✍ یادداشت ادمین
امنیت در رانندگی
آمار قربانیان ناشی از حوادث رانندگی، تاسف‌بار و حیرت‌انگیز است؛ تنها در ۹ ماه امسال، حدود ۱۲ هزار هموطن کشته و ۲۱۵ هزار نفر مجروح شده اند. در شهرستان اسکو- سهند نیز تعداد جانباختگان تصادفهای درونشهری، ۷۵ درصد افزایش یافته است.
سوال اینجاست که علت بی‌تفاوتی افکار عمومی نسبت به این آمارها چیست؟ آیا منتظریم از عالم غیب امدادی برسد؟ یا اینکه گمان می کنیم فقط وظیفۀ مسئولان است که به این فاجعه پایان دهند؟
بله، می‌شود ریشه همه حوادث را به نوعی به سیاست رساند و شاید حق هم همین است؛ نامناسب بودن جاده‌ها و وسایل نقلیه، عوامل فنی و مدیریتی (نبود دوربین و روشنایی، عدم نظارت کافی توسط پلیس و ...) همگی در بروز این حوادث دخیل‌اند.
اما نقش خودمان چه؟
گاه چنان آشکارا قوانین سادهٔ راهنمایی و رانندگی نادیده گرفته می‌شود که نمی‌دانم چه چیزی بایستۀ گفتن است.
در ضمن اگر با محققان داخلی و خارجی همنظر شویم که خطاهای انسانی مهمترین عامل تصادفات است، آنگاه کلید اصلی امنیت در جاده ها را در رفتار خودمان جستجو خواهیم کرد.
تک تک ما قابلیت هایی داریم که فرصتمان می دهد در کاهش حوادث غمبار رانندگی نقش داشته باشیم.
چه واقعیتی دلپذیرتر از این؟
به جای اینکه با حوادث تلخ خیابانها و جاده‌ها کنار بیاییم، می‌توانیم به آسانی، هویت تازه‌ای به خیابانها بدهیم. هویتی که با آرامش خاطر و امنیت تعریف شود نه با خسارت، اضطراب، تباهی، اندوه ...
خیابان برای ماست. می بایست نظاره‌گری و سکوت در مقابل این وضعیت پرمخاطره را کنار بگذاریم و در دایرهٔ تاثیر خود، برای بهبود اوضاع تلاش کنیم (حتی اگر این تاثیر محدود به خود و خانواده‌مان باشد).
خیابانها محتاج عدالت هستند؛ رفتارهای ناایمن ما به دور از عدالتند و قربانی می گیرند.
به گمانم نیازی نباشد که به بسط و تشریح این رفتارها بپردازیم؛ مگر می‌شود کسی نداند که نقش رفتارهای پرخطر رانندگان در ایجاد رخدادهای ویرانگر چیست؟
#سبقت‌های_غیرمجاز #سرعت‌زیاد #خستگی #ضعف‌مهارت #غفلت #رانندگی‌تهاجمی
#مسائل_روحی_روانی #استفاده‌از_تلفن‌همراه
#عدم_رعایت_اصول_رانندگی‌تدافعی
/مختاری
امنیت در رانندگی
آمار قربانیان ناشی از حوادث رانندگی، تاسف‌بار و حیرت‌انگیز است؛ تنها در ۹ ماه امسال، حدود ۱۲ هزار هموطن کشته و ۲۱۵ هزار نفر مجروح شده اند. در شهرستان اسکو- سهند نیز تعداد جانباختگان تصادفهای درونشهری، ۷۵ درصد افزایش یافته است.
سوال اینجاست که علت بی‌تفاوتی افکار عمومی نسبت به این آمارها چیست؟ آیا منتظریم از عالم غیب امدادی برسد؟ یا اینکه گمان می کنیم فقط وظیفۀ مسئولان است که به این فاجعه پایان دهند؟
بله، می‌شود ریشه همه حوادث را به نوعی به سیاست رساند و شاید حق هم همین است؛ نامناسب بودن جاده‌ها و وسایل نقلیه، عوامل فنی و مدیریتی (نبود دوربین و روشنایی، عدم نظارت کافی توسط پلیس و ...) همگی در بروز این حوادث دخیل‌اند.
اما نقش خودمان چه؟
گاه چنان آشکارا قوانین سادهٔ راهنمایی و رانندگی نادیده گرفته می‌شود که نمی‌دانم چه چیزی بایستۀ گفتن است.
در ضمن اگر با محققان داخلی و خارجی همنظر شویم که خطاهای انسانی مهمترین عامل تصادفات است، آنگاه کلید اصلی امنیت در جاده ها را در رفتار خودمان جستجو خواهیم کرد.
تک تک ما قابلیت هایی داریم که فرصتمان می دهد در کاهش حوادث غمبار رانندگی نقش داشته باشیم.
چه واقعیتی دلپذیرتر از این؟
به جای اینکه با حوادث تلخ خیابانها و جاده‌ها کنار بیاییم، می‌توانیم به آسانی، هویت تازه‌ای به خیابانها بدهیم. هویتی که با آرامش خاطر و امنیت تعریف شود نه با خسارت، اضطراب، تباهی، اندوه ...
خیابان برای ماست. می بایست نظاره‌گری و سکوت در مقابل این وضعیت پرمخاطره را کنار بگذاریم و در دایرهٔ تاثیر خود، برای بهبود اوضاع تلاش کنیم (حتی اگر این تاثیر محدود به خود و خانواده‌مان باشد).
خیابانها محتاج عدالت هستند؛ رفتارهای ناایمن ما به دور از عدالتند و قربانی می گیرند.
به گمانم نیازی نباشد که به بسط و تشریح این رفتارها بپردازیم؛ مگر می‌شود کسی نداند که نقش رفتارهای پرخطر رانندگان در ایجاد رخدادهای ویرانگر چیست؟
#سبقت‌های_غیرمجاز #سرعت‌زیاد #خستگی #ضعف‌مهارت #غفلت #رانندگی‌تهاجمی
#مسائل_روحی_روانی #استفاده‌از_تلفن‌همراه
#عدم_رعایت_اصول_رانندگی‌تدافعی
/مختاری