آرسن ونگر، شهید اسلینگتون
توجه: این مقاله تنها برای مرور اتقاقات و دانستنی هایی در مورد ارسنال و ونگر است نه چیز دیگر.
#nimarsenal
-مقاله زیر در مجله eight by eight به چاپ رسیده و زحمت ترجمه زیبای آن را سایت گانرزتراست( gunnerstrust) کشیده است.
در ماه نوامبر، اتفاقات بدی برای آرسنال رقم میخورد: آنها سه گل در 30 دقیقه پایانی از تیم کوچک اندرلخت دریافت کرده بودند؛ که منجر به تساوی خانگی در لیگ قهرمانان شد، بازی خارج از خانه مقابل سوانسی را واگذار کردند درحالی که پیش بودند، و در خانه به منچستر یونایتد باختند در شرایطی که منچستری ها دقیقا دو شوت به دورازه داشتند در مقابل 9 شوت آرسنال. و این به هیچ عنوان یک مورد استثنایی نبود، و برای برخی از طرفداران آرسنال این دقیقا "مشکل" بود: در دهه گذشته تیم آرسن ونگر جزء بهترین فوتبالیستها در اروپا بودند و جزء بدترین برندگان.
همچنین، چیزی که مخالفان آرسن را آزرده میکرد، امتناع او از ارائه هیجان و تشنج بداهه پس از بازی بود، که معمولا به دنبال یک نتیجه بد دیده میشود، چه رسد به سه نتیجه بد. اکثر مربیان بزرگ رفتار ضد اجتماعی دارند، و هواداران و رسانه ها آموخته اند که دنبال رفتاری چون یاس مورینیوگونه و یا تهمت فرگوسنی باشند که به عنوان ملزومات جادوگری است: نوعی اوقات تلخی که نشان دهده بهبود قریب الوقوع شرایط است.
اما در مصاحبه ها، آرسن تنها مانند آرسن رفتار می کند! او صادقانه به سوالات گوش میکند، برای صمیمیت و همدلی سرخود را مانند یک بچه مدرسه ای اهل آلزاس خم کرده و تکان میدهد. قبل از پاسخ دادن، او به سرعت به سمت بالا نگاه میکند، پشت سر دوربین را مینگرد، و با لهجه کلفت انگلیسی-فرانسوی پاسخ میدهد.هنگامی که در مورد بازیکنانش صحبت می کند؛ لبخند میزند، زمانی که شکست میخورد کمی پوزخند میزند، و زمانی که با مسعود اوزیل قرارداد امضا میکند لبخند رضایت می زند.
@arsenal_iranianchannel
مهمتر از همه، آرسن آرام باقی می ماند. در 17 سال خود به عنوان مربی آرسنال، او نوعی هوشیاری و احتیاط واتیکانی داشت؛ بعد از بازی با یونایتد گفت: "کیفیت زیادی در بازی ما وجود دارد ... ما می توانستیم به راحتی پیروز شویم ... ما [باید] ایمان و باور خود را حفظ کنیم،". اینها نمادهای ونگریسم بود، هم از جنبه حساسیت آن و هم از جنبه تأکید آن بر حفظ "ایمان" بر ترکیب تیم و پاکسازی ذهن هواداران.
خوب یا بد، این ونگر است: پاپ آرسن، و اخیرا شهید اسلینگتون، آخرین کمال گرای جادویی لیگ برتر، آخرین زیبایی پرست جهادگر، آخرین کاتولیک. این فقط مربوط به سن و سال او نیست، 65 سالگی، و نه مربوط به ملک شخصی مجلل و یا سیاست، و نه بی میلی متعصبانه برای خرید یک مدافع، و نه مربوط به اینکه نیمی از طرفداران آرسنال او را مصون از خطا میدانند و نیمی دیگر او را فریب خورده غیر قابل بازگشت. مربوط به ایمان اوست- اعتقاد او که قانونی برای درستی و راستی وجود دارد به جای قانونی برای موفقیت - این ادعای کاتولیکی او که راستی و درستی، جادو، و زیبایی میتواند از جام مهمتر باشد.
همیشه به نظر نمی رسد که این یک انتخاب باشد. در سال 1998 که اولین عنوان قهرمانی لیگ برتر را به دست آورد، و یا زمانی که تیم شکست ناپذیران 04-2003 او بدون باخت عنوان دیگری را کسب کرد، تیمهای آرسن هم زیبا و هم مسلط و قدرتمند بودند. او یک مسیح موعود از آینده بود و آرسنال باشگاه پرهیز و مدرنیته بود، جایی که در آن Mars Bars (نوعی شکلات) در اتوبوس تیم ممنوع بود و به سرعت و مستقیما به سوی موفقیت در رقابتها پیش میرفت. آرسنال با درست زندگی کردن، موفق به انجام این کار شد.
توجه: این مقاله تنها برای مرور اتقاقات و دانستنی هایی در مورد ارسنال و ونگر است نه چیز دیگر.
#nimarsenal
-مقاله زیر در مجله eight by eight به چاپ رسیده و زحمت ترجمه زیبای آن را سایت گانرزتراست( gunnerstrust) کشیده است.
در ماه نوامبر، اتفاقات بدی برای آرسنال رقم میخورد: آنها سه گل در 30 دقیقه پایانی از تیم کوچک اندرلخت دریافت کرده بودند؛ که منجر به تساوی خانگی در لیگ قهرمانان شد، بازی خارج از خانه مقابل سوانسی را واگذار کردند درحالی که پیش بودند، و در خانه به منچستر یونایتد باختند در شرایطی که منچستری ها دقیقا دو شوت به دورازه داشتند در مقابل 9 شوت آرسنال. و این به هیچ عنوان یک مورد استثنایی نبود، و برای برخی از طرفداران آرسنال این دقیقا "مشکل" بود: در دهه گذشته تیم آرسن ونگر جزء بهترین فوتبالیستها در اروپا بودند و جزء بدترین برندگان.
همچنین، چیزی که مخالفان آرسن را آزرده میکرد، امتناع او از ارائه هیجان و تشنج بداهه پس از بازی بود، که معمولا به دنبال یک نتیجه بد دیده میشود، چه رسد به سه نتیجه بد. اکثر مربیان بزرگ رفتار ضد اجتماعی دارند، و هواداران و رسانه ها آموخته اند که دنبال رفتاری چون یاس مورینیوگونه و یا تهمت فرگوسنی باشند که به عنوان ملزومات جادوگری است: نوعی اوقات تلخی که نشان دهده بهبود قریب الوقوع شرایط است.
اما در مصاحبه ها، آرسن تنها مانند آرسن رفتار می کند! او صادقانه به سوالات گوش میکند، برای صمیمیت و همدلی سرخود را مانند یک بچه مدرسه ای اهل آلزاس خم کرده و تکان میدهد. قبل از پاسخ دادن، او به سرعت به سمت بالا نگاه میکند، پشت سر دوربین را مینگرد، و با لهجه کلفت انگلیسی-فرانسوی پاسخ میدهد.هنگامی که در مورد بازیکنانش صحبت می کند؛ لبخند میزند، زمانی که شکست میخورد کمی پوزخند میزند، و زمانی که با مسعود اوزیل قرارداد امضا میکند لبخند رضایت می زند.
@arsenal_iranianchannel
مهمتر از همه، آرسن آرام باقی می ماند. در 17 سال خود به عنوان مربی آرسنال، او نوعی هوشیاری و احتیاط واتیکانی داشت؛ بعد از بازی با یونایتد گفت: "کیفیت زیادی در بازی ما وجود دارد ... ما می توانستیم به راحتی پیروز شویم ... ما [باید] ایمان و باور خود را حفظ کنیم،". اینها نمادهای ونگریسم بود، هم از جنبه حساسیت آن و هم از جنبه تأکید آن بر حفظ "ایمان" بر ترکیب تیم و پاکسازی ذهن هواداران.
خوب یا بد، این ونگر است: پاپ آرسن، و اخیرا شهید اسلینگتون، آخرین کمال گرای جادویی لیگ برتر، آخرین زیبایی پرست جهادگر، آخرین کاتولیک. این فقط مربوط به سن و سال او نیست، 65 سالگی، و نه مربوط به ملک شخصی مجلل و یا سیاست، و نه بی میلی متعصبانه برای خرید یک مدافع، و نه مربوط به اینکه نیمی از طرفداران آرسنال او را مصون از خطا میدانند و نیمی دیگر او را فریب خورده غیر قابل بازگشت. مربوط به ایمان اوست- اعتقاد او که قانونی برای درستی و راستی وجود دارد به جای قانونی برای موفقیت - این ادعای کاتولیکی او که راستی و درستی، جادو، و زیبایی میتواند از جام مهمتر باشد.
همیشه به نظر نمی رسد که این یک انتخاب باشد. در سال 1998 که اولین عنوان قهرمانی لیگ برتر را به دست آورد، و یا زمانی که تیم شکست ناپذیران 04-2003 او بدون باخت عنوان دیگری را کسب کرد، تیمهای آرسن هم زیبا و هم مسلط و قدرتمند بودند. او یک مسیح موعود از آینده بود و آرسنال باشگاه پرهیز و مدرنیته بود، جایی که در آن Mars Bars (نوعی شکلات) در اتوبوس تیم ممنوع بود و به سرعت و مستقیما به سوی موفقیت در رقابتها پیش میرفت. آرسنال با درست زندگی کردن، موفق به انجام این کار شد.
شنبه 29 اسفند 1394
19 مارس 2016
از سری رقابت های لیگ برتر انگلستان
اورتون- آرسنال
ساعت 16:15 بعد از ظهر
ورزشگاه گودیسون پارک
پخش زنده از شبکه ورزش
#nimarsenal
@arsenal_iranianchannel
19 مارس 2016
از سری رقابت های لیگ برتر انگلستان
اورتون- آرسنال
ساعت 16:15 بعد از ظهر
ورزشگاه گودیسون پارک
پخش زنده از شبکه ورزش
#nimarsenal
@arsenal_iranianchannel