا که او دور زخرافات شود
تا که نسل آتی
پس بگیرد همه ی گمشده ها
همه ی فرهنگی
که میان رودِ خون وُ آتش
بِرُبودند با اسم خدا
آری ای آموزگار تو بدهکار منو این خاکی ...

روز آموزگار خجسته باد

میترا نوازش

#روز_جهانی_آموزگار_خجسته

دینمان را بردند به کنج انتقادگر ِ ذهنمان ؛
ایمانمان را بردند به اعماق تردید ِ دلمان ؛
تپشهای شادی آور قلبمان را بردند به استرس و درد ِ وجودمان ؛
ولی گاهی سختی ها با کوهی از تجارب و موفقیت همراه بوده تا ما بسوزیم و چراغ هدایت نسل آتی شویم.
و خوشحالیم که این تحولات جرقه ای در دل و افکارمان شد.
و اینک ویروس نادانی را
می بینیم ،
میشناسیم ،
فقط باور نداریم که می توانیم بر او غلبه کنیم.
به امید پرواز بال ِ اندیشه‌ امان...

تو باور داری قلبِ آتشم را
که سوزانَد چو هیمه بسترم را؟

تو باور میکنی روزی که رفتی
چه آزُرد ترک ِ چشمت خاطرم را ؟

تو را بخشیدم و بخشیده ای من
نکن باور تو روزی رفتنم را

#میترا

دلت کوچک ولی قلبت یه دریا
صدایت چون نسیمِ دشت صحرا

لبم خندان دلم فواره ی خون
شدیم از دوری ات چه مات و محزون

چه زود از بین ما تو پر کشیدی
زدی آتش به این دلهای مجنون


#میترا

هرکه با عقل به اندیشه بپیوسته درود
عشق جویانه بدین قافله دلبسته درود

هرکه بشکست پرو بال خِرَد شرمگین باد
آنکه پر داد ز قفس این پر ِ بشکسته درود

هرکه کاشت بذر خرافه بشود دور زِ ما
آنکه کارَد یه نهال در دل ِ نو رسته درود

هر که انسان پرورید از دل ِ این مشق و کتاب
آنکه داد درس شجاعت، دل وارسته ؛ درود

هرکه بر طبل ِ جهالت بزند شرمگین باد
آنکه در محفل ما ، عشقی برافروخته درود

#رسالت_آموزگار_تنها_آموزش_الفبا_و_اعداد_نیست_بلکه_آموزش_شجاعت_و_انسانیت_است

#میترا

معجون صفا صبح ِ سپیده میدمد
بوی گل ِ چای ِ دم کشیده میدهد

با شهد لبت لقمه ای از عشق زدم
عطر بوسه ات به دل قصیده میدهد

#میترا

پاییز ِ خزان ِ من دل انگیزتر است
با مشق و کتاب و گل دلآویزتر است

یادآور عشق ِ کوچه پس کوچه ی یار
پشت سر من خاطره لبریزتر است

پاییز و بهار چو دایره سلسله وار
عمری که دگر رفت برگ ریزتر است

خوبست که دور از همه تکرار نشستم
آزاد ز ِ شب ِ تار ، سحرخیزتر است


#تقدیم_به_بازنشستگان_گرامی_1400
#آموزش_پرورش_ناکارآمد
#تکرار_عدم_خلاقیت
#تبعیض

با خود گفتم:
در دنیای به این بزرگی یک نیمکت دو نفره نبود که من و تو سر بر شانه ی هم به آن تکیه دهیم و خود را از پیله ی تنهایی برهانیم؟
به اطرافم نگریستم دیدم نیمکتهای خالی فراوانی در انتظار منو توست که <<من و تو>> روی آن <<ما>> شویم ولی خودمان نخواستیم.

این حکایت تک تک ماست که نمیخواهیم <<ما>> شویم و خود را از پیله ی ظلم و بی تفاوتی برهانیم .