🌐پایانِ عصر طولانیِ آمریکا؛ ترامپ و منابع قدرت ایالات متحده
◾️فارن افرز
📝 رابرت  کوهِن و جوزف نای

#روندهای_استراتژیک

🔸دولت ترامپ در سیاست خارجی خود دوگانگی عجیبی از خود نشان داده است. از یک‌سو، با خروج از نهادهای بین‌المللی گرایش آشکاری به انزواگرایی داشته و از سوی دیگر، با استفاده از ابزارهایی مانند تعرفه‌های گمرکی و تهدید نظامی، نشان داده که به قدرت سخت علاقه‌مند است. این تناقضات باعث شده هم‌پیمانان سنتی آمریکا اعتماد خود به واشنگتن را از دست بدهند و  جایگاه رهبری آمریکا در نظام جهانی به مخاطره افتد.

💢وابستگی متقارن به‌عنوان ابزار فشار

🔹روابط اقتصادی میان کشورها اغلب نامتقارن است؛ به این معنا که یک کشور بیشتر از کشور دیگر به این رابطه نیاز دارد. در چنین حالتی، کشوری مانند آمریکا که بازار مصرف بزرگی دارد، می‌تواند از این عدم تقارن به‌عنوان ابزار فشار بهره ببرد.

💢ترامپ و تخریب زیرساخت‌های قدرت نرم

🔹یکی از ارکان اصلی قدرت آمریکا پس از جنگ جهانی دوم، قدرت نرم بوده است. ترامپ با کاهش بودجه نهادهای فرهنگی، حمله به رسانه‌های آزاد، و بی‌اعتنایی به ارزش‌های دموکراتیک، به این زیرساخت‌های قدرت نرم ضربه جدی وارد کرده است.

💢تضعیف سه رکن نظم بین‌المللی

🔹نظم جهانی پس از جنگ جهانی دوم بر سه پایه توازن قدرت، نهادهای بین‌المللی، و هنجارهای مشروعیت‌بخش به رفتار کشورها استوار بوده است. اقدامات ترامپ در خروج از نهادهای بین‌المللی، بی‌اعتنایی به هنجارهای بین‌المللی، و اتخاذ سیاست‌های یک‌جانبه‌گرایانه، موجب تزلزل در هر سه رکن شده است.

💢چین؛ بازیگر جایگزین؟

🔹در شرایطی که آمریکا در حال عقب‌نشینی از نقش رهبری جهانی است، چین تلاش می‌کند تا خلأ ایجادشده را با طرح‌هایی مانند «کمربند و جاده» و سرمایه‌گذاری در کشورهای در حال توسعه پر کند و جایگاه خود را به‌عنوان یک قدرت اقتصادی و ژئوپلیتیکی تثبیت نماید. هرچند قدرت نرم چین هنوز محدود است، اما جاه‌طلبی‌های اقتصادی و زیرساختی آن می‌تواند موقعیت آمریکا را به چالش بکشد.

💢آسیب به قدرت علمی آمریکا

🔹یکی از منابع قدرت نرم، سیستم آموزش عالی و نوآوری علمی است. دولت ترامپ با محدود کردن بودجه‌های تحقیقاتی، کاهش حمایت از دانشگاه‌ها، و محدودیت‌های مهاجرتی برای دانشجویان خارجی، به این منبع ارزشمند ضربه وارد کرد. این روند نه‌تنها جایگاه علمی آمریکا را تضعیف می‌کند، بلکه مانع از جذب نخبگان بین‌المللی می‌شود که در گذشته به رشد علمی و اقتصادی آمریکا کمک کرده اند.

💢جهانی‌سازی؛ قربانی سیاست‌های پوپولیستی

🔹ترامپ جهانی‌سازی را عامل بیکاری و رکود اقتصادی در آمریکا معرفی کرده و بر مبنای این گفتمان، سیاست‌های حمایت‌گرایانه و تعرفه‌گذاری را در پیش گرفته است. در حالی که جهانی‌سازی، با همه چالش‌هایش، نقش مهمی در تقویت اقتصاد آمریکا و توسعه نوآوری ایفا کرده است. کنار گذاشتن جهانی‌سازی به نفع سیاست‌های ملی‌گرایانه، در بلندمدت به ضرر آمریکا تمام خواهد شد.

💢مهاجرت و پوپولیسم

🔹ترامپ مهاجرت را تهدیدی برای امنیت و اشتغال آمریکایی‌ها معرفی کرده و سیاست‌های سخت‌گیرانه‌ای علیه مهاجران اعمال نمود. در صورتی که علت اصلی مشکلات اقتصادی آمریکا نه مهاجران، بلکه تغییرات فناورانه و ساختارهای سرمایه‌داری است. در واقع، مهاجران همواره نقش مهمی در اقتصاد و فرهنگ آمریکا داشته‌اند و محدود کردن مهاجرت، ضربه‌ای به مزیت رقابتی آمریکا است.

💢بی‌توجهی به بحران‌های جهانی مانند تغییرات اقلیمی

🔹در شرایطی که جهان با بحران‌هایی مانند تغییرات اقلیمی مواجه است ترامپ با خروج از توافق پاریس و بی‌توجهی به همکاری‌های جهانی، آمریکا را از این صحنه‌ها کنار کشیده است. این سیاست‌ها نه‌تنها وجهه اخلاقی آمریکا را تضعیف کرده بلکه توانایی آن را برای شکل دادن به آینده جهان کاهش داده است.

💢قدرت نرم پایدارتر از قدرت سخت

🔹قدرت سخت – شامل استفاده از زور و تهدید – در کوتاه‌مدت ممکن است نتیجه بدهد، اما در بلندمدت این قدرت نرم است که تعیین‌کننده جایگاه یک کشور در نظام بین‌الملل خواهد بود. آمریکا در دهه‌های گذشته از طریق ارزش‌ها، فرهنگ، دانشگاه‌ها، و مشارکت در نهادهای جهانی، نفوذ گسترده‌ای پیدا کرده بود.

💢قمار بر ضعف به‌جای سرمایه‌گذاری بر قدرت

✅سیاست‌های دولت ترامپ بیش از آن‌که نوعی بازسازی قدرت آمریکا باشد، نوعی قمار بر روی تضعیف عناصر مؤثر قدرت این کشور بوده است. تخریب نهادهای داخلی و بی‌اعتنایی به قدرت نرم، همه باعث کاهش اعتماد بین‌المللی به ایالات متحده شده‌اند. اگر این روند ادامه یابد، احتمال دارد که قرن آمریکایی به پایان خود نزدیک شود و بازیگران دیگری مانند چین یا حتی اتحادیه اروپا وارد صحنه رهبری جهانی شوند.

✅اندیشکده تهران✅

🌐https://institutetehran.com/art/463
🌐@InstituteTehran
🌐 instagram.com/institutetehran1

تقریباً ۲۲۰ سال طول کشیده تا ایالات متحده ۱۲ تریلیون دلار بدهی به بار آورد ،اما از سال 2020 تنها ۴ سال طول کشید تا ۱۲ تریلیون دلار دیگر به آن اضافه بشه.

یعنی بدهی تولید شده در ۴ سال گذشته معادل بدهی تولید شده در دو قرن اخیره

🔰 @Defender_IRAN

🔺🔻بزرگ‌ترین تولیدکننده نفت، بیشترین برق هسته‌ای را تولید می‌کند!

🔹 طبق آمار مؤسسه EI، آمریکا با تولید سالانه بیش از ۸۰۰ میلیارد کیلووات ساعت، بزرگ‌ترین تولیدکننده برق هسته‌ای دنیاست و البته با تولید روزانه ۳۰ میلیون بشکه معادل نفت خام
🔹 حال سؤال اساسی اینجاست که کشوری که بزرگ‌ترین تولیدکننده نفت و گاز است چه نیازی به برق هسته‌ای دارد؟
🔹در حال حاضر در آمریکا ۹۳ راکتور و نیروگاه اتمی فعال در ۳۰ ایالت ساخته شده است که بیش از ۱۸ درصد برق این کشور را تأمین می‌کند. براساس آمار مؤسسه EI، هم‌اکنون ۳۰ درصد از کل برق هسته‌ای دنیا توسط ایالات متحده تولید می‌شود.
🔹رئیس‌جمهور آمریکا، ۲۷ اردیبهشت‌ماه در مصاحبه با فاکس‌نیوز استدلال جالبی آورد و عنوان کرد که ایران با وجود منابع عظیم نفت و گاز اصلاً نیازی به غنی‌سازی اورانیوم و موارد صلح‌آمیز انرژی هسته‌ای ندارد.
🔹فرهیختگان
@Akharinkhabar | akharinkhabar.ir

🌐 پایان ائتلاف ماسک و ترامپ؛ اختلاف از کجا ریشه می‌گیرد؟

#تحلیل_کوتاه
#آمریکا

🔹دو روز پیش، آمریکا شاهد جدال توییتری میان رئیس‌جمهور آمریکا و ثروتمندترین مرد جهان بود که پایانی بر رابطه نزدیک این دو از زمان انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۴ محسوب می‌شد. جدال ترامپ و ماسک بر سر طرح تلفیق بودجه (یا همان چیزی که ترامپ One Big Beautiful Bill می‌خواند) آغاز شد. ماسک معتقد است که جمهوری‌خواهان با تصویب چنین طرحی که کاهش درآمدهای مالیاتی و افزایش سقف بدهی دولت را به همراه دارد، به اقتصاد آمریکا ضربه خواهند زد. همچنین این طرح تلاش‌های خودش برای کاهش هزینه‌های دولت را بی‌اثر می‌کند. با این وجود، به نظر نمی‌رسد اختلاف میان ماسک و جمهوری‌خواهان محدود به این موضوع باشد.

💢 رویارویی ماسک با ساختار

🔸هنگامی که ایلان ماسک در دولت بود نیز با برخی اعضای کابینه به مشکل برخورده بود. وزارت کارآمدی دولت به ریاست ماسک قصد تعدیل نیرو در سایر وزارت‌خانه‌ها و کاهش هزینه‌های آن‌ها را داشت و تا حدی در اجرای این برنامه (همچون مورد USAID) موفق بود. علی‌رغم موفقیت‌های اولیه، سایر وزرا اقدامات ماسک را ناقض اختیارات خود می‌دیدند. دخالت ماسک در عملکرد کارکنان سایر وزارت‌خانه‌ها به حدی رسیده بود که اگر این افراد در جواب ایمیلی که به آن‌ها ارسال می‌شد عملکرد یک هفته گذشته خود را توضیح نمی‌دادند اخراج می‌شدند. بنابراین وزارت کارآمدی دولت، ماسک را در برابر سایر وزرا قرار داده بود.

🔸در حقیقت باید گفت احتمالاً ماسک با درکی که از نحوه اداره‌کردن شرکت‌های خود داشت وارد سیاست شد و به همین دلیل ناکام ماند. شاید او گمان می‌کرد که ایجاد اصلاحات ساختاری در دولت فدرال آمریکا همچون اصلاحات در ایکس (توییتر سابق) باشد اما مقاومت وزارت‌خانه‌ها و به طور کل حزب جمهوری‌خواه مانعی جدی برای برنامه‌های او شد. چنین ساختاری آنقدر قدرتمند بود که ماسک نتوانست روال سنتی جمهوری‌خواهی در بودجه را تغییر دهد. مخالفت علنی و ناگهانی ماسک با ترامپ و جمهوری‌خواهان کنگره ضرر مالی قابل توجهی به او وارد کرد تا او را متوجه هزینه‌های رفتارهای غیرمحتاطانه بکند.

💢نگاه متفاوت به پرونده چین

🔸پیش از خروج از کابینه نیز ماسک با مشکلاتی مواجه بود. او نگاهی متفاوت از دولت ترامپ در خصوص جنگ تعرفه‌ای با چین داشت. ماسک همچون سایر غول‌های فناوری سیلیکون‌ولی از تقابل تجاری میان دو کشور ناراضی بود. برای فناوری‌های پیشرفته در آمریکا همچون هوش مصنوعی که به شدت به بازارهای جهانی و منابع خارجی، از جمله چین وابسته هستند، تشدید جنگ تعرفه‌ای تنها آسیب بیشتری به آن‌ها وارد می‌کند. البته برای شرکت‌های آمریکایی تنها چین مسئله نیست. ترامپ در دولت دوم خود تعرفه‌هایی علیه بسیاری از کشورها، از جمله متحدان آمریکا، اعمال کرد. سیاست‌های تعرفه‌ای و ضدچینی دولت کنونی، ماسک را در برابر طرفداران ماگا قرار می‌داد.

🔸در حوزه سیاست خارجه، ماسک نزدیک به گروه به اصطلاح نوانزواگرا محسوب می‌شد و نقش پررنگی در واردکردن ونس و کولبی به داخل کابینه داشت. با این حال پرونده چین باعث می‌گشت که از این طیف نیز فاصله بگیرد؛ زیرا آن‌ها چین را اصلی‌ترین تهدید آمریکا می‎دیدند. با این حال، نبود ماسک در کابینه می‌تواند عامل تضعیف‌کننده طیف مذکور باشد. البته باید دید که شخص ترامپ در چهار سال آینده سیاست خارجه آمریکا را در چه مسیری قرار خواهد داد.

💢 مسئله شخصیت ترامپ

🔸تبدیل‌شدن دوستان به دشمنان در حلقه اطرافیان ترامپ اتفاقی تکراری است. ترامپ در دولت نخست خود نیز به دلایل متعددی از اطرافیان و اعضای کابینه خود رویگردان شده بود: رکس تیلرسون، هربرت مک‌مستر، جیم متیس، جان بولتون، مایک پمپئو و غیره. در نهایت نیز معاون اول خود، یعنی مایک پنس را با خود دشمن کرد. در دولت دوم نیز با مایک والتز به مشکل برخورد و جایگاه او را از مشاور امنیت ملی به سفیر آمریکا در سازمان ملل تغییر داد. این تا حدی ناشی از شخصیت ترامپ است که چندان ظرفیت همکاری و انعطاف با نظر مخالف را ندارد. ممکن است چنین موضوعی در مورد ماسک نیز صادق بوده باشد.

💢جمع‌بندی

✅در هر صورت به نظر می‌رسد داستان مشترک ماسک و ترامپ اکنون به پایان رسیده باشد. تجربه پنج ماه گذشته به ماسک ثابت کرد که انجام تغییرات ساختاری، ساده و لزوماً موفق نیست. او در جریان جدال توییتری اخیر، نظر مردم را راجع به تشکیل یک حزب جدید پرسید که اکثریت رأی مثبت دادند. با این حال اگر ماسک از تجربه سیاسی اندک خود درس گرفته باشد، متوجه خواهد شد که چنین امری عملی نیست.

🔄مطالب مرتبط
▫️ماموریت «ماسک» و «راماسوامی» در «دپارتمان کارآمدی دولت»

✅اندیشکده تهران✅

🌐https://institutetehran.com/art/466
🌐@InstituteTehran
🌐 instagram.com/institutetehran1