⭕️در ستایش دراماتیک ترین قهرمانی تاریخ فوتبال
26 می 1989 روزی بود که آرسنالی هایی که آن را به چشم دیده اند هرگز آن از یاد نخواهند برد و آنهایی که ندیده اند نیز همیشه با افتخار از آن روز یاد می کنند.
آرسنال شرایط خوبی را در اواخر دهه 70 و اوایل دهه 80 میلادی نمی گذراند.
وقتی فصل 1988/1989 اغاز شد آرسنال نزدیک به 18 سال بود که قهرمان لیگ نشده بود.
در سال 1986 وقتی جرج گراهام به جای دان هاو به آرسنال آمد کسی فکر نمیکرد او بتواند دذ باشگاهی مانند آرسنال که در آن زمان دچار کمی آشفتگی هم بود موفق باشد اما گراهام با خرید چند بازیکن خوب و مستحکم کردن خط دفاع آرسنال و نظم دادن به تیم نشان داد که راه درست را پیش گرفته است.
گراهام بعد از ورودش و طی مدتی برخی بازیکنان مانند کنی سانسوم, گراهام ریکس, تونی وودکاک و بعد تر حتی چارلی نیکولاس را کنار گذاشت و آنها را به فروش رساند.
گراهام اما نفراتی را جایگزین بازیکنان خروجی کرد. نایجل وینتربرن با 350 هزار پوند از ویمبلدون به آرسنال آمد. دفاع چپی که فوق العاده کار کرد و بعد ها به اسطوره آرسنال تبدیل شد.
پری گراوز با 50 هزار موند از کالچستر به خدمت گرفته شد.
برایان ماروود هم با مبلغ 800 هزار پوند از شفیلد ونزدی خریداری شد.
استیو بولد با 390 هزار پوند از استوک سیتی به آرسنال امد تا پایه های خط دفاعی 4 نفره معروف آرسنال را شکل دهد.
الن اسمیت که یک گلزن قهار بود هم با 750 هزار پوند از لستر سیتی به آرسنال آمد.
کوین ریچاردسون با 200 هزار موند از واتفورد خریداری شد.
لی دیکسون هم با 350 هزار پوند همانند استیو بولد از استوک سیتی خریداری شد تا دفاع راست آرسنال را برای سال ها بیمه کند و بعد ها به عنوان اسطوره آرسنال شناخته شود.
اینجا بود که کم کم خط دفاعی مستحکم آرسنال زیر نظر جرج گراهام شکل گرفت. 3 خرید تازه در دفاع در کنار تونی آدامز و دیوید اولری قرار گرفتند.
و آن خط دفاع 4 نفره معروف شکل گرفت... نایجل وینتربرن در دفاع چپ, لی دیکسون در دفاع راست و تونی ادامز و استیو بولد هم در مرکز دفاع قرار گرفتند و خط دفاع مستحکم و 4 نفره آرسنال را تشکیل دادند. خط دفاع که هم با قدرت دفاع می کرد و هم در حملات شرکت می کرد.
جرج گراهام تیم خود را از سال 1986 روز به روز و سال به سال بهتر کرد تا در سال 1989 بازیکنان تیم به پختگی برسند.
11 نفری که اکثر بازی های آرسنال را از ابتدا زیر نظر گراهام در فصل 1988/1989 آغاز می کردند عبارت بودند از:
جان لوکیچ(دروازه بان)
استیو بولد
کاپیتان تونی آدامز
لی دیکسون
نایجل وینتربرن
مایکل توماس
دیوید روکسل
کوین ریچاردسون
برایان ماروود
پل مرسون
الن اسمیت.
فصل شروع شد و هر چه پیش می رفت آرسنال بهتر می شد و به صدر حدول نزدیک می شد تا اینکه آرسنال با اقتدار در صدر جدول قرار گرفت. تنها رقیب اصلی آرسنال در آن فصل لیورپول بود. لیورپولی که سال ها بود مدعی اول قهرمانی در لیگ برتر بود. لیورپولی که در آن سال ها در بریتانیا و حتی در اروپا خدایی میکرد. با بازیکنانی مانند یان راش و جان بارنز که زمانی زوج طلایی را در فوتبال آن دوران شکل داده بودند.
لیورپولی طی یک دهه 9 قهرمانی لسگ کسب کرده بود و 6 جام اروپایی هم برده بود.
فصل جلو رفت تا به پایان نزدیک شد اما آرسنال هفته های آخر چندین بازی را با مساوی و باخت پشت سر گذاشت تا لیورمول از این فرصت استفاده کند و اختلاف را کم کند و در یک هفته مانده به پایان به صدر جدول برسد. لیورپول در حالی در هفته 37 لیگ به صدر جدول رسید که با آرسنال هم امتیاز بود و تنها به دلیل 4 تفاضل بیشتر نسبت به آرسنال در رده اول قرار داشت.
این در حالی بود که لیورپول در آن هفته ها تحت تاثیر حادثه هیلزبرو و از دست دادن 96 نفر از هوادارانش به سر می برد.
هفته 37 که تمام شد هر دو تیم آرسنال و لیورپول 76 امتیاز داشتند. هر دو تیم 22 پیروزی, 10 مساوی و 6 شکست داشتند. تنها تفاوت تیم 4 تفاضل گل بیشتر لیورپول بود. آرسنال هم گل زده بیشتری از داشت اما طبیعتا گل های بیشتری از لیورپول خورده بود.
بازی 38 باید بین لیورپول و آرسنال تیم های اول و دوم جدول در استادیوم انفیلد برگزار می شد.
حتی شکست با اختلاف یک گل هم لیورپول را قهرمان می کرد و کمتر کسی فکر می کرد آرسنال بتواند قهرمانی را دز انفیلد از چنگ لیورپول در بیاورد.
حالا همه می دانستند آرسنال به یک پیروزی 2 بر 0 نیاز دارد تا ماموریت غیرممکن را انجام دهد.
26 می 1989 تمام بریتانیا درگیر یک بازی بود. جو خاصی به راه افتاده بود. هر کس می توانست بلیت را تهیه میکرد تا بازی را از نزدیک ببیند و دیگرانی که نمی توانستند بلیت تهیه کنند در خانه و در کنار یکدیگر بازی را می دیدند.
#بخش_اول
@arsenal_iran
26 می 1989 روزی بود که آرسنالی هایی که آن را به چشم دیده اند هرگز آن از یاد نخواهند برد و آنهایی که ندیده اند نیز همیشه با افتخار از آن روز یاد می کنند.
آرسنال شرایط خوبی را در اواخر دهه 70 و اوایل دهه 80 میلادی نمی گذراند.
وقتی فصل 1988/1989 اغاز شد آرسنال نزدیک به 18 سال بود که قهرمان لیگ نشده بود.
در سال 1986 وقتی جرج گراهام به جای دان هاو به آرسنال آمد کسی فکر نمیکرد او بتواند دذ باشگاهی مانند آرسنال که در آن زمان دچار کمی آشفتگی هم بود موفق باشد اما گراهام با خرید چند بازیکن خوب و مستحکم کردن خط دفاع آرسنال و نظم دادن به تیم نشان داد که راه درست را پیش گرفته است.
گراهام بعد از ورودش و طی مدتی برخی بازیکنان مانند کنی سانسوم, گراهام ریکس, تونی وودکاک و بعد تر حتی چارلی نیکولاس را کنار گذاشت و آنها را به فروش رساند.
گراهام اما نفراتی را جایگزین بازیکنان خروجی کرد. نایجل وینتربرن با 350 هزار پوند از ویمبلدون به آرسنال آمد. دفاع چپی که فوق العاده کار کرد و بعد ها به اسطوره آرسنال تبدیل شد.
پری گراوز با 50 هزار موند از کالچستر به خدمت گرفته شد.
برایان ماروود هم با مبلغ 800 هزار پوند از شفیلد ونزدی خریداری شد.
استیو بولد با 390 هزار پوند از استوک سیتی به آرسنال امد تا پایه های خط دفاعی 4 نفره معروف آرسنال را شکل دهد.
الن اسمیت که یک گلزن قهار بود هم با 750 هزار پوند از لستر سیتی به آرسنال آمد.
کوین ریچاردسون با 200 هزار موند از واتفورد خریداری شد.
لی دیکسون هم با 350 هزار پوند همانند استیو بولد از استوک سیتی خریداری شد تا دفاع راست آرسنال را برای سال ها بیمه کند و بعد ها به عنوان اسطوره آرسنال شناخته شود.
اینجا بود که کم کم خط دفاعی مستحکم آرسنال زیر نظر جرج گراهام شکل گرفت. 3 خرید تازه در دفاع در کنار تونی آدامز و دیوید اولری قرار گرفتند.
و آن خط دفاع 4 نفره معروف شکل گرفت... نایجل وینتربرن در دفاع چپ, لی دیکسون در دفاع راست و تونی ادامز و استیو بولد هم در مرکز دفاع قرار گرفتند و خط دفاع مستحکم و 4 نفره آرسنال را تشکیل دادند. خط دفاع که هم با قدرت دفاع می کرد و هم در حملات شرکت می کرد.
جرج گراهام تیم خود را از سال 1986 روز به روز و سال به سال بهتر کرد تا در سال 1989 بازیکنان تیم به پختگی برسند.
11 نفری که اکثر بازی های آرسنال را از ابتدا زیر نظر گراهام در فصل 1988/1989 آغاز می کردند عبارت بودند از:
جان لوکیچ(دروازه بان)
استیو بولد
کاپیتان تونی آدامز
لی دیکسون
نایجل وینتربرن
مایکل توماس
دیوید روکسل
کوین ریچاردسون
برایان ماروود
پل مرسون
الن اسمیت.
فصل شروع شد و هر چه پیش می رفت آرسنال بهتر می شد و به صدر حدول نزدیک می شد تا اینکه آرسنال با اقتدار در صدر جدول قرار گرفت. تنها رقیب اصلی آرسنال در آن فصل لیورپول بود. لیورپولی که سال ها بود مدعی اول قهرمانی در لیگ برتر بود. لیورپولی که در آن سال ها در بریتانیا و حتی در اروپا خدایی میکرد. با بازیکنانی مانند یان راش و جان بارنز که زمانی زوج طلایی را در فوتبال آن دوران شکل داده بودند.
لیورپولی طی یک دهه 9 قهرمانی لسگ کسب کرده بود و 6 جام اروپایی هم برده بود.
فصل جلو رفت تا به پایان نزدیک شد اما آرسنال هفته های آخر چندین بازی را با مساوی و باخت پشت سر گذاشت تا لیورمول از این فرصت استفاده کند و اختلاف را کم کند و در یک هفته مانده به پایان به صدر جدول برسد. لیورپول در حالی در هفته 37 لیگ به صدر جدول رسید که با آرسنال هم امتیاز بود و تنها به دلیل 4 تفاضل بیشتر نسبت به آرسنال در رده اول قرار داشت.
این در حالی بود که لیورپول در آن هفته ها تحت تاثیر حادثه هیلزبرو و از دست دادن 96 نفر از هوادارانش به سر می برد.
هفته 37 که تمام شد هر دو تیم آرسنال و لیورپول 76 امتیاز داشتند. هر دو تیم 22 پیروزی, 10 مساوی و 6 شکست داشتند. تنها تفاوت تیم 4 تفاضل گل بیشتر لیورپول بود. آرسنال هم گل زده بیشتری از داشت اما طبیعتا گل های بیشتری از لیورپول خورده بود.
بازی 38 باید بین لیورپول و آرسنال تیم های اول و دوم جدول در استادیوم انفیلد برگزار می شد.
حتی شکست با اختلاف یک گل هم لیورپول را قهرمان می کرد و کمتر کسی فکر می کرد آرسنال بتواند قهرمانی را دز انفیلد از چنگ لیورپول در بیاورد.
حالا همه می دانستند آرسنال به یک پیروزی 2 بر 0 نیاز دارد تا ماموریت غیرممکن را انجام دهد.
26 می 1989 تمام بریتانیا درگیر یک بازی بود. جو خاصی به راه افتاده بود. هر کس می توانست بلیت را تهیه میکرد تا بازی را از نزدیک ببیند و دیگرانی که نمی توانستند بلیت تهیه کنند در خانه و در کنار یکدیگر بازی را می دیدند.
#بخش_اول
@arsenal_iran
#بخش_دوم
ادامه پست قبل
بازیکنان آرسنال هر کدام با یک دسته گل وارد زمین شدند و آنها را به هواداران لیورپول هدیه دادند تا هواداران از دست رفته این تیم را زنده نگه دارند. ایت کار آرسنالی ها با تشویق شدید لیورپولی ها همراه شد.
نزدیک به 42 هزار نفر از نزدیک این دیدار را تماشا می کردند.
بازی با سوت دیوید هاچینسون داور بازی آغاز شد.
استرس در چهره بازیکنان هر دو تیم به خصوص لیورپولی ها دیده میشد. نیمه اول بدون گل مساوی پایان یافت.
بین دو نیمه جرج گراهام از بازی بازیکنانش تمجید کرد و از آنها خواست که همین گونه ادامه دهند.
نیمه دوم شروع شد و آرسنال هم صروع به حمله کرد.
دقیقه 52 داور خطای بازی خطرناک را روی دیوید روکسل اعلام کرد. وینتربرن پشت توپ رفت تا آن را ارسال کند. الن اسمیت از توم ارسالی وینتربرن نهایت استفاده را برد و با یک ضربه سر از درون شش قدم دروازه لیورپول را باز کرد.
جو خاصی در انفیلد حاکم شد و استرس بین بازیکنان هر دو تیم بیشتر از همیشه شد. حالا یک گل از آرسنال آنها را قهرمان لیگ می کرد و یک گل از سوی لیورپول تقریبا کار را برای آرسنالی ها تمام می کرد.
بازی متعادل دنبال می شد و هر از گاهی دو تیم به خصوص آرسنال موقعیت هایی روی دروازه حریف خلق می کردند.
به دقیقه 89 رسیدیم و کوین ریچاردسون به دلیل مصدومیت روی زمین افتاده بود. بازی از دقیقه 91 دنبال شد. تصاویر تلویزیونی هافبک لیورپول استیو مک ماهون را شکار کردند که به هم تیمی هایش میگفت 'فقط یک دقیقه دیگر باقی مانده, یالا, فقط یک دقیقه.'
بازی دنبال شد. توم در اخرین ثانیه های بازی به لوکیچ دروازه بان آرسنال رسید. لوکیچ توپ را برای لی دیکسون که اصلا انتظار بازی کوتاه از لوکیچ را نداشت, پرتاب کرد. دیکسون بلافاصله با یک پاس بلند توپ را به اسمیت رساند, اسمیت توپ را کنترل کرد, یک چرخش زیبا انجام داد و با یک پاس پشت مدافعین لیورپول مایکل توماس که خود را ازاد کرده بود و به پشت دفاع لیورپول فرار کرده بود رساند. توماس توم را از اخرین مدافع لیورمول عبور داد و با یک ضربه زیبا در پر استرس ترین لحظه بازی و شاید تاریخ فوتبال دروازه لیورپول را باز کرد. گلی که این بازی را به یکی از دراماتیک ترین قهرمانی های تاریخ فوتبال تبدیل کرد.
بازیکنان لیورپول به سرعت بازی را از میانه زمین آغاز کردند و همگی سر تا پا حمله شده بودند اما به جایی نرسیدند و داور چند ثانیه بعد سوت پایان بازی را به صدا درآورد و این گونه بود که آرسنال موفق به انجام ماموریت غیر ممکن شد.
امی لاورنس ژورنالیست گاردین که از بچگی آرسنالی بوده و بازی تاریخی 89 را از نزدیک دیده است در رابطه با این بازی می گوید:
"به نظر دراماتیک میومد اما اون شب چیزی رو به من یاد داد. به من یاد که همه ی چیز ها قابل دسترسی هستند حتی اگر مردم بهت بگن اون چیز ها غیر قابل تصور و احمقانه هستند. شما می تونید کار هایی رو انجام بدید که هیچوقت قرار نبود اتفاق بیفته."
یان رایت در مورد اون بازی میگه:
" بهترین پایان یک بازی فوتبال در تاریخ"
تیری آنری هم در مورد بازی تاریخی 89 میگه:
" اهمیت نمیدم بقیه مردم چی میگن. این بهترین پایان یک لیگ بود که من در عمرم دیده ام."
نیما رحمتی
@arsenal_iran
ادامه پست قبل
بازیکنان آرسنال هر کدام با یک دسته گل وارد زمین شدند و آنها را به هواداران لیورپول هدیه دادند تا هواداران از دست رفته این تیم را زنده نگه دارند. ایت کار آرسنالی ها با تشویق شدید لیورپولی ها همراه شد.
نزدیک به 42 هزار نفر از نزدیک این دیدار را تماشا می کردند.
بازی با سوت دیوید هاچینسون داور بازی آغاز شد.
استرس در چهره بازیکنان هر دو تیم به خصوص لیورپولی ها دیده میشد. نیمه اول بدون گل مساوی پایان یافت.
بین دو نیمه جرج گراهام از بازی بازیکنانش تمجید کرد و از آنها خواست که همین گونه ادامه دهند.
نیمه دوم شروع شد و آرسنال هم صروع به حمله کرد.
دقیقه 52 داور خطای بازی خطرناک را روی دیوید روکسل اعلام کرد. وینتربرن پشت توپ رفت تا آن را ارسال کند. الن اسمیت از توم ارسالی وینتربرن نهایت استفاده را برد و با یک ضربه سر از درون شش قدم دروازه لیورپول را باز کرد.
جو خاصی در انفیلد حاکم شد و استرس بین بازیکنان هر دو تیم بیشتر از همیشه شد. حالا یک گل از آرسنال آنها را قهرمان لیگ می کرد و یک گل از سوی لیورپول تقریبا کار را برای آرسنالی ها تمام می کرد.
بازی متعادل دنبال می شد و هر از گاهی دو تیم به خصوص آرسنال موقعیت هایی روی دروازه حریف خلق می کردند.
به دقیقه 89 رسیدیم و کوین ریچاردسون به دلیل مصدومیت روی زمین افتاده بود. بازی از دقیقه 91 دنبال شد. تصاویر تلویزیونی هافبک لیورپول استیو مک ماهون را شکار کردند که به هم تیمی هایش میگفت 'فقط یک دقیقه دیگر باقی مانده, یالا, فقط یک دقیقه.'
بازی دنبال شد. توم در اخرین ثانیه های بازی به لوکیچ دروازه بان آرسنال رسید. لوکیچ توپ را برای لی دیکسون که اصلا انتظار بازی کوتاه از لوکیچ را نداشت, پرتاب کرد. دیکسون بلافاصله با یک پاس بلند توپ را به اسمیت رساند, اسمیت توپ را کنترل کرد, یک چرخش زیبا انجام داد و با یک پاس پشت مدافعین لیورپول مایکل توماس که خود را ازاد کرده بود و به پشت دفاع لیورپول فرار کرده بود رساند. توماس توم را از اخرین مدافع لیورمول عبور داد و با یک ضربه زیبا در پر استرس ترین لحظه بازی و شاید تاریخ فوتبال دروازه لیورپول را باز کرد. گلی که این بازی را به یکی از دراماتیک ترین قهرمانی های تاریخ فوتبال تبدیل کرد.
بازیکنان لیورپول به سرعت بازی را از میانه زمین آغاز کردند و همگی سر تا پا حمله شده بودند اما به جایی نرسیدند و داور چند ثانیه بعد سوت پایان بازی را به صدا درآورد و این گونه بود که آرسنال موفق به انجام ماموریت غیر ممکن شد.
امی لاورنس ژورنالیست گاردین که از بچگی آرسنالی بوده و بازی تاریخی 89 را از نزدیک دیده است در رابطه با این بازی می گوید:
"به نظر دراماتیک میومد اما اون شب چیزی رو به من یاد داد. به من یاد که همه ی چیز ها قابل دسترسی هستند حتی اگر مردم بهت بگن اون چیز ها غیر قابل تصور و احمقانه هستند. شما می تونید کار هایی رو انجام بدید که هیچوقت قرار نبود اتفاق بیفته."
یان رایت در مورد اون بازی میگه:
" بهترین پایان یک بازی فوتبال در تاریخ"
تیری آنری هم در مورد بازی تاریخی 89 میگه:
" اهمیت نمیدم بقیه مردم چی میگن. این بهترین پایان یک لیگ بود که من در عمرم دیده ام."
نیما رحمتی
@arsenal_iran