ادامه متن بیانیه:
🔻 به راستی آنچه در گفتمان سال های اخیر اصلاح طلبی مغفول بوده است، مردم هستند؛ مردمی که #وضعیت_اقتصادی و #فشارهای_معیشتی هرروز بیشتر به تنگشان می‌آورد و اما امروز، امروز به یکباره با شکل‌گیری و گسترش اعتراضاتی مواجه شده‌ایم که نحوه‌ی سازمان دهی آن- اگر بتوان واژه‌ی #سازمان‌دهی را به آن اطلاق نمود- #شعارهایش و #مطالبات پراکنده و تناقض آمیزش همگی نشان دهنده‌ی #خودجوش بودن آن هستند. در برابر این #اعتراضات دو نکته بسیار حائز اهمیت است. از طرفی نباید از بعضی وقایع، تحرکات و شعارهای خطرناک غافل شد. ما وارث انقلاب مردمی هستیم؛ رخدادی رهایی‌بخش که در نتیجه‌ی آن #رژیمی_دیکتاتور، فاسد، وابسته و ناکارآمد سرنگون شد. انقلابی که به معنای واقعی کلمه نسبت به نظام پیشین پیشرو بود، امروز باید با صراحت و #شهامت به دور از #ترس_پوپولیستی در برابر هر رویکرد ارتجاعی که سودای بازگشت به گذشته‌ای موهوم و شکست خورده تحت هر نامی را دارد ایستاد. از طرف دیگر ورای این شعار و هیاهو صدایی شنیده می شود، صدایی که اگر گوش شنوا داشته باشیم رساتر از هر صدایی است و آن #صدای_مردم است. صدای مردمی که فشار اقتصادی، #محدودیت_فرهنگی و #انسداد_سیاسی به تنگشان آورده است. تا زمانی که بحران در کشور شناخته نشود، تا زمانی که مردم و خواسته‌هایشان شنیده نشود، تا زمانی که هر اعتراضی با رویکرد امنیتی مواجه و درنتیجه تشدید شود و تا زمانی که پاسخ دانشجو، کارگر، فرودست، تحول‌خواه و حاشیه نشین؛ #سرکوب و #حبس و #حصر باشد، این بحران‌ها در مقیاس‌های دائما رو به گسترش، بازخواهند گشت. باید مسئولان نظام پس از چهل سال یکبار دیگر نسبت خود را با مردم مشخص کنند و به دور از شعارها نشان دهند در ساحت نظر و عمل، مردم در دیدگاه آنها چه جایگاهی دارند و نهایتا از این موضوع غافل نشوند که وعده‌ی الهی این است که « وَ نُريدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَي الَّذينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثينَ ».
و اما امروز باید چه کرد؟
در ارائه‌ی هرگونه راهکاری برای برون‌رفت از وضع فعلی باید آگاه باشیم که بحران در سطح افراد و اشخاص نیست. تنها بازنگری ساختاری می‌تواند مرهمی بر شکاف‌های گسترده پدید آمده در کشور باشد، هرگونه فروکاست بحران به یک یا چند فرد یا هر روایت تقلیل‌گرایانه دیگر، تنها بحران را در کوتاه مدت سرکوب می‌کند تا در فرصتی مجدد با وسعتی گسترده‌تر ظاهر شود.
بهتر است حاکمیت به جای آنکه سعی کند با ربط دادن این حرکت به خارج از کشور و سعی در سرکوب آن همانگونه که پیشتر هم این اشتباه را انجام داده و امروز وضعیت را خطیر تر از گذشته میبینیم به فکر علت شناسی بوده و سعی کند خویشتن داری و عدم آسیب زدن به اموال عمومی را نخست از نیروهای خود شروع کند.
ما تشکل‌های امضاکننده این بیانیه تنها راه برون‌رفت از این بحران را در سلسله‌ای از بازنگری ساختاری گسترده میبینیم که باید در وهله‌ی نخست با حسن نیت از سوی حاکمیت آغاز گردد و در وهله‌ی دوم توسط مردم پذیرفته شود.
#انجمن_پلی_تکنیک
@AnjomanPolytechnic
🔻 به راستی آنچه در گفتمان سال های اخیر اصلاح طلبی مغفول بوده است، مردم هستند؛ مردمی که #وضعیت_اقتصادی و #فشارهای_معیشتی هرروز بیشتر به تنگشان می‌آورد و اما امروز، امروز به یکباره با شکل‌گیری و گسترش اعتراضاتی مواجه شده‌ایم که نحوه‌ی سازمان دهی آن- اگر بتوان واژه‌ی #سازمان‌دهی را به آن اطلاق نمود- #شعارهایش و #مطالبات پراکنده و تناقض آمیزش همگی نشان دهنده‌ی #خودجوش بودن آن هستند. در برابر این #اعتراضات دو نکته بسیار حائز اهمیت است. از طرفی نباید از بعضی وقایع، تحرکات و شعارهای خطرناک غافل شد. ما وارث انقلاب مردمی هستیم؛ رخدادی رهایی‌بخش که در نتیجه‌ی آن #رژیمی_دیکتاتور، فاسد، وابسته و ناکارآمد سرنگون شد. انقلابی که به معنای واقعی کلمه نسبت به نظام پیشین پیشرو بود، امروز باید با صراحت و #شهامت به دور از #ترس_پوپولیستی در برابر هر رویکرد ارتجاعی که سودای بازگشت به گذشته‌ای موهوم و شکست خورده تحت هر نامی را دارد ایستاد. از طرف دیگر ورای این شعار و هیاهو صدایی شنیده می شود، صدایی که اگر گوش شنوا داشته باشیم رساتر از هر صدایی است و آن #صدای_مردم است. صدای مردمی که فشار اقتصادی، #محدودیت_فرهنگی و #انسداد_سیاسی به تنگشان آورده است. تا زمانی که بحران در کشور شناخته نشود، تا زمانی که مردم و خواسته‌هایشان شنیده نشود، تا زمانی که هر اعتراضی با رویکرد امنیتی مواجه و درنتیجه تشدید شود و تا زمانی که پاسخ دانشجو، کارگر، فرودست، تحول‌خواه و حاشیه نشین؛ #سرکوب و #حبس و #حصر باشد، این بحران‌ها در مقیاس‌های دائما رو به گسترش، بازخواهند گشت. باید مسئولان نظام پس از چهل سال یکبار دیگر نسبت خود را با مردم مشخص کنند و به دور از شعارها نشان دهند در ساحت نظر و عمل، مردم در دیدگاه آنها چه جایگاهی دارند و نهایتا از این موضوع غافل نشوند که وعده‌ی الهی این است که « وَ نُريدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَي الَّذينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثينَ ».
و اما امروز باید چه کرد؟
در ارائه‌ی هرگونه راهکاری برای برون‌رفت از وضع فعلی باید آگاه باشیم که بحران در سطح افراد و اشخاص نیست. تنها بازنگری ساختاری می‌تواند مرهمی بر شکاف‌های گسترده پدید آمده در کشور باشد، هرگونه فروکاست بحران به یک یا چند فرد یا هر روایت تقلیل‌گرایانه دیگر، تنها بحران را در کوتاه مدت سرکوب می‌کند تا در فرصتی مجدد با وسعتی گسترده‌تر ظاهر شود.
بهتر است حاکمیت به جای آنکه سعی کند با ربط دادن این حرکت به خارج از کشور و سعی در سرکوب آن همانگونه که پیشتر هم این اشتباه را انجام داده و امروز وضعیت را خطیر تر از گذشته میبینیم به فکر علت شناسی بوده و سعی کند خویشتن داری و عدم آسیب زدن به اموال عمومی را نخست از نیروهای خود شروع کند.
ما تشکل‌های امضاکننده این بیانیه تنها راه برون‌رفت از این بحران را در سلسله‌ای از بازنگری ساختاری گسترده میبینیم که باید در وهله‌ی نخست با حسن نیت از سوی حاکمیت آغاز گردد و در وهله‌ی دوم توسط مردم پذیرفته شود.
#انجمن_پلی_تکنیک
@AnjomanPolytechnic