📝 #روحالله_خالقی (۱۲۸۵ خورشیدی - ۲۱ آبان ۱۳۴۴ زاده کرمان)، استاد موسیقی ایرانی، آهنگساز و نوازندهٔ ویولن بود.
بیست و یکم آبان امسال، پنجاهمین سالگرد درگذشت روح الله خالقی است؛ یکی از تاثیرگذارترین چهرههای موسیقی ایران در دوره معاصر که فعالیتهای گستردهای در آهنگسازی، رهبری ارکسترهای رادیو، پژوهش در تاریخ و تئوری موسیقی ایران و تالیف متدهای آموزشی داشت.
خالقی همچنین بنیانگذار هنرستان موسیقی ملی در سال ۱۳۲۸ است. بسیاری از شناخته شدهترین هنرمندان موسیقی ایران در دهههای گذشته از دانشآموختگان این هنرستان هستند.
مشهورترین اثر روحالله خالقی در میان ایرانیان، سرود "#ای_ایران" است. درباره این سرود که در سال ۱۳۲۳ آفریده شده، داستانهای ساختگی گوناگونی مطرح شده که از واقعیت بهدورند.
گلنوش خالقی، موسیقیدان و دختر روحالله خالقی، به بی بی سی فارسی میگوید:
"دلیل شکل گرفتن این سرود، بحثی بود که بین پدرم و یکی از همکارانش، لطف الله مفخم پایان، درگرفته بود. مفخم معتقد بود هر یک از مایههای موسیقی ایرانی فضایی دارند که آهنگسازی در آنها موجب میشود اثر هم همان فضا را منعکس کند. برای مثال، "دشتی" به عنوان مایهای غمگین شناخته شده است در نتیجه اگر اثری در این مایه ساخته شود آن اثر هم الزاما فضایی غمگین خواهد داشت. پدرم اما این موضوع را رد میکرد. او معتقد بود فضای اثر متکی به توانایی آهنگساز و ایدههای موسیقایی اوست و برای اثبات نظرش، سرود "ای ایران" را که فضایی حماسی دارد در دشتی آفرید. کمی بعد هم از حسین گلگلاب درخواست کرد تا شعر سرود را بسراید."
از دیگر آثار خالقی که در میان مردم محبوبیت فراوانی پیدا کردند میتوان به "بوی جوی مولیان" روی یکی از سرودههای رودکی، با اجرای بنان و مرضیه و "حالا چرا" با شعری از شهریار و اجرای غلامحسین بنان اشاره کرد.
چند سال پیش دهها اثرِ آوازی از خالقی به لحاظ صدا ترمیم و به صورت سی دی در تهران منتشر شدند ولی به دلیل ممنوعیت پخش صدای آهنگین زن در ایران، هیچیک از آثاری که او برای خوانندگان زن مانند مرضیه، پوران و الهه ساخته در آن مجموعه گنجانده نشده است.
در سال ۱۹۹۰ نیز زمانی که دختر خالقی، گلنوش، برای رهبری آثار پدرش به تهران سفر کرده بود، به دلیل زن بودن به او اجازه رهبری ارکستر در یک کنسرت عمومی داده نشد.
او که از سال ۱۹۷۹ در آمریکا زندگی میکند به بی بی سی فارسی میگوید: "فضایی که با آن مواجه شدم مرا بسیار سرخورده کرد چون آمده بودم که در ایران دوباره فعالیت کنم. اما متوجه شدم مسایل حاشیهای و مانعتراشیهایی وجود دارد که هیچ ارتباطی به خود موسیقی ندارند."
آثار روحالله خالقی همچنان مورد کاربرد دوستداران و پژوهشگران موسیقی ایران است. بخشی از کارهای خالقی ولی هنوز در دسترس عموم نیستند.
گلنوش خالقی به همین منظور " کانون هنری روح الله خالقی" را در آمریکا تشکیل داده تا باقیمانده آثار خالقی را نیز گردآوری و به علاقه مندان ارائه کند.
#کمیته_فرهنگی
#انجمن_پلی_تکنیک
@AnjomanPolytechnic
بیست و یکم آبان امسال، پنجاهمین سالگرد درگذشت روح الله خالقی است؛ یکی از تاثیرگذارترین چهرههای موسیقی ایران در دوره معاصر که فعالیتهای گستردهای در آهنگسازی، رهبری ارکسترهای رادیو، پژوهش در تاریخ و تئوری موسیقی ایران و تالیف متدهای آموزشی داشت.
خالقی همچنین بنیانگذار هنرستان موسیقی ملی در سال ۱۳۲۸ است. بسیاری از شناخته شدهترین هنرمندان موسیقی ایران در دهههای گذشته از دانشآموختگان این هنرستان هستند.
مشهورترین اثر روحالله خالقی در میان ایرانیان، سرود "#ای_ایران" است. درباره این سرود که در سال ۱۳۲۳ آفریده شده، داستانهای ساختگی گوناگونی مطرح شده که از واقعیت بهدورند.
گلنوش خالقی، موسیقیدان و دختر روحالله خالقی، به بی بی سی فارسی میگوید:
"دلیل شکل گرفتن این سرود، بحثی بود که بین پدرم و یکی از همکارانش، لطف الله مفخم پایان، درگرفته بود. مفخم معتقد بود هر یک از مایههای موسیقی ایرانی فضایی دارند که آهنگسازی در آنها موجب میشود اثر هم همان فضا را منعکس کند. برای مثال، "دشتی" به عنوان مایهای غمگین شناخته شده است در نتیجه اگر اثری در این مایه ساخته شود آن اثر هم الزاما فضایی غمگین خواهد داشت. پدرم اما این موضوع را رد میکرد. او معتقد بود فضای اثر متکی به توانایی آهنگساز و ایدههای موسیقایی اوست و برای اثبات نظرش، سرود "ای ایران" را که فضایی حماسی دارد در دشتی آفرید. کمی بعد هم از حسین گلگلاب درخواست کرد تا شعر سرود را بسراید."
از دیگر آثار خالقی که در میان مردم محبوبیت فراوانی پیدا کردند میتوان به "بوی جوی مولیان" روی یکی از سرودههای رودکی، با اجرای بنان و مرضیه و "حالا چرا" با شعری از شهریار و اجرای غلامحسین بنان اشاره کرد.
چند سال پیش دهها اثرِ آوازی از خالقی به لحاظ صدا ترمیم و به صورت سی دی در تهران منتشر شدند ولی به دلیل ممنوعیت پخش صدای آهنگین زن در ایران، هیچیک از آثاری که او برای خوانندگان زن مانند مرضیه، پوران و الهه ساخته در آن مجموعه گنجانده نشده است.
در سال ۱۹۹۰ نیز زمانی که دختر خالقی، گلنوش، برای رهبری آثار پدرش به تهران سفر کرده بود، به دلیل زن بودن به او اجازه رهبری ارکستر در یک کنسرت عمومی داده نشد.
او که از سال ۱۹۷۹ در آمریکا زندگی میکند به بی بی سی فارسی میگوید: "فضایی که با آن مواجه شدم مرا بسیار سرخورده کرد چون آمده بودم که در ایران دوباره فعالیت کنم. اما متوجه شدم مسایل حاشیهای و مانعتراشیهایی وجود دارد که هیچ ارتباطی به خود موسیقی ندارند."
آثار روحالله خالقی همچنان مورد کاربرد دوستداران و پژوهشگران موسیقی ایران است. بخشی از کارهای خالقی ولی هنوز در دسترس عموم نیستند.
گلنوش خالقی به همین منظور " کانون هنری روح الله خالقی" را در آمریکا تشکیل داده تا باقیمانده آثار خالقی را نیز گردآوری و به علاقه مندان ارائه کند.
#کمیته_فرهنگی
#انجمن_پلی_تکنیک
@AnjomanPolytechnic
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
🎥 بخشی از فیلم #ای_ایران 🇮🇷
شوری دیگر در سروش ما
خشمی دیگر در خروش ما
#ناصر_تقوایی
#کمیته_فرهنگی
#انجمن_پلی_تکنیک
🆔@AnjomanPolytechnic
شوری دیگر در سروش ما
خشمی دیگر در خروش ما
#ناصر_تقوایی
#کمیته_فرهنگی
#انجمن_پلی_تکنیک
🆔@AnjomanPolytechnic